Jakże jestem wdzięczny mojemu... yyy... losowi czy mojej konstrukcji psychicznej (duszy?),że ciągnie mnie, i zawsze ciągnęło do literatury nieoczywistej, często omijanej, niezauważanej, zapominanej. O ileż uboższe, monochromatyczniejsze byłoby moje czytanie bez tych niezrównanych Słowian południowych, Ukraińców, Greków, Norwegów czy Hindusów.
Także ta powieść, przeczytana uchem (bo powiedzcie sami patrząc na okładkę - czy coś tak ohydnie wydanego chciałoby się wziąć do ręki?) przyniosła mi wiele, i przeżywać mi pozwoliła, i rozmyślać, i zastygnąć czasem gdzieś między myślą a uczuciem. W pewnej mierze moralitet, prawie traktat etyczny, także esej o drogach i wyborach życiowych, a przy tym drobiazgowy obraz duszy i umysłu młodego, nad wyraz inteligentnego człowieka, którego to obrazu nie sposób ocenić jednoznacznie. Dobrze byłoby z kimś o tym podyskutować, ale z kim, skoro nikt tego nie czyta... Zanim skończyłem książkę, chciałem napisać w opinii, że przesłaniem powieści jest przestroga przed zbytnim rozstrząsaniem każdego elementu życia zamiast zwyczajnie przeżywania go, ale teraz widzę, że to nie takie proste. Że taka ścieżka też może, choć nie musi, doprowadzić do dobrego, spełnionego życia. Autor, jak widać, podaje czytelnikowi sporo wątków do rozważań, ale żadnego nie kończy konkluzją. I może to jest w powieści Selimovića najlepsze. Poza plastycznym, barwnym opisem Bośni pod panowaniem tureckim, słowiańskiego kraju przesiąkniętego kulturą i filozofią muzułmańską, arabską, przez co odczuwa się to miejsce jak jednocześnie bliskie i swojskie oraz bardzo egzotyczne, inne.
No i świetne tłumaczenie Marii Krukowskiej. Tylko ta nieszczęsna okładka...

Jakże jestem wdzięczny mojemu... yyy... losowi czy mojej konstrukcji psychicznej (duszy?),że ciągnie mnie, i zawsze ciągnęło do literatury nieoczywistej, często omijanej, niezauważanej, zapominanej. O ileż uboższe, monochromatyczniejsze byłoby moje czytanie bez tych niezrównanych Słowian południowych, Ukraińców, Greków, Norwegów czy Hindusów.
Także ta powieść, przeczytana...

Jeśli kogoś urzekł "Most na Drinie" I. Andricia, to ta książka również powinna mu przypaść do gustu.
Młody mężczyzna, Ahmed Szabo wraca z wojny do rodzinnego miasta jako jeden z nielicznych ocalałych z całego oddziału. Szybko przekonuje się, że ojczyzna za którą walczył ma do zaoferowania byłym szeregowym żołnierzom jedynie egzystencję w nędzy, a powodzenie i bogactwa zarezerwowane są dla wybranych, którzy są uwikłani w nie do końca uczciwe układy.
Ubrana w piękne słowa pochwała nieśpiesznego życia, zgodnego z własnymi zasadami i piękny obraz sarajewskiej codzienności w czasach osmańskiego panowania.

Jeśli kogoś urzekł "Most na Drinie" I. Andricia, to ta książka również powinna mu przypaść do gustu.
Młody mężczyzna, Ahmed Szabo wraca z wojny do rodzinnego miasta jako jeden z nielicznych ocalałych z całego oddziału. Szybko przekonuje się, że ojczyzna za którą walczył ma do zaoferowania byłym szeregowym żołnierzom jedynie egzystencję w nędzy, a powodzenie i bogactwa...