Najlepsze opowiadania fantastyczne z wyraźnymi wątkami historycznymi w tej części wszechświata. I to od lat! Niezmiennie!

Najlepsze opowiadania fantastyczne z wyraźnymi wątkami historycznymi w tej części wszechświata. I to od lat! Niezmiennie!

Drugi tom z cyklu „Światów Pilipiuka” ponownie prowadzi nas w czasy carskiej Rosji, PRLowskiej Polski i futurystycznego krajobrazu, w którym to Polska wygrała drugą wojnę światową.

Jedno z opowiadań odbywa się w świecie stworzonym na potrzeby innego opowiadania i to właśnie spodobało mi się najbardziej. Polskę przed drugą wojną światową odwiedził przybysz z przyszłości. Wręczył nam plany blitzkriegu, kilka bomb atomowych i informacje co dalej. Zastosowaliśmy wojnę wyprzedzającą i tak oto wygraliśmy. W tym świecie właśnie żyje pewien reporter, który piszę artykuł do gazety o tajemnicach wojskowych. Kiedy wpada na trop jednej z nich, nie daje się łatwo od tematu odwieść, a wręcz porusza wszystkie znajomości, aby jego gazeta dostała to, o czym inne mogą pomarzyć…

Miała to być książka przejściowa, pomiędzy ciekawszymi pozycjami, ale chyba sięgnę po trzeci tom :)

Drugi tom z cyklu „Światów Pilipiuka” ponownie prowadzi nas w czasy carskiej Rosji, PRLowskiej Polski i futurystycznego krajobrazu, w którym to Polska wygrała drugą wojnę światową.

Jedno z opowiadań odbywa się w świecie stworzonym na potrzeby innego opowiadania i to właśnie spodobało mi się najbardziej. Polskę przed drugą wojną światową odwiedził przybysz z przyszłości....

„Czerwona gorączka” Andrzeja Pilipiuka to zbiór opowiadań. Czasami, gdy wydaje się książki w takiej formie literackiej, poszczególne fragmenty pochodzą od różnych autorów. W tym przypadku pisarz jest tylko jeden, wobec czego nie ma mowy o różnicach w stylu pisania. Wszystkie zawarte tu opowiadania są na wysokim poziomie. Jedyne, co je różni, to tematyka, a ta jest dość szeroka. Od zimnego Petersburga i Feliksa Dzierżyńskiego Pilipiuk przechodzi do czasów współczesnych i przedstawia nam ucznia, który postanawia zainteresować się cechem katowskim i zostaje przyjęty do akademii, by kształcić się na kata. Chwilę później możemy przenieść się do świata rodem z mrocznego fantasy – obco brzmiące nazwy lokacji, nieistniejące wynalazki oraz więźniowie, którzy zostają wysłani na misję, by spalić wioski zaatakowane przez chorobę zwaną błękitnym trądem. Następnie znajdujemy się w Łomży, gdzie dziennikarz szukający sensacji zmyśla historię o spadającej z nieba części XIX-wiecznej rosyjskiej rakiety… ale czy na pewno historia jest wyssana z palca? Przykłady można mnożyć, każde opowiadanie jest o czym innym, dlatego uważam, że fani mrocznych klimatów czy historii z odrobiną fantastyki znajdą coś dla siebie. Da się jednak z całości wyłuskać w miarę spójny obraz „zainteresowań” pisarskich Pilipiuka. Jest to przede wszystkim historia XX wieku, polityka (komuniści są elementem sporej części opowiadań) oraz dziennikarstwo. Osobiście jestem zachwycona stylem pisania autora. Do tej pory czytałam tylko jego jedną publikację, notabene również będącą zbiorem opowiadań, natomiast było to jakiś czas temu, ba, długie lata temu. Nie wiem, czy wówczas nie odebrałam jego stylu pisania w tak pozytywny sposób, czy po prostu o tym zapomniałam, natomiast człowiek ten umie zbudować niesamowity klimat nawet w tak krótkiej formie, jakim jest właśnie opowiadanie. Od pierwszych słów stają mi przed oczami bohaterowie, akcja i lokacja. Nie każdemu się to udaje. Wszystkie opowiadania wciągają niezależnie od tematyki oraz moich własnych gustów. Dialogi wychodzą mu niesamowicie naturalnie, co zdarza się jeszcze rzadziej. Całość czyta się naprawdę błyskawicznie. To naprawdę kawał dobrej literatury i serdecznie polecam każdemu fanowi tajemniczych historii z elementami fantasy.

„Czerwona gorączka” Andrzeja Pilipiuka to zbiór opowiadań. Czasami, gdy wydaje się książki w takiej formie literackiej, poszczególne fragmenty pochodzą od różnych autorów. W tym przypadku pisarz jest tylko jeden, wobec czego nie ma mowy o różnicach w stylu pisania. Wszystkie zawarte tu opowiadania są na wysokim poziomie. Jedyne, co je różni, to tematyka, a ta jest dość...

(6,5pkt)
(Audiobook)

Mamy tu jedno opowiadanie o lekarzu Skórzewskim, które znalazło się zbiorczo w Tomie 0 ("Czerwona gorączka" - doktor Paweł zmuszony do pomocy w ujęciu szaleńca ucinającego głowy komunistom w opanowanej "bolszewicką rewolucją" Rosji). Poza tym napisany z polotem miks grozy, historii, dramatu i humoru.
Opowiadanie "Grucha" to szkolna opowieść o chłopcu prześladowanym przez nauczycielkę, "Błękitny trąd" - fantasy skupiające się na konflikcie ludzi z krasnoludami rozsiewającymi nieuleczalną zarazę (najciekawsze w całym, dość jednak nierównym, tomie 2),"Silnik z Łomży" - historia kiepskiego dziennikarzyny piszącego zmyślone artykuły dla brukowca, "Zeppelin L-59-2" - czyli paranormalne przygody podczas lotu do Afryki odrestaurowanym zeppelinem z czasów I Wojny Światowej, "Wujaszek Igor" - opowieść o "pociągu widmie" przewożącym trumnę Piłsudskiego w komunistycznych latach 50tych, "Po drugiej stronie" - rzucona na warszawskiego łowcę antyków chińska klątwa yin i yang, "Gdzie diabeł mówi dobranoc" - futurystyczna wizja przyszłości, w której Eurazja pozostaje pod kontrolą stroniących od elektryczności islamistów, wysokorozwinięta i nowoczesna Ameryka oraz Małopolska jako arena odrodzenia zakazanego chrześcijaństwa, "Piórko w żywopłocie" - agent CIA, polak z pochodzenia, wraca do Polski z misją odnalezienia śladów obcej cywilizacji, na miejscu w Wawie wracają wspomnienia z dzieciństwa, "Operacja szynka" - znów o podróży w czasie - partyjni działacze komunistycznej Polski cofają się w czasie po mięso mamutów w celu załatania niedoborów szynki przed świętami, "Samolot von Ribbentroppa" - powrót do alternatywnej rzeczywistości, w której Polska wygrała II Wojnę Światową i dominuje nad światem, znanego z opowiadania "Atomowa ruletka" z Tomu 1...

(6,5pkt)
(Audiobook)

Mamy tu jedno opowiadanie o lekarzu Skórzewskim, które znalazło się zbiorczo w Tomie 0 ("Czerwona gorączka" - doktor Paweł zmuszony do pomocy w ujęciu szaleńca ucinającego głowy komunistom w opanowanej "bolszewicką rewolucją" Rosji). Poza tym napisany z polotem miks grozy, historii, dramatu i humoru.
Opowiadanie "Grucha" to szkolna opowieść o chłopcu...

Książkę szybko się czyta, historie dość ciekawe.

Książkę szybko się czyta, historie dość ciekawe.

Czerwona gorączka [ w: ] A. Pilipiuk, Czerwona gorączka

Niewątpliwie jest to niezwykle ciekawy i jeszcze bardziej oryginalny zbiór opowiadań. Możliwe nawet, że najlepszy jaki pojawił się w koncepcji "Światów Pilipiuka", której autorem jest sam Andrzej Pilipiuk. Oczywiście autor serii nie złożył broni i co i rusz powstają nowe tomy. Oryginalność pierwszego i tytułowego opowiadania, czyli "Czerwona gorączka" polega na tym, że tutaj koncepcje polityczne, z dużym uwzględnieniem komunizmu traktowane są w kategoriach typowo medycznych. Za komunizm rzeszy milionów ludzi mają odpowiadać wirusy/bakcyle komunizmu. W tej sprawie szczegółowo wypytał doktora Pawła Skórzewskiego, nie kto inny jak jeden z najlepszych ekspertów od przesłuchań funkcjonujący w radzieckich służbach, Czeka m. in., Feliks Dzierżyński.

No ale jak nietrudno się domyśleć, ten tom ma więcej opowiadań i nie znaczy to, że są gorsze, bo mamy np. lot zeppelinem do Afryki z pomocą humanitarną, mamy jazdę pociągiem Ribbentropa. Ciekawostką jest próba rozwiązywania problemów żywnościowych późnego PRL-u wyprawą w czasie do głębokiej prehistorii, żeby zapolować na mamuty. Mieliśmy coś podobnego w literaturze u czeskiego twórcy fantastyki Miroslava Żambocha w książce zatytułowanej "Łowcy", było tam polowanie na dinozaury. Zapewne również tutaj, u Pilipiuka, pasażerom wehikułu czasu atrakcji nie brakowało.

No ale wróćmy do rozważań o co mogło chodzić w tym tytułowym tomie opowiadań, które wybrałem. Z jednej strony oprócz walorów typowo fantastycznych jest ono historyczne, ale mamy też aspekt kryminalny. Bo mimo faktu, że władza radziecka dbała o to, żeby zdrajców zabijać lub wysyłać na Syberię, to okazało się jednak ktoś robi im konkurencję i zabija "dobrych komunistów", jak to określił Dzierżyński. I trzeba było problem zawczasu rozwiązać.

Dziwnym zbiegiem okoliczności polski lekarz, dobrze znany bohater, Paweł Skórzewski, który akurat trafił jako element podejrzany ideologicznie oczywiście w łapy sowietów. No ale się okazało, że był przydatny zarówno jako jedyny żyjący lekarz, ale też osoba inteligentna, która miała troszkę czasu, żeby pomyśleć i rozwiązać problem. Co prawda doktor perspektyw wielkich nie miał, mogło mu to dać raptem kilka dni życia, no ale zgodził się i zaczął działać. Na pewno górę wzięła ciekawość. Sprawa jest dość masakryczna zmarli zostali pozbawieni głowy. Pytanie czy Kuba Rozpruwacz jeszcze żyje? Wszak od jego wyczynów Londyńskich minęło co najmniej 30 lat? Więzień Skórzewski trafił przed oblicze Dzierżyńskiego i dostał robotę. Sprawa została wyjaśniona zaskakująco szybko. Doktor dostał ciała do analizy i doszedł do tego niesamowitego wniosku "Socjalizm to epidemia!" Do tego doszło jeszcze troszkę dysput historycznych i filozoficznych. Można spokojnie zastosować spojler alert, bo z góry wiemy, że lekarz dożył co najmniej połowy XX wieku.

A jak to już inna historia. Czy to sprawka zdrowego trybu życia, czy w zaświatach było jakieś przeoczenie urzędników niebieskich lub diabelskich, jedno licho wie? Tak czy siak opowiadanie jest po prostu świetne polecam. Dodać można, że cały tom jest równie rewelacyjny. Opowiadania czyta się dobrze, szybko są ciekawe. Warto przeczytać.

Czerwona gorączka [ w: ] A. Pilipiuk, Czerwona gorączka

Niewątpliwie jest to niezwykle ciekawy i jeszcze bardziej oryginalny zbiór opowiadań. Możliwe nawet, że najlepszy jaki pojawił się w koncepcji "Światów Pilipiuka", której autorem jest sam Andrzej Pilipiuk. Oczywiście autor serii nie złożył broni i co i rusz powstają nowe tomy. Oryginalność pierwszego i tytułowego...

Jak w wypadku poprzedniego zbioru. Opowiadania są różne. Lepsze i gorsze, ale ogólnie - do poczytania.

Jak w wypadku poprzedniego zbioru. Opowiadania są różne. Lepsze i gorsze, ale ogólnie - do poczytania.

Świetnie się czyta, trudno się oderwać...

Świetnie się czyta, trudno się oderwać...

Czytasz i chcesz wracać by przeżywać tę historię na nowo.

Czytasz i chcesz wracać by przeżywać tę historię na nowo.

W twórczości Pilipiuka można zaobserwować wybitną niechęć do komuny i komunistów. A to dopiero początek jego zalet. Serio rzecz ujmując, nie wszyscy autora lubią, ja akurat bardzo i mimo, że jedne teksty są lepsze, drugie gorsze to ja zawsze do "Światów Pilipiuka" wracam z przyjemnością.

W twórczości Pilipiuka można zaobserwować wybitną niechęć do komuny i komunistów. A to dopiero początek jego zalet. Serio rzecz ujmując, nie wszyscy autora lubią, ja akurat bardzo i mimo, że jedne teksty są lepsze, drugie gorsze to ja zawsze do "Światów Pilipiuka" wracam z przyjemnością.