Komodor

Kolejny tom niesamowitych przygód Horatia który awansował na Komodora i jego walka z ,,Boniem" na Bałtyku.

Kolejny tom niesamowitych przygód Horatia który awansował na Komodora i jego walka z ,,Boniem" na Bałtyku.

"Młody" jest juz młody ale doświadczony... wyższe stanowisko to inne obowiązki,
ale też i inne przygody. W związku z tym, że są bardziej stateczne to i więcej w niej tematów pobocznych który mniej mi odpowiadają...
ale poza tym książkę dalej dobrze się czyta.

"Młody" jest juz młody ale doświadczony... wyższe stanowisko to inne obowiązki,
ale też i inne przygody. W związku z tym, że są bardziej stateczne to i więcej w niej tematów pobocznych który mniej mi odpowiadają...
ale poza tym książkę dalej dobrze się czyta.

Książek Forestera nie trzeba zachwalać. Są one wielką wartością samą w sobie. Wyżej wymieniony "Komodor" wyróżnia się, przynajmniej dla mnie, z całej serii o naszym ulubionym Kapitanie Horacym Hornblowerze. I nie jest to bynajmniej negatywna odmienność. Właśnie w tym punkcie nie zgadzam się z większością sceny recenzenckiej. W tej książce mamy po raz pierwszy zaszczyt obcować nie z Kapitanem Hornblowerem, ale po prostu z Hornblowerem - człowiekiem wielkich ambicji i rozterek. Emocjonalnie spełniony, powierzono mu wszakże dowództwo nad całą eskadrą i misję wymagającą politycznego wyrachowania, Horatio pokazuje swoje nowe oblicze, wcześniej skrzętnie ukrywane nawet przed wszechwiedzącym narratorem. Jak sam wspomina, jest to zapewne spowodowane powolnym starzeniem się. Na nowy poziom przechodzi także relacja z jego najlepszym przyjacielem, teraz już kapitanem, Bushem. Mimo tych zmian prym w osobowości Horatia nadal wiedzie niezwykła zdolność do kalkulacji ryzyka, żywcem wyniesiona z wista. Przez to właśnie, w chwilach wielkiego napięcia, mamy do czynienia z tym samym człowiekiem, który zatopił "Natvidad" i zdobył "Castilię". Podsumowując, książka ta daje nam równie wielkie wrażenia co poprzednie części, wzbogacając treść o nowe aspekty analizy charakteru głównego bohatera. Właśnie przez to, czytelnik zaczyna nawiązywać bardzo mocną więź emocjonalną z Horacym, co ma ogromny wpływ na postrzeganie następnych części tej rewelacyjnej serii.

Książek Forestera nie trzeba zachwalać. Są one wielką wartością samą w sobie. Wyżej wymieniony "Komodor" wyróżnia się, przynajmniej dla mnie, z całej serii o naszym ulubionym Kapitanie Horacym Hornblowerze. I nie jest to bynajmniej negatywna odmienność. Właśnie w tym punkcie nie zgadzam się z większością sceny recenzenckiej. W tej książce mamy po raz pierwszy zaszczyt...

Jak zawsze doskonała. Nie znam innych książek o tematyce marynistycznej, które by w tak doskonały sposób opisywały warunki życia marynarzy na żaglowcach w XVIII/XIX wieku. Osobiście polecam.

Jak zawsze doskonała. Nie znam innych książek o tematyce marynistycznej, które by w tak doskonały sposób opisywały warunki życia marynarzy na żaglowcach w XVIII/XIX wieku. Osobiście polecam.

Czytam po raz n-ty

Czytam po raz n-ty

Tej książki nie trzeba zachwalać. Cykl z Hornblowerem to obowiązkowa lektura marynistyczna. Czytając Forestera czułem się tak jak bym był na okręcie. Czułem zapach smoły i desek, czułem smak soli na ustach i słyszałem łopot żagli. Kochasz morze, kochasz żaglowce, nie wahaj się sięgnąć po ten cykl. Ta pozycja jednakowoż trochę słabsza od poprzednich.

Tej książki nie trzeba zachwalać. Cykl z Hornblowerem to obowiązkowa lektura marynistyczna. Czytając Forestera czułem się tak jak bym był na okręcie. Czułem zapach smoły i desek, czułem smak soli na ustach i słyszałem łopot żagli. Kochasz morze, kochasz żaglowce, nie wahaj się sięgnąć po ten cykl. Ta pozycja jednakowoż trochę słabsza od poprzednich.

Świetna, przygodowa powieść marynistyczna, w dodatku z duża dbałością o szczegóły. Widać że autor zna się na morzu, życiu na nim w tamtych czasach i obowiązującym ceremoniale. Jak najbardziej polecam lekturę.

Świetna, przygodowa powieść marynistyczna, w dodatku z duża dbałością o szczegóły. Widać że autor zna się na morzu, życiu na nim w tamtych czasach i obowiązującym ceremoniale. Jak najbardziej polecam lekturę.

Kolejna ciąg przygód Horatio Hornblowera.
Tym razem rozkazy rzucają go na nasz znajomy Bałtyk. Gdzie w razie rozwoju sytuacji ma pomóc Rosji, lub też zwalczać jej okręty na równi z francuskimi.
Nadal jest to świetna powieść przygodowa rozgrywana na morzu, ale czytając miałem wrażenie, że autor trochę na siłę stara się pokazać Hornblowera jako siłę przełomową w Wojnach Napoleońskich. Dziwiło mnie też trochę jak dopuszcza się ona zdrad małżeńskich, przecież tak kocha żonę, a w kilku poprzednich tomach miał więcej skrupułów.
Nie dziwi za to wychwalanie marynarki Brytyjskiej, w końcu główny bohater jest jej członkiem. Tak samo nie dziwi przedstawienie Napoleona jako tego złego.
Dość jednak mojego marudzenia, sama książka jest napisana świetnym językiem, nie ma w niej dłużyzn, czyta się od deski do deski. Chciałoby się rzez w rumieńcami na twarzy :-)

Kolejna ciąg przygód Horatio Hornblowera.
Tym razem rozkazy rzucają go na nasz znajomy Bałtyk. Gdzie w razie rozwoju sytuacji ma pomóc Rosji, lub też zwalczać jej okręty na równi z francuskimi.
Nadal jest to świetna powieść przygodowa rozgrywana na morzu, ale czytając miałem wrażenie, że autor trochę na siłę stara się pokazać Hornblowera jako siłę przełomową w Wojnach...