Zgodzę się - wątek jest trudny w naszej moralności do przyjęcia. Jednak właśnie to potęguję w naszych emocjach fakt determinację głównej bohaterki. Bardzo dobra - chociaż brzydziay mnie niektóre fragmenty, to jednak uważam, że cała książka jest świetna!

Zgodzę się - wątek jest trudny w naszej moralności do przyjęcia. Jednak właśnie to potęguję w naszych emocjach fakt determinację głównej bohaterki. Bardzo dobra - chociaż brzydziay mnie niektóre fragmenty, to jednak uważam, że cała książka jest świetna!

Bezwzględna Beatrycze próbuje za wszelką cenę zdobyć posiadłość swojego ojca.
Dla mnie jakby nie posiadała żadnych uczuć do ludzkich istot.
Książka ma piękne opisy przyrody. Jednak dla mnie najtrudniejsze było przemęczenie kazirodczego związku, który niestety jest też w kolejnej części pani Gregory.

Bezwzględna Beatrycze próbuje za wszelką cenę zdobyć posiadłość swojego ojca.
Dla mnie jakby nie posiadała żadnych uczuć do ludzkich istot.
Książka ma piękne opisy przyrody. Jednak dla mnie najtrudniejsze było przemęczenie kazirodczego związku, który niestety jest też w kolejnej części pani Gregory.

Żądza posiadania to siła, która działa niszcząco. Nic w książce nie jest przesadzone. Jest córka dziedziców bogatej posiadłości, która wie, że nigdy ziemia, którą nauczyła się kochać całym sercem, nie będzie jej, tylko dlatego, że urodziła się kobietą. Jest syn tych samych dziedziców, któremu posiadłość nie jest niczym wielkim. Ta niesprawiedliwość płciowa doprowadzi do splotu niespokojnych wydarzeń, które przywieją nieszczęście na całą posiadłość Wildeacres.

P.S. Kogo bulwersuje związek kazirodczy ukazany w powieści, to albo nie zrozumiał z jakiej pasji się narodził, albo zupełnie nie rozumie odleglejszych epok i rządzących nimi zwyczajów.

Żądza posiadania to siła, która działa niszcząco. Nic w książce nie jest przesadzone. Jest córka dziedziców bogatej posiadłości, która wie, że nigdy ziemia, którą nauczyła się kochać całym sercem, nie będzie jej, tylko dlatego, że urodziła się kobietą. Jest syn tych samych dziedziców, któremu posiadłość nie jest niczym wielkim. Ta niesprawiedliwość płciowa doprowadzi do...

Nie lubię nisko oceniać książek. Zawsze wydaje mi się, że mogę nie zrozumieć zamysłu autora i szukam trochę "winy" w sobie. Są jednak książki, których nie sposób ocenić wyżej. Niestety ta jest jedną z nich...
Są tematy i sytuacje w życiu, które się zdarzają, ale niekoniecznie ma się ochotę czytać o nich w powieściach. Kobieta owładnięta rządzą dziedziczenia w połączeniu z wątkiem kazirodztwa, to obrzydliwa mieszanka. Do połowy książki czułam lekkie obrzydzenie, bo ileż można czytać jak to główna bohaterka rozmyśla o seksie z jednym bądź drugim panem. Później zrobiło się trochę lepiej, ale nie na tyle, by można zmienić zdanie o całości. Postępowanie bohaterki jest nużące, im bliżej końca książki, tym bardziej przewidywalne, a wręcz nudne. Nawet to, co na początku było tak podkreślane i rozbudowane, pod koniec się rozmywa.
Doszukując się pozytywów - obraz kobiety dążącej po trupach do celu jest interesujący. Ile można poświęcić w imię żądzy dziedziczenia? Wg. autorki - wszystko, dosłownie wszystko. Relacje rodzinne, szczęście najbliższych, a nawet ich zdrowie. Gdyby nie ten wątek kazirodztwa, książka dostałaby wyższą ocenę.
Można przeczytać, ale można także spokojnie pominąć i zająć się czymś innym.

Nie lubię nisko oceniać książek. Zawsze wydaje mi się, że mogę nie zrozumieć zamysłu autora i szukam trochę "winy" w sobie. Są jednak książki, których nie sposób ocenić wyżej. Niestety ta jest jedną z nich...
Są tematy i sytuacje w życiu, które się zdarzają, ale niekoniecznie ma się ochotę czytać o nich w powieściach. Kobieta owładnięta rządzą dziedziczenia w połączeniu z...

Dawno żadna książka mnie tak nie zmęczyła. Pierwsza połowa nie do wytrzymania, obsesja seksualna, opisy, którym daleko do zmysłowości. Wątek kazirodczy, przy którym opadają ręce. Potem trochę lepiej, ale mam jakiś ogromny niesmak po przeczytaniu.

Dawno żadna książka mnie tak nie zmęczyła. Pierwsza połowa nie do wytrzymania, obsesja seksualna, opisy, którym daleko do zmysłowości. Wątek kazirodczy, przy którym opadają ręce. Potem trochę lepiej, ale mam jakiś ogromny niesmak po przeczytaniu.

Książka wciągająca, uważam że warta przeczytania
Świetnie pokazuje do czego może się posunąć człowiek żeby osiągnąć cel, a przede wszystkim, że po przekroczeniu pewnej granicy nic już nie jest i nie będzie takie samo

Książka wciągająca, uważam że warta przeczytania
Świetnie pokazuje do czego może się posunąć człowiek żeby osiągnąć cel, a przede wszystkim, że po przekroczeniu pewnej granicy nic już nie jest i nie będzie takie samo

Lubię książki w typie sagi rodzinnej. Tu było trochę z tego klimatu.

Lubię książki w typie sagi rodzinnej. Tu było trochę z tego klimatu.

Nie powala na kolana, trzeba długo czytać. Mnie wciągnęła dopiero około 300. strony.

Nie powala na kolana, trzeba długo czytać. Mnie wciągnęła dopiero około 300. strony.

Wstęp
Philippa Gregory, brytyjska pisarka, której powieści "Cyklu Tudorowskiego" oraz "Cyklu Wojny Dwu Róż" odniosły wielki sukces, tym razem przenosi nas do XVIII – wiecznej Anglii, na ziemie należące do rodu Laceyów. Autorka znana z tworzenia barwnych i złożonych postaci kobiecych poznaje nas z Beatrice Lacey, urodzoną w majątku Wideacre, w hrabstwie Sussex.

„Każdy ma swoje sekretne miejsce, do którego czuje się przypisany. Każdy ma swój horyzont, granicę swego świata. Może nie zdaje sobie z tego sprawy, lecz jeśli w końcu to zrozumie, wydaje mu się, że czekał całe życie, na moment olśnienia, kiedy może powiedzieć: Nareszcie wiem, kim jestem.”

Beatrice kocha ziemię majątku Wideacre. Od małego dziecka ojciec zabierał ją na konne przejażdżki po włościach, uczył wszystkiego o plonach i pielęgnacji upraw. Wbrew życzeniom jej matki, Beatrice nie chce być wychowywana jak „panienka”, pić herbatki, śpiewać i uczyć się haftować. Ta rola, więc przypada jej chorowitemu bratu Harremu, który spędza czas z matką na czytaniu i śpiewie. Harry jest typowym maminsynkiem. Beatrice woli w tym czasie galopować na koniu, strzyc owce, brać udział w pracach w polu i w polowaniach na lisa. Bardzo podoba mnie się obrazowość opisów tworzonych przez autorkę. Chwilami miałam wrażenie, że to ja galopuję na koniu i siedzę nad brzegiem rwącej rzeki.

Dziedzic majątku
Po nieszczęśliwym wypadku i śmierci ojca, Harry wraca ze szkół i staje się dziedzicem ukochanej przez Beatrice ziemi. Wtedy też dziewczyna uświadamia sobie, że ziemia nigdy nie będzie należała do niej, gdyż ówczesne prawo tego zabrania, i że pewnego dnia zostanie wydana za mąż i opuści Wideacre. Do czego posunie się żądna posiadania ziemi dziewczyna?

Beatrice i jej kochanek Ralph, pomocnik gajowego, odkrywają mroczny sekret Harry’ego i mają go w garści. Jednak po pewnym czasie Beatrice stwierdza, że Ralph stał się jej zbędny, w końcu ten romans to mezalians, i postanawia się go pozbyć. Teraz może jeszcze bardziej zawładnąć nad, podatnym na kobiece wpływy, bratem. W tym momencie uświadomiłam sobie jak zimna, wyrachowana i bezwzględna jest Beatrice, ale w sumie takie postacie najbardziej lubię. Mroczne, okrutne i zdecydowane dopiąć swego.

Wiedźma z Wideacre
Gdy Harry żeni się z Celią Havering Beatrice zaczyna manipulować także cichą i spokojną młodą bratową. Wszystko zmienia się, gdy na świat przychodzi córka Celii – Julia. Celia zaczyna przeciwstawiać się Beatrice, której wpływ na brata maleje. W życiu Beatrice pojawia się John MacAndrew, bogaty lekarz. Dziewczyna wychodzi za niego za mąż, ale stawia warunek – wraz z mężem pozostanie na ziemiach majątku Wideacre. Jak łatwo przewidzieć, wkrótce rodzi im się dziecko – syn Richard. Byłby to cudowny obraz, dwóch młodych, zamożnych rodzin, gdyby nie kilka mrocznych sekretów i wielka, narastająca z każdym dniem obsesja Beatrice na punkcie posiadania ziemi.

Beatrice jest bardzo kochana przez mieszkańców wioski Acre. Ludzie wierzą, że słyszy ona bicie serca tej ziemi i, że to dzięki niej ziemia jest tak urodzajna. Wszystko się zmienia, gdy Beatrice postanawia zmienić prawo dziedziczenia. W tym celu zadłuża majątek, pozbawia wieśniaków wspólnych gruntów, na których do tej pory mogli siać własne plony i wypasać bydło. Przez nieurodzaj w wiosce zaczyna panować głód. Ludzie zaczynają nienawidzić Beatrice i nazywają ją Wiedźmą z Wideacre. Wkrótce w wiosce wybucha bunt na czele którego stoi tajemniczy Mściciel dosiadający wielkiego, czarnego konia. Piękny dwór Wideacre doszczętnie płonie.

Podsumowanie
Autorka przeniosła nas w świat arystokracji, ludzi bogatych dzięki nędzy innych. W świat pełen konwenansów. Pokazała nam zepsucie pod płaszczykiem obowiązującej etykiety. Powieść pełna jest barwnych opisów przyrody. Postać Beatrice jest przykładem tego, że zbyt wielka miłość i chęć posiadania za wszelką cenę tego, czego się pożąda, przynosi jedynie cierpienie i wszystko niszczy. Beatrice była zepsuta przez świat feudalny, w którym przyszło jej żyć, a za to, że sprzeciwiła się obowiązującemu prawu, zapłaciła najwyższą cenę.

Mimo iż momentami książka jest przewidywalna, to akcja jest dość wartka, a skrywane sekrety znacząco wpłyną na dalsze losy rodziny Laceyów. Z chęcią sięgnęłam po kolejny tom z tego cyklu.

Wstęp
Philippa Gregory, brytyjska pisarka, której powieści "Cyklu Tudorowskiego" oraz "Cyklu Wojny Dwu Róż" odniosły wielki sukces, tym razem przenosi nas do XVIII – wiecznej Anglii, na ziemie należące do rodu Laceyów. Autorka znana z tworzenia barwnych i złożonych postaci kobiecych poznaje nas z Beatrice Lacey, urodzoną w majątku Wideacre, w hrabstwie Sussex.

„Każdy ma...

Jak dla mnie bardzo męcząca pozycja. Początek nawet obiecujący ale im dalej tym mniej. Kazirodzczy zwiazek, miłość do ziemi przedewszystkim. Niestety zawiodłam się.

Jak dla mnie bardzo męcząca pozycja. Początek nawet obiecujący ale im dalej tym mniej. Kazirodzczy zwiazek, miłość do ziemi przedewszystkim. Niestety zawiodłam się.