Nawet jeżeli naprawdę tak było, jak to tam opisano, a nie jest to tylko przejaskrawienie, autorowi wyszło plucie na historię Polski.
Moja rada: czytajmy dalej Sienkiewicza (tylko nie tego od podsłuchów) zamiast się dołować.

Nawet jeżeli naprawdę tak było, jak to tam opisano, a nie jest to tylko przejaskrawienie, autorowi wyszło plucie na historię Polski.
Moja rada: czytajmy dalej Sienkiewicza (tylko nie tego od podsłuchów) zamiast się dołować.

Kolejna książka przygarnięta z półki na dworcu. Wyzwanie...powieść historyczna, ponad 600 stron. Zaliczone! Nie żałuję. Bardzo dobra książka w kontekście 100-lecia odyskania przez Polskę niepodległości. Znakomicie przenosi w realia 18-wiecznej Polski stojącej na krawędzi, sprzedajacej się Rosji, kipiącej od wewnętrznych sporów. Doskonale ukazuje losy Karola Radziwiłla i Stanisława Augusta Poniatowskiego. Uwypukla, to czym się różnili, pokazuje że losy Polski nie były im obojętne i udowadnia ich tytułową wielką niemoc. Tego co jest w książce nie uczyli mnie w szkole. Nie znałem kontekstów konfederacji, zagrywek dyplomatycznych, faktów uzyskiwania protekcji poprzez niezbyt chlubne posunięcia. Nie wiedziałem, że Polska była w aż tak wielkim stopniu wyniszczona wewnętrznie, nie do uratowania, Mimo, że książka nie należy do łatwych i przyjemnych polecam wszystkim. Dużo mówimy ostatnio o odzyskaniu niepodległości, warto jednak poznać losy naszego kraju tuż przed wielkim upadkiem i dowiedzieć się, że my Polacy sami sobie na niego zapracowaliśmy.

Kolejna książka przygarnięta z półki na dworcu. Wyzwanie...powieść historyczna, ponad 600 stron. Zaliczone! Nie żałuję. Bardzo dobra książka w kontekście 100-lecia odyskania przez Polskę niepodległości. Znakomicie przenosi w realia 18-wiecznej Polski stojącej na krawędzi, sprzedajacej się Rosji, kipiącej od wewnętrznych sporów. Doskonale ukazuje losy Karola Radziwiłla i...

Dobra książka historyczna. Język jakim jest napisana przypomina trochę mistrza Sienkiewicza. Niestety niezbyt popularna jak widać po ilości recenzji i ocen.
Jest wiek XVIII, tuż przed I rozbiorem Polski. Kończy się panowanie Sasów, Na tron Rzeczypospolitej Polskiej Obojga Narodów wstępuje Stanisław Poniatowski.
Sytuacja polityczna w kraju jest coraz trudniejsza, nasza wielka potężna ojczyzna nękana jest wewnętrznymi sporami. Największe rodziny arystokracji: Poniatowscy, Czartoryscy, Radziwiłłowie, Braniccy, którzy tak naprawdę trzęsą państwem są także przyczyną jego zagłady.
Każdy z tych rodów chce jedynie pomnażać majątek poprzez zdobywanie intratnych stanowisk, bądź to przez korupcję, bądź szantaż. Środki uświęcają w ich mniemani cel.Każdy chce być jak najdłużej przy <korycie>. Kwitnie nepotyzm. Sejmy są fikcją, rozpędza się je przez <liberum veto> lub zbrojnie. Panowie szlachta nie potrafią zgodzić się w jakiekolwiek temacie. Wzajemne oskarżenia, Wyciąganie z kasy państwa pieniędzy i kopanie dołków pod przeciwnikiem, oto obraz ówczesnej polityki. I tu mała dygresja; wypisz , wymaluj obecny stan naszych rządów.
Cały ten zamęt obserwuje Katarzyna Wielka, przysyła do Polski swoich ambasadorów, którzy jeszcze pogłębiają tą zapaść.
Kiedy Czartoryscy, Radziwiłłowie itd. zaczynają rozumieć swoje błędy jest już za późno. Kukiełkowy król, który jak wiemy był kochankiem Katarzyny, nie chce lub nie może podjąć żadnych kroków. Rzeczpospolita jest już tylko marionetką w rękach carycy.
Panowie politycy przeczytajcie i wyciągnijcie wnioski z lektury

Dobra książka historyczna. Język jakim jest napisana przypomina trochę mistrza Sienkiewicza. Niestety niezbyt popularna jak widać po ilości recenzji i ocen.
Jest wiek XVIII, tuż przed I rozbiorem Polski. Kończy się panowanie Sasów, Na tron Rzeczypospolitej Polskiej Obojga Narodów wstępuje Stanisław Poniatowski.
Sytuacja polityczna w kraju jest coraz trudniejsza, nasza...