Reportaż. Ciekawy, ale to najsłabsza książka Folleta.

Reportaż. Ciekawy, ale to najsłabsza książka Folleta.

Ciekawy, choć może zbyt szczegółowy opis napadu na bank w Nicei.

Ciekawy, choć może zbyt szczegółowy opis napadu na bank w Nicei.

Średni reportaż

Średni reportaż

Wiedziałam, że jest to historia brawurowego napadu na bank w Nicei w 1976 r., ale trochę się rozczarowałam. Spodziewałam się literatury pięknej opartej na faktach, a nie odwrotnie. Książka bardziej przypomina dokument, który czyta się wprawdzie z ciekawością, lecz bez większych emocji.

Wiedziałam, że jest to historia brawurowego napadu na bank w Nicei w 1976 r., ale trochę się rozczarowałam. Spodziewałam się literatury pięknej opartej na faktach, a nie odwrotnie. Książka bardziej przypomina dokument, który czyta się wprawdzie z ciekawością, lecz bez większych emocji.

Szybko się czyta. Ken'a Follett'a opowieść o napadzie stulecia na bank w Nicei.

Szybko się czyta. Ken'a Follett'a opowieść o napadzie stulecia na bank w Nicei.

Czy to prawda czy to fikcja literacka? Czy to powieść czy to reportaż? Czy to możliwe czy niemożliwe? Czy to Follet standardowy czy reportażowy?
Wszystko nieważne – czyta się znakomicie. Polecam.

Czy to prawda czy to fikcja literacka? Czy to powieść czy to reportaż? Czy to możliwe czy niemożliwe? Czy to Follet standardowy czy reportażowy?
Wszystko nieważne – czyta się znakomicie. Polecam.

Pozycja na pewno wartościowa, choćby dlatego, że zostały tu opisane autentyczne wydarzenia. I to opisane szczegółowo, z dużym naciskiem na dokładność relacji.
Z tym, że – no właśnie – jest to relacja. Wprawdzie autor próbował ją ożywić, ale uczciwość nie pozwalała mu na rozwinięcie skrzydeł w obawie, aby nie wprowadzać do historii elementów fikcyjnych. Z pewnością obowiązkowa lektura dla organizatorów ochrony banków. I głowę daję, że znajduje się też w bibliotece każdej większej mafii, jako podręcznik dla każdego włamywacza.
Świetna pod względem treści, niespecjalnie udana pod względem formy. Suche wyliczanie faktów, choć z pewnością jest cnotą wśród dziennikarzy, pośród autorów sensacyjnych powieści nie jest powodem do chwały. Powieść czyta się z wysiłkiem, miejscami jest nudna, akcja wydaje się być monotonna, bez żadnych przyspieszeń i zwolnień.
Nie polecam lektury w charakterze rozrywki. Ale jeśli kogoś interesują kulisy napadów na bank, z pewnością znajdzie w niej to, czego szuka.

Pozycja na pewno wartościowa, choćby dlatego, że zostały tu opisane autentyczne wydarzenia. I to opisane szczegółowo, z dużym naciskiem na dokładność relacji.
Z tym, że – no właśnie – jest to relacja. Wprawdzie autor próbował ją ożywić, ale uczciwość nie pozwalała mu na rozwinięcie skrzydeł w obawie, aby nie wprowadzać do historii elementów fikcyjnych. Z pewnością...

Rozpoczynając książkę zastanawiałam się, dlaczego ma ona takie słabe oceny, w końcu podpisana została nazwiskiem Folletta, opiera się na prawdziwych wydarzeniach, same zalety. Ale już w trakcie lektury doszłam do wniosku, ze na zaniżenie tychże ocen wpływ miało właśnie połączenie wspomnianych cech. Follett umie budować napięcie w swoich wymyślonych historiach, w przypadku relacji prawdziwych faktów skupił się na zbieraniu materiałów, a formę zostawił na boku, wyszła przeciętna, dość ciekawa książka, ale bez większych rewelacji. Poza tym nawalił chyba tłumacz, a może korektor, bo niektóre zdania wołały o pomstę do nieba. Jeszcze jedno na zmianę mnie bawiło albo irytowało: daty urodzenia i dokładne adresy bohaterów książki- nie wiem, jaki cel przyświecał tym szczegółom? Czytelnicy zostali zaproszeni na urodziny tychże ludzi? Innego celu nie widzę. Przebrnęłam przez powieść tylko dla nazwiska autora, nie było to trudne, bo spotkałam się już w życiu ze słabszymi powieściami, ta w dodatku była cieniutka, ale w przypadku takiego nazwiska przeciętność to za mało.

Rozpoczynając książkę zastanawiałam się, dlaczego ma ona takie słabe oceny, w końcu podpisana została nazwiskiem Folletta, opiera się na prawdziwych wydarzeniach, same zalety. Ale już w trakcie lektury doszłam do wniosku, ze na zaniżenie tychże ocen wpływ miało właśnie połączenie wspomnianych cech. Follett umie budować napięcie w swoich wymyślonych historiach, w przypadku...

Można powiedzieć inna książka od pozostałych Folletta.
Reportaż z „napadu stulecia” jak określone zostało wejście do skarbca Societe Generale w lipcu 1976.
Historia, której Hollywood by nie wymyślił.

Można powiedzieć inna książka od pozostałych Folletta.
Reportaż z „napadu stulecia” jak określone zostało wejście do skarbca Societe Generale w lipcu 1976.
Historia, której Hollywood by nie wymyślił.

Całkiem, całkiem ta książka.
Z tej strony Folleta jeszcze nie znałem.

Całkiem, całkiem ta książka.
Z tej strony Folleta jeszcze nie znałem.