Nie mam na swoim koncie zbyt dużo przeczytanych kryminałów i thrillerów, gdyż są to gatunki, których raczej unikam, ta książka jednak naprawdę mi się spodobała. „Za każdą cenę” to świetny thriller, który wciąga i skutecznie trzyma w napięciu. Niemal każda strona dostarcza nowych emocji, czasem aż zbyt dużo i kolejne kartki przewraca się z drżeniem ręki. Jeśli chodzi o fabułę, styl, bohaterów – naprawdę nie mam się do czego przyczepić. Polecam.

Nie mam na swoim koncie zbyt dużo przeczytanych kryminałów i thrillerów, gdyż są to gatunki, których raczej unikam, ta książka jednak naprawdę mi się spodobała. „Za każdą cenę” to świetny thriller, który wciąga i skutecznie trzyma w napięciu. Niemal każda strona dostarcza nowych emocji, czasem aż zbyt dużo i kolejne kartki przewraca się z drżeniem ręki. Jeśli chodzi o...

Książka, to emocjonujące czytadło z fabułą sensacyjną i wartkim przebiegiem akcji.
To, co mnie razi nie tylko w tej książce, ale w całej twórczości autora, to niekompetencja w podstawowych dziedzinach nauki, także dotycząca nieznajomości kryminologii, psychologii, chemii, medycyny niekompetentne i niemożliwe nieprawdziwe opisy szybkich wydarzeń, w których czas biegnie nierealistycznie i tak dalej: tu litościwie powstrzymam się od wymieniania wszystkich niekompetencji.
W tej książce rozbawiła mnie sytuacja, w której do wymuszenia zeznań użyto kwasu solnego, który według autora śmierdział zgniłymi jajami i siarką oraz wypalał dziury w ubraniu.
Gdyby autor chodził do szkoły podstawowej w Psiej Wólce w Polsce i zdobył promocję do gimnazjum wiedziałby, że zgniłymi jajkami śmierdzi siarkowodór, a nie kwas solny, że ów siarkowodór rozpuszczony w wodzie, to rodzaj zdrowej wody mineralnej i że wzór kwasu solnego (a właściwie aktywnego składnika) to HCl, a zatem nie ma w nim ani trochę siarki, a ponadto wcale nie przeżera ubrań. Gdyby autor skończył podstawówkę w Polsce, to użyłby dymiącego kwasu siarkowego będącego zresztą oleistą cieczą bez zapachu i wtedy mógłby wypalać dziury w ubraniu oraz powodować szkody na ciele. Gdyby był jeszcze mądrzejszy, to użyłby roztworu NaOH, ale zostawmy już to z politowaniem...
Gdyby amerykańskie organa ścigania zbierały dowody przestępstw w taki sposób, jak to sobie wyobraża autor, to nie złapałyby ani jednego prawdziwego przestępcy, co najwyżej takiego, co po dokonaniu zbrodni sam udałby się na policję i przyznał do wszystkiego.
Niekompetencja w dziedzinie medycyny jest widoczna w wielu wydarzeniach, nie tylko dotyczących objawów zatrucia chemicznego, ale także w opisie faceta, który z odstrzeloną ręką i przetrwaniu półgodzinnych tortur porusza się niczym łasica zagrażając dwóm zdrowym facetom. Wiadomo, że przy takich obrażeniach, jakich doznał, musiałby się wykrwawić na śmierć po kilku minutach.
Ta niekompetencja autora w naukach szczegółowych jest dla mnie bardzo irytująca.
Następna rzecz, która mnie zirytowała, to selektywnie wybrany Polaczek-sadysta jako zła postać w jednym z epizodów (jakby nie było tam rdzennych troglodytów). Gdyby to był Żydek-sadysta, to natychmiast oburzono by się na antysemityzm autora, natomiast Polaczków można sobie wybierać jako przykłady najprymitywniejszych mętów zabrudzających rdzenną, wspaniałą populację Ameryki. Ciekawe, że w tylu powieściach amerykańskich pisarzy troglodytą-sukinsynem jest zawsze jakiś "Polaczek".
Co do świata rzeczywistości amerykańskiej pokazanego w książkach Pana Gilstrapa, to mamy do czynienia z przeważnie głupimi politykami, jeszcze głupszymi od nich lokalnymi policjantami (ci ostatni wydają się być głupsi od milicjantów PRL z tych najcięższych kawałów o milicjantach),agentami FBI dbającymi wyłącznie o własną karierę, prokuratorami dbającymi o to, by wsadzić do więzienia kogokolwiek (winny czy niewinny),byle zaliczyć trafienie i wdzięczność gawiedzi żądnej linczu i sprawiedliwości. Amerykanie są populacją nienawidzącą wszelkich "obcych" na własnym terenie, a zamiast myślenia - jedyną umiejętnością godną podkreślenia jaką władają jest użycie broni palnej wszelkiego rodzaju, kalibru i maści; a także bezmyślne strzelanie do wszystkiego co się rusza — a przy chwilowym braku pod ręką broni palnej — sięgający do noży (wydaje się, że bez tych akcesoriów nie potrafią raczyć się nawet piwem w knajpie).
Opisywana rzeczywistość amerykańska napawa mnie nie tylko przerażeniem, ale wręcz obrzydzeniem. Gdyby była prawdziwa, to biada całemu światu.
Postaci są niespójne pod względem moralnym i psychologicznym, no i emanują one podług moich kryteriów jakąś niezrozumiałą głupotą - co wywołuje uczucia... ambiwalentne... wobec samego autora...

Książka, to emocjonujące czytadło z fabułą sensacyjną i wartkim przebiegiem akcji.
To, co mnie razi nie tylko w tej książce, ale w całej twórczości autora, to niekompetencja w podstawowych dziedzinach nauki, także dotycząca nieznajomości kryminologii, psychologii, chemii, medycyny niekompetentne i niemożliwe nieprawdziwe opisy szybkich wydarzeń, w których czas biegnie...

John Gilstarp jest grafomanem. To druga i ostatnia jego książka, za którą się wzięłam.

John Gilstarp jest grafomanem. To druga i ostatnia jego książka, za którą się wzięłam.

Ksiazka dobra, koncowka troche naciagana, ale w sumie ujdzie.

Ksiazka dobra, koncowka troche naciagana, ale w sumie ujdzie.

Autor zadbał by główni bohaterowie irytowali czytelnika swoją głupotą od pierwszych stron książki - czy do ostatniej nie wiem bo nie doczytałem. Poza tym to grafomania.

Autor zadbał by główni bohaterowie irytowali czytelnika swoją głupotą od pierwszych stron książki - czy do ostatniej nie wiem bo nie doczytałem. Poza tym to grafomania.