Akcja książki rozgrywa się w latach 50. i 60. w RFN. Ulrike Meinhof, znana dziennikarka, późniejsza ikona RAF oraz Klaus Rainer Röhl, założyciel i wydawca lewackiego pisma KONKRET, stworzyli najbardziej poczytne pismo studenckie w Niemczech Zachodnich, którego nakład osiągał 100 tys. egzemplarzy. Czasopismo, które od chwili swego powstania w 1955 roku było sterowane i finansowane najpierw przez wschodnioniemiecką KPD (Komunistyczna Partia Niemiec),a następnie przez Komitet Centralny SED (Socjalistyczna Partia Jedności Niemiec) przy pełnym poparciu Waltera Ulbrichta i Ericha Honeckera, przygotowało wybuch studenckiej rewolty w 1968 roku. Później Röhl został usunięty z funkcji redaktora naczelnego przez swych współpracowników, zaś Meinhof przyłączyła się w 1970 roku do RAF, uwalniając podczas spektakularnej akcji terrorystycznej w Berlinie Andreasa Baadera. 9 maja 1976 roku popełniła samobójstwo w więzieniu Stuttgart-Stammhein.

Podczas prac nad książką autorka korzystała z akt, które odnalazła w 1998 roku w Federalnym Archiwum Berlińskim. Dokumenty te przechowywane wcześniej w Centralnym Archiwum Państwowym NRD stanowią bogate źródło informacji o piśmie i jego komunistycznych mocodawcach. KONKRET był bowiem zamysłem wschodnich służb specjalnych i miał na celu dotarcie do młodzieży zachodnioniemieckiej oraz jej komunistyczną infiltrację. Autorka przeprowadziła też wiele wywiadów z naocznymi świadkami tych wydarzeń, m.in. z samym Klausem Rainerem Röhlem i jego oficerem prowadzącym z ramienia KPD, Manfredem Kapluckiem, a także ze Stefanem Austem, Marcelem Reich-Ranickim, Otto Schily`m, Melvinem Lasky`m i wieloma innymi znaczącymi postaciami.

Z książki wyłania się zupełnie nowy, nieznany dotąd szerzej, obraz niemieckiej lewicy. Możemy przy tym poznać korzenie ideowe Pokolenia`68, które dziś zdominowało scenę polityczną Niemiec Zachodnich. Czytelnik otrzymuje ponadto autentyczną biografię Ulrike Meinhof, która w tej książce sama zabiera głos jako uczennica, studentka, dziennikarka, żona i matka w licznych, dotąd nigdzie nie publikowanych, listach i dokumentach.

Zabawa w komunizm powstawała przez 10 lat. Jej maszynopis odrzuciły dwa renomowane wydawnictwa niemieckie. Być może niedoszłych wydawców zniechęcił fakt, że w 2001 roku Bettina Röhl ujawniła publicznie terrorystyczną przeszłość Joschki Fischera, ówczesnego ministra spraw zagranicznych Niemiec. Ostatecznie książka ukazała się w 2006 roku, wywołując ożywioną debatę publiczną.