Wiele złego słyszy się o filmowej adaptacji "Meg", tymczasem i tak prezentuje ona sobą znacznie wyższy poziom od literackiego pierwowzoru. Powieść jest prymitywna do bólu, bohaterowie zachowują się całkowicie nieracjonalnie, a całość jest tak przesiąknięta sztuczną powagą i pseudonauką, że to aż śmieszne. Zdecydowanie lepiej odpalić film - może nie jest zbyt mądry, ale przynajmniej nie udaje, że jest inaczej.

Wiele złego słyszy się o filmowej adaptacji "Meg", tymczasem i tak prezentuje ona sobą znacznie wyższy poziom od literackiego pierwowzoru. Powieść jest prymitywna do bólu, bohaterowie zachowują się całkowicie nieracjonalnie, a całość jest tak przesiąknięta sztuczną powagą i pseudonauką, że to aż śmieszne. Zdecydowanie lepiej odpalić film - może nie jest zbyt mądry, ale...

Przeczytane równolegle z obejrzanym filmem. Słabe oba. Nic nie zostaje w pamięci i nie ma do czego wracać.

Przeczytane równolegle z obejrzanym filmem. Słabe oba. Nic nie zostaje w pamięci i nie ma do czego wracać.

Wiecie, że uwielbiam filmy, w których nie brakuje rekinów. Wstyd się przyznać, ale jak do tej pory nie czytałam jeszcze żadnej książki z nimi w roli głównej. Mająca pojawić się lada moment w kinach ekranizacja powieści Altena, to najlepszy moment na to, by nadrobić taką haniebną zaległość.
Czy trzeba jeszcze komuś przedstawiać megalodona, niekwestionowanego króla drapieżników? Ten mierzący od piętnastu do dwudziestu metrów, ważący prawie sześćdziesiąt ton, uzbrojony w blisko dwudziestocentymetrowe, ostre jak brzytwy zęby potwór, to pra pra pradziadek żarłacza ludojada. Imponujące rozmiary i pięć rzędów zębów (aż 276 sztuk),to nie jedyne atuty naszego superzabójcy. Podobnie jak jego współcześni kuzyni słyszał dźwięki o niskiej częstotliwości i wyczuwał kroplę krwi, potu lub moczu z odległości nawet pięćdziesięciu mil. Miał także ruchome nozdrza, więc mógł kierować się w stronę z której nadchodził wabiący go sygnał. Oprócz tego dysponował także ampułkami Lorenziniego, czyli elektroreceptorami służącymi do elektrolokacji, które pomagają nie tylko w wykrywaniu impulsów elektrycznych, ale także w wychwytywaniu zmian temperatury, zasolenia wody i pola magnetycznego. Poza tym był bardzo szybki i miał niesamowitą umiejętność przystosowywania się do różnego rodzaju środowisk. Nie wyobrażam sobie, że można było przed nim uciec…
Oficjalnie ten prehistoryczny rekin panował w oceanach miocenu i pliocenu, ale naprawdę trudno uwierzyć, że mógł zniknąć z powierzchni naszej planety. Dlatego nie ma się co dziwić, że wielu kryptozoologów twierdzi, że ten idealny zabójca mógł przetrwać ukryty w głębinach. Przecież większość oceanów wciąż pozostaje niezbadana, zwłaszcza ich głębsze partie. Być może zamieszkują je więc istoty, których istnienia nie jesteśmy po prostu świadomi. Posiłkując się dosyć popularną teorią spiskową, że megalodony żyją do dziś w Rowie Mariańskim, Steve Alten napisał swoją debiutancką powieść pt. "Meg. Potwór z głębin" ("Meg: A Novel of Deep Terror"). Ujrzała ona światło dziennie w 1997 roku i jak do tej pory jest jedyną książką Altena wydaną w Polsce. Musicie jednak wiedzieć, że o megalodonach napisał on całą serię.

Całość na: http://alicya.pl/meg-potwor-z-glebin/

Wiecie, że uwielbiam filmy, w których nie brakuje rekinów. Wstyd się przyznać, ale jak do tej pory nie czytałam jeszcze żadnej książki z nimi w roli głównej. Mająca pojawić się lada moment w kinach ekranizacja powieści Altena, to najlepszy moment na to, by nadrobić taką haniebną zaległość.
Czy trzeba jeszcze komuś przedstawiać megalodona, niekwestionowanego króla...

Ciężkie pióro, słabiutkie dialogi i opisy. Niestety książka jest równie tandetna jak jej okładka.

Ciężkie pióro, słabiutkie dialogi i opisy. Niestety książka jest równie tandetna jak jej okładka.

Mniej prawdopodobne od kultowych szczęk, ale bardziej ambitna historia.

Mniej prawdopodobne od kultowych szczęk, ale bardziej ambitna historia.