„Egzekutor” to tego typu książka, która zaraz po wydaniu zagotowała Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej, czego wyrazem były publikacje w prasie i listy kierowane do wydawcy. Ośrodek Karta przy każdym wznowieniu dodawał je do książki, tworząc osobny rozdział, który doskonale pokazuje, jak bardzo podzielonym narodem jesteśmy i jak trudno przyznajemy się do historycznego skundlenia. O tym, że wojna to ból, cierpienie i chwalebne poświęcenie się ojczyźnie wiemy ze szkolnych lektur, taki obraz nam wtłoczono do głowy. Pokazywanie drugiej strony medalu było passé. Dlaczego, ja się pytam, skoro to właśnie ta druga strona medalu razi mocniej?

Stefan Dąmbski miał szesnaście lat, jak wstąpił do Armii Krajowej. Było mu to na rękę, nie musiał chodzić do szkoły ani pracować fizycznie. Szkolił się w głębi rzeszowskich lasów i szybko awansował. Dywersyjne życie było dla niego stworzone. Na pierwsze likwidacje zgłosił się na ochotnika. Lubił patrzeć na krew tryskającą z rozwalonej głowy. Otwarcie przyznawał, że po „akcjach” wracało się „na gazie”, a samogon pity był bez zakąsek. Wolne chwile spędzał w ramionach młodych dziewczyn, które były w tym samym wieku, co Dąmbski. Rzadko kiedy pozwalał sobie na chwilę człowieczeństwa. Wspominał również o tym, jakie kary cielesne dotykały kobiet, które obcowały z Niemcami (25 kijów na gołą d oraz golenie głów, a następnie smarowanie tarem, który powodował wypadanie włosów i łyse placki).

O oburzających zachowaniach żołnierzy AK pisał w swoich dziennikach również Zygmunt Klukowski, opisując nawet konkretne osoby, które zdołała zidentyfikować jego współpracownica. Odnotował również nagminne nadużywanie alkoholu, którym jakimś cudem zawsze był gdzieś pod ręką. Tymczasem w listach pisanych współcześnie pan Mieczysław Skotnicki (w imieniu ŚZŻAK) kategorycznie zaprzecza masowym strzyżeniom dziewcząt romansujących z Niemcami, określając to mianem bzdury, zaś samogonu nie pijał nikt, bo pito bimber lub księżycówkę (zamienne nazwy bimbru, generalnie czegoś, co się robiło po piwnicach czy strychach). Gdzie leży prawda? :)

Słowem, bardzo ciekawa pozycja, do której trzeba zajrzeć.

IG @angelkubrick

„Egzekutor” to tego typu książka, która zaraz po wydaniu zagotowała Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej, czego wyrazem były publikacje w prasie i listy kierowane do wydawcy. Ośrodek Karta przy każdym wznowieniu dodawał je do książki, tworząc osobny rozdział, który doskonale pokazuje, jak bardzo podzielonym narodem jesteśmy i jak trudno przyznajemy się do historycznego...

Mało to wiarygodne

Mało to wiarygodne

Smierdzi fejkiem z kilometra!

Smierdzi fejkiem z kilometra!

Książka wywołuje kontrowersje. Nawet jeśli zawiera pewne błędy lub przeinaczenia to uważam, że pewne wspomnienia są prawdziwe i wiele nam mówią, także o tej ciemnej stronie AK

Książka wywołuje kontrowersje. Nawet jeśli zawiera pewne błędy lub przeinaczenia to uważam, że pewne wspomnienia są prawdziwe i wiele nam mówią, także o tej ciemnej stronie AK

33/2024 (audiobook 23/2024)
Kontrowersyjna publikacja.
W zasadzie jedyna pewna rzecz, jaką można ustalić ponad wszelką wątpliwość to… autentyczność autora, który po kilkudziesięciu latach postanowił spisać swoje wspomnienia.
Będąc tytułowym żołnierzem Armii Krajowej wykonującym obowiązki egzekutora – rzuca on ciekawe i rzadkie spojrzenie na ten konkretny sposób walki z szeroko pojętymi “wrogami Ojczyzny”.
Gdyby to była powieść oparta na losach samego Autora lub jego towarzyszy z podobnych jednostek likwidacyjnych – czytałoby się taką rzecz bez presji, poddając się tylko emocjom wynikającym z ewentualnej sprawności narracyjnej opowiadającego.
Stety/niestety – wydawnictwo to przedstawiane jest czytelnikowi jako prawdziwy zapis autentycznych wydarzeń, zatem podane jest na prawach dziennika, pamiętnika czy autobiografii.
I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie fakt (tutaj ukłon w stronę wydawcy, który nie chował głowy w piasek),że drugą część tej publikacji stanowi swoista errata, w której historycy oraz świadkowie tamtych wydarzeń poddają w wątpliwość szereg relacji Autora lub też otwarcie je kwestionują, udowadniając eufemistycznie rzecz ujmując, mijanie się z prawdą przez Autora.
Pytaniem bez odpowiedzi pozostanie, czy owe, nazwijmy to, nieścisłości, wynikają z czysto ludzkiej omylności, zrozumiałych po tylu latach lukach w pamięci czy też są – z jakiegoś powodu – świadomym zabiegiem, np. czysto literackim – aby w osobie jednego bohatera skupić losy kilku innych osób.

Do tego typu publikacji należy zawsze podchodzić z dystansem, ostrożnie, mając świadomość, iż pamięć ludzka bywa zawodna i po kilkudziesięciu latach uczestnicy pewnych wydarzeń spoglądają w przeszłość już przez szereg “filtrów”, mając skłonność uzupełniania pamięciowych luk relacjami czy wspomnieniami, które uznali za własne.

Lektorzy: Andrzej Warcaba, Piotr Warszawski

33/2024 (audiobook 23/2024)
Kontrowersyjna publikacja.
W zasadzie jedyna pewna rzecz, jaką można ustalić ponad wszelką wątpliwość to… autentyczność autora, który po kilkudziesięciu latach postanowił spisać swoje wspomnienia.
Będąc tytułowym żołnierzem Armii Krajowej wykonującym obowiązki egzekutora – rzuca on ciekawe i rzadkie spojrzenie na ten konkretny sposób walki z...

Wstrząsająca i niesamowicie smutna książka żołnierza, który opisuje sytuacje jakich doświadczył podczas wojny i krótko po niej.
+ Uważam, że tego typu książka, która jest pewnego rodzaju pamiętnikiem nie powinna podlegać w sumie żadnej ocenie. Nie można zaprzeczyć, że zdarzenia opisane są bardzo brutalne, czasem nawet bezpodstawne czy niemoralne, ale jak mówi sam autor taka była wojna. Cała "fabuła" pokazuje inny obraz wojny niż do tej pory znałam i zmieniła moje myślenie(poddała je w wątpliwość),na niektóre tematy. Moim zdaniem każdy kto chociaż trochę interesuje się literaturą wojenną powinien ją przeczytać.
- Jedyny minus jaki mogę tutaj zauważyć to brak pewności czy autor naprawdę doświadczył opisanych zdarzeń i czy nie są one wymyślone. Osobiście raczej wątpię w tę teorię, ale nie mogę wykluczyć takiej ewentualności przez co książka wydaje się być mniej atrakcyjna.

Wstrząsająca i niesamowicie smutna książka żołnierza, który opisuje sytuacje jakich doświadczył podczas wojny i krótko po niej.
+ Uważam, że tego typu książka, która jest pewnego rodzaju pamiętnikiem nie powinna podlegać w sumie żadnej ocenie. Nie można zaprzeczyć, że zdarzenia opisane są bardzo brutalne, czasem nawet bezpodstawne czy niemoralne, ale jak mówi sam autor...

Wstrząsające wyznanie, reportaż życia w wojnie

Wstrząsające wyznanie, reportaż życia w wojnie

Czy są to faktycznie wspomnienia p. Stefana Dąmbskiego? Nie wiem. Wokół tego są pewne kontrowersje.

Niemniej uważam, że jest to bardzo dobra książka. Pokazuje, że historia nigdy nie jest czarno-biała. Opisywane wydarzenia mogą przerażać. Z jednej strony widzimy w nich poświęcenie dla ojczyzny, ale z drugiej samooskarżenie mordercy. Autor, zakładając, że p. Dąmbski faktycznie był autorem tych wspomnień, nie próbuje się usprawiedliwić. Można powiedzieć, że to jego ostatnia spowiedź.

Czy można oceniać ludzi z tamtych czasów? Raczej nie. Oczywiście są czyny, które nigdy, w żadnych warunkach nie powinny mieć miejsca...

Polecam przeczytać tę wspomnienia każdemu.

Czy są to faktycznie wspomnienia p. Stefana Dąmbskiego? Nie wiem. Wokół tego są pewne kontrowersje.

Niemniej uważam, że jest to bardzo dobra książka. Pokazuje, że historia nigdy nie jest czarno-biała. Opisywane wydarzenia mogą przerażać. Z jednej strony widzimy w nich poświęcenie dla ojczyzny, ale z drugiej samooskarżenie mordercy. Autor, zakładając, że p. Dąmbski...

Nie wiem czy opisane przez autora wydarzenia faktycznie miały miejsce patrząc na dodatek na końcu książki, ale umiejętnego pisarskiego języka nie można mu odmówić. Dobrze się tego słuchało.

Nie wiem czy opisane przez autora wydarzenia faktycznie miały miejsce patrząc na dodatek na końcu książki, ale umiejętnego pisarskiego języka nie można mu odmówić. Dobrze się tego słuchało.

Przeczytałem jednym tchem. Książka zrobiła, na mnie niesamowite wrażenie. Bezpośredniość przekazu jest wręcz przerażająca. Polecam

Przeczytałem jednym tchem. Książka zrobiła, na mnie niesamowite wrażenie. Bezpośredniość przekazu jest wręcz przerażająca. Polecam