Typowa literatura kobieca w sam raz na wieczór z lampką wina, dla odprężenia. Książka, o której nie będzie się pamiętało za tydzień ale to też książka, która odciąga od codziennych zajęć czy obowiązków.

Typowa literatura kobieca w sam raz na wieczór z lampką wina, dla odprężenia. Książka, o której nie będzie się pamiętało za tydzień ale to też książka, która odciąga od codziennych zajęć czy obowiązków.

"Pierwsza dama" tak samo zresztą jak "Z miłości" w oryginale była zaliczana do serii "Wynette, Texas". I zdecydowanie i w języku polskim powinna, ponieważ jest to historia rodziców głównej bohaterki "Panna młoda ucieka".

I tutaj mamy okazję poznać osobę rozpoznawalną. Tyle że już nie jest to aktorka a wdowa po prezydencie USA, kobieta, która już od małego była uczona nienagannego zachowania. W pewnym momencie ma już tak dość swojego życia, tego, że jest ciągle na świeczniku i nie może być zwykłą obywatelką, że ucieka z białego domu, nie mówiąc nikomu dokąd się udaje. W pewnym momencie jednak zostaje bez pieniędzy i samochodu, więc dołącza do dopiero co poznanego mężczyzny z dwójką dzieci jako niania.

Książka bardzo dobrze opisuje to, z czym zmagają się osoby uprzywilejowane. Nam, może się wydawać, że ich życie jest bardzo fajne, jednak po przeczytaniu tego typu powieści przekonujemy się, a przynajmniej ja się przekonuję, że takie życie nie ma samych plusów, a posiada też sporo minusów.

Z bohaterów tej książki to chyba najbardziej polubiłam Lucy i Dolepkę. Oczywiście Nealy i Matt też są fajnymi, dobrze napisanymi postaciami, ale to zdecydowanie te dwie bezbronne dziewczynki skradły całe show.

Czy książkę polecam? Oczywiście, że tak! Zresztą, jak wszystkie tej autorki. Chociaż pewnie nie wszystkim będzie się podobać tak jak mi, mam nadzieję, że znajdzie swoich fanów.

"Pierwsza dama" tak samo zresztą jak "Z miłości" w oryginale była zaliczana do serii "Wynette, Texas". I zdecydowanie i w języku polskim powinna, ponieważ jest to historia rodziców głównej bohaterki "Panna młoda ucieka".

I tutaj mamy okazję poznać osobę rozpoznawalną. Tyle że już nie jest to aktorka a wdowa po prezydencie USA, kobieta, która już od małego była uczona...

Autorkę znam, ma swój schemat, więc już raczej nie zaskoczy po kolejnej przeczytanej książce, co nie znaczy że jest źle bo SEP bardzo lubię, jest slow burn a to już w ogóle mnie kupuje od pierwszych stron. Jak zawsze występują bohaterowie poboczni, co jest naprawdę super i nie raz ścisnęło mi się serducho przez Lucy. Mat przypadł mi do gustu, co prawda zawód dziennikarza jest przeze mnie nielubiany w historiach ale tutaj mi nie przeszkadzał. Nealy chociaż przez większość książki fajna, tak pod koniec jakoś mnie wkurzała, chyba pierwszy raz u SEP uważam, że bohater nie powinien się czołgać. Jak zawsze polecam :)

Autorkę znam, ma swój schemat, więc już raczej nie zaskoczy po kolejnej przeczytanej książce, co nie znaczy że jest źle bo SEP bardzo lubię, jest slow burn a to już w ogóle mnie kupuje od pierwszych stron. Jak zawsze występują bohaterowie poboczni, co jest naprawdę super i nie raz ścisnęło mi się serducho przez Lucy. Mat przypadł mi do gustu, co prawda zawód dziennikarza...

Historia ciekawie opowiedziana. Humoru dodaje wątek niemowlaka Dolepki. Naiwnie było stworzyć bohaterką żonę zmarłego prezydenta USA. Celebryckie problemy zderzone z chęcią posiadania typowej rodziny i to zaadoptowanej sugerują, że autorkę bardzo poniosła fantazja. Jako lekturę na nudny wieczór polecam.

Historia ciekawie opowiedziana. Humoru dodaje wątek niemowlaka Dolepki. Naiwnie było stworzyć bohaterką żonę zmarłego prezydenta USA. Celebryckie problemy zderzone z chęcią posiadania typowej rodziny i to zaadoptowanej sugerują, że autorkę bardzo poniosła fantazja. Jako lekturę na nudny wieczór polecam.

Pani Philips jest mistrzynią w przedstawianiu romantycznych historii i idealizowaniu swoich postaci. I tak było w tej powieści, jej perfekcja ludzi i otaczającego ich świata sięgnęła zenitu, niestety odbiło się to na tym, że odbiera się książkę w sposób nierealny wręcz bajkowy i nieco naiwny.
Oczywiście nie zniechęcam do jej czytania, wręcz zachęcam bo każdemu należy się czasami oderwanie od rzeczywistości :)

Pani Philips jest mistrzynią w przedstawianiu romantycznych historii i idealizowaniu swoich postaci. I tak było w tej powieści, jej perfekcja ludzi i otaczającego ich świata sięgnęła zenitu, niestety odbiło się to na tym, że odbiera się książkę w sposób nierealny wręcz bajkowy i nieco naiwny.
Oczywiście nie zniechęcam do jej czytania, wręcz zachęcam bo każdemu należy się...

Długo i skutecznie broniłam się przed tą książką. Gdyby to podliczyć... Jakieś 4? Może 5 lat? Z opisu wydawała mi się tal totalnie abstrakcyjnie nudna, że zaczynanie jej czytania w epoce dostępności mnóstwa fajniejszych książek wydawało mi się prawdziwą zbrodnią.
Teraz jednak uległam.
Miałam tak ogromną ochotę na powieść Susan Elizabeth Phillips, że skapitulowałam.
I...
To moja najlepsza kapitulacja.
To też jedna z lepszych książek Susan Elizabeth Phillips.

Naiwniaczką byłam myśląc, że mi się nie spodoba. Nie raz obiecywałam sobie, że nie ocenię książki po opisie/okładce, a jednak znowu to zrobiłam. Teraz wiem, że czasem wręcz warto się pomylić.

Historia przedstawiona w ,,Pierwszej damie" to uniwersalna opowieść o tym, co w życiu ważne. Jest miłość, jest namiętność, jest zagubienie. Ale to też coś więcej. To historia o odpowiedzialności i rodzicielstwie.

Cornelia i Matt nie od początku się polubili. On nie szukał w życiu zobowiązań, ona chciała pozornie jedynie przeżyć przygodę. Ale jednak coś poszło nie tak. Przez podróż przez całe stany rozwalającym się camperem z nastolatką i niemowlakiem, niezliczone przygody i namiętność unoszącą się w powietrzu łatwo zatracić perspektywę. I jeszcze łatwiej się zakochać.

W tej książce poznajemy Lucy, która ja poznałam wcześniej, czytając ,,Nikt mi się nie oprze'' i ,,Panna młoda ucieka". Fajnie zobaczyć ją w młodszym wydaniu - tak pełną życia i pozbawioną zahamowań, które dopiero potem po kilkunastu latach, odrzuca uciekając Tedowi sprzed ołtarza.

Polecam tę książkę:
- fanom Susan Elizabeth Phillips
- nie-fanom, którzy mają zły lub dobry dzień. Gwarantuje, że dobry dzień stanie się lepszy, a zły nagle może się okazać tylko odległym wspomnieniem.

Długo i skutecznie broniłam się przed tą książką. Gdyby to podliczyć... Jakieś 4? Może 5 lat? Z opisu wydawała mi się tal totalnie abstrakcyjnie nudna, że zaczynanie jej czytania w epoce dostępności mnóstwa fajniejszych książek wydawało mi się prawdziwą zbrodnią.
Teraz jednak uległam.
Miałam tak ogromną ochotę na powieść Susan Elizabeth Phillips, że skapitulowałam.
I...
To...

Zawsze jak to SEP - zauroczyła mnie, postaciami, historią, językiem, całokształtem. Bawiłam się świetnie, bohaterka oczywiście jest w moim typie, odważna, zadziorna i zabawna. Bohater to kolejny przystojniak, o złotym sercu. Jasnym jest, że na początku zgrywa twardziela ale potem następuje powolne zdejmowanie maski. Jak ja uwielbiam te przemiany.
Każde miało tajemnicę, jej wyszła podstępem, on swoją wyjawił osobiście co oczywiście zaowocowało rozstaniem. Ale jak on potem za nią ganiał! Uwielbiam jak bohaterowie zdają sobie sprawę z miłości do bohaterki nagle rażeni gromem z nieba.
Postacie drugoplanowe oczywiście boskie, no i mała Diablica. Postaci dziecięce w książkach to na ogół wielki atut. Susan ten atut podnosi do mistrzostwa.
Umiejętność Autorki do tworzenia postaci niezmiennie mnie zaskakuje. Przecież normalnie matki dziewczynek by się nie znosiło. A tu? Nie jestem w stanie jej nie lubić. Została przedstawiona zdecydowanie za pozytywnie jak na postać teoretycznie negatywną. Phillips zawsze tak opisuje daną osobę, że możemy ją poznać na wylot, zrozumieć. Oczywiście jak chce, żeby dana postać została znielubiona to tak ją napisze, że nie mamy innego wyjścia. Umiejętność sterowania uczuciami czytelnika opanowana na medal.
Co mnie jeszcze zadziwiło, nie było romansu drugoplanowego, który to motyw jest dla SEP charakterystyczny. Czy to wada? Nie, bo za romansami drugoplanowymi u tej Autorki niekoniecznie zawsze przepadam. Więc jak dla mnie to na plus.

Podsumowując książka dostarczyła mi masy zabawy, śmiechu no i to jasne, odrobiny wzruszenia. Bawiłam się świetnie, na pewno jeszcze nie raz wrócę do Nealy i Mata.

Zawsze jak to SEP - zauroczyła mnie, postaciami, historią, językiem, całokształtem. Bawiłam się świetnie, bohaterka oczywiście jest w moim typie, odważna, zadziorna i zabawna. Bohater to kolejny przystojniak, o złotym sercu. Jasnym jest, że na początku zgrywa twardziela ale potem następuje powolne zdejmowanie maski. Jak ja uwielbiam te przemiany.
Każde miało tajemnicę, jej...

Mile byłam zaskoczona, jak po kilku pierwszych akapitach zorientowałam się, że to wcześniejsze losy bohaterów " Panna młoda ucieka" tej autorki.I pomimo że już na samym początku było wiadomo jak to się skończy, czytanie było przyjemnością w ten ponury jesienny wieczór. Susan Elizabeth Phillips i tym razem bawiła i wzruszała. Uwielbiam jej książki bo mają taką pozytywną energię. Chociaż w prawdziwym życiu takie rzeczy się nie zdarzają to miło czasem pomarzyć. Polecam.

Mile byłam zaskoczona, jak po kilku pierwszych akapitach zorientowałam się, że to wcześniejsze losy bohaterów " Panna młoda ucieka" tej autorki.I pomimo że już na samym początku było wiadomo jak to się skończy, czytanie było przyjemnością w ten ponury jesienny wieczór. Susan Elizabeth Phillips i tym razem bawiła i wzruszała. Uwielbiam jej książki bo mają taką pozytywną...

Lekka, ciepła opowieść, bohaterowie wzbudzający sympatię. Jak na romans, bardzo mało było tu romansowania. Polecam fanom powieści obyczajowych, które w lekki i trochę naiwny sposób mówią o sprawach dużej wagi.

Lekka, ciepła opowieść, bohaterowie wzbudzający sympatię. Jak na romans, bardzo mało było tu romansowania. Polecam fanom powieści obyczajowych, które w lekki i trochę naiwny sposób mówią o sprawach dużej wagi.

Moja ocena: 8 x ⭐️

Moja ocena: 8 x ⭐️