Co za irytująca główna bohaterka!!!

Co za irytująca główna bohaterka!!!

Jedna z fajniejszych powieści historycznych jaką ostatnio czytałam. Co prawda męska kreacja jest dość "odważna", no ale jak hulaka, to hulaka. Typowy romans historyczny z budującą atmosferą wielkiej miłości... Polecam na deszczowy wieczór:)

Jedna z fajniejszych powieści historycznych jaką ostatnio czytałam. Co prawda męska kreacja jest dość "odważna", no ale jak hulaka, to hulaka. Typowy romans historyczny z budującą atmosferą wielkiej miłości... Polecam na deszczowy wieczór:)

Bardzo mi się podobała ta książka. Pełna tajemnic i uroku Esmee razem ze swoją małą siostrzyczką zamieszkuje u Alaistaira domniemanego ojca małej dziewczynki.
Miłość rodzi się powoli, i jest gorąca.

Bardzo mi się podobała ta książka. Pełna tajemnic i uroku Esmee razem ze swoją małą siostrzyczką zamieszkuje u Alaistaira domniemanego ojca małej dziewczynki.
Miłość rodzi się powoli, i jest gorąca.

Od romansu z historią w tle nie lubię oczekiwać dużo. Wiem, że są to książki niewymagające, mające za zadanie jedynie jakoś wypełnić czas czytelnika. A przynajmniej mój. Jakoś tak się złożyło, że na palcach jednej ręki mogę policzyć te, które szczególnie zapady mi w pamięć. Dlatego otwierając "Jeden mały grzeszek" sądziłam, że to będzie przeciętna książka z niezbyt zachęcającą okładką. Jednak tak miałam ochotę na ten konkretny gatunek, że bez wahania sięgnęłam po ten tytuł.

W deszczową i burzową noc do domu sir Alastaira puka młoda kobieta z niespodzianką na rękach. Twierdzi ona, że to dziecko jest owocem wspólnie spędzonej nocy jego i matki dziewczyny. Alaistair nie ma serca wyrzucić ich z domu, dlatego proponuje, żeby się u niego zatrzymały. Jednak z każdym kolejnym dniem jego przekonanie, że Sorcha może być faktycznie jego córką nabiera na sile. A on sam przywiązuje się do jej ślicznej siostry- Esmee. I nagle wszystko może zostać mu odebrane. Jak jeden z największych rozpustników zachowa się w sytuacji utraty ważnych dla niego osób?

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Liz Carlyle, ale z pewnością nie ostatnie. Autorkę mogę już śmiało zaliczyć do grona tych, które może nie są najwspanialsze, ale zdecydowanie potrafią przyciągnąć czytelnika ciekawym tematem oraz zręcznym językiem, który sprawia, że książkę się wręcz połyka w całości. Niektóre wątki rozwinęłabym inaczej, bohaterów postawiła w innych sytuacjach życiowych, ale w ogólnym rozrachunku wychodzi okej. "Jeden mały grzeszek" przeczytałam w 3 godziny, co świadczy samo o sobie.

Bohaterowie nie są idealni, dręczą ich wyrzuty sumienia i poczucie winy. Widzimy jak stopniowo ewoluują, uczą się ze sobą rozmawiać, jednocześnie zakochując się w sobie. Ich uczucie nie jest jak gwałtowny skok do wody. Oni płynnie i powoli się w nim zanurzają, aż są gotowi przyznać, że strzała amora dosięgła także ich. Także Sorcha, nieznośna dziewczynka odgrywa w ich relacji istotną rolę, nie dając wytchnienia głównym bohaterom.

Ujawniła się tutaj również moja skłonność do ładnych imion. A raczej ich brak. Alaistair, Sorcha? Naprawdę? Książka u mnie niesamowicie punktuje, jeśli imiona bohaterów podobają mi się. Pod tym względem "Jeden mały grzeszek" traci w moich oczach, ale nie jest to nic co bardzo przeszkadza w czytaniu.

"Jeden mały grzeszek" jest drugą częścią serii, jednak ja dowiedziałam się o tym dopiero po czasie. Nie przeszkadza to jednak w zrozumieniu treści, gdyż każda książka jest osobną historią. Jasne, występują w niej epizodycznie osoby z wcześniejszej, ale jest to tak znikome, że nawet łatwo o tym zapomnieć.

Ten tytuł zaliczam do bardzo udanych, a jeśli Liz pisze tak cały czas to jestem skłonna dać jej wysokie miejsce w moim rankingu romansów historycznych. A słyszałam, że tak właśnie jest. Wielbicielkom gatunku na pewno się spodoba, jednak reszta niech się lepiej trzyma z daleka, bo może nawet nie przebrniecie przez tę książkę.

Od romansu z historią w tle nie lubię oczekiwać dużo. Wiem, że są to książki niewymagające, mające za zadanie jedynie jakoś wypełnić czas czytelnika. A przynajmniej mój. Jakoś tak się złożyło, że na palcach jednej ręki mogę policzyć te, które szczególnie zapady mi w pamięć. Dlatego otwierając "Jeden mały grzeszek" sądziłam, że to będzie przeciętna książka z niezbyt...

Poprzednia książka z tej serii była dużo lepsza.

Poprzednia książka z tej serii była dużo lepsza.