Komiks autobiograficzny, a przynajmniej taki udaje. Opowiada o latach osiemdziesiątych widzianych oczami małej dziewczynki. I kurczę, nie umiem się z nim identyfikować, choć to przecież okres mojego dzieciństwa. Było zupełnie inne. I nie o status materialny mi chodzi. I właśnie ta różnica we wspomnieniach sprawiła, że odbierałam tę historię jako swoisty manifest i propagandę. Ot, chociażby taka higienistka. Była. I tyle. Nikt się jej nie bał. Wręcz przeciwnie, jak chciało się uniknąć pójścia na lekcję, to była to ostatnia deska ratunku. Nie raz i nie dwa zjawialiśmy się u niej z bolącym brzuchem. I takich rozbieżności jest wiele. Polityka? Byliśmy od niej daleko. Mam wrażenie, że pisarka chce nas przekonać do swoich tez. Może z młodzieżą jej się to powiedzie, ale gorzej będzie z rówieśnikami pisarki. Poza tym obawiam się, że nastolatki raczej nie będą czytać z wypiekami na policzkach o najpopularniejszym serialu, czyli „W kamiennym kręgu”, o kolejkach po wszystko, o piciu wódki. Nie śmiem polecić.

Komiks autobiograficzny, a przynajmniej taki udaje. Opowiada o latach osiemdziesiątych widzianych oczami małej dziewczynki. I kurczę, nie umiem się z nim identyfikować, choć to przecież okres mojego dzieciństwa. Było zupełnie inne. I nie o status materialny mi chodzi. I właśnie ta różnica we wspomnieniach sprawiła, że odbierałam tę historię jako swoisty manifest i...

Czy dzieciństwo w czasach PRL-u różniło się znacząco od tego dziś? Przecież tak samo dzieci walczą o uwagę dorosłych czy nowej osoby w klasie, boją się pająków czy kochają szczeniaczki. Tak samo po lekcjach biorą udział w dodatkowych zajęciach jak balet i identycznie ciągle chciały nowe zabawki, na które nie stać rodziców. Dzieci wszystkich czasów bały się szczepień i pluły podczas fluoryzacji zębów niedobrym płynem. I zupełnie jak samo jak wtedy nie mówiło się przy dzieciach o strajkach, ZOMO czy pałowaniu robotników przez milicję, tak teraz nie mówi się o uchodźcach, ACTA czy atakach terrorystycznych.
Więcej na http://www.monime.pl/marzi-halasy-duzych-miast-tom-2/

Czy dzieciństwo w czasach PRL-u różniło się znacząco od tego dziś? Przecież tak samo dzieci walczą o uwagę dorosłych czy nowej osoby w klasie, boją się pająków czy kochają szczeniaczki. Tak samo po lekcjach biorą udział w dodatkowych zajęciach jak balet i identycznie ciągle chciały nowe zabawki, na które nie stać rodziców. Dzieci wszystkich czasów bały się szczepień i pluły...

Dalszy ciąg polskiego „Persepolis”. W Polsce coraz więcej osób jest niezadowolonych z sytuacji polityczno-gospodarczej, więc dochodzi do fali strajków. Jednym ze strajkujących jest ojciec Marzi…

Ten tom powiela wiele zalet poprzednika – klimatyczne rysunki, bardzo wiarygodnie przedstawiona psychika dziecka czy mnóstwo sytuacji, które większość osób zapewne kojarzy z własnego życia. Pojawiają się tu nowe doświadczenia – rodzina ze wsi czy nowa koleżanka. Radość lektury niestety psują hagiograficznie wręcz przedstawiane elementy polityczne. Brakuje tutaj niestety tego wdzięku z pierwszego tomu, a polityka wydaje się tu wciśnięta strasznie na siłę i robi wrażenie jakby przepisanej z encyklopedii. Wyszło bardzo nienaturalnie.

Ogólnie jednak, jeżeli pominąć pewną niezręczność strukturalną, to i tak jest to dalej komiks wart lektury.

Dalszy ciąg polskiego „Persepolis”. W Polsce coraz więcej osób jest niezadowolonych z sytuacji polityczno-gospodarczej, więc dochodzi do fali strajków. Jednym ze strajkujących jest ojciec Marzi…

Ten tom powiela wiele zalet poprzednika – klimatyczne rysunki, bardzo wiarygodnie przedstawiona psychika dziecka czy mnóstwo sytuacji, które większość osób zapewne kojarzy z...

Bardzo dobra kontynuacja poprzedniego tomu. Komiks tym razem jest utrzymany w poważniejszym klimacie (działalność solidarności, strajki związkowców, bunt przeciw komunizmowi),jednak wciąż czyta się bardzo dobrze i z zapartym tchem. Nie zabrakło miejsca dla elementów komediowych, dlatego nie należy obawiać się przesadnej sztywności.

Bardzo dobra kontynuacja poprzedniego tomu. Komiks tym razem jest utrzymany w poważniejszym klimacie (działalność solidarności, strajki związkowców, bunt przeciw komunizmowi),jednak wciąż czyta się bardzo dobrze i z zapartym tchem. Nie zabrakło miejsca dla elementów komediowych, dlatego nie należy obawiać się przesadnej sztywności.

Już kiedy przeczytałam pierwszy tom komiksu o Marzi wiedziałam, że zdobędę kolejny. Ta mała dziewczynka mną zawładnęła. Uśmiechałam się do siebie czytając o podobnych sytuacjach do tych moich w dzieciństwie. Czytałam też o wydarzeniach z mojego miasta, w którym się wychowałam i mieszkam. Mam sentyment do Marzi i autorki komiksu. Na pewno wrócę do tej pozycji w przyszłości i będę je czytać moim chrześniakom i dzieciom o ile się pojawią;)

Już kiedy przeczytałam pierwszy tom komiksu o Marzi wiedziałam, że zdobędę kolejny. Ta mała dziewczynka mną zawładnęła. Uśmiechałam się do siebie czytając o podobnych sytuacjach do tych moich w dzieciństwie. Czytałam też o wydarzeniach z mojego miasta, w którym się wychowałam i mieszkam. Mam sentyment do Marzi i autorki komiksu. Na pewno wrócę do tej pozycji w przyszłości i...

Powrot do czasow dawno zapomnianych, nostalgia:-)

Powrot do czasow dawno zapomnianych, nostalgia:-)

Świetny komiks. I tyle. Z dużą nostalgią i sentymentem go przeczytałem, aczkolwiek nie tęsknię jakoś za tamtymi czasami...
Polecam wszystkim.

Świetny komiks. I tyle. Z dużą nostalgią i sentymentem go przeczytałem, aczkolwiek nie tęsknię jakoś za tamtymi czasami...
Polecam wszystkim.