Zadziwia wysoka, łączna ocena tej powieści. Autor miał niezły pomysł, na pomyśle się skończyło. Całość jest popisem autorskiej nieporadności w umiejętnym, wiarygodnym, trzymającym się kupy sprzedaniu swojego konceptu. Dawno nie widziałem takiej indolencji twórczej.
Osnowa fabularna (internat i szkoła gimnazjalno-licealna dla chłopców) analogiczna jak w "Mieście i psach" Llosy, Redmond poszedł jednak innym tropem, starając się (no właśnie) zaprezentować czytelnikowi studium psychologicznej władzy psychopatycznej osobowości nad innymi jednostkami. No ok, nic nadzwyczajnego, temat chwytliwy, wiek młodzieńczy wrażliwy i podatny, tylko że wykonanie fatalne. Nic tu nie jest autentyczne, dialogi, postaci, sceny, relacje, wszystko wymuszone, wysilone, do tego głębia charakterologiczna bohaterów w skali przydrożnej kałuży. Mam wrażenie, że autor cały wysiłek twórczy włożył w stworzenie konspektu, którego następnie nie potrafił ożywić.
Szkoda czasu.

Zadziwia wysoka, łączna ocena tej powieści. Autor miał niezły pomysł, na pomyśle się skończyło. Całość jest popisem autorskiej nieporadności w umiejętnym, wiarygodnym, trzymającym się kupy sprzedaniu swojego konceptu. Dawno nie widziałem takiej indolencji twórczej.
Osnowa fabularna (internat i szkoła gimnazjalno-licealna dla chłopców) analogiczna jak w "Mieście i psach"...

Wszystkie trzy powieści tego autora jakie przetłumaczono na polski język uważam za genialne. To jedyne przeczytane powieści, którym dałam aż tyle gwiazdek.

Wszystkie trzy powieści tego autora jakie przetłumaczono na polski język uważam za genialne. To jedyne przeczytane powieści, którym dałam aż tyle gwiazdek.

Jedynym powodem dla którego książka została nazwana thrillerem psychologicznym to ukazanie wpływu manipulacji silniejszej jednostki nad słabszą. Nic więcej w tej powieści nie ma z psychologicznego punktu widzenia. Bo to, że ludzie nawzajem się w niej mordują czy sami się zabijają z pewnością o tym nie świadczy. To moja jedyna do tej pory przeczytana książka tego autora, ale po więcej nie chciałabym sięgać, ponieważ mnie rozczarował i zwyczajnie oszukał. Nie znalazłam w niej mrocznych momentów, strachu i wciągającej akcji. Owszem, nie była to monotonna powieść, przy której się ziewa, bo przeczytałam ją dość szybko, ale to zupełnie nie klimat gatunku thrillera psychologicznego którego oczekiwałam.

Jedynym powodem dla którego książka została nazwana thrillerem psychologicznym to ukazanie wpływu manipulacji silniejszej jednostki nad słabszą. Nic więcej w tej powieści nie ma z psychologicznego punktu widzenia. Bo to, że ludzie nawzajem się w niej mordują czy sami się zabijają z pewnością o tym nie świadczy. To moja jedyna do tej pory przeczytana książka tego autora, ale...

Doskonała i dopracowana lektura.
Czyta się ją z zapartym tchem,nie sposób jej odłożyć na półkę...wciąga bez reszty.
Genialne studium władzy,przedstawione z wielu perspektyw.
Władza człowieka silnego i bezwzględnego nad kruchą i słabą jednostką.
Władza,która karmi się strachem i niepewnością drugiego człowieka.
Władza,której siłą jest grupa.
Władza,która w nieodpowiednich rękach sieje przerażenie i zniszczenie.
W Kirkston Abbey,szkole dla chłopców panują żelazne reguły.Dyscyplina i rygor są na porządku dziennym.Młodzi chłopcy,którzy tu trafiają szybko muszą przyjąć reguły ponieważ słabe jednostki są szykanowane,poniżane,dręczone,a nawet bite.Ten mroczny świat jest codziennością Jonathana,chłopca inteligentnego,ale słabego psychicznie.Ma on wokół siebie przyjaznych mu kolegów,ale takich,którzy nie są w stanie przeciwstawić się silnym i bezwzględnym chuliganom.Nieoczekiwanie zaprzyjaźnia się z Richardem,chłopcem charyzmatycznym,nie podporządkowującym się nikomu i niczemu.
Richard jest podstępny i przebiegły,jego siła drzemie w braku strachu.
Ta przyjaźń jednak już niedługo stanie się zaborcza i zła...a wycofać się już nie można...
W książce pociągniętych jest kilka wątków,jednak na koniec świetnie się ze sobą łączą.
Wiele postaci i nieodłączny element władzy w różnych postaciach.
Jestem pod ogromnym wrażeniem i na pewno sięgnę po pozostałe tytuły Patricka Redmonda.
Polecam gorąco,to książka,o której się nie zapomni ponieważ wnika w umysł,zagnieżdża się tam i już zostaje...

Doskonała i dopracowana lektura.
Czyta się ją z zapartym tchem,nie sposób jej odłożyć na półkę...wciąga bez reszty.
Genialne studium władzy,przedstawione z wielu perspektyw.
Władza człowieka silnego i bezwzględnego nad kruchą i słabą jednostką.
Władza,która karmi się strachem i niepewnością drugiego człowieka.
Władza,której siłą jest grupa.
Władza,która w nieodpowiednich...

Nazwisko Patricka Redmonda jest mi zupełnie obce. Po książkę sięgnęłam z jednego powodu - poleciła mi ją koleżanka. Sam tytuł "Gra w życzenia" również mnie zaintrygował.

Akcja dzieje się w internacie, w którym uczą się nastoletni chłopcy. Szkoła raczej cieszy się dobrą reputacją, ale do czasu...

Poznajemy różne historie uczniów i nauczycieli. W książce przewija się naprawdę sporo postaci, można powiedzieć, że akcja rozgrywa się na kilku płaszczyznach - wielowątkowość jest zaletą tej książki, o czym przekonujemy się na jej końcu, gdy wszystko ładnie układa się w całość.

Najważniejszymi postaciami są Richard - inteligentny, zbuntowany, niedostępny; Jonathan - wzorowy uczeń, ale słaby psychicznie i przez to podatny na manipulacje oraz Nicholas - najlepszy przyjaciel Jonathana. Punktem przełomowym w życiu chłopców jest dzień, w którym Jonathan zaczyna fascynować się zachowaniem Richarda, który robi to co chce i nie musi się podporządkowywać szkolnemu systemowi - dzięki
swej inteligencji i przebiegłości zawsze unika kary i potrafi być nad wszystkimi górą, nawet nad nauczycielami. Jonathan postanawia za wszelką cenę wkraść się w łaski Richarda i nauczyć się być takim jak on. Nie zdaje sobie jednak sprawy, jak bardzo później będzie tego żałował, gdyż od Richarda nie da się uwolnić...

Książka z pewnością zasługuje na szereg pochwał - autor miał świetny pomysł na przedstawienie tej historii i dopracował ją w najmniejszych szczegółach. Atutem jest stopniowo rozwijająca się akcja, która z każdą stroną odsłania po trochu różne tajemnice, budząc w czytelniku ciekawość, a jednocześnie niepewność. Autor stopniowo odsłania karty, by na końcu rzucić czytelnikowi prawdziwego asa.
Polecam wszystkim, tę książkę po prostu się pochłania.

Nazwisko Patricka Redmonda jest mi zupełnie obce. Po książkę sięgnęłam z jednego powodu - poleciła mi ją koleżanka. Sam tytuł "Gra w życzenia" również mnie zaintrygował.

Akcja dzieje się w internacie, w którym uczą się nastoletni chłopcy. Szkoła raczej cieszy się dobrą reputacją, ale do czasu...

Poznajemy różne historie uczniów i nauczycieli. W książce przewija się...

Jestem świeżo po przeczytaniu tej książki. Naprawdę rewelacyjna!

Jestem świeżo po przeczytaniu tej książki. Naprawdę rewelacyjna!

373

373

Nie przebrnęłam...

Nie przebrnęłam...

Książka bardzo nierówna,są momenty bardzo interesujące i wzruszające,ale generalnie ciekawie,a jednocześnie nieprawdopodobnie a przez to i niezbyt wiarygodnie dzieje się pod koniec powieści.

Książka bardzo nierówna,są momenty bardzo interesujące i wzruszające,ale generalnie ciekawie,a jednocześnie nieprawdopodobnie a przez to i niezbyt wiarygodnie dzieje się pod koniec powieści.

Świetna, poruszająca, dająca do myślenia. Dlaczego zamiast tłumaczyć takie genialne książki wydaje się tyle g... - jakieś Bondy, Mrozy, wypociny niegramotnych blogerów wrr😈

Świetna, poruszająca, dająca do myślenia. Dlaczego zamiast tłumaczyć takie genialne książki wydaje się tyle g... - jakieś Bondy, Mrozy, wypociny niegramotnych blogerów wrr😈