Jestem nieco zawiedziony.
Niezła historia, z intrygą kryminalną osadzona w przedrenesansowych realiach miejskich Torunia.
Według mnie tylko niezła, bo chociaż czuć przygotowanie i wiedzę autora, a pomysł i tło wpasowują się w gusta czytelnicze, prawie nie dojadam tej kanapki .
Przemądrzałe postacie na siłę chcą zainteresować wszystkich, próbują rozśmieszać opowiedzianym już kiedyś żartem i stereotypową animozją, co w rezultacie męczy, mimo średniowiecznej, trochę rubasznej stylizacji.
Zazwyczaj nie przeszkadza mi dużo chędożenia i picia na umór, nawet ekstrementa nie do końca krępują, niestety ekspresja bohaterów „Levena …” tak się skupia na podstawowych potrzebach postaci, że w pewnym momencie traci się wątek, a czytający zaczyna się zastanawiać, czy celem jest historia, czy sposób jej opowiadania.
Może błędnie to oceniam, ale mam wrażenie, że miał być pastisz, a wyszła komedia o lekkim zabarwieniu erotycznym rodem z RFN. Powieść ze stylizowanej na plebejską , staje się plebejską, a toruński raj utracony, upodlonym.

Jestem nieco zawiedziony.
Niezła historia, z intrygą kryminalną osadzona w przedrenesansowych realiach miejskich Torunia.
Według mnie tylko niezła, bo chociaż czuć przygotowanie i wiedzę autora, a pomysł i tło wpasowują się w gusta czytelnicze, prawie nie dojadam tej kanapki .
Przemądrzałe postacie na siłę chcą zainteresować wszystkich, próbują rozśmieszać opowiedzianym...

Książka przyjemna, wciągająca i dowcipna, choć ten typ humoru nie każdemu będzie odpowiadał (mnie bawił niezmiernie pleban i jego wierne moherowe berety... To znaczy wełniane czepce.) W "Levenie" znalazło się wszystko, co najciekawszego może zaoferować lekka powieść o średniowiecznym Toruniu, a jej główną wadą jest to, że nie posiada kontynuacji. Jeśli komuś pomoże to zdecydować, czy sięgnąć po tę lekturę - zauważyłam w niej kilka podobieństw do uwielbianego przeze mnie "Narrenturm" Sapkowskiego. Polecam!

Książka przyjemna, wciągająca i dowcipna, choć ten typ humoru nie każdemu będzie odpowiadał (mnie bawił niezmiernie pleban i jego wierne moherowe berety... To znaczy wełniane czepce.) W "Levenie" znalazło się wszystko, co najciekawszego może zaoferować lekka powieść o średniowiecznym Toruniu, a jej główną wadą jest to, że nie posiada kontynuacji. Jeśli komuś pomoże to...

Książka tylko dla osób z poczuciem humoru. Jeśli go nie posiadasz, trzymaj się od niej z daleka, żeby nie zaniżać oceny.

Książka tylko dla osób z poczuciem humoru. Jeśli go nie posiadasz, trzymaj się od niej z daleka, żeby nie zaniżać oceny.

Jak na debiut dość dobra książka. Autor jest socjologiem przede wszystkim i to w tej książce czuć, zwłaszcza w scenkach obyczajowo-kulturowych. Można tę pozycję zaliczyć do kryminału historycznego. Fajnie się czyta, dla mnie jest bardzo dużym atutem prezentowana topografia dawnego miasta Torunia wraz z historycznymi nawiązaniami, co z czego i kto-kogo i dlaczego. Widać, że autor ma sporą wiedzę przewodnika po tym mieście. No i w końcu wiem, skąd wzięły się sławne pierniczki toruńskie ;).

Jak na debiut dość dobra książka. Autor jest socjologiem przede wszystkim i to w tej książce czuć, zwłaszcza w scenkach obyczajowo-kulturowych. Można tę pozycję zaliczyć do kryminału historycznego. Fajnie się czyta, dla mnie jest bardzo dużym atutem prezentowana topografia dawnego miasta Torunia wraz z historycznymi nawiązaniami, co z czego i kto-kogo i dlaczego. Widać, że...

Intryga kryminalna może niezbyt rozbudowana, ale wystarczy by wciągnąć. Smaczki są gdzie indziej: teoria rozprzestrzeniania innowacji na przykładzie pierników czy średniowieczny feminizm, oczywiście niezgodny z prawdą historyczną, ale też nie tak całkiem od rzeczy. Dużo humoru i trafnych obserwacji wraz z próbą odtworzenia realiów życia w XV-wiecznym Toruniu. Napisane soczystym językiem stylizowanym na średniowieczny. Czytałam z dużą przyjemnością.

Intryga kryminalna może niezbyt rozbudowana, ale wystarczy by wciągnąć. Smaczki są gdzie indziej: teoria rozprzestrzeniania innowacji na przykładzie pierników czy średniowieczny feminizm, oczywiście niezgodny z prawdą historyczną, ale też nie tak całkiem od rzeczy. Dużo humoru i trafnych obserwacji wraz z próbą odtworzenia realiów życia w XV-wiecznym Toruniu. Napisane...

Zaczęłam czytać i stwierdziłam, że to nie dla mnie. Zbyt dużo opisów, nic się nie dzieje, pewne rzeczy opisane zbyt realistycznie, a nawet "plebejsko". Chciałam sobie dać spokój. Po około 100 stronach przygody Levena wciągnęły mnie jednak okrutnie. Wszystko już się podobało. I ten rubaszny język, i wartka akcja, która rozpędzała się z każdą stroną. No może troszkę uciążliwe pozostały pewne opisy, ale przecież można troszkę je ominąć. Dodatkowy plus za mapkę Torunia na końcu książki, dzięki której wiadomo, gdzie akurat znajdują się nasi bohaterowie.

Zaczęłam czytać i stwierdziłam, że to nie dla mnie. Zbyt dużo opisów, nic się nie dzieje, pewne rzeczy opisane zbyt realistycznie, a nawet "plebejsko". Chciałam sobie dać spokój. Po około 100 stronach przygody Levena wciągnęły mnie jednak okrutnie. Wszystko już się podobało. I ten rubaszny język, i wartka akcja, która rozpędzała się z każdą stroną. No może troszkę uciążliwe...

Opowieść zdrowo popierniczona, co nie znaczy wcale, jakoby autor rzecz spierniczył, jeno rzec należy, że zawartość piernika w pierniku słuszna jest, jak to produktowi z Piernikogrodu przystoi.

Opowieść zdrowo popierniczona, co nie znaczy wcale, jakoby autor rzecz spierniczył, jeno rzec należy, że zawartość piernika w pierniku słuszna jest, jak to produktowi z Piernikogrodu przystoi.

Tomasz Szlendak jest profesorem socjologii, bardzo dobrze zapowiadającym się naukowcem, a "Leven" jest jego debiutem beletrystycznym i życzyłabym sobie, by nie była to jedyna beletrystyczna książka tego autora. Rzecz dzieje się w Toruniu w przededniu wojny trzynastoletniej. Akcja zakrawałaby na typową powieść płaszcza i szpady, ale narrator tej powieści zupełnie się w tym gatunku nie mieści, bo wiecznie żartuje, często dosyć pieprznie, ale nie zamienia się to w pornografię. Uwielbiam takie książki, w których mogę się swobodnie porozglądać po opisywanych miejscach. I tu tak jest, kiedy wędrujemy po średniowiecznym Toruniu, to wiadomo przez jakie ulice przechodzimy, jak wygląda szyld piwiarni, gdzie jest łaźnia miejska i jak jest urządzona, w jakim łóżku śpią bohaterowie, co jedzą na śniadanie itd. Może nie tego oczekują czytelnicy książek, w których akcja jest najważniejsza, ale nie dla akcji warto przeczytać tę książkę.

Tomasz Szlendak jest profesorem socjologii, bardzo dobrze zapowiadającym się naukowcem, a "Leven" jest jego debiutem beletrystycznym i życzyłabym sobie, by nie była to jedyna beletrystyczna książka tego autora. Rzecz dzieje się w Toruniu w przededniu wojny trzynastoletniej. Akcja zakrawałaby na typową powieść płaszcza i szpady, ale narrator tej powieści zupełnie się w tym...

Jako od 10 lat torunianka mówię z czystym sercem: uwielbiam tę książkę! Prezentuję ją każdemu znajomemu, kto studiował ze mną w Toruniu lub wciąż tu mieszka, a o tak cudnej "lokalnej" lekturze nie wie.

Moim zdaniem książka w warstwie językowej przypomina nieco Sapkowskiego, ale zabarwiona piernikowym kolorytem i toruńskimi legendami tworzy jakąś staro-nową niesamowitą jakość, pachnącą wypiekiem i dźwięczącą rechotem żab :)

Myślę, że niepochlebne opinie o tej lekturze muszą pochodzić z ust (spod piór?) osób, których noga nigdy w Toruniu nie stanęła - a jeśli już, to na chwilkę.

Dla mnie osobiście cudownie jest czytać o magicznej historii uliczek starówki, które od lat przemierzam wzdłuż i wszerz, najpierw jako studentka, teraz jako dorosła osoba pracująca.

Ta książka będzie idealną lekturą dla każdego mieszkańca Torunia lub kogoś, kto darzy to miasto dużym sentymentem.

Po stokroć polecam :)

Jako od 10 lat torunianka mówię z czystym sercem: uwielbiam tę książkę! Prezentuję ją każdemu znajomemu, kto studiował ze mną w Toruniu lub wciąż tu mieszka, a o tak cudnej "lokalnej" lekturze nie wie.

Moim zdaniem książka w warstwie językowej przypomina nieco Sapkowskiego, ale zabarwiona piernikowym kolorytem i toruńskimi legendami tworzy jakąś staro-nową niesamowitą...

masakra, w życiu nie czytałam czegoś gorszego, porażka w każdym calu, nie mogłam przebrnąć przez początek, jeśli kogoś śmieszy opisywanie sikania to ... Chciałabym dodać na półkę "nie chcę czytać". Książka pozbawiona smaku, z rozwlekłą, nudną zwyczajnie fabułą. Autor postawił w całości na szokowanie czytelnika - które nie szokuje, bo nie jest niczym nowym, jest po prostu obleśne. To nie jest literatura, to nie jest grafomania, to barachło.

masakra, w życiu nie czytałam czegoś gorszego, porażka w każdym calu, nie mogłam przebrnąć przez początek, jeśli kogoś śmieszy opisywanie sikania to ... Chciałabym dodać na półkę "nie chcę czytać". Książka pozbawiona smaku, z rozwlekłą, nudną zwyczajnie fabułą. Autor postawił w całości na szokowanie czytelnika - które nie szokuje, bo nie jest niczym nowym, jest po prostu...