Poezja Trzebińskiego pozostawia wiele do życzenia prawdę mówiąc. Może między innymi dlatego młody pisarz ogłosił kiedyś śmierć poezji...? Ogłosił koniec istnienia pokolenia lirycznego, a początek dramatycznego. To również całkiem sensowne zważając na to, jaki dramat udało mu się napisać.

Jego groteska pt. ,,Aby podnieść różę" jest według mnie fantastyczna. Opiera się na nowej koncepcji dramatycznej, stworzonej przez Trzebińskiego- w finale dramatu nie zwycięża jedna siła nad drugą, tak jak to zwykle bywało w dramatach. Nie zwycięża ani okrutny los (fatum),ani żadna z postaci. Groteska kończy się remisem, a więc pewnym nierozstrzygnięciem. Remisem na płaszczyźnie dosłownej- jako wynikiem gry w tenisa stołowego oraz na płaszczyźnie metafizycznej, dla której wyjaśnienia musiałabym streścić groteskę.
Poza tym Andrzej Trzebiński wprowadził do dramatu kolejną ,,innowację"- nadaje rzeczy sens dramatyczny, co oznacza mniej więcej tyle, że to piłeczka ping-pongowa gra tu znaczącą rolę.

Groteska ,,Aby podnieść różę" jest niesłychanie dojrzałym dziełem, bo napisanym przecież przez dwudziestolatka oraz jest zmaterializowaniem pewnych koncepcji ideowych i kulturowych Trzebińskiego. Jest ciekawa, troszkę pogmatwana niczym ,,Szewcy" Witkacego, zaskakująca i intrygująca. Stawia wiele pytań, ukrywa wiele znaczeń, przekazuje myśli Trzebińskiego dotyczące chociażby postaci przywódcy społeczeństwa, jego władzy i ludu.

Uważam, że groteska ,,Aby podnieść różę" mogłaby być analizowana na lekcjach polskiego tak samo jak chociażby przytoczeni ,,Szewcy". Ja byłam nią zachwycona.

Poezja Trzebińskiego pozostawia wiele do życzenia prawdę mówiąc. Może między innymi dlatego młody pisarz ogłosił kiedyś śmierć poezji...? Ogłosił koniec istnienia pokolenia lirycznego, a początek dramatycznego. To również całkiem sensowne zważając na to, jaki dramat udało mu się napisać.

Jego groteska pt. ,,Aby podnieść różę" jest według mnie fantastyczna. Opiera się na...

Żałuję, że nie można przeczytać dojrzałego, dopracowanego Trzebińskiego. Gdyby przeżył wojnę byłby z niego świetny materiał na krytyka literackiego, a może nawet świetnego pisarza. Szkoda, może powojenna rzeczywistość zmieniłaby jego mocno konserwatywne poglądy?
Obiecujący twórca.

Żałuję, że nie można przeczytać dojrzałego, dopracowanego Trzebińskiego. Gdyby przeżył wojnę byłby z niego świetny materiał na krytyka literackiego, a może nawet świetnego pisarza. Szkoda, może powojenna rzeczywistość zmieniłaby jego mocno konserwatywne poglądy?
Obiecujący twórca.

Aby podnieść świat.
Andrzej Trzebiński to jeden z najzdolniejszych pokolenia Kolumbów. Publikacja Aby podnieść różę jest zbiorem jego szkiców nie tylko literackich, ale także filozoficznych oraz dramat- groteska. Odnaleźć tam można odczucia autora na temat teatru,literatury i kultury w ogóle. Pisze m.in. o stosunku artysty do otaczających go realiów, pokoleniu wojennym. Nie zapomniał także omówić polityki kulturalnej. Myślę, że warto chociaż przekartkować tę pozycję, tym bardziej, że te wydanie jest już bez cenzury.

Aby podnieść świat.
Andrzej Trzebiński to jeden z najzdolniejszych pokolenia Kolumbów. Publikacja Aby podnieść różę jest zbiorem jego szkiców nie tylko literackich, ale także filozoficznych oraz dramat- groteska. Odnaleźć tam można odczucia autora na temat teatru,literatury i kultury w ogóle. Pisze m.in. o stosunku artysty do otaczających go realiów, pokoleniu wojennym. Nie...

Z wydania przeczytane: dramat "Aby podnieść różę..." i Laboratorium dramatu.

Z wydania przeczytane: dramat "Aby podnieść różę..." i Laboratorium dramatu.

Ciekawostka

Ciekawostka