6/2023

Skończyłem cykl "Lodołamacz". Moja refleksja jest następująca: gdyby Suworow zamknął cykl na trylogii, to wyszłoby to o wiele lepiej.

W "Ostatniej defiladzie", i "Klęsce" za dużo polemiki z krytykami i "łapania" ich za słówka, a za mało skoncentrowania się na rozbudowie swojej teorii.

6/2023

Skończyłem cykl "Lodołamacz". Moja refleksja jest następująca: gdyby Suworow zamknął cykl na trylogii, to wyszłoby to o wiele lepiej.

W "Ostatniej defiladzie", i "Klęsce" za dużo polemiki z krytykami i "łapania" ich za słówka, a za mało skoncentrowania się na rozbudowie swojej teorii.

Z uporem maniaka udowadnia że blitzkrieg to wynalazek sowiecki.

Z uporem maniaka udowadnia że blitzkrieg to wynalazek sowiecki.

Polecam

Polecam

Ostatnia książka z cyklu "Lodołamacz". Zacznę od końca, czyli ostatnich rozdziałów, czyli polemiki autora z rosyjskimi historykami, je można spokojnie pominąć. Wcześniej jest o korpusach pancernych, które nawet po Stalingradzie były rozbijane przez Niemców, fortyfikacjach (a raczej ich niszczeniu na terenach ZSRR),zakazie Stalina o wydawaniu i pisaniu czegokolwiek o pierwszym roku wojny, "grillowaniu" Żukowa i jego "pośmiertnych" pamiętników i wytłumaczenie, dlaczego Trocki dostał czekan w łeb dopiero 1940 roku. Tyle jeśli chodzi o książkę.

Teraz o całym cyklu. Nauki humanistyczne mają to do siebie, gdzie kilka tez na jeden temat "żyje" obok siebie. Mimo że wiele osób nie kupuje tezy o tym, że to ZSRR chce i zamierza zaatakować Zachód oraz autor, który zebrał i obalił prawie wszystkie argumenty za swoją teorią, mimo to, jestem skłony polecać te 5 książek, mimo częstego marudzenia Suworowa, aby wiedzieć, że jest coś jeszcze niż główny nurt.

Ostatnia książka z cyklu "Lodołamacz". Zacznę od końca, czyli ostatnich rozdziałów, czyli polemiki autora z rosyjskimi historykami, je można spokojnie pominąć. Wcześniej jest o korpusach pancernych, które nawet po Stalingradzie były rozbijane przez Niemców, fortyfikacjach (a raczej ich niszczeniu na terenach ZSRR),zakazie Stalina o wydawaniu i pisaniu czegokolwiek o...

Tytułowa klęska, co nie dla każdego musi być oczywiste, odnosi się do wyniki II Wojny z perspektywy... ZSRR! Autor podkreśla, że celem tego państwa był podbój Europy (a potem - reszty świata),zaś straty sprawiły, że stało się to nierealne. - Nie rozwija specjalnie tematu strat, natomiast skupia się na kłamstwach propagandy, w szczególności na sztucznej legendzie Żukowa, którego odmalowuje jako głównego winnego klęsk poniesionych przez ZSRR, oraz człowieka po prostu tępego. - Jak generalnie bardzo cenię Suworowa, tak lektura tej książki mnie zmęczyła. - Dużo powtórzeń i udowadniania udowodnionego z jednej strony, a opinii kontrowersyjnych, czy przynajmniej wygłaszanych w sposób apodyktyczny, z drugiej. - I nie chodzi mi o główne tezy, raczej o denerwujące szczegóły. - Przykładowo, Autor pisze, że wojna rosyjsko-japońska stanowiła preludium okopowego szaleństwa I Wojny - tymczasem wielu fachowców mówi tak o końcowej fazie wojny secesyjnej... Twierdzi, że podczas I Wojny manewr był w zasadzie niemożliwy - po czym sam podaje przykłady, że impas można było przezwyciężyć... Przede wszystkim, nie cierpi Niemców - widać to choćby, gdy nazywa Mansteina tępym tchórzem, albo podkreśla, że to nie Niemcy rozwinęli blitzkrieg. - Jeśli chodzi o Mansteina, trzeba przyznać, że na tle innych dowódców niemieckich błyszczał... a jeśli wszyscy oni byli idiotami, dlaczego odnieśli takie sukcesy? Zaś co do blitzkriegu, Niemcy z pewnością nie wpadli pierwsi na samą koncepcję - ale pierwsi skutecznie stosowali ją w praktyce. - Armii Czerwonej, którą Suworow oskarża o zbędne próby ataku przed wykrwawieniem przeciwnika, która według niego niepotrzebnie zrywała się do kontrataków, zabrało parę lat nauczenie się, jak ograniczać straty i skutecznie realizować blitzkrieg... Mimo, iż ze słów Autora wynika, że była doń świetnie przygotowana... Ogółem, Suworowa czytać warto, chyba wręcz trzeba - ale niekoniecznie zaczynać od tej właśnie książki... On zresztą sam odniesieniami przyznaje poniekąd, że ta pozycja to właściwie komentarze do "Lodołamacza".

Tytułowa klęska, co nie dla każdego musi być oczywiste, odnosi się do wyniki II Wojny z perspektywy... ZSRR! Autor podkreśla, że celem tego państwa był podbój Europy (a potem - reszty świata),zaś straty sprawiły, że stało się to nierealne. - Nie rozwija specjalnie tematu strat, natomiast skupia się na kłamstwach propagandy, w szczególności na sztucznej legendzie Żukowa,...

Skończyłem całą serię. W sumie wszystkie książki bardzo dobre, ale momentami już mnie zaczynały męczyć. W dodatku wraz z biegiem czasu coraz bardziej mam wrażenie, że to wszystko jest ukartowane przez GRU. Bo tak naprawdę, to W. Suworow niczego nowego nie powiedział, a cała "wojna" pomiędzy nim a Rosją (wcześniej ZSRR) jest tylko świetną zasłoną i tematem zastępczym dla machlojek w tym kraju. Gdyby Suworow był naprawdę zdrajcą, to moim zdaniem nie ma siły - już by nie żył. Sam o tym pisze w swoich książkach. Ale jakoś żyje, bo jest jeszcze komuś do czegoś potrzebny.
Poza tym bardzo ładnie zachwalał w swoich książkach Stalina (taki wybitny strateg, jedyny błąd w życiu - nie przygotował się na wypadek ataku III Rzeszy na ZSRR) i Armię Czerwoną (no, taka nowoczesna, nikt nie miał tylu czołgów na świecie, nawet te najbardziej przestarzałe były lepsze od amerykańskich, brytyjskich i niemieckich). Niby grubo ciśnie Związek Radziecki, ale wrażenia mam takie jakie mam. I chyba nie jestem jedyny w tym przekonaniu.
Nie mniej wszystkie 5 książek to bardzo ładnie zebrane informacje na temat IIWŚ, w szczególności uzbrojenia i taktyki. W miłośników historii z pewnością lektura warta przeczytania.

Skończyłem całą serię. W sumie wszystkie książki bardzo dobre, ale momentami już mnie zaczynały męczyć. W dodatku wraz z biegiem czasu coraz bardziej mam wrażenie, że to wszystko jest ukartowane przez GRU. Bo tak naprawdę, to W. Suworow niczego nowego nie powiedział, a cała "wojna" pomiędzy nim a Rosją (wcześniej ZSRR) jest tylko świetną zasłoną i tematem zastępczym dla...

Czytałam ją chorej osobie która kocha historię kiedy leżała z gorączką. Pomagało bo książka ciekawa. Naprawdę dużo ciekawych informacji i wiedzy oraz przemyśleń autora. Powiązania historyczne różnych faktów i zdarzeń, wyjaśnienia przyczyn dla czego dane decyzje dowódców zostawały podjęta w taki a nie inny sposób. Wiele można na nowo zobaczyć w innej perspektywie i wiele przemyśleć. Polecam bardzo.

Czytałam ją chorej osobie która kocha historię kiedy leżała z gorączką. Pomagało bo książka ciekawa. Naprawdę dużo ciekawych informacji i wiedzy oraz przemyśleń autora. Powiązania historyczne różnych faktów i zdarzeń, wyjaśnienia przyczyn dla czego dane decyzje dowódców zostawały podjęta w taki a nie inny sposób. Wiele można na nowo zobaczyć w innej perspektywie i wiele...

Suworow znów w sposób którego nie da się obalić przekazuje nam swoją teorię. Co ciekawe, to już piąta część serii "Lodołamacz" a za każdym razem autor pokazuje problem od innej strony, jednak wniosek za każdym razem jest jeden. Książka zdecydowanie warta polecenia, nie tylko dla zainteresowanych historią, ale i dla wszystkich, którzy chcą otworzyć oczy i zrozumieć, że nie wszystko co piszą w szkolnych podręcznikach o historii to prawda.

Suworow znów w sposób którego nie da się obalić przekazuje nam swoją teorię. Co ciekawe, to już piąta część serii "Lodołamacz" a za każdym razem autor pokazuje problem od innej strony, jednak wniosek za każdym razem jest jeden. Książka zdecydowanie warta polecenia, nie tylko dla zainteresowanych historią, ale i dla wszystkich, którzy chcą otworzyć oczy i zrozumieć, że nie...