Książka, która mnie zszokowała. Dlaczego? Bo nie zdawałam sobie sprawy z tego, jaki taniec wykonywany jest w związku toksycznym, przemocowym, gdzie jedna z osób jest uzależniona. I jakże trudno z tego tańca wyjść. Książka wywołała u mnie bardzo dużo emocji a zakończenie...gdy czytałam wiele lat temu wydawało mi się takie "filmowe" a teraz wiem, że takie zakonczenia są rzeczywistoscią. Skąd? Bo sama podobnego zakonczenia doświadczyłam.
Polecam przeczytać, bo to dobra pozycja.

Książka, która mnie zszokowała. Dlaczego? Bo nie zdawałam sobie sprawy z tego, jaki taniec wykonywany jest w związku toksycznym, przemocowym, gdzie jedna z osób jest uzależniona. I jakże trudno z tego tańca wyjść. Książka wywołała u mnie bardzo dużo emocji a zakończenie...gdy czytałam wiele lat temu wydawało mi się takie "filmowe" a teraz wiem, że takie zakonczenia są...

Cudowna romantyczna miłość, ślub. Wydawałoby się, że bohaterkę czeka sielskie życie u boku fantastycznego faceta. Do czasu, aż małżeństwo wyprowadza się za granicę i okazuje się, że mąż jest alkoholikiem - katem. Czy uda jej się uciec, przeżyć, zacząć nowe życie? Książka mocna, dająca do myślenia, choć czytając ją nie raz można zadać sobie pytanie, czy kobiety naprawdę są tak głupie i naiwne?

Cudowna romantyczna miłość, ślub. Wydawałoby się, że bohaterkę czeka sielskie życie u boku fantastycznego faceta. Do czasu, aż małżeństwo wyprowadza się za granicę i okazuje się, że mąż jest alkoholikiem - katem. Czy uda jej się uciec, przeżyć, zacząć nowe życie? Książka mocna, dająca do myślenia, choć czytając ją nie raz można zadać sobie pytanie, czy kobiety naprawdę są...

"Taniec z gronostajem" to niepozorna książka ale za to jaka! Świetne psychologiczne studium życia z psychopatycznym i uzależnionym od alkoholu despotą.

Czytelnik zapoznaje się z historią Krystyny samotnie wychowującą córkę, która daje namówić się na małżeństwo z zakochanym w nią mężczyzną. Piszą do siebie piękne listy i nic nie zapowiada, że "coś może pójść nie tak". Wszystko niestety zmienia się kiedy Krystyna wraz z córką przeprowadzają się do domu Wiktora w Holandii. Wtedy ich życie zamienia się w koszmar.

Autorka doskonale przedstawia poszczególne etapy eskalacji horroru Krystyny i jej córki Hani. Jak tyraństwo w parze z alkoholizmem może zaszczuć człowieka. Czytelnik znajduje odpowiedź na pytanie jak czują się ofiary takich potworów i dlaczego od nich nie odchodzą.

Bardzo mądra i przemyślana książka. I przy tym taka boleśnie prawdziwa...

"Taniec z gronostajem" to niepozorna książka ale za to jaka! Świetne psychologiczne studium życia z psychopatycznym i uzależnionym od alkoholu despotą.

Czytelnik zapoznaje się z historią Krystyny samotnie wychowującą córkę, która daje namówić się na małżeństwo z zakochanym w nią mężczyzną. Piszą do siebie piękne listy i nic nie zapowiada, że "coś może pójść nie tak"....

Książka wstrząsająca.
Dająca do myślenia.
Osobom, które nie zmagały się i nie zmagają z takim problemem, będzie bardzo ciężko zrozumieć i uzmysłowić sobie sytuację, uczucia osób, które znalazły się w takiej pułapce, jakim jest współuzależnienie.

Książka wstrząsająca.
Dająca do myślenia.
Osobom, które nie zmagały się i nie zmagają z takim problemem, będzie bardzo ciężko zrozumieć i uzmysłowić sobie sytuację, uczucia osób, które znalazły się w takiej pułapce, jakim jest współuzależnienie.

To pytanie zadaje się nam najczęściej: czemu nie odeszłaś? – str. 96

Nie mam pojęcia, na ile Taniec z gronostajem Maryli Ścibor Marchockiej jest historią z życia wziętą, a na ile wymyśloną. Mogę jedynie przypuszczać, że część historii faktycznie miała miejsce, bo autorka dość realistycznie przedstawia dramat osoby współuzależnionej.

Jeżeli specjalista zajmujący się od ponad dwudziestu lat problemami alkoholików i ich otoczenia czytając ten literacki tekst wścieka się na beznadziejne wybory inteligentnej przecież i wcale nie prymitywnej bohaterki, to znaczy, że jest w tym tekście prawda. – Marek Ignaczak, str. 213

Ale może zacznijmy od początku. Główną bohaterką jest Krystyna. Spod Warszawy. Pewnego dnia trafia na Wiktora – człowieka, który wszędzie roztacza swój urok. Trudno się w nim nie zakochać… I tak oto romans przerodził się w małżeństwo i żyli długo i szczęśliwie…

Chwila. Stop. Mamy tu do czynienia z typową historią: sielanka na początku, po ślubie facet zmienia się w potwora. A biedna kobieta nie bardzo sobie potrafi poradzić z tą makabryczną sytuacją.

Szczerze? Niektóre sceny są dość mocne. Może nawet za mocne, biorąc pod uwagę kolejne, niemal finałowe, wydarzenia. Na szczęście nie jest to aż tak dotkliwe, by rzucić książką. Wręcz przeciwnie: ta wciągnęła i nie chciała odpuścić. Wołała: doczytaj, doczytaj!

Tak jak pan Ignaczak wspomniał, tak i ja wyczuwałam z tych stron prawdę. Bardzo prawdopodobnie Marchocka odwzorowała to, czym jest współuzależnienie. Właściwie Taniec z gronostajem wyszedł jako takie małe studium współuzależnienia. Pokazujące wady polskiej mentalności: bo brudy pierze się w domu, bo przecież się nie stara i dlatego on jest taaaki zły. Jeśli chcesz się dowiedzieć, jak to zło mniej-więcej wygląda, to polecam właśnie tę powieść. Oczywiście, historia ma swoje wady, ale przecież nie skończyłam jeszcze wymieniać zalet.

Autor recenzji: Aleksandra Jursza
Całość na: http://www.begoodart.com/2016/06/26/jak-opowiedziec-pieklo-taniec-z-gronostajem/

To pytanie zadaje się nam najczęściej: czemu nie odeszłaś? – str. 96

Nie mam pojęcia, na ile Taniec z gronostajem Maryli Ścibor Marchockiej jest historią z życia wziętą, a na ile wymyśloną. Mogę jedynie przypuszczać, że część historii faktycznie miała miejsce, bo autorka dość realistycznie przedstawia dramat osoby współuzależnionej.

Jeżeli specjalista zajmujący się od...

Przeczytałam tą książkę z niedowierzaniem... myślałam, że czytam o sobie, jedynie z małymi zmianami w faktach.
Mniej dzieci, mniej przemocy fizycznej, ale przemyślenia... takie same.
Takie same myśli, aby odszedł, aby umarł... aby to się cudem samo zakończyło bez mojego udziału. Niestety nie ma takiej opcji.
Nieważne jak się staramy, musimy pamiętać, że nie wszystko da się naprawić.
Gorąco polecam wszystkim współuzależnionym i nie tylko. Warto przeczytać!

Przeczytałam tą książkę z niedowierzaniem... myślałam, że czytam o sobie, jedynie z małymi zmianami w faktach.
Mniej dzieci, mniej przemocy fizycznej, ale przemyślenia... takie same.
Takie same myśli, aby odszedł, aby umarł... aby to się cudem samo zakończyło bez mojego udziału. Niestety nie ma takiej opcji.
Nieważne jak się staramy, musimy pamiętać, że nie wszystko da się...

Książka porusza kwestie, których całkowicie nie rozumiem czyli niekwestionowanego poddaństwa wobec męża alkoholika apodyktycznego tyrana; trwania w chorym patologicznym związku dla dziwnie wypaczonego pojęcia dobra rodziny czy dobra dziecka... jak jest zaznaczone w książce, jestem osobą, która ulega stereotypom: widocznie tak jej pasuje, widocznie tak lubi, skoro nic w tym nie robi... Krystyna i jej protoplastki są dla mnie cholernie irytujące: jęczące i żalące się nad swoim losem matki teresy z izby wytrzeźwień, uciekające z domu dla własnej podbudowy psychicznej /znajomi, rodzina, zamieszkanie w ośrodku pomocy/, po czym wracające do bagienka... takie bumerangi, które muszą konieczne zaspokoić własną osobą chore ciągotki poniżania i upadlania Panów Mężów... i właśnie o tym jest ta książka - historia worka treningowego, któremu udało się przeżyć kolejny dzień...

Myślałam, że dzięki tej książce coś zrozumiem... to coś, co każe tym kobietom trwać w gehennie, taplać się w gnojówce, wciąż wracać do piekła... to coś, dzięki czemu mogłabym sformułować kilka zdań, które odpowiednio wypowiedziane pozwolą zasiać ziarno działania 'ja też mogę żyć normalnie! ja chcę żyć normalnie!!!'... Niestety, książka nic o tym nie mówi !!!! Po prostu któregoś razu splot okoliczności pozwala Krystynie nieco odpocząć od codzienności, pstryknąć palcami, pojawia się człowiek hokus-pokus, a po kilku kartkach Krysia odczarowana, uśmiechnięta, nie do poznania... koniec...

Myślę, że książka byłaby dużo lepsza, gdyby zajęła tę samą ilość kartek, ale w odwrotnych proporcjach: współuzależnienie, pstryk palcami, ponad 150 stron hokus-pokus naznaczonych wewnętrznym biciem się myśli, uczuć, emocji, powrotu do równowagi, wątpliwości, problemów z dziećmi, sesji terapeutycznych, psychologii, porad rodzinnych i nie wiem, czego jeszcze, by czytelnik mógł przejść drogę niezrozumiałego mu bólu egzystencji i sam nie wiedząc kiedy zrozumiał Krysię...

Tymczasem książka utwierdza w tym, że hokus-pokus jest łatwy, prosty, tylko, że się nie chce pstryknąć palcami... Jaki z tego morał? a no stereotypowy: widocznie tak jej pasuje, widocznie tak lubi, skoro nic w tym nie robi... : (((((((((((


-----------
tu polecę 'Grand Avenue' Joy Fielding
temat jako jeden w wątków, ale dużo bardziej wymowniejszy

Książka porusza kwestie, których całkowicie nie rozumiem czyli niekwestionowanego poddaństwa wobec męża alkoholika apodyktycznego tyrana; trwania w chorym patologicznym związku dla dziwnie wypaczonego pojęcia dobra rodziny czy dobra dziecka... jak jest zaznaczone w książce, jestem osobą, która ulega stereotypom: widocznie tak jej pasuje, widocznie tak lubi, skoro nic w tym...

Książka ,którą pochłonęłam właściwie w momencie.Kobieta uwikłana w małżeństwo z alkoholikiem i chorobliwie brutalnym człowiekiem nie umie się wyzwolić spod jego wpływu.Zawładną jej umysłem przez długi czas na tyle ,że nie widzi zła jakie czyni jej mąż wobec niej i dzieci.Tłumaczy każde następne brutalne zachowanie męża.Jednak w końcu znajduje siłe i zapisuje się do klubu osób współuzależnionych i wychodzi na prostą.Staje się ostoją dla dzieci.
Godna polecenia

Książka ,którą pochłonęłam właściwie w momencie.Kobieta uwikłana w małżeństwo z alkoholikiem i chorobliwie brutalnym człowiekiem nie umie się wyzwolić spod jego wpływu.Zawładną jej umysłem przez długi czas na tyle ,że nie widzi zła jakie czyni jej mąż wobec niej i dzieci.Tłumaczy każde następne brutalne zachowanie męża.Jednak w końcu znajduje siłe i zapisuje się do klubu...

W żaden sposób nie potrafię ocenić tej książki,mam mętlik w głowie.Temat współuzależnienia jest bardzo trudny, a wiem że dotyka ogromną liczbę kobiet w Polsce.

W żaden sposób nie potrafię ocenić tej książki,mam mętlik w głowie.Temat współuzależnienia jest bardzo trudny, a wiem że dotyka ogromną liczbę kobiet w Polsce.

Bardzo uświadamiająca książka. Zmieniła moje postrzeganie osób współuzależnionych . Polecam każdemu!

Bardzo uświadamiająca książka. Zmieniła moje postrzeganie osób współuzależnionych . Polecam każdemu!