Im Westen nichts Neues

Klasyka literatury – ‘ulotka’ antywojenna w pigułce.
Książka o młodych żołnierzach, którzy zaciągają się do wojska za namową nauczyciela. Są pełni zapału, dumy. Wojenna rzeczywistość weryfikuje ten zapał. Książka o ‘straconym pokoleniu’ młodych chłopców umierających w heroicznej walce bo ktoś wyżej tak postanowił. Bezsensowność konfliktu, piekło ostrzału, głodu, zimna, szczurów itp. zmieniło życie całego pokolenia.
Absolutnie majstersztyk literacki, autor z niesamowita precyzją i bardzo obrazowo oddał warunki na froncie, jestem pod ogromnym wrażeniem.
Tematyka ciężka i opisy drastyczne, ale polecam – totalnie rozdzierająca serce.

Klasyka literatury – ‘ulotka’ antywojenna w pigułce.
Książka o młodych żołnierzach, którzy zaciągają się do wojska za namową nauczyciela. Są pełni zapału, dumy. Wojenna rzeczywistość weryfikuje ten zapał. Książka o ‘straconym pokoleniu’ młodych chłopców umierających w heroicznej walce bo ktoś wyżej tak postanowił. Bezsensowność konfliktu, piekło ostrzału, głodu, zimna,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wieje od tej książki niesamowitą grozą. Dla kogoś, kto mało wie o realiach I wojny światowej, relacja z "okopowej" pierwszej ręki będzie przerażająca - trup i flaki ścielą się gęsto. Przaśny wojskowy humor, braterstwo krwi, surrealizm niektórych sytuacji, przemyślenia zwykłego wojaka, idiotyzm wojny - z tego miksu wyszło ponadczasowe dzieło. Uwierało mnie jednak często, że niektóre przemyślenia głównego bohatera były tak głębokie i filozoficzne, że nie pasowały mi do jego niskiego, bądź co bądź, pochodzenia. Przez co traciły w mym oczach na swej autentyczności. Mimo to pozycja jak najbardziej godna polecenia. Przeczytałem w 2 wieczory.

Wieje od tej książki niesamowitą grozą. Dla kogoś, kto mało wie o realiach I wojny światowej, relacja z "okopowej" pierwszej ręki będzie przerażająca - trup i flaki ścielą się gęsto. Przaśny wojskowy humor, braterstwo krwi, surrealizm niektórych sytuacji, przemyślenia zwykłego wojaka, idiotyzm wojny - z tego miksu wyszło ponadczasowe dzieło. Uwierało mnie jednak często, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

9/10
"Na Zachodzie bez zmian" to książka, której nie trzeba nikomu przedstawiać, ale jednak nazwisko Remarque'a pozostaje zapomniane, wraz z innymi jego dziełami. Już po 20 stronach poczułem wielkość i zrozumiałem fenomen tej powieści - bardzo plastyczny język Remarque'a jest idealny do obrazowania horroru wojny, dzięki czemu w tym krótkim utworze czytelnik znajdzie wiele zapadających w pamięć scen i obrazów.

Wbrew temu co napisano na skrzydełkach okładki, Remarque zajmuje jasne, pacyfistyczne stanowisko w sprawie wojny i nie waha się przed komentarzem, choć jest ogólnie mało. Obrazy bronią się same. Opisy ogłuszającego hałasu ciągłego ognia, krzyków i końskich wrzasków, odniesionych przez towarzyszy brutalnych ran, zniszczenia i psychicznego szoku są najogólniej mówiąc mocne i "soczyste", choć w wypadku zniszczeń i ogólnego cierpienia nie jest to chyba dobre określenie. Świetne są także zarejestrowane przez pisarza reakcje poszczególnych żołnierzy, instynktowna chęć ucieczki czy pozostania w tyle, a także przedstawienie pewnych stosunków panujących pomiędzy żołnierzami a przełożonymi czy to w szańcach, czy w lazarecie, czy w innych placówkach wojskowych. Wrażenie robi zwłaszcza moment monologu do zabitego Francuza oraz apokaliptyczny finał powieści, w którym streszczono nastrój ostatniego roku Wielkiej Wojny. Postaci są tu słabo zarysowane, nawet główny bohater, ale nie ma to większego znaczenia dla odbioru powieści - liczy się śmierć indywidualnych jednostek, sprowadzana przez władze do statystyki. Ustami prostych żołnierzy Remarque wyraża także przekonanie, że wojna leży wyłącznie w interesie rządzących i to oni odpowiadają za wszelkie cierpienie wynikłe z jej wybuchu.

Cóż tu więcej mówić - wybitne dzieło, bardzo dobrze napisane. Co prawda, do arcydzieła brakuje według mnie głębszego psychologizmu (Remarque balansuje pomiędzy nim a behawioryzmem), a powieść prosi się także o poszerzenie wymowy filozoficznej.

9/10
"Na Zachodzie bez zmian" to książka, której nie trzeba nikomu przedstawiać, ale jednak nazwisko Remarque'a pozostaje zapomniane, wraz z innymi jego dziełami. Już po 20 stronach poczułem wielkość i zrozumiałem fenomen tej powieści - bardzo plastyczny język Remarque'a jest idealny do obrazowania horroru wojny, dzięki czemu w tym krótkim utworze czytelnik znajdzie wiele...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cóż można powiedzieć o tej książce? Remarque ujął brutalność i bezsensowność wojny w sposób na tyle uniwersalny, że "Na zachodzie bez zmian" przedstawia ponurą rzeczywistość nie tylko I wojny światowej, ale też praktycznie każdego innego konfliktu militarnego.
Życie żołnierskie opisane w sposób bardzo obrazowy i zmuszający do myślenia: kolejne pobyty na froncie przeplatane z wizytami w domu rodzinnym. I to chyba właśnie te wizyty robią na człowieku największe wrażenie: młody chłopak wraca po kilkumiesięcznej nieobecności na przepustkę i czuje się we własnym pokoju jak intruz.
"Na zachodzie bez zmian" to pozycja ciężka i wbijająca się w pamięć. Polecam każdemu bez względu na to, czy interesuje się historią czy też nie - fundamentem dzieła Remarque nie są bowiem militaria, lecz rzecz znana nam wszystkim - natura ludzka.

Cóż można powiedzieć o tej książce? Remarque ujął brutalność i bezsensowność wojny w sposób na tyle uniwersalny, że "Na zachodzie bez zmian" przedstawia ponurą rzeczywistość nie tylko I wojny światowej, ale też praktycznie każdego innego konfliktu militarnego.
Życie żołnierskie opisane w sposób bardzo obrazowy i zmuszający do myślenia: kolejne pobyty na froncie przeplatane...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wielka literatura. Czujesz się jakbyś był na froncie i jesteś tym straconym pokoleniem, które miało to nieszczęście dojrzewać na wojnie.

Wielka literatura. Czujesz się jakbyś był na froncie i jesteś tym straconym pokoleniem, które miało to nieszczęście dojrzewać na wojnie.

Pokaż mimo to

Uwielbiam książki Remarque`a, ale ta podobała mi się najmniej z powodu drastycznych opisów z pola walki.

Uwielbiam książki Remarque`a, ale ta podobała mi się najmniej z powodu drastycznych opisów z pola walki.

Pokaż mimo to

Przerażająca ale bardzo ważna historia.

Przerażająca ale bardzo ważna historia.

Pokaż mimo to

Na początku czytało mi się znośnie, potem jednak coraz bardziej męczyłam tę pozycję niż ją czytałam. Nie wiem czy to wina tłumaczenia, ale momentami książka była bardzo chaotyczna. Oddanie doświadczeń szarego żołnierza oraz obraz samego frontu na plus.

Na początku czytało mi się znośnie, potem jednak coraz bardziej męczyłam tę pozycję niż ją czytałam. Nie wiem czy to wina tłumaczenia, ale momentami książka była bardzo chaotyczna. Oddanie doświadczeń szarego żołnierza oraz obraz samego frontu na plus.

Pokaż mimo to

Nie rozumiem fenomenu książki, ani zachwytu nad pacyfistycznym charakterem. A nawet poddaję w wątpliwość aktualność tego pacyfizmu. Książka została napisana w latach 30 i jest adresowana do ludzi którzy nie byli na froncie lub znają wojnę tylko z propagandy. Teraz ze świadomością co działo się podczas II Wojny, uważam, że nie można piać z zachwytu nad "pacyfizmem" i naganą wojny pierwszej, jak moi przedmówcy w swoich komentarzach.

Autor prezentuje serie luźno powiązanych historii, szkiców których wspólnym mianownikiem jest grupa młodych żołnierzy. Wywody moralne, filozoficzne, polityczne i odczucia narratora mają miejsce, ale nie są zbyt obszerne, co mi odpowiadało. Ponieważ książka jest quasi biograficzna traktuję te szkice jak pewnego rodzaju źródło, nie jak powieść.
Te właśnie szkice z życia codziennego żołnierzy są dla mnie bardzo interesujące. Przedstawiają bowiem wycinki zazwyczaj pomijane w opracowaniach i innych książkach, głód w okopach, frotowe wychodki, wszy, rzeczywistość lazaretów. Wszystko opisane bardzo bezpośrednio. My być może jesteśmy przyzwyczajeni do takich bezpośrednich i brutalnych wyrażeń, jednak dla ludzi z przed 100 lat ta książka musiała być niemałym szokiem.

Zabierając się za książkę mniej więcej wiedziałem o co w niej chodzi. Zakończenie było bardzo zaskakujące a przy okazji smutne. Wybornie podsumowało tytuł i treść książki.

Na "Na zachodzie bez zmian" opierają się inne powieści w tym współczesne. Jest to klasyka literatury okopowej. Wiele odniesień także w "Stalowych szczurach" Gołkowskiego. Dlatego polecam ją, żeby zacząć na niej literackie wgłębienie się w Wielką Wojnę. Polecam traktować ją również jako źródło wiedzy na temat życia codziennego żołnierzy nie jako monumentalne dzieło pacyfizmu.

Nie rozumiem fenomenu książki, ani zachwytu nad pacyfistycznym charakterem. A nawet poddaję w wątpliwość aktualność tego pacyfizmu. Książka została napisana w latach 30 i jest adresowana do ludzi którzy nie byli na froncie lub znają wojnę tylko z propagandy. Teraz ze świadomością co działo się podczas II Wojny, uważam, że nie można piać z zachwytu nad "pacyfizmem"...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacja!

Rewelacja!

Pokaż mimo to