Prawiek i inne czasy

Podczas czytania brzmiała mi w głowie Księga Koheleta i fraza, że "wszystko ma swój czas". W Prawieku i okolicach mają go kolejni przedstawiciele rodu Niebieskich i Boskich, ale i inni mieszkańcy, aniołowie, Bóg, gra, grzybnia, sad, suka Lalka. Jest czas umarłych. Wszystkich nie wymienię, przenikają się, zachodzą na siebie, tak jak realizm miesza się tu z magią. Czas Gry wprowadza inne spojrzenie na Biblię i Boga w jego dziele stworzenia.

Piękna i smutna opowieść, wspaniałe obrazy przyrody i okrucieństwa człowieka. Autorka opowiada z czułością o swoich bohaterach, jej Florentynka darzy szacunkiem i zwierzęta, mówiąc o nich "psowie" i "kotowie".
Jesteśmy "więźniami czasu", powieść Olgi Tokarczuk uświadamia nam to w pełni.

Podczas czytania brzmiała mi w głowie Księga Koheleta i fraza, że "wszystko ma swój czas". W Prawieku i okolicach mają go kolejni przedstawiciele rodu Niebieskich i Boskich, ale i inni mieszkańcy, aniołowie, Bóg, gra, grzybnia, sad, suka Lalka. Jest czas umarłych. Wszystkich nie wymienię, przenikają się, zachodzą na siebie, tak jak realizm miesza się tu z magią. Czas Gry...

Wspaniała książka ze wspaniałymi, wręcz boleśnie pięknymi, zdaniami. Mądra, wzruszająca i chwytająca za serce opowieść - trudna, niejednoznaczna, a przy tym niezwykle prawdziwa. Z pewnością na długo zostanie w mojej pamięci.

Wspaniała książka ze wspaniałymi, wręcz boleśnie pięknymi, zdaniami. Mądra, wzruszająca i chwytająca za serce opowieść - trudna, niejednoznaczna, a przy tym niezwykle prawdziwa. Z pewnością na długo zostanie w mojej pamięci.

Powieść niezwykle bogata w treść, opisuje losy trzech pokoleń - mieszkańców prowincji, marnej i pięknej zarazem, których losy splatają się ze sobą. Głównym bohaterem nie jest jednak żadna z tych postaci, lecz czas i przestrzeń.

Na niezwykły klimat powieści składa się realizm magiczny, przenikanie się świata empirycznego z metafizycznym. Pomimo mityzacji rzeczywistości, postacie odmalowane są realistycznie i szczegółowo.

O czym jest ta książka? O życiu i śmierci. O wyzwaniach, mierzeniu się z losem, (zaprzepaszczonych) marzeniach. O przemijaniu - ciągłych starciach człowieka z czasem, z których zwycięsko wychodzi zawsze ten drugi.

Pochłonęła mnie wielowymiarowość tego świata: codzienność i historie życia prostych ludzi,
zakątki umysłu jednostek uważanych powszechnie za upośledzone lub szalone, w których znajduje się wiedza niedostępna dla "zwyczajnych" ludzi, a obok tego Czas Boga, kreacja tej figury i odczytanie Biblii na nowo.

Powieść niezwykle bogata w treść, opisuje losy trzech pokoleń - mieszkańców prowincji, marnej i pięknej zarazem, których losy splatają się ze sobą. Głównym bohaterem nie jest jednak żadna z tych postaci, lecz czas i przestrzeń.

Na niezwykły klimat powieści składa się realizm magiczny, przenikanie się świata empirycznego z metafizycznym. Pomimo mityzacji rzeczywistości,...

Powieść o przemijaniu, rozpadzie czasu i poszukiwaniu sensu w mijającym czasie i życiu. Akcja osadzona w zmitologizowanym Prawieku - polskiej wsi, której koloryt autorka starała się oddać. Wszystko napisane bardzo ciekawą konwencją, jaką jest realizm magiczny. Brzmi zachęcająco? W rzeczywistości jest to mocno średni, nie potrafiący zaciekawić niczym szczególnym, obyczaj. Niesłychanie zmarnowany potencjał. Wynika to, zapewne, z braku umiejętności Tokarczuk ubierania ciekawych idei i przemyśleń we frapującą treść.

Powieść o przemijaniu, rozpadzie czasu i poszukiwaniu sensu w mijającym czasie i życiu. Akcja osadzona w zmitologizowanym Prawieku - polskiej wsi, której koloryt autorka starała się oddać. Wszystko napisane bardzo ciekawą konwencją, jaką jest realizm magiczny. Brzmi zachęcająco? W rzeczywistości jest to mocno średni, nie potrafiący zaciekawić niczym szczególnym, obyczaj....

Moje pierwsze zetknięcie z Tokarczuk, jeszcze z liceum. Zajmuje specjalne miejsce w moim serduchu. Ale przydałoby się ponowne przeczytanie i konfrontacja z miłością sprzed lat. :)

Moje pierwsze zetknięcie z Tokarczuk, jeszcze z liceum. Zajmuje specjalne miejsce w moim serduchu. Ale przydałoby się ponowne przeczytanie i konfrontacja z miłością sprzed lat. :)

Czułe, smutne i opadnięte jak stare sukno, albo powieki zmęczonego życiem starca. Plus za zgwałconą dziewczynę która chciała kochać się potem przez to tylko z niekochanymi, a nie chciała kochać z kochanymi. Narratorka jest wiedźmą, a jednocześnie posługuje się grubokościstym, jakby pierwotnoklasycznym językiem. To ciekawy zabieg, choć znany już z zagranicznej prozy wielkich mistrzów.

Czułe, smutne i opadnięte jak stare sukno, albo powieki zmęczonego życiem starca. Plus za zgwałconą dziewczynę która chciała kochać się potem przez to tylko z niekochanymi, a nie chciała kochać z kochanymi. Narratorka jest wiedźmą, a jednocześnie posługuje się grubokościstym, jakby pierwotnoklasycznym językiem. To ciekawy zabieg, choć znany już z zagranicznej prozy wielkich...

Pierwszy raz miałam do czynienia z twórczością tej autorki. Książka bardzo przypadła mi do gustu, ale odnoszę nieodparte wrażenie, że aż nazbyt przypomina "Sto lat samotności". Przez całą powieść gdzieś z tyłu głowy błąkała mi się myśl, że gdzieś już to czytałam.

Pierwszy raz miałam do czynienia z twórczością tej autorki. Książka bardzo przypadła mi do gustu, ale odnoszę nieodparte wrażenie, że aż nazbyt przypomina "Sto lat samotności". Przez całą powieść gdzieś z tyłu głowy błąkała mi się myśl, że gdzieś już to czytałam.

Znacie twórczość Olgi Tokarczuk?
" Prawiek i inne czasy" Olga Tokarczuk
Prawiek to wieś, Prawiek to miejsce w centrum świata, Prawiek to wioska utopijna, Prawiek to wieś idealna...
Historia rozpoczyna się od Michała Niebieskiego, od mężczyzny , który zakochał się w kobiecie...historia toczy się na przestrzeni lat, na przestrzeni pokoleń.
Życie w Prawieku jest unikatowe, czas tutaj płynie swoim tempem, czas odmierzają jabłonie i grusze....
Dla mieszkańców Prawiek jest centrum świata, to tam się rodzą, żyją i umierają, tak właśnie funkcjonuje życie w tej małej wiosce. Życie tam jest proste, pozbawione tego co nieznane, połączone i zakorzenione w naturę.
Od pierwszej strony urzekł mnie styl i język autorki, sposób w jaki opowiada historię poszczególnych ludzi, pokazuje, że ta dana osoba ma tylko "czas" na tej ziemi, pokazuje, że człowiek to istota stworzona do przemijania.
Dzięki Sebastianowi i Wojtkowi (@zaczytany_po_uszy @wojtek_wsrod_ksiazek ) miałem okazję przeczytać tą ujmującą książkę, książkę, która jest napisana pięknie, z dbałością o realia życia w danej epoce, z pokazaniem jak ludzie radzili sobie z postępem, który ich przerażał.
Nie ma chyba lepszej książki, aby rozpocząć przygodę z twórczością Olgi Tokarczuk, książka jest po prostu cudowna.
Co prawda zakończenia nie zrozumiałem od razu, ale gdy tylko zebrałem myśli wszystko okazało się być piękne i nabrało sensu.
Polecam

"Tak jak młynek mieli ziarna kawy, tak los mieli życie ludzi w Prawieku"

Znacie twórczość Olgi Tokarczuk?
" Prawiek i inne czasy" Olga Tokarczuk
Prawiek to wieś, Prawiek to miejsce w centrum świata, Prawiek to wioska utopijna, Prawiek to wieś idealna...
Historia rozpoczyna się od Michała Niebieskiego, od mężczyzny , który zakochał się w kobiecie...historia toczy się na przestrzeni lat, na przestrzeni pokoleń.
Życie w Prawieku jest unikatowe,...

Słuchałam jej w formie audiobooka czytanego przez Maję Ostaszewską, co samo w sobie było wspaniałe. Książka jest po prostu piękna, momentami bardzo trudna, ale cały czas piękna. Język, którym posługuje się autorka i którym opisuje świat był niesamowity, bardzo polecam!

Słuchałam jej w formie audiobooka czytanego przez Maję Ostaszewską, co samo w sobie było wspaniałe. Książka jest po prostu piękna, momentami bardzo trudna, ale cały czas piękna. Język, którym posługuje się autorka i którym opisuje świat był niesamowity, bardzo polecam!

Popłynięte, odjechane, wspaniałe, mądre, smutne!

Popłynięte, odjechane, wspaniałe, mądre, smutne!