Kiedyś oglądałem (nie od początku) bardzo dobrą sztukę w teatrze telewizji. Toteż korzystając z Wolnych Lektur postanowiłem przeczytać pierwowzór w wersji elektronicznej. Oczywiście mając świadomość archaicznego tłumaczenia, ale i czasu powstania dzieła.
Pozornie mamy do czynienia ze starym schematem – miłość młodych z różnych sfer, szlachcic i mieszczka, przeszkody natury społecznej oraz familijnej – oczekiwania rodziny.
Ale dalej do akcji wkraczają dwaj głowni negatywni bohaterowie – główny urzędnik księstwa oraz jego sekretarz. Ich dziełem jest owa intryga, prosta i jasna dla czytelnika, ale nie dwojga młodych zakochanych ludzi. I wtedy okazuje się, że światy szlachty i mieszczan są znacznie bardziej oddalone od siebie niż rody Montecchich i Capulettich. Te ostatnie, chociaż wrogie wobec siebie, wywodziły się z tej samej sfery. Tu mamy do czynienia z ludźmi lepszego i gorszego sortu. Przepaść między szlachtą i arystokracją a mieszczaństwem w XVIII-wiecznych Niemczech była ogromna, znacznie większa, niż nam się wydaje. Wyobrażają ją przekonania zarówno przedstawiciela pierwszej z tych grup, czyli prezydenta Waltera, jak i drugiej – matki Ludwiki. Po przeciwnej stronie sytuuje się ojciec dziewczyny, skrzypek Miller. I jego najłatwiej zrozumieć. Twardo stąpał po ziemi i wiedział, że łaska pańska na pstrym koniu jeździ, a osoby z jego sfery są tylko pionkami na szachownicy „większych” tego świata i nikogo ich krzywdy nie obchodzą.
A młodzi są wszędzie i zawsze tacy sami. Ich psychikę autor idealnie odmalował, zarówno poprzez słowa, jak i zachowania. Dlatego wszędzie znajdą zrozumienie. Inaczej niż wywrotowy na owe czasy element publiczny w sztuce, dziś trudno wytłumaczalny przeciętnemu współczesnemu Europejczykowi. To gorzej dla sztuki, ale lepiej dla nas. Warto przeczytać.

Kiedyś oglądałem (nie od początku) bardzo dobrą sztukę w teatrze telewizji. Toteż korzystając z Wolnych Lektur postanowiłem przeczytać pierwowzór w wersji elektronicznej. Oczywiście mając świadomość archaicznego tłumaczenia, ale i czasu powstania dzieła.
Pozornie mamy do czynienia ze starym schematem – miłość młodych z różnych sfer, szlachcic i mieszczka, przeszkody natury...

„Intryga i miłość” Schillera to tragedia w całym tego słowa znaczeniu. Jest to utwór, w którym od samego początku czytelnikowi towarzyszy przeświadczenie, że cała historia nie skończy się źle, tylko gorzej. Sama fabuła jest trywialna i stara jak uwarunkowania społeczne. Dwójka młodych ludzi, wielka miłość – mogłoby być tak pięknie...Ale on jest arystokratą, a ona to mieszczka, córka nadwornego muzyka. Że mezalians – to jedno, ale że „miłostka” komplikuje plany szanownego pana ojca sentymentalnego młodzieńca – to jest dopiero prawdziwy powód, dla którego trzeba zabić tę miłość. A że jest więcej zainteresowanych rozdzieleniem zakochanych, niczym lokomotywa rusza grubego kalibru mechanizm intryg, które oplątując młodzież, pęta także intrygantów. I przyznam, że jest w tym dramacie dużo okrucieństwa i przemocy psychicznej. Naiwna młodość nie ma szans w starciu z dojrzałą, wyrafinowaną przebiegłością. Ale starsze pokolenie może się rozbić o rafy bezkompromisowości młodych. Jedni się nurzają w mętach, drudzy wspinają się na szczyty prawości. A finał? Szekspir dał jasne wytyczne, jak się takie historie kończy, Schiller był pilnym uczniem…

„Intryga i miłość” Schillera to tragedia w całym tego słowa znaczeniu. Jest to utwór, w którym od samego początku czytelnikowi towarzyszy przeświadczenie, że cała historia nie skończy się źle, tylko gorzej. Sama fabuła jest trywialna i stara jak uwarunkowania społeczne. Dwójka młodych ludzi, wielka miłość – mogłoby być tak pięknie...Ale on jest arystokratą, a ona to...

Klasyka przeczytana lata temu do dziś pamiętana. Mieć czy być? Praca czy zabawa? Miłość czy flirt?

Klasyka przeczytana lata temu do dziś pamiętana. Mieć czy być? Praca czy zabawa? Miłość czy flirt?

Pierwsza taka książka, jaką czytałem. Niemiecka wersja Romea i Julii. Polecam.

Pierwsza taka książka, jaką czytałem. Niemiecka wersja Romea i Julii. Polecam.

Gdy się czyta dzisiaj ten dramat, wszystko wydaje się takie sztampowe: mezalians, zakazana miłość ubogiej mieszczanki i arystokraty, spiski i knowania, by zakochanych ze sobą skłócić, przysięgi i tajemnice, których nie można złamać, choćby miało to uratować czyjś honor i życie, no i wreszcie: trucizna, podwójne samobójstwo, ukaranie (choćby tylko moralne) czarnych bohaterów... Nasza kultura chyba za mocno jest takimi historiami nasycona, stąd gdy czyta się ten utwór - który przecież w czasie swojego powstania miał posmak buntu i rewolucyjności - człowiek raczej się zżyma na naiwność bohaterów, na schematyczność ich myślenia i działania. Dopiero jeśli odniesie się odbiór tego dramatu do końca XVIII wieku - sprawa zaczyna wyglądać inaczej, widać krzyczącą z linijek tekstu krytykę skostniałej i pełnej hipokryzji obyczajowości tamtego okresu, krytykę ucisku biedniejszych przez bogatych, krytykę podwójnej moralności, zakłamania i stłamszenia człowieka.

Jest to więc raczej utwór dla pasjonatów literatury okresu burzy i naporu i romantyzmu (oraz: dla miłośników romansów i tragicznych zakończeń w ogólności). Dla pozostałych - będzie to raczej mało wnosząca lektura.

Gdy się czyta dzisiaj ten dramat, wszystko wydaje się takie sztampowe: mezalians, zakazana miłość ubogiej mieszczanki i arystokraty, spiski i knowania, by zakochanych ze sobą skłócić, przysięgi i tajemnice, których nie można złamać, choćby miało to uratować czyjś honor i życie, no i wreszcie: trucizna, podwójne samobójstwo, ukaranie (choćby tylko moralne) czarnych...

Całkiem ciekawy dramat, pozytywnie mnie zaskoczyła ta lektura, zwłaszcza zaskakujące zakończenie. Dużo się dzieje, czytając nie nudziłam się. Poza tym szybko się czyta, napisana zrozumiałym językiem :)

Całkiem ciekawy dramat, pozytywnie mnie zaskoczyła ta lektura, zwłaszcza zaskakujące zakończenie. Dużo się dzieje, czytając nie nudziłam się. Poza tym szybko się czyta, napisana zrozumiałym językiem :)

Johann Christoph Friedrich von Schiller to niemiecki poeta, dramaturg, przedstawiciel tzw. klasyki weimarskiej. W książce "Kabale und Liebe" ukazuje historię miłości arystokraty i dziewczyny z mieszczaństwa-konflikt dwóch światów: pełnego wartości i zasad świata mieszczańskiego i dążącego do władzy i uciech cielesnych świata arystokracji. Główni bohaterowie to: Präsident von Walter, Ferdinand, Hofmarschall von Kalb, Lady Milford, Wurm, Miller, Dessen Frau, Luise, Sophie, Ein Kammerdiener des Fürsten.

Johann Christoph Friedrich von Schiller to niemiecki poeta, dramaturg, przedstawiciel tzw. klasyki weimarskiej. W książce "Kabale und Liebe" ukazuje historię miłości arystokraty i dziewczyny z mieszczaństwa-konflikt dwóch światów: pełnego wartości i zasad świata mieszczańskiego i dążącego do władzy i uciech cielesnych świata arystokracji. Główni bohaterowie to: Präsident...