Prawiek i inne czasy

To moja pierwsza pozycja pani Tokarczuk. Prosta i głęboka zarazem. Cały Prawiek, jego mieszkańcy i przybysze to symbole. Ja nie odkryłam znaczenia ich wszystkich, więc chętnie kiedyś wrócę do tej książki.

To moja pierwsza pozycja pani Tokarczuk. Prosta i głęboka zarazem. Cały Prawiek, jego mieszkańcy i przybysze to symbole. Ja nie odkryłam znaczenia ich wszystkich, więc chętnie kiedyś wrócę do tej książki.

Pokaż mimo to

Prawiek.. pierwsza przeczytana przeze mnie książka naszej noblistki. Zrobiłam to bardziej z obowiązku ale szybko odkryłam, że na tej pozycji nie skończę mojej przygody z literaturą pani Olgi. Urzekła mnie fabuła osadzona w wektorze czasu a nade wszystko przepiękna polszczyzna. Polecam wszystkim miłośnikom niebanalnej literatury.

Prawiek.. pierwsza przeczytana przeze mnie książka naszej noblistki. Zrobiłam to bardziej z obowiązku ale szybko odkryłam, że na tej pozycji nie skończę mojej przygody z literaturą pani Olgi. Urzekła mnie fabuła osadzona w wektorze czasu a nade wszystko przepiękna polszczyzna. Polecam wszystkim miłośnikom niebanalnej literatury.

Pokaż mimo to

Piękna, poetycka książka. Jedna z moich książek życia. Polecam wysłuchanie jej na audiobooku. Interpretacja Pani Mai Ostaszewskiej jest absolutnie mistrzowska. Słucham jej w samochodzie. Niedawno skończyłem i zaczynam na nowo.

Piękna, poetycka książka. Jedna z moich książek życia. Polecam wysłuchanie jej na audiobooku. Interpretacja Pani Mai Ostaszewskiej jest absolutnie mistrzowska. Słucham jej w samochodzie. Niedawno skończyłem i zaczynam na nowo.

Pokaż mimo to

Genialna, z resztą jak wszystko Olgi Tokarczuk.

Genialna, z resztą jak wszystko Olgi Tokarczuk.

Pokaż mimo to

Doskonale spędzony czas. Z pozoru zupełnie banalna historia losów wioski i jej mieszkańców, gdzieś na Kielecczyźnie. W rękach Olgi Tokarczuk nabiera rozpędu i ewoluuje.

Doskonale spędzony czas. Z pozoru zupełnie banalna historia losów wioski i jej mieszkańców, gdzieś na Kielecczyźnie. W rękach Olgi Tokarczuk nabiera rozpędu i ewoluuje.

Pokaż mimo to

No niestety, dla Pani noblistki - to zobowiązuje, a w zasadzie wyjaśnia.

No niestety, dla Pani noblistki - to zobowiązuje, a w zasadzie wyjaśnia.

Pokaż mimo to

Po każdej książce pani Olgi mam takie: WOW, jakie ona ma niesamowite pióro. Jestem niezmiennie zachwycona tym, w jaki sposób operuje językiem polskim wykorzystując cały jego kunszt wybierając tak proste słowa, a jednocześnie przepięknie przelewając emocje i uczucia na papier, tak że są aż namacalne dla czytelnika. Nie inaczej jest w przypadku “Prawieku”, książki która wymaga stałej atencji czytelnika (niezłe ćwiczenie dla osoby cierpiącej na brak koncentracji!) w każdym momencie bo poszczególne zdania i wydarzenia mają zazwyczaj drugie dno. Przez to właśnie bardzo ciężko jest tą książkę zrecenzować bo jest ona bardziej przeżyciem i rozmyślaniami na przeróżne tematy (szczególnie upływem czasu, a także odbierania życia jako swoistej gry), niż faktyczną treścią czy historią z konkretną fabułą.

Cały czas znajdujemy się na granicy rzeczywistości, podziwiając uroki ale też brutalność funkcjonowania specyficznej, polskiej wsi meandrując między nią a światem nierzeczywistym - granice Prawieku strzeżone są przez anioły, las i dwie przeciwstawne rzeki skrywają swoje tajemnice, niektórzy z bohaterów są na działanie magii bardziej wrażliwi, inni zdają się jej nie zauważać. W tym dualistycznym świecie obserwujemy luźno losy dwóch rodzin o wiele mówiących nazwiskach (Boscy i Niebiescy), którzy w pewnym momencie się łączą ślubem ich przedstawicieli. Widzimy ich życie codzienne, decyzje, budowanie albo rozpad rodziny, wszystko to pokryte warstwą jakiegoś smutku ale też niesamowitego realizmu. Szczerze mówiąc trudno mi jest napisać coś więcej o tej książce, zachęcam do zapoznania się z nią na własną rękę bo jest to naprawdę ciekawe przeżycie. Sama na pewno sięgnę po nią po raz kolejny za jakiś czas, spodziewam się że znajdę tam wtedy inne rzeczy niż obecnie ;) Polecam!

Po każdej książce pani Olgi mam takie: WOW, jakie ona ma niesamowite pióro. Jestem niezmiennie zachwycona tym, w jaki sposób operuje językiem polskim wykorzystując cały jego kunszt wybierając tak proste słowa, a jednocześnie przepięknie przelewając emocje i uczucia na papier, tak że są aż namacalne dla czytelnika. Nie inaczej jest w przypadku “Prawieku”, książki która...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wiele lat temu dostałam przy tej książce ataku depresji, tak gwałtownego, że musiałam przerwać lekturę w połowie. Kiedyś pewnie trzeba będzie ten niedostatek naprawić.

Wiele lat temu dostałam przy tej książce ataku depresji, tak gwałtownego, że musiałam przerwać lekturę w połowie. Kiedyś pewnie trzeba będzie ten niedostatek naprawić.

Pokaż mimo to

Troche sie obawialam zaczac przygode z ksiazkami pani Olgi , bo czytajac fragmenty badz jej felietony w gazetach nudzily mnie i razily wodolejstwem. Ta książka wybitną nie jest, czytalam gorsze i czytalam o niebo lepsze. Historia rodziny srednio porywajaca. moglobyc lepiej jesli autorka skupilaby sie na owej historii zamiast opisywac jak dziala mlynek do kawy czy opisujac / wodelejac jakies dyrdymaly. Druga polowe ksiazki 'przelecialam' pomijajac rodzialy ktore sa tam niewiadomo, po co.

Troche sie obawialam zaczac przygode z ksiazkami pani Olgi , bo czytajac fragmenty badz jej felietony w gazetach nudzily mnie i razily wodolejstwem. Ta książka wybitną nie jest, czytalam gorsze i czytalam o niebo lepsze. Historia rodziny srednio porywajaca. moglobyc lepiej jesli autorka skupilaby sie na owej historii zamiast opisywac jak dziala mlynek do kawy czy opisujac /...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka, od której nie mogłam się oderwać. I nie chciałam, żeby się skończyła. Sądziłam, że to "przywiązywanie się" do historii i jej bohaterów minęło wraz z dzieciństwem. A tu proszę, stara baba i przytula książkę po jej przeczytaniu...
Myślałam, że nic lepszego od "Momentu niedźwiedzia" tej Autorki już nie przeczytam. Jakże się pomyliłam! Już nie mogę się doczekać kolejnych takich "pomyłek".

Książka, od której nie mogłam się oderwać. I nie chciałam, żeby się skończyła. Sądziłam, że to "przywiązywanie się" do historii i jej bohaterów minęło wraz z dzieciństwem. A tu proszę, stara baba i przytula książkę po jej przeczytaniu...
Myślałam, że nic lepszego od "Momentu niedźwiedzia" tej Autorki już nie przeczytam. Jakże się pomyliłam! Już nie mogę się doczekać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to