Dziecko jako odbiorca literatury posiada wiele cech odróżniających go od dorosłego. Żyje ono na pograniczu dwóch światów, świata magii i świata realnego. W literaturze intuicyjnie więc szuka odbicia ich obu. W bohaterze literackim upatruje nie tylko przewodnika po jednym i drugim świecie, ale także kogoś bliskiego mu psychicznie. Tylko dzieci posiadają umiejętność pokonywania przeszkód przy pomocy czarodziejskich słów lub gestów. Są one szczere i spontaniczne w wyrażaniu uczuć i marzeń - to cecha rzadko spotykana u dorosłych.
Dziecko rozpoczyna swoją edukację literacką od bajek i baśni. To one, te pierwsze, najważniejsze w życiu lektury, pozwalają mu stawiać pytania: “Czym jest świat?”, “Kim ja jestem?”, “Jaki jestem?” i to one pozwalają mu uzyskiwać na nie odpowiedzi. Szczególnie baśnie, które są nośnikami archetypów, odgrywają ważną rolę w prawidłowym rozwoju człowieka. Jeśli ich zabraknie w odpowiednim momencie życia, może ono toczyć się niewłaściwymi koleinami i mieć niekorzystny wpływ na jego rozwój.