Homo niewiadomo: polska proza wobec odmienności

Tytułowe „Homo niewiadomo“ to wszystko, co w polskiej literaturze znalazło się poza normą. Aby to zbadać, autor przygląda się, co jest „męskością“ i „kobiecością“, jak konstruuje się tożsamość, a przede wszystkim jaką rolę odgrywa w tym wszystkim homoseksualizm. Warkocki w żadnym miejscu nie ociera się o banał, często już punkt wyjścia jest zaskakujący, kto by np. wpadł na to, żeby przyjrzeć się seksualności w książkach Andrzeja Stasiuka? Poza Stasiukiem badana jest twórczość Izabeli Filipiak, Grzegorza Musiała, Michała Witkowskiego, Bartosza Żurawieckiego; przypomniana jest także prekursorska pod względem tematyki książka Marcina Krzeszowca.

Błażej Warkocki to bez wątpienia jeden z najlepszych znawców tematyki gejowsko-lesbijskiej w polskiej prozie i poezji. Ten wyjątkowo płodny autor od lat publikuje w licznych pismach literackich, był współredaktorem „Homofobii po polsku“, a na portalu Inna Strona prowadzi rubrykę „zBOOKi – Felietony o książkach“. „Homo niewiadomo“ to swoiste podsumowanie jego dotychczasowych zainteresowań, praca, bez której nie będzie się już mogła obejść żadna analiza stosunku polskiej literatury do homoseksualizmu.

(Krzysztof Tomasik, nr 9)

Tytułowe „Homo niewiadomo“ to wszystko, co w polskiej literaturze znalazło się poza normą. Aby to zbadać, autor przygląda się, co jest „męskością“ i „kobiecością“, jak konstruuje się tożsamość, a przede wszystkim jaką rolę odgrywa w tym wszystkim homoseksualizm. Warkocki w żadnym miejscu nie ociera się o banał, często już punkt wyjścia jest zaskakujący, kto by np. wpadł na...

To dość hermetyczna praca naukowa, ale dla poszukujących "odmieńca" w literaturze, przydatna.

To dość hermetyczna praca naukowa, ale dla poszukujących "odmieńca" w literaturze, przydatna.