Kolejny tom trzymający bardzo wysoki poziom. Akcja trochę zwalnia, Kirkman poświęca dużo czasu budowaniu relacji między bohaterami. Procentuje to jakością dialogów oraz ukazywaniem przemian w psychice bohaterów. Rozważania na temat granic oraz moralności w postapokaliptycznym świecie zawsze przypadały mi do gustu, a sposób ich przedstawienia w the walking dead, mimo iż czasem szokuje, wydaje mi się bliski prawdy. Największe wrażenie robi oczywiście zeszyt z backstory Abrahama, próbą gwałtu na Carlu oraz zombie-Rickiem;) Nie jest to może poziom brutalności zeszytów z Michonne i Gubernatorem, ale dalej jest to więcej niż w 99% mainstreamowych komiksów. Jak zawsze trupy polecam!

Kolejny tom trzymający bardzo wysoki poziom. Akcja trochę zwalnia, Kirkman poświęca dużo czasu budowaniu relacji między bohaterami. Procentuje to jakością dialogów oraz ukazywaniem przemian w psychice bohaterów. Rozważania na temat granic oraz moralności w postapokaliptycznym świecie zawsze przypadały mi do gustu, a sposób ich przedstawienia w the walking dead, mimo iż...

http://iminfected.pl/zywe-trupy-czym-sie-stalismy-tom-10/


Ból po utracie bliskich w walce w więzieniu jest wielki i nie każdy potrafi sobie z nim poradzić. Mimo uchowania życia, niektórzy ocalali tracą nadzieję na dalszy sens istnienia, nawet po ponownym złączeniu sił. Mimo wszystko Rick zrobi co tylko może, by utrzymać swoją grupę w ryzach. Kolejna wyprawa daje nową nadzieję, jednak nic nie jest pewne, kiedy wszędzie wokół występuje strach i śmierć.

Dziesiąty tom komiksowej serii stworzonej przez Roberta Kirkmana „Żywe Trupy” nie tylko ukazuje ponowną próbę odnalezienia schronienia. Coraz mocniej dają o sobie znać pewne niezgodności między bohaterami, co nie poprawia atmosfery w grupie. Co więcej, trud związany z obecnym życiem odciska piętno na niektórych. Czy kolejny tom związany z przygodami bohaterów komiksu okazał się dobrym pomysłem? Jak najbardziej!

To, co czyni przygody bohaterów komiksu wyjątkowymi, to bez wątpienia klimat. Życie w świecie opanowanym przez zombie nie jest niczym łatwym ani przyjemnym. Codzienne trudności dają o sobie znać coraz mocniej, a wraz z nimi pojawiają się nowe problemy, których rozwiązanie przychodzi z większym trudem. Co więcej, między postaciami zaczyna się tlić płomień niezgody, któremu wystarczy niewielka iskra do pożaru.

Gdybym miał ocenić akcję w tym tomie, musiałbym przyznać, że nie wydarzyło się nic nadzwyczajnego. Mógłbym nawet rzec, że to kalka mniej porywających scen z poprzednich komiksów serii. Oczywiście nie jest nudno ani tym bardziej źle. Cały zamysł tomu skupia się głównie na relacjach między bohaterami, a te nie stają się lepsze. Momentami przełomowymi w tym tomie jest przybliżenie historii postaci Abrahama oraz powrót pewnego bohatera, który przyłącza się do grupy.

Tym razem nie otrzymujemy porywającego zakończenia, lecz pojawia nam się wiele pytań dotyczących tego, jak to się dalej potoczy. Przetrwanie zależy od wielu czynników, a przede wszystkim od wzajemnego zaufania, które coraz mocniej staje się nietrwałym elementem całości. Pojawiające się wątpliwości niektórych mogą poważne wpłynąć w dalszych przygodach ocalałych, a te nie zapowiadają się na łatwiejsze.

Wszystko to utrzymane jest w przygnębiającym i brutalnym klimacie, z którego słynie seria. Graficznie wciąż wszystko trzyma bardzo wysoki poziom, a zachowanie czarno-białej kolorystyki ilustracji doskonale pasuje do tematyki zombie.

Podsumowując, tom 10, mimo niewielkiego spadku poziomu, nadal jest wartym uwagi i wciągającym komiksem. Relacje pomiędzy postaciami śledzi się z dużym, zainteresowaniem, a ich wszelkie konfrontacje zawsze zostawiają po sobie ślad, który na pewno odczujemy w kolejnych tomach przygód Ricka i reszty.


Po więcej zapraszam na iminfected.pl!

http://iminfected.pl/zywe-trupy-czym-sie-stalismy-tom-10/


Ból po utracie bliskich w walce w więzieniu jest wielki i nie każdy potrafi sobie z nim poradzić. Mimo uchowania życia, niektórzy ocalali tracą nadzieję na dalszy sens istnienia, nawet po ponownym złączeniu sił. Mimo wszystko Rick zrobi co tylko może, by utrzymać swoją grupę w ryzach. Kolejna wyprawa daje nową...

Jakoś się powoli toczy do przodu.

Jakoś się powoli toczy do przodu.

Z powodu zupełnego braku czasu przeprosiłam się z krótszymi formami literackimi – nie będę narzekać z tego powodu, bo zazębia się to z moim noworocznym postanowieniem kontynuowania (i być może dokończenia) tej serii w roku 2016 r.

Ten tom szczególnie do mnie trafił, bo w miarę upływu czasu egzystowania w post-apokaliptycznym świecie opanowanym przez żywe trupy, ewolucji ulegają nie tylko ludzie wartości i priorytety, ale przede wszystkim psychika. Cieszy mnie fakt, że autorzy skupili się na aspekcie przeobrażeń zachodzących w ludzkiej sferze umysłowości i spustoszeń weń uczynionych. Skonfrontowanie tego z ostatnimi pokładami człowieczeństwa, jakie jeszcze tkwią w bohaterach daje czytelnikowi możliwość obserwacji wewnętrznej batalii, co wpływa na atrakcyjność komiksu.

Z powodu zupełnego braku czasu przeprosiłam się z krótszymi formami literackimi – nie będę narzekać z tego powodu, bo zazębia się to z moim noworocznym postanowieniem kontynuowania (i być może dokończenia) tej serii w roku 2016 r.

Ten tom szczególnie do mnie trafił, bo w miarę upływu czasu egzystowania w post-apokaliptycznym świecie opanowanym przez żywe trupy, ewolucji...

„To nie jest pierwszy raz, kiedy muszę się zastanawiać, czy nadal jestem człowiekiem. I pewnie nie ostatni…”

Taak, bohaterowie, a w szczególności Rick zmagają się ze swoimi wewnętrznymi demonami, dość przerażające jest to, do czego może posunąć się człowiek, żeby przetrwać i żeby chronić ludzi, których kocha. Można powiedzieć, że po roku życia w świecie zombie, człowieczeństwo zostało utracone.

„Ci, którzy nie potrafią przełączyć się ze zwykłych ludzi w bezwzględnych morderców… to właśnie oni włóczą się wokół, usiłując nas pożreć. Zrobiliśmy to, co trzeba było. A to, czy sobą gardzimy nie ma znaczenia… póki żyjemy.”

Okrutny świat, chyba nie mam nic więcej do dodania.

„To nie jest pierwszy raz, kiedy muszę się zastanawiać, czy nadal jestem człowiekiem. I pewnie nie ostatni…”

Taak, bohaterowie, a w szczególności Rick zmagają się ze swoimi wewnętrznymi demonami, dość przerażające jest to, do czego może posunąć się człowiek, żeby przetrwać i żeby chronić ludzi, których kocha. Można powiedzieć, że po roku życia w świecie zombie,...

Bardzo cięzki numer, ale według mnie tym bardziej wartościowy.

Bardzo cięzki numer, ale według mnie tym bardziej wartościowy.

Podwyższenie poziomu jak dla mnie. Znowu możemy obserwować zmiany zachodzące w ludzkiej psychice kiedy już nie ograniczają nikogo zasady społeczne

Podwyższenie poziomu jak dla mnie. Znowu możemy obserwować zmiany zachodzące w ludzkiej psychice kiedy już nie ograniczają nikogo zasady społeczne