Prąd zatokowy

Wciągnęła mnie, choć widzę, że jest zgrabnie zastawioną postmodernistyczną pułapką. Dwa plany, historyczny i współczesny, przeplatają się, tworząc pseudozwiązki i pseudotajemnicę. Sporo mądrych dialogów, lekko sensacyjna fabuła. Czy coś z tego wynika, czy to kolejna wydmuszka, jak książki Karpowicza, Twardocha?

Wciągnęła mnie, choć widzę, że jest zgrabnie zastawioną postmodernistyczną pułapką. Dwa plany, historyczny i współczesny, przeplatają się, tworząc pseudozwiązki i pseudotajemnicę. Sporo mądrych dialogów, lekko sensacyjna fabuła. Czy coś z tego wynika, czy to kolejna wydmuszka, jak książki Karpowicza, Twardocha?

Przywykłam do tego, że przez wartościowe książki muszę się niejako "przedzierać", że nie czytają się "same", nie "wciągają", tylko wymagają od czytelnika pewnego rodzaju wysiłku, który się jednak opłaca, bo wymowa takiej lektury, posmak obcowania ze sztuką, inspiracja pozostają w umyśle na zawsze. "Prąd zatokowy" należy zdecydowanie do tej grupy książek, które "opłacają się" na wymienione przeze mnie sposoby, a jednak od pewnego momentu nie mogłam oderwać się od czytania, choć wartkiej akcji próżno w nim szukać.
Wiele elementów złożyło się na to zjawisko. Z pewnością zaliczyć do nich można piękny język i erudycję autora. Bohaterowie: charakterystyczni, barwni, wielowymiarowi, autentyczni. Pewnego rodzaju napięcie towarzyszące samemu zgłębianiu fabuły - niejednorodność stylu zadawała mi kilkakrotnie "zagwozdkę": oto najpierw przyszły silne i pozytywne skojarzenia z Umberto Eco, które ustąpiły pełnemu niedowierzania wrażeniu, że mam w ręku po prostu zgrabną obyczajówkę z elementami fantasy (spodziewałam się czegoś więcej),aby w końcu przekonać się, że to jednak zdecydowanie "coś więcej".
Sama tematyka inspirująca pytania natury duchowej przedstawiona została bez irytującej nachalności i prostych odpowiedzi. Właściwie ostatecznych odpowiedzi nie ma w tej książce żadnych, co czyni ją jeszcze bardziej godną polecenia.
W dodatku wyjątkowo dobrze czytało mi się wątki postaci współczesnych, ponieważ zarysowane zostały z dużym wyczuciem naszej polskiej rzeczywistości i mentalności.

Wyglądana to, że znalazłam swojego ulubionego współczesnego pisarza polskiego.

Przywykłam do tego, że przez wartościowe książki muszę się niejako "przedzierać", że nie czytają się "same", nie "wciągają", tylko wymagają od czytelnika pewnego rodzaju wysiłku, który się jednak opłaca, bo wymowa takiej lektury, posmak obcowania ze sztuką, inspiracja pozostają w umyśle na zawsze. "Prąd zatokowy" należy zdecydowanie do tej grupy książek, które...

To co mnie urzekło, to piękne opisy. Fabuła trochę pogmatwana, czytając jak zazwyczaj z przerwami "na życie" trochę się pogubiłam. Balsam na moje serce po ostatniej książce (Ikea...)

To co mnie urzekło, to piękne opisy. Fabuła trochę pogmatwana, czytając jak zazwyczaj z przerwami "na życie" trochę się pogubiłam. Balsam na moje serce po ostatniej książce (Ikea...)