Dwa oblicza popularnej niegdyś i uroczej aktorki zawierające się w dwóch częściach tej książki. Cukierkowa autobiografia napisana szkolnym, poprawnym stylem i zjadliwe, pełne frustracji felietony, drukowane w piśmie ”Kobieta i Styl” w latach 1996-98. Gdy pozycja ta rzuciła mi się w oczy w bibliotece i wzięłam ją „impulsowo”, myślałam, że jest to rzecz nowsza, bardziej współczesna. Ale i tak była to kształcąca lektura, pozwalająca sobie przypomnieć rzeczywistość dzikich lata 90-tych i odnieść ją do współczesności. Wiele rzeczy jest jeszcze gorszych: agresja i chamstwo polityki, wulgaryzmy na każdym kroku, nawet w filmach, brak prywatności, kariera disco- polo, brak szacunku dla kultury, taktu i wykształcenia i odbieranie ich jako słabość. Ale wiele rzeczy zmieniło się na lepsze. Gdy autorka pisze o spacerze po mieście w Szwajcarii początkowo myślałam, że chodzi o Warszawę: równe chodniki, czyste ulice, nowoczesne, ciche, punktualne i klimatyzowane tramwaje, zadbane, zielone parki. To samo można powiedzieć o wielu innych polskich miastach. Wiele się przez te dwadzieścia parę lat w Polsce zmieniło. Choćby higiena mieszkańców: obecnie można jechać środkami komunikacji miejskiej bez obrzydzenia, chyba, że się trafi na bezdomnego... Następna rzecz to parkometry i zniknięcie domorosłych „parkingowych”. Ciekawe, czy Pani Magda to zauważyła. Felietony zawarte w tej książce być może miały być edukacyjne i mogłoby tak być, jeżeli je się czytało w czasopiśmie po jednym w miesiącu. Jednak czytane hurtem były nie do zniesienia. Według mnie to odbicie frustracji autorki (aktorki),okazja na wylanie jadu nagromadzonego w niej z pewnie różnych powodów. Momentami miałam wrażenie, że czytam wynurzenia Adasia Miałczyńskiego z „Dnia Świra”, tylko bez wulgaryzmów. Początkowo chciałam przeczytać dwie późniejsze książki Pani Magdy, aby zobaczyć, czy coś się w jej postrzeganiu świata przez te lata zmieniło. Przeczytałam opis i opinie i okazało się, że nadal jest tak samo: cukierkowa autobiografia i pełne jadu odniesienia do współczesności. Darowałam więc sobie.

Dwa oblicza popularnej niegdyś i uroczej aktorki zawierające się w dwóch częściach tej książki. Cukierkowa autobiografia napisana szkolnym, poprawnym stylem i zjadliwe, pełne frustracji felietony, drukowane w piśmie ”Kobieta i Styl” w latach 1996-98. Gdy pozycja ta rzuciła mi się w oczy w bibliotece i wzięłam ją „impulsowo”, myślałam, że jest to rzecz nowsza, bardziej...

Nudnawe. Z lekka pretensjonalne. I raczej już przebrzmiałe.
Autorka sprawia wrażenie grzecznej panienki z dobrego domu, skromnej aczkolwiek aż zaskakująco dobrze "dopieszczonej", chociażby zagranicznymi wojażami, także w okresie komuny...
p.s.
Fantastyczną Baśką, ukochaną "małego rycerza", wspaniale zagraną przez świetnie obsadzoną Magdalenę Zawadzką w "Panu Wołodyjowskim" można się delektować do dzisiaj - lecz książką, o której mowa, niestety już nie...
p.s.2
najciekawsze, jak dla mnie i przyjemne w czytaniu, to wspomnienia z młodych lat i czasów studenckich

Nudnawe. Z lekka pretensjonalne. I raczej już przebrzmiałe.
Autorka sprawia wrażenie grzecznej panienki z dobrego domu, skromnej aczkolwiek aż zaskakująco dobrze "dopieszczonej", chociażby zagranicznymi wojażami, także w okresie komuny...
p.s.
Fantastyczną Baśką, ukochaną "małego rycerza", wspaniale zagraną przez świetnie obsadzoną Magdalenę Zawadzką w "Panu...

Sięgnęłam po tę książkę, bo lubię p. Magdę Zawadzką.
Książka to dwie osobne części - biografia i felietony. Przy czytaniu obu części miałam jednak wrażenie, że już to czytałam w innej książce autorki... A felietony też takie sobie - trochę moralizatorskie, a ja nie lubię takiego tonu...

Sięgnęłam po tę książkę, bo lubię p. Magdę Zawadzką.
Książka to dwie osobne części - biografia i felietony. Przy czytaniu obu części miałam jednak wrażenie, że już to czytałam w innej książce autorki... A felietony też takie sobie - trochę moralizatorskie, a ja nie lubię takiego tonu...

Zdania okrągłe , poprawne, jak u pilnej uczennicy. Pierwsza część autobiografia , korzenie, dziecko, mąż , podróże nic twórczego w opisach. Druga część felietony ,trochę trącą myszką , bo to książka z zeszłego wieku. Skupia się głównie na krytyce nowego, pchającego się z impetem w jej stary wyidealizowany świat. Wygląda na to ,że za komuny ludzie byli na poziomie, kulturalni, nie to co teraz. Jakaś taka sztywna ta książka.

Zdania okrągłe , poprawne, jak u pilnej uczennicy. Pierwsza część autobiografia , korzenie, dziecko, mąż , podróże nic twórczego w opisach. Druga część felietony ,trochę trącą myszką , bo to książka z zeszłego wieku. Skupia się głównie na krytyce nowego, pchającego się z impetem w jej stary wyidealizowany świat. Wygląda na to ,że za komuny ludzie byli na poziomie,...

Bardzo lubię panią Zawadzką za przepiękny język. Książka jest bardzo prosta, ciepła i osobista. Napisana przepiękną, poprawną, niewyszukaną polszczyzną.

Bardzo lubię panią Zawadzką za przepiękny język. Książka jest bardzo prosta, ciepła i osobista. Napisana przepiękną, poprawną, niewyszukaną polszczyzną.

Pani Magdalena pisze lekko i z humorem. Chociaż bardziej podobała mi się jej autobiografia. Ale i ta książka warta jest polecenia.

Pani Magdalena pisze lekko i z humorem. Chociaż bardziej podobała mi się jej autobiografia. Ale i ta książka warta jest polecenia.

Książka składa się z dwóch części: biografii autorki oraz jej felietonów. I o ile biografię czytało mi się bardzo dobrze, o tyle niektóre felietony już mnie troszkę męczyły.

Książka składa się z dwóch części: biografii autorki oraz jej felietonów. I o ile biografię czytało mi się bardzo dobrze, o tyle niektóre felietony już mnie troszkę męczyły.