W trakcie czytania tej książki zastanawiałem się nad jedną rzeczą, mianowicie ile informacji zawartych w niej zdezaktualizowało się, bo książka ta ma już ok. 50 lat. Na szczęście wydawca podszedł do tego wydania dość profesjonalnie i na końcu książki jest nota z wyjaśnieniem i dodatkowo spis kilku rzeczy, które zostaly zaktualizowane, co mnie cieszy i jednocześnie zaskakuje, że po tylu latach informacje w niej zawarte poza małymi szczegółami są wciąż aktualne.
Rzeczą, która mnie też martwi to to, że czytając opisy testów zachowania danych zwierząt zdawałem sobie sprawę, że te zwierzęta w niektórych badaniach były maltretowane i zabijane by uzyskać wyniki. Niestety, ale tak działa człowiek... Najgorsze jest to, że informacje zawarte w tej książe poza tym, że są ciekawostkami nie wnoszą nic do życia ludzkiego i nic w ludzkim życiu nie zmieniły na lepsze, dlatego można uznać, że to męczenie zwierząt było zbyteczne. Ludzki świat byłby taki sam bez wyników tych eksperymentów i badań.

W trakcie czytania tej książki zastanawiałem się nad jedną rzeczą, mianowicie ile informacji zawartych w niej zdezaktualizowało się, bo książka ta ma już ok. 50 lat. Na szczęście wydawca podszedł do tego wydania dość profesjonalnie i na końcu książki jest nota z wyjaśnieniem i dodatkowo spis kilku rzeczy, które zostaly zaktualizowane, co mnie cieszy i jednocześnie...

Mnie się wcale nie podobała.
To znaczy są ciekawe fragmenty, ale autor cały czas odwołuje się do koszmarnych, sadystycznych eksperymentów, które badacze przeprowadzali aby, ich zdaniem, wiedzieć co zwierzęta czują i na ile są podobne dla ludzi. Zadręczali szczury i obcinali głowy małpom, i wiele innych naprawdę okropnych rzeczy robili -tak po prostu , bo mogli.
Nie polecam.

Mnie się wcale nie podobała.
To znaczy są ciekawe fragmenty, ale autor cały czas odwołuje się do koszmarnych, sadystycznych eksperymentów, które badacze przeprowadzali aby, ich zdaniem, wiedzieć co zwierzęta czują i na ile są podobne dla ludzi. Zadręczali szczury i obcinali głowy małpom, i wiele innych naprawdę okropnych rzeczy robili -tak po prostu , bo mogli.
Nie polecam.

mnostwo ciekawostek, ale bez przynudzania. zdziwilo mnie tylko, ze nie bylo zadnych ilustracji i dopiero pod koniec pojawilo sie zdjecie do jakiegos testu psychologicznego, moim zdaniem zupelnie niepotrzebne i juz lepiej byloby pokazac cos innego.

mnostwo ciekawostek, ale bez przynudzania. zdziwilo mnie tylko, ze nie bylo zadnych ilustracji i dopiero pod koniec pojawilo sie zdjecie do jakiegos testu psychologicznego, moim zdaniem zupelnie niepotrzebne i juz lepiej byloby pokazac cos innego.

Bardzo ciekawa pozycja, trudno się oderwać. Polecam każdemu fanowi przyrody głodnemu ciekawostek ze świata zwierząt, rozgryzanych bardzo skrupulatnie i momentami w sposób wręcz trzymający w napięciu :)

Bardzo ciekawa pozycja, trudno się oderwać. Polecam każdemu fanowi przyrody głodnemu ciekawostek ze świata zwierząt, rozgryzanych bardzo skrupulatnie i momentami w sposób wręcz trzymający w napięciu :)

Brakuje tylko "czytała Krystyna Czubówna". Świetne, zajmujące historie zwierząt jak z filmów przyrodniczych.

Brakuje tylko "czytała Krystyna Czubówna". Świetne, zajmujące historie zwierząt jak z filmów przyrodniczych.

Dlaczego sikorki tylko raz dziobną coś w karmniku i lecą dalej a nie najadają się do syta? Czemu szop-pracz pierze w łapkach nawet daną mu kostkę cukru, która po chwili się rozpuszcza? Czy piranie zjadają od razu swe ofiary? Dlaczego ptaki drapieżne nie polują na ofiarę już o nich ostrzeżoną? Skąd ptaki wiedzą, jaka szybkość lotu jest dla nich najbardziej ekonomiczna podczas dalekich migracji? Co im każe lecieć w kluczu i dlaczego te o krótkich szyjach (czajki) lecą w kacie rozwartym, a te o długich (żurawie) – w ostrym??

Na te i setki innych pytań odpowie wam ta książka. Po prostu: pasjonująca!

Dlaczego sikorki tylko raz dziobną coś w karmniku i lecą dalej a nie najadają się do syta? Czemu szop-pracz pierze w łapkach nawet daną mu kostkę cukru, która po chwili się rozpuszcza? Czy piranie zjadają od razu swe ofiary? Dlaczego ptaki drapieżne nie polują na ofiarę już o nich ostrzeżoną? Skąd ptaki wiedzą, jaka szybkość lotu jest dla nich najbardziej ekonomiczna ...

Odkrywcza.

Odkrywcza.

Fajna do czytania we fragmentach, momentami wywołuje duże zaskoczenie, jest ciekawie napisana.

Fajna do czytania we fragmentach, momentami wywołuje duże zaskoczenie, jest ciekawie napisana.

"Reguła przetrwania" to bardzo wartościowa książka. Zawiera w sobie informacje o wszelakich gatunkach zwierząt, o ich zachowaniach i sposobie funkcjonowania, które zapewniają im możliwość przetrwania w określonym środowisku. Wiele zawartych w niej informacji nie spotkałam do tej pory w żadnej, przeczytanej przeze mnie do tej pory publikacji, z wielkim zainteresowaniem czytałam m.in. o wpływie miejskiego środowiska na zachowanie zwierząt. Co ważne, książka ta napisana jest bardzo barwnym i przystępnym językiem, niektóre sformułowania są naprawdę urocze lub zabawne - przeczytanie tej pozycji nie tylko wzbogaca wiedzę ale sprawia też dużą frajdę :). Nie można jednak pominąć faktu, iż pozycja ta ma jednak swoje mankamenty.
Po pierwsze fakt, iż pierwsze wydanie książki pochodzi z 1979r. - z tego też względu wiele informacji w niej zawartych jest nieaktualnych lub niepełnych. Wydawca dołączył co prawda kilka sprostowań do tekstu na końcu książki, jednak nie jest to działanie w pełni wyczerpujące.
Drugą rzeczą jest brak ilustracji i fotografii. Moim zdaniem bardzo wzbogaciłyby one książkę i ułatwiły czytelnikowi zapoznanie się z problematyką danego zagadnienia.
Podsumowując, fajna pozycja, ale należy pamiętać, że na chwilę obecną zawiera wiedzę dosyć archaiczną. Mimo to, polecam miłośnikom tematyki zwierzęcej - ja jestem usatysfakcjonowana lekturą tej książki.

"Reguła przetrwania" to bardzo wartościowa książka. Zawiera w sobie informacje o wszelakich gatunkach zwierząt, o ich zachowaniach i sposobie funkcjonowania, które zapewniają im możliwość przetrwania w określonym środowisku. Wiele zawartych w niej informacji nie spotkałam do tej pory w żadnej, przeczytanej przeze mnie do tej pory publikacji, z wielkim zainteresowaniem...

Jako dziecko miałam wiele wizji dotyczących mojej przyszłości zawodowej. Właściwie każda z nich w jakiś sposób kręciła się wokół nauki, więc mogę śmiało stwierdzić, że udało mi się spełnić moje dziecięce marzenia, choć gdybym chciała wykonywać każdy zawód, który miałam w planach, to z pewnością życia by mi nie starczyło, a co dopiero doby. Ale nie ukrywam, że przewinął się tam kiedyś motyw zoologii. Na weterynarza totalnie się nie nadaję, ale taki zoolog opiekujący się zwierzętami w zoo? Czemu nie! Zawsze fascynował mnie świat zwierząt, obserwowanie i analiza zwierzęcych zachowań… Robię to do tej pory, głównie na moim kocie, ale spokojnie, krzywda mu się nie dzieje! Wręcz przeciwnie, to prawdopodobnie najbardziej rozpieszczony kot na świecie.
Nie dziwi Was zatem już fakt, dlaczego skusiłam się na książkę Vitusa Bernarda Drӧschera. Cieszy mnie to, że już od jakiegoś czasu na polskim rynku wydawniczym pojawiają się książki, które w bardzo ciekawy, a zarazem przystępny sposób przekazują nam wiedzę ze świata roślin czy zwierząt. Nie tak dawno temu przeczytałam książkę Misterium życia zwierząt, tuż potem Kudłatą naukę, a teraz przyszła pora na Regułę przetrwania. Co ciekawe, każda z tych książek jest utrzymana w bardzo podobnym klimacie, mają one nawet bardzo podobną formę i konstrukcję. Tym razem otrzymujemy informacje o tym, jak zwierzęta radzą sobie z przetrwaniem, z niebezpieczeństwami, a nawet z emocjami!
Zastanawialiście się kiedyś nad tym, kto ma gorzej: rośliny czy zwierzęta? Roślina musi się przystosować do otaczającego ją środowiska, musi się dostosować do zmian, które w nim zachodzą, inaczej przypłaci to śmiercią. A zwierzęta, w tym również człowiek? Może po prostu zebrać swoje manatki i zmienić miejsce. Roślina nie wyciągnie korzeni z ziemi i nie przejdzie sobie do nowej lokalizacji, ale wcale nie oznacza to, że zwierzęta mają łatwiej. Właściwie nie można tego rozpatrywać w takich kategoriach, bowiem zwierzęta i rośliny funkcjonują w zupełnie różny sposób. Jednak czy zwierzęta faktycznie musiały wykształcić w sobie pewne nawyki, które mają im pomóc poradzić sobie z zagrożeniem? Oczywiście!
Autor podzielił swoją książkę na trzy zasadnicze części. W pierwszej z nich dowiadujemy się o trikach, które mają zapewnić zwierzętom żywotność. Nie da się ukryć, że zwierzęta żyjące w warunkach domowych czy ogrodach zoologicznych żyją dłużej niż te, które funkcjonują na co dzień na wolności. Dlaczego? Bo to właśnie na otwartej przestrzeni czyhają niebezpieczeństwa: inne zwierzęta, potencjalne trucizny, człowiek i jego działania. Czy zwierzęta odczuwają stres? Jeżeli uważacie, że nie, to przypomnijcie sobie wizytę u weterynarza (ja osobiście wolę o nich zapominać, bo mój kot przynosi mi wstyd). Ewentualnie zauważcie, co się dzieje w Sylwestra, gdy Wasz pupil nagle słyszy te wszystkie fajerwerki – to właśnie jedno z zachowań, które ma mu pozwolić przetrwać ciężką sytuację. Ukrycie się. To taki najprostszy przykład, który przyszedł mi do głowy, ale wierzcie mi, Drӧscher przytacza ich znacznie więcej, ma przykładzie wielu różnych gatunków.
Zwierzęta są naprawdę sprytne, a co najważniejsze, kierują się instynktem, który wie najlepiej. Przyznam szczerze, że niektóre fakty, przytoczone przez autora, wbiły mnie w fotel. Do tej pory nie mogę uwierzyć w okrucieństwo piranii… Ciężko mi też uwierzyć w to, że zwierzęta popełniają masowe samobójstwa, ale między innymi o tym temacie autor pisze w drugiej części książki. Z kolei trzecia część jest poświęcona zachowaniom społecznym, motywie wspólnoty i inteligencji społecznej. Tak, to wszystko występuje u zwierząt, a autor znakomicie to przedstawił. Książka ta powstała w oparciu o obszerną i rzetelną bibliografię, a nie da się też zaprzeczyć temu, że z pewnością sam autor posiadał ogromną wiedzę w temacie zoologii.
Reguła przetrwania to książka idealna dla każdego, kto interesuje się zoologiem i światem zwierząt. Jest bardzo dobrze napisana, niby nieco naukowo, ale jednak bardzo lekko i przystępnie. Styl autora jest znakomity, momentami nawet humorystyczny, a tak zaprezentowana wiedza najlepiej wchodzi do głowy. Zdecydowanie polecam.

www.bookeaterreality.blogspot.com

Jako dziecko miałam wiele wizji dotyczących mojej przyszłości zawodowej. Właściwie każda z nich w jakiś sposób kręciła się wokół nauki, więc mogę śmiało stwierdzić, że udało mi się spełnić moje dziecięce marzenia, choć gdybym chciała wykonywać każdy zawód, który miałam w planach, to z pewnością życia by mi nie starczyło, a co dopiero doby. Ale nie ukrywam, że przewinął się...