Mężczyzna pozwala kochać. Głód kobiety

Fascynująca.

Fascynująca.

Bardzo, bardzo ciekawa książka.
Temat, który wraca i jest wciąż obecny, choć niezbyt często.
Przez Wiecka ujęty bardzo szeroko, analitycznie i na własnym przykładzie - rzadkość!
Polecam czytać i konfrontować z poglądami Eichelbergera, porównać choćby z "Czasem czuły, czasem barbarzyńca" Kwaśniewskiego i Masłowskiego z 2016r.

Bardzo, bardzo ciekawa książka.
Temat, który wraca i jest wciąż obecny, choć niezbyt często.
Przez Wiecka ujęty bardzo szeroko, analitycznie i na własnym przykładzie - rzadkość!
Polecam czytać i konfrontować z poglądami Eichelbergera, porównać choćby z "Czasem czuły, czasem barbarzyńca" Kwaśniewskiego i Masłowskiego z 2016r.

Początek całkiem niezły, ale potem autor wypływa na takie głębiny, że aż strach się bać... Odnoszę się z ogromną sympatią do poglądów feministycznych, ale tutaj pan Wilfried trochę popłynął, posuwając się do twierdzeń, że całemu złu na świecie winni są mężczyźni, a kobiety są wszystkie takie mądre, że mogą i powinny te zbłąkane męskie owieczki paść, kierować ku światłu i z nieskończoną cierpliwością i opanowaniem popychać swymi motylimi skrzydłami w stronę samorozwoju. Ja bym chyba nawet nie chciała rozporządzać tymi pokładami cierpliwości, spokoju i opanowania co kobiety w tej książce, bo według autora byłabym wtedy zobowiązana do zaopiekowania się jakimś zbłąkanym, potrzebującym pomocy mężczyzną, a to wcale nie jest jakaś pociągająca wizja. Oby takich zbłąkanych mężczyzn było jak najmniej, bo sądzę, że stosunkowo niewielka ilość kobiet ma tak rozwinięty instynkt macierzyński, że gotowa byłaby rozszerzyć go na swego partnera życiowego. Zdecydowanie mroczną wizję w tej książce rozwinięto, ale należy żywić nadzieję, że na świecie są też mężczyźni w pełni ukształtowani, wbrew temu, co głosi autor.

Początek całkiem niezły, ale potem autor wypływa na takie głębiny, że aż strach się bać... Odnoszę się z ogromną sympatią do poglądów feministycznych, ale tutaj pan Wilfried trochę popłynął, posuwając się do twierdzeń, że całemu złu na świecie winni są mężczyźni, a kobiety są wszystkie takie mądre, że mogą i powinny te zbłąkane męskie owieczki paść, kierować ku światłu i z...

Ciężka książka. Czytanie jej sprawiło mi wiele trudności. Jej treść stawia mężczyzn w bardzo złym świetle, nawołując jednak do zmiany ich postawy. Co ciekawe autor, sam twierdząc że jest zwolennikiem feminizmu, odpowiedzialność za rozwój emocjonalny mężczyzn składa na barki kobiet, dobitnie "informując" płeć przeciwną, że jeśli chce mieć mężczyznę w swoim życiu, to musi go sobie "wychować". A mężczyzna to takie biedne, zagubione i uzależnione od kobiety zwierzę, którym ona musi się zająć, bo sam sobie nie poradzi. A może dosyć już tego rozpieszczania i spychania odpowiedzialności za męski rozwój na barki kobiet? Autor przez całą książkę podkreśla, że mężczyźni zatrzymali się na etapie chłopca, który potrzebuje matki, a pod koniec sam pokazuje kobietom, że ich zadaniem jest pomoc w dorastaniu mężczyznom. A kiedy mężczyzna pomoże w rozwoju kobiecie? Początek i środek książki bardzo wzbogacający, końcówka już niestety ideologiczno - patetyczna. Ogólnie polecam.

Ciężka książka. Czytanie jej sprawiło mi wiele trudności. Jej treść stawia mężczyzn w bardzo złym świetle, nawołując jednak do zmiany ich postawy. Co ciekawe autor, sam twierdząc że jest zwolennikiem feminizmu, odpowiedzialność za rozwój emocjonalny mężczyzn składa na barki kobiet, dobitnie "informując" płeć przeciwną, że jeśli chce mieć mężczyznę w swoim życiu, to musi go...

W pierwszej części autor pisze głównie o swoim dorastaniu i w ten sposób pokazuje proces wychowania typowego mężczyzny w dobie patriarchatu. Potem pokazuje konsekwencje tego tzn. np. brak bliskości w związkach, zdrady (dotyka też kwestii społecznych).
Generalnie książka jest pochwałą równouprawnienia i feminizmu (nie mylić z nazifeminizmem). Główną ideą jest to, że kobiety powinny przestać matkować i usługiwać mężczyznom, a zamiast tego wymagać od nich i tym samym motywować do rozwoju, co w konsekwencji ma przynieść lepsze jakościowo związki. Pojawia się też spojrzenie z szerszej perspektywy tj. co kobiety mogłyby wnieśc np do świata polityki.
Polecam.

W pierwszej części autor pisze głównie o swoim dorastaniu i w ten sposób pokazuje proces wychowania typowego mężczyzny w dobie patriarchatu. Potem pokazuje konsekwencje tego tzn. np. brak bliskości w związkach, zdrady (dotyka też kwestii społecznych).
Generalnie książka jest pochwałą równouprawnienia i feminizmu (nie mylić z nazifeminizmem). Główną ideą jest to, że kobiety...

Przeżyłam dużo lat. Sądziłam, że wiem dużo o mężczyznach - myliłam się. Polecam szczególnie facetom.

Przeżyłam dużo lat. Sądziłam, że wiem dużo o mężczyznach - myliłam się. Polecam szczególnie facetom.