W tej książce wszystko jest postawione na głowie. Główna bohaterka romansu jest prostytutką. Ponieważ trudno jest zrobić z prostytutki bohaterkę romansu, z racji "zawodu" jaki wykonuje, autorka dokonała nieprawdopodobnych ekwilibrystyk, żeby wykonać co sobie zamierzyła. Jako że bohaterka romansu nie może być zdegenerowaną osobą, autorka przedstawiła świat jako okrutne miejsce, w którym istnieje ostatnia sprawiedliwa, czyli Nell (bohaterka romansu). W tym celu napisała np. takie coś:

1) Nell znajduje się w szpitalu po pobiciu. Wszyscy wiedzą, że jest prostytutką i szepczą po kątach na jej temat. Jedna z pacjentek doradza Nell: "żeby nie zważała na tę gromadę ograniczonych hipokrytek" - nie wyjaśniono z jakiego powodu ta pacjentka nazywa je ograniczonymi i hipokrytkami. Sugeruje, że pozostałe pacjentki to też prostytutki, tylko się z tym nie obnoszą? Poza tym skoro to taki wspaniały zawód to dlaczego Nell z niego w końcu rezygnuje? Przecież to taki sam zawód jak inne zawody?
2) Nell ma klienta, który ma żonę i dzieci i lubi się przebierać w damskie ubrania i wynajmuje prostytutki. Żeby klient nie wypadł źle, a wraz z nim Nell, autorka napisała, że jego żona to nawiedzona katoliczka, która seks uprawia wyłącznie dla prokreacji. W domyśle - kobieta jest znacznie gorsza od niego, bo jest katoliczką, a katolicy, jak powszechnie wiadomo, uważają seks za brudny i unikają. Co gorsza kobieta ta urodziła aż pięcioro dzieci. Najprawdziwszy koszmar. Ale że klient Nell nie może być zły, to mimo że ten człowiek, obiektywnie rzecz biorąc, zdradza żonę i robi inne dziwne rzeczy - został przedstawiony jako neutralna osoba ze słabostkami, a żona, choć nie zrobiła nic złego, jest postacią negatywną. Brawo autorko!
3) Osoby, które pomogły Nell w "zrobieniu kariery" w prostytucji, to prostytutka (Liz) i żigolak (Philip) są to osoby nadzwyczaj piękne, mądre i godne zaufania. Philip przedstawiony jest jak niemalże mąż stanu. Wady też mają, ale te wady to właściwie zalety.
4) Bohaterzy nie posiadają żadnych obiekcji moralnych, wyrzutów sumienia ani wątpliwości ani nie wpływa to negatywnie na ich psychikę. Wystarczy przeczytać pierwszy lepszy artykuł nt. prostytucji, by wiedzieć, że to praca, która niszczy psychikę, rujnuje życie, wpędza w narkomanię i alkohol (służą do znieczulenia i wytrzymania w tej pracy i życia w ogóle),ale w tej ksiące jest to przedstawione jak praca taka, jak każda inna. Nikt nie pije ani nie ćpa, po pracy bohaterzy czytają książki albo słuchają muzyki.
5) Żony bogatych facetów to potwory i materialistki. Bo przecież powszechnie wiadomo, że każda kobieta, która wyszła za mąż za bogatego faceta, wyszła za niego tylko po to by go oskubać z kasy.
6) Autorka poświęciła trochę czasu w książce na problem molestowania nieletnich. Bardzo to szlachetne. Tylko jednocześnie poświęciła też dużo czasu na opisy różnych perwersji, z którymi styka się Nell. To jak to jest? Z jednej strony obrona niewiniątek, a z drugiej rozpowszechnianie perwersji.
7) Koty Nell instyknktownie rozpoznają kto jest dobry, a kto zły, mimo że autorka wiele razy pisała, że nikt nie odwiedza Nell, bo nie ma ona żadnych znajomych ani przyjaciół. Więc nie wiem jak te koty rozpoznają, skoro nie widują żadnych ludzi.

Przeczytać można, ale dla mnie była męcząca. Nudziło mnie opisywanie jakaż to Liz czy też Nell były piękne i jakie wspaniałe życie prowadziły. Wszystko miały zorganizowane, poukładane i wręcz doskonałe. Liz się zajmowała dobroczynnością, a Nell miała w dzień miała zwykłą pracę. Kochane istoty.

W tej książce wszystko jest postawione na głowie. Główna bohaterka romansu jest prostytutką. Ponieważ trudno jest zrobić z prostytutki bohaterkę romansu, z racji "zawodu" jaki wykonuje, autorka dokonała nieprawdopodobnych ekwilibrystyk, żeby wykonać co sobie zamierzyła. Jako że bohaterka romansu nie może być zdegenerowaną osobą, autorka przedstawiła świat jako okrutne...

Vera Cowie nie należy do najbardziej znanych autorek,a szkoda,bo tematy które opisuje,choć nie należą do łatwych i przyjemnych ,powodują że czytelnik zaczyna myśleć o tym,co niekoniecznie dotyczy właśnie jego,niemniej jednak wzbudza spore emocje.Tym razem autorka wprowadza czytelnika w świat prostytucji i przestępstwa.Nie są to jednak jedyne tematy,które porusza.Pozostałe są równie drażliwe.Kazirodztwo,wykorzystywanie dzieci i dorosłych,wszechwładza,która demoralizuje...Jednocześnie autorka pokazuje prostytutki pracujące na ulicy,którym alfons zabiera sporą część ich zarobków ,jak i świat luksusowych call-girl,zarabiających krocie za każdorazowy numerek...
Główną bohaterkę poznajemy jako nastoletnią uciekinierkę z domu,dla której prostytucja staje się jedynym sposobem na życie,jaki znalazła.Dopiero po dwóch latach pracy na ulicy dziewczyna poznaje kogoś,kto zmieni ją z podrzędnej ulicznicy w elegancką call-girl.Łatwo polubić bohaterkę,skrzywdzoną dziewczynę,ukrywającą swoją przeszłość.Dowiedujemy się o niej z krótkich ,niemal epizodycznych wspomnień.Nell ukrywa swoją przeszłość,nikomu się nie zwierza,nawet swojej mentorce.Dopiero długo po jej śmierci,młoda kobieta otwiera się na innych,pozwalając poznać jej własną przeszłość i motywy skłaniające ją do wyboru takiego,a nie innego zajęcia.
W książce romans występuje,nie jest on jednak motywem przewodnim książki.Sama powieść podzielona jest na trzy części.Pierwsza poświęcona jest młodziutkiej Ellie,pracującej na ulicy dla podrzędnego sutenera,a póżniej wziętej pod protekcję legendarnej kurtyzany.Druga część opowiada o zawodowym życiu Cleo Mondaine(inna,zawodowa osobowość bohaterki),dopiero trzecia część książki mówi o prawdziwej Nell i jej powolnym otwieraniu się na drugiego człowieka i na miłość.
Autorka stworzyła w swej książce całą galerie ciekawych osób,do których można żywić rozmaite uczucia.Już sama główna bohaterka jest skomplikowaną osobą,żyjącyą nie tylko podwójnym,ale nawet potrójnym życiem.Jak się wypowiada jeden z pobocznych bohaterów Nell prowadzi żywot lalkarza,który pociąga za sznurki postaci,w które się wciela.Nie ma to nic wspólnego ze schizofrenią,dziewczyna w ten sposób chroni swoją psychikę...Równie barwnie przedstawieni są pozostali bohaterowie.
Seks,choć sporo się o nim mówi nie jest specjalnie wyraźnie opisywany.Owszem,autorka wprowadza kilka scen,któe jednak dotycza głównie pracy zawodowej bohaterki i sa ilustracją fantazji erotycznych jej klientów.Jedyna inaczej opisana scena ,dotycząca głównych bohaterów,zamyka się w kilku słowach,i choc autorka nie szczędzi kilku klinicznych szczegółów,skupia się raczej na opisaniu emocjonalnej strony seksu.Książka nie kończt sie jednoznacznie.Brakuje kilku wyjaśnień,które pokazałyby jak rozwiążą się sprawy opsobiste i zawodowe bohaterów,mimo wszystko napawa jednak optymizmem fakt,że miłość zwycięża wszystkie przeszkody.
Nie jest to łatwa lektura,nie przypomina pikantnych romansów ,których wszędzie pełno,ale jest interesującym wyborem.Może nie każdego zainteresuje przedstawiony świat i jego mroczne strony,niemniej jednak język powieści jest na tyle delikatny,że te wszystkie brudne szczegóły tracą nieco na wyrazistości,ale nie na przekazie.

Vera Cowie nie należy do najbardziej znanych autorek,a szkoda,bo tematy które opisuje,choć nie należą do łatwych i przyjemnych ,powodują że czytelnik zaczyna myśleć o tym,co niekoniecznie dotyczy właśnie jego,niemniej jednak wzbudza spore emocje.Tym razem autorka wprowadza czytelnika w świat prostytucji i przestępstwa.Nie są to jednak jedyne tematy,które porusza.Pozostałe...

fajna książka, mnie wciągneła, lubie takie historie;)

fajna książka, mnie wciągneła, lubie takie historie;)