Do czasu przeczytania tego wywiadu odnosiłem wrażenie, że bohater jest rozsądniejszym, dojrzalszym człowiekiem, a tu wychodzi na osobę popędliwą, niestabilną, nie do końca "usystematyzowaną". Sam się nazywa "kurwą, która nie potrafi dochować wierności", człowiekiem bez kręgosłupa. Już nie mówiąc o tym, że nie czytałem, by ktoś tak ochoczo nazywał się "pedałem". Nie wyczuwam tu dystansu do własnych skłonności tylko raczej brak szacunku wobec siebie. Na mój gust zbyt wiele własnych wad postrzega zerojedynkowo jako efekt homoseksualizmu, co wydaje się tyleż wygodnym, co nieprawdziwym wytłumaczeniem. Nie rozumiem też z lekka lekceważącego tonu, gdy mówi o związkach dwóch mężczyzn jak o z definicji z czymś mniej poważnym od heteryckiego małżeństwa. Tak jakby sam uprawiał autosabotaż; jakby osobiście pragnął się pozbawić szczęścia. Dlaczego? Na to pytanie raczej nie uzyskamy odpowiedzi. Przynajmniej nie wprost.
Zastanawia też fragment, gdy mówił o przelotnej fascynacji kobietą w dorosłym życiu, już po licznych "homodoświadczeniach", że gdyby sobie wtedy rzeczy w głowie inaczej poukładał, to pewnie wiązałby później z kobietami... Czyli prowadziłby podwójne życie jak jego liczni znajomi w tym tajemniczy Mężczyzna Jego Życia (którym - notabene - musiał dzielić się z jego żoną przez 18 lat),tak należy to rozumieć?
Jak to zatem jest z tym Jackiem Poniedziałkiem? Niby cała książka miała dotyczyć rzekomego pogodzenia się z homoseksualizmem, a niemal na każdym kroku wyziera żal, że bohater nie jest heterykiem, "ale jakoś z tym żyje".
Książka nie ukazuje zbyt dobrego portretu społeczności gejowskiej, więc ta raczej nie widziałaby w nim swego rzecznika (czy to obraz prawdziwy - nie mnie oceniać). Aczkolwiek to dobrze, że wypowiada we własnym imieniu rzeczy nie zawsze popularne. Z w/w względów to trochę przykra lektura, gdyż nieco współczuje się bohaterowi.

Do czasu przeczytania tego wywiadu odnosiłem wrażenie, że bohater jest rozsądniejszym, dojrzalszym człowiekiem, a tu wychodzi na osobę popędliwą, niestabilną, nie do końca "usystematyzowaną". Sam się nazywa "kurwą, która nie potrafi dochować wierności", człowiekiem bez kręgosłupa. Już nie mówiąc o tym, że nie czytałem, by ktoś tak ochoczo nazywał się "pedałem"....

Książka wywiad, w której to pan Poniedziałek odsłania się i to totalnie. Pytanie czy to dobrze czy źle, czy przekracza tym samym granicę, która być może nie powinna być przekraczana, to każdy może ocenić sam. Osobiście wolę czytać szczere do bólu wyznania niż ugrzecznione wersje biografii. Kojarzę tego aktora reczej pozytywnie, wypowiada się z sensem i nie rzadko ma bardzo celne spostrzeżenia. Gdy czytałem tę książkę byłem dorastającym gejem, z małego miasta, dosyć osamotnionym i lektura ta sprawiła, że poczułem się trochę mniej sam. Pozwoliła uwierzyć, że związek mężczyzny z mężczyzną jest naprawdę możliwy i to związek w pełnym tego słowa znaczeniu.
Przyznam jednak, że niektóre z opinii tutaj przytaczanych mogą wzbudzać kontrowersje, co świadczy o tym, iż pan Poniedziałek jest człowiekiem o określonych poglądach, ma swoje zdanie i nie boi się go wyrazić. I "Wyjście z cienia" zdecydowanie przybliża nam jego postać, wraz z jego wadami czy słabościami, a ostatecznie o to chodzi w biografiach, nieprawdaż?

Książka wywiad, w której to pan Poniedziałek odsłania się i to totalnie. Pytanie czy to dobrze czy źle, czy przekracza tym samym granicę, która być może nie powinna być przekraczana, to każdy może ocenić sam. Osobiście wolę czytać szczere do bólu wyznania niż ugrzecznione wersje biografii. Kojarzę tego aktora reczej pozytywnie, wypowiada się z sensem i nie rzadko ma bardzo...

A co jeśli Jacek Poniedziałek na potrzeby tego wywiadu-rzeki stworzył kreację o konstrukcji tak misternej i nietuzinkowej, że szary czytelnik, taki np. ja, nie dostrzeże, gdzie się kończy artystyczny zamysł, a zaczyna prawdziwy człowiek?

Nie brak tu ciekawych spostrzeżeń, interesujących, dających do myślenia komentarzy, ale jak na mój gust za dużo jest w "Wyjściu z cienia" ekshibicjonizmu, narcyzmu i bufonady.

A co jeśli Jacek Poniedziałek na potrzeby tego wywiadu-rzeki stworzył kreację o konstrukcji tak misternej i nietuzinkowej, że szary czytelnik, taki np. ja, nie dostrzeże, gdzie się kończy artystyczny zamysł, a zaczyna prawdziwy człowiek?

Nie brak tu ciekawych spostrzeżeń, interesujących, dających do myślenia komentarzy, ale jak na mój gust za dużo jest w "Wyjściu z...

Dużo żalu, trochę niesprawiedliwych ocen... Niedopowiedzenia tam, gdzie powinna być jasność. Losy Poniedziałka ciekawe, zwłaszcza wyjście - nie z cienia, raczej z trudnego dzieciństwa.

Dużo żalu, trochę niesprawiedliwych ocen... Niedopowiedzenia tam, gdzie powinna być jasność. Losy Poniedziałka ciekawe, zwłaszcza wyjście - nie z cienia, raczej z trudnego dzieciństwa.

Wywiad dość ciekawie poprowadzony i świat Jacka Poniedziałka, jednak innych od przyjętych norm. Ale w pewnym momencie, aż za bardzo szczery. Szczery aż do bólu. Dowiedziałam się sporo fajnych rzeczy ale niestety ta szczerość pod koniec książki spowodowała przerwanie jej czytania... szkoda, bo nie lubię niedokończonych książek ale przesadna szczerość... wyrzucanie wszystkiego na zewnątrz, bez pozostawienie sobie jakieś prywaty... to trochę za dużo, nie chodzi mi o przedstawianie swojego świata wyobrażonego ale ujawnianie wszystkiego to nie moja bajka tak do końca. Wiadomo, wszyscy jesteśmy ciekawie innych światów do których nie mamy wstępu tak na co dzień ale trzeba też pamiętać o sobie i nie zanudzać swoją szczerością czytelnika.

Wywiad dość ciekawie poprowadzony i świat Jacka Poniedziałka, jednak innych od przyjętych norm. Ale w pewnym momencie, aż za bardzo szczery. Szczery aż do bólu. Dowiedziałam się sporo fajnych rzeczy ale niestety ta szczerość pod koniec książki spowodowała przerwanie jej czytania... szkoda, bo nie lubię niedokończonych książek ale przesadna szczerość... wyrzucanie...

Hmmmm... zastanawiam się czy są jeszcze jakieś granice intymności nie do przekroczenia?! Czy naprawdę gwarantem sukcesu miało stać się zaproszenie czytelników do swojej "sypialni"? Bez względu na orientację, życie seksualne sławnych i bogatych jakoś niespecjalnie mnie obchodzi...

Hmmmm... zastanawiam się czy są jeszcze jakieś granice intymności nie do przekroczenia?! Czy naprawdę gwarantem sukcesu miało stać się zaproszenie czytelników do swojej "sypialni"? Bez względu na orientację, życie seksualne sławnych i bogatych jakoś niespecjalnie mnie obchodzi...

Lubiłam Poniedziałka ale w tym `wywiadzie zraził mnie do siebie - czy naprawdę trzeba sypać nazwiskami? Obrażać ludzi? Jeśli to ma być recepta na sukces to dziękuję.

Lubiłam Poniedziałka ale w tym `wywiadzie zraził mnie do siebie - czy naprawdę trzeba sypać nazwiskami? Obrażać ludzi? Jeśli to ma być recepta na sukces to dziękuję.

W zasadzie moja ocena jest tylko za jedno: odwagę. W czasach gdy akceptacji było jeszcze mniej niż jest teraz. Poza tym miałam wrażenie, że książka zawiera masę szczegółów, które Pan P. (I każdy z nas) powinien zachować dla siebie.

W zasadzie moja ocena jest tylko za jedno: odwagę. W czasach gdy akceptacji było jeszcze mniej niż jest teraz. Poza tym miałam wrażenie, że książka zawiera masę szczegółów, które Pan P. (I każdy z nas) powinien zachować dla siebie.

Portret intymny, szczery.

Portret intymny, szczery.

mozna się z pewnymi rzeczami zgadzać lub nie. Ale te książke zdecydowanie warto przeczytać

mozna się z pewnymi rzeczami zgadzać lub nie. Ale te książke zdecydowanie warto przeczytać