Był Meissner jednym z najlepszych polskich twórców literatury przygodowej. Być może nawet najlepszym, bo jak się zastanowiłem to my chyba nie mieliśmy zbyt wielu pisarzy specjalizujących się w tym rodzaju twórczości. Nawet jego wspomnienia (tu trzecia część) są pisane lekko i czytałem je z zainteresowaniem, choć jego losy w czasie wojny nie obfitowały w dramatyczne przygody. Nie koncentruje się Meissner na rozrywkach politycznych, choć trochę ich tu się - siłą rzeczy - pojawia, pisze za to sporo o swojej pracy jako dyrektora a potem redaktora Polskiego Radia. Uzupełnia to różnymi wstawkami opisujących zdarzenia z życia polskich lotników, które nie zmieściły się w jego innych książkach.

Końcowa część, o życiu i pracy już po powrocie do Polski, jest nieco zbyt sztywna i sucha, tak czy inaczej dość ciekawa.

Był Meissner jednym z najlepszych polskich twórców literatury przygodowej. Być może nawet najlepszym, bo jak się zastanowiłem to my chyba nie mieliśmy zbyt wielu pisarzy specjalizujących się w tym rodzaju twórczości. Nawet jego wspomnienia (tu trzecia część) są pisane lekko i czytałem je z zainteresowaniem, choć jego losy w czasie wojny nie obfitowały w dramatyczne...

Zdecydowanie najsłabsza część z serii. Męczyłam się czytając praktycznie całą książkę. Meissner mówi, że nie będzie o pewnych aspektach pisał, bo było o nich napisane już we wcześniejszych jego powieściach. Nie przewidział jednak, że zacznie czytać ją ktoś, kto nie zna jego powieści i opowiadań. Ostatnie kilka rozdziałów poświęcone zostało poza tym bardziej wyliczeniom jego pisarskich osiągnięć.

Zdecydowanie najsłabsza część z serii. Męczyłam się czytając praktycznie całą książkę. Meissner mówi, że nie będzie o pewnych aspektach pisał, bo było o nich napisane już we wcześniejszych jego powieściach. Nie przewidział jednak, że zacznie czytać ją ktoś, kto nie zna jego powieści i opowiadań. Ostatnie kilka rozdziałów poświęcone zostało poza tym bardziej wyliczeniom jego...

Trzecia, ostatnia część "Wspomnień pilota". Zaczyna się w chwili wybuchu II wojny światowej. Autor opisuje w niej najeżoną przygodami drogę do Anglii, a także swoją tam działalność, bowiem na skutek przekroczonego wieku, nie mógł służyć Aliantom tym, co umiał najlepiej - lataniem. Odcinek o Anglii jest niezwykle ciekawy i przezabawny. Opisuje on bowiem zwyczaje Anglików, na sposób angielski właśnie - czyli z nieustającą ironią.
Potem czasy powojenne i próby znalezienia sobie miejsca w PRL-owskiej rzeczywistości, w której nieraz trzeba było iść na kompromis z własnymi przekonaniami, ale dało się żyć. I na starość nie opuszczał go dobry humor, a absurdy PRL to przecież gotowy materiał na satyryczną książkę.
Ta część wspomnień wyszła chyba autorowi najlepiej i najweselej, i to pomimo, że pisze on o najboleśniejszym okresie w dziejach Europy. Jeśli przeczytaliście dwie poprzednie, ta przeleci Wam przez palce, nawet się nie spostrzeżecie kiedy. Forma jest tak zgrabna, zręczna i pogodna, że czytelnik ze smutkiem patrzy, jak ubywa mu stron do przeczytania i przychodzi nieuchronny koniec lektury.

Kończy się filozoficznym zdaniem:
"A ja piszę książkę - może nie będzie ostatnia?..."

Trzecia, ostatnia część "Wspomnień pilota". Zaczyna się w chwili wybuchu II wojny światowej. Autor opisuje w niej najeżoną przygodami drogę do Anglii, a także swoją tam działalność, bowiem na skutek przekroczonego wieku, nie mógł służyć Aliantom tym, co umiał najlepiej - lataniem. Odcinek o Anglii jest niezwykle ciekawy i przezabawny. Opisuje on bowiem zwyczaje Anglików, na...