Doskonały autor, ale nie w tej książce. Jest ona przyciężka fabularnie oraz mocno mdła. Ogólnie dobra literatura, ale napisana dość topornie. Autora zdecydowanie polecam ale wyjątkowo nie w tej produkcji.

Ta pozycja jest bardzo dobra na noc, aby skutecznie się zdrzemnąć w jej trakcie.

Doskonały autor, ale nie w tej książce. Jest ona przyciężka fabularnie oraz mocno mdła. Ogólnie dobra literatura, ale napisana dość topornie. Autora zdecydowanie polecam ale wyjątkowo nie w tej produkcji.

Ta pozycja jest bardzo dobra na noc, aby skutecznie się zdrzemnąć w jej trakcie.

Dick potrafi zaskakiwać w swoich książkach poruszanymi tematami. Pierwsze skojarzenie po przeczytaniu książki to film „Truman Show”. Jednak sam odbiór książki tym razem wypadł słabiej niż oczekiwałem. Jedna z pierwszych książek pisarza nie zachwyciła. Liczyłem na więcej.
Plusy:
- pytanie, czy otaczająca nas rzeczywistość jest realnym światem;
- co jest nie tak z otoczeniem, coraz więcej elementów odbiega od realizmu;
- czy życie Ragla jest w jakiś sposób kontrolowane, nadzorowane;
- człowiek żyjący ciągle na granicy paranoi, szukający zagrożenia w otoczeniu;
- oryginalnie wykreowana postać Ragla Gumma;
- realistycznie przedstawiony klimat Ameryki końca lat 50-tych XX wieku;
- czuć ciągłe obawy społeczeństwa przed zagrożeniem wojną atomową;
- każdy z nas znajdzie w tej książce inne przesłanie, ukryte znaczenie;
- w zakończeniu wyjaśnienie prawdy o otaczającym świecie.
Minusy:
- brakowało mi znanego u Dicka poczucia humoru, elementów ironii;
- jak dla mnie fabuła zbyt prosta, brak elementów zaskoczenia;
- dialogi zbyt sztuczne, prowadzone jakby na siłę, mało interesujące.
Ogółem książka dobra.

Dick potrafi zaskakiwać w swoich książkach poruszanymi tematami. Pierwsze skojarzenie po przeczytaniu książki to film „Truman Show”. Jednak sam odbiór książki tym razem wypadł słabiej niż oczekiwałem. Jedna z pierwszych książek pisarza nie zachwyciła. Liczyłem na więcej.
Plusy:
- pytanie, czy otaczająca nas rzeczywistość jest realnym światem;
- co jest nie tak z otoczeniem,...

Początek dość długi zanim zaczęło się rozkręcać. Sama fabuła przypomina trochę Truman Show. Końcówka mogła by być mocniej i dłużej pociągnięta. Język i słownictwo trudne czasem do zrozumienia dla nowych pokoleń.

Początek dość długi zanim zaczęło się rozkręcać. Sama fabuła przypomina trochę Truman Show. Końcówka mogła by być mocniej i dłużej pociągnięta. Język i słownictwo trudne czasem do zrozumienia dla nowych pokoleń.

Powieść ta nie jest ani pomnikowym dziełem gatunku, ani też nie należy do doborowego grona sztandarowych dokonań Dicka, lecz nie sposób uznać ją za jakąś małowartościową fanaberię literacką. Wynika to przede wszystkim z tego, że analizuje ona naturę rzeczywistości oraz granicę ludzkiej percepcji starając się przy tym uruchomić wewnętrzny dialog u odbiorcy w celu skonfrontowania w nim tego co się wydaje oczywiste, zdefiniowane ubrane w ciuszki codzienności z możliwością, iż jest to wszystko złudzeniem i mirażem naszego umysłu poddanemu jakiemuś wyrafinowanemu eksperymentowi ontologicznemu.

Powieść ta nie jest ani pomnikowym dziełem gatunku, ani też nie należy do doborowego grona sztandarowych dokonań Dicka, lecz nie sposób uznać ją za jakąś małowartościową fanaberię literacką. Wynika to przede wszystkim z tego, że analizuje ona naturę rzeczywistości oraz granicę ludzkiej percepcji starając się przy tym uruchomić wewnętrzny dialog u odbiorcy w celu...

Trochę ciężko szło, ale koniec był dobry i wszystko wyjaśnił. W sumie OK.

Trochę ciężko szło, ale koniec był dobry i wszystko wyjaśnił. W sumie OK.

Umysł Dicka to doprawdy labirynt. Ale jest tam sens i logika. Jest ścieżka, która prowadzi do centrum i do wyjścia po drugiej stronie. Żadne AI nie będzie w stanie podrobić takiej twórczości.

Umysł Dicka to doprawdy labirynt. Ale jest tam sens i logika. Jest ścieżka, która prowadzi do centrum i do wyjścia po drugiej stronie. Żadne AI nie będzie w stanie podrobić takiej twórczości.

Pisać, że tematem powieści jest czas i rzeczywistość „Rzeczywistości” nie ma zbytniego sensu, bo jedno i drugie było zawsze fiksacją Dicka. I żeby specjalnie nie zdradzać fabuły: jest sobie Ragle, mistrz i wielokrotny zwycięzca konkursu organizowanego przez gazetę, konkursu dość enigmatycznego „gdzie jest zielony ludzik”. Powinien być zadowolony, bo przynosi mu to dochód wystarczający żeby żyć bez obaw o przyszłość. Ma umysł analityczny, choć nie jest wybitnym myślicielem. To jednak wystarcza, żeby zauważył, że wspomnienia, „halucynacje” i drobne szczegóły z jego życia rozbiegają się z otaczającą go rzeczywistością, a co najmniej z nią nie współgrają. Okazuje się, że... to już trzeba doczytać. Fabularnie książka jest nad wyraz poprawna, akcja choć niezbyt dynamiczna, toczy się wartko, czyta się lekko i szybko. To taki pierwowzór Truman Show. (no prawie). Dick jednak skupia się na swoim pomyśle całkowicie lekceważąc bohaterów. Od początku do końca, zarówno Ragle, jak i inne postaci są nam całkowicie obojętne. Po prostu są, ani ich nie poznajemy, ani się z nimi nie utożsamiany, nie ma złych i dobrych. Ba! Nawet nie wiemy czy Ragle podejmuje decyzję słuszną czy nie, czy jest kanalią czy bohaterem. Powieść „napisana na kolanie”, jednak warta tych paru godzin.

Pisać, że tematem powieści jest czas i rzeczywistość „Rzeczywistości” nie ma zbytniego sensu, bo jedno i drugie było zawsze fiksacją Dicka. I żeby specjalnie nie zdradzać fabuły: jest sobie Ragle, mistrz i wielokrotny zwycięzca konkursu organizowanego przez gazetę, konkursu dość enigmatycznego „gdzie jest zielony ludzik”. Powinien być zadowolony, bo przynosi mu to dochód...

To moja pierwsza książka Dicka. Sam pomysł świetny. Zakończenie jak na te lata całkiem nieźle. ...ale, cała fabuła nudna jak flaki z olejem. Jak by książka nie była krótka pewnie nie doczlapał bym do końca.

To moja pierwsza książka Dicka. Sam pomysł świetny. Zakończenie jak na te lata całkiem nieźle. ...ale, cała fabuła nudna jak flaki z olejem. Jak by książka nie była krótka pewnie nie doczlapał bym do końca.

Dość nierówna książka. Dopóki nie wiadomo było co się właściwie dzieje, była to intrygujca lektura, środek też niezły, zakończenie jednak pozostawiło u mnie wyraźny niedosyt - wrażenie, jakby sam Dick w pewnym momencie znudził się pisaniem tej książki i chciał ją już "odhaczyć" i zająć się czymś innym. Pomysł na fabułę jest jednak bardzo ciekawy, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że książka powstała w 1959 roku. Świetnie został również wykreowany klimat amerykańskiego miasteczka lat 50.
W sumie, niezła książka, ale do grona najlepszych powieści P. Dicka jej jednak nie zaliczę.

Dość nierówna książka. Dopóki nie wiadomo było co się właściwie dzieje, była to intrygujca lektura, środek też niezły, zakończenie jednak pozostawiło u mnie wyraźny niedosyt - wrażenie, jakby sam Dick w pewnym momencie znudził się pisaniem tej książki i chciał ją już "odhaczyć" i zająć się czymś innym. Pomysł na fabułę jest jednak bardzo ciekawy, zwłaszcza biorąc pod uwagę,...

RZECZYWISTOŚĆ, KTÓRA NIE POWINNA ISTNIEĆ

Kolejna powieść Dicka doczekała się właśnie wznowienia. Tym razem padło na klasyczny tytuł – wiem, każda z jego książek to już klasyk, niemniej są wśród nich dzieła zarówno zdecydowanie bardziej zasługujące na to miano, jak mniej – „Czas poza czasem”. Klasyczny i świetny, stanowiący połączenie wyśmienitego science fiction ze znakomitym filozoficznym podejściem do tematu.

Co jest prawdą a co ułudą? W co można wierzyć? I czym jest otaczająca nas rzeczywistość?
Gumm żyje na sielskim amerykańskim przedmieściu u schyłku lat 50. Żyje z wygrywania gazetowych konkursów, a jego życie wydaje się monotonne i nudne. Ale coś z tym życiem, coś z rzeczywistością jest nie tak. Czegoś tu brak, coś jest inne, czasem pojawia się coś, co się nie zgadza. Co tu się właściwie dzieje? I kim tak naprawdę jest Gumm?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2022/05/czas-poza-czasem-philip-k-dick.html

RZECZYWISTOŚĆ, KTÓRA NIE POWINNA ISTNIEĆ

Kolejna powieść Dicka doczekała się właśnie wznowienia. Tym razem padło na klasyczny tytuł – wiem, każda z jego książek to już klasyk, niemniej są wśród nich dzieła zarówno zdecydowanie bardziej zasługujące na to miano, jak mniej – „Czas poza czasem”. Klasyczny i świetny, stanowiący połączenie wyśmienitego science fiction ze...