Nie wiem jak innym czytelnikom, ale dla mnie ta książka była fajna, wciągająca, naprawdę dowiedziałam się o ciekawych faktach z życia Kosińskiego. W LO znałam go tylko z Malowanego Ptaka, co pewnie każdy zna, ale nie koniecznie już wiemy o tym jakie miał życie, jak spędził dzieciństwo, jak to było z wyjazdem do USA i z tym pisaniem po ang. Polecam, bo książka jest ciekawie napisana, tak, że, kolejną kartkę przewracasz mimo póżniej pory….

Nie wiem jak innym czytelnikom, ale dla mnie ta książka była fajna, wciągająca, naprawdę dowiedziałam się o ciekawych faktach z życia Kosińskiego. W LO znałam go tylko z Malowanego Ptaka, co pewnie każdy zna, ale nie koniecznie już wiemy o tym jakie miał życie, jak spędził dzieciństwo, jak to było z wyjazdem do USA i z tym pisaniem po ang. Polecam, bo książka jest ciekawie...

Po książkę sięgnąłem po lekturze "Good night Dżerzi" Janusza Głowackiego, zaintrygowany co jest w niej prawdą a co fikcją . Okazało się że większość fabuły to fakty.
Co do samej biografii fantastycznie napisana, dużo szczegółów, autor naprawdę poświęcił dużo czasu aby książka powstała, dużym plusem jest to iż "wywiady" opisane nastąpiły ok 4-5 lat od śmierci Kosińskiego, co powoduje, że nie są przekłamane a ludzie jeszcze na gorąco komentowali swoje spostrzeżenia.

Po książkę sięgnąłem po lekturze "Good night Dżerzi" Janusza Głowackiego, zaintrygowany co jest w niej prawdą a co fikcją . Okazało się że większość fabuły to fakty.
Co do samej biografii fantastycznie napisana, dużo szczegółów, autor naprawdę poświęcił dużo czasu aby książka powstała, dużym plusem jest to iż "wywiady" opisane nastąpiły ok 4-5 lat od śmierci Kosińskiego,...

Postać strąconego z piedestału sławy Jerzego Kosińskiego nadal budzi, pomimo upływu już wielu lat zainteresowanie. Nadchodząca premiera filmu na podstawie jego kontrowersyjnej książki „Malowany ptak” na pewno na jakiś czas po raz kolejny przywróci do obiegu jego twórczość i życiorys. Sloan, który znał Jerzego Kosińskiego starał się dochować zasad neutralności, obiektywizmu i staranności w rekonstrukcji jego życia i trzeba przyznać udało mu się to znakomicie. Książka napisana jest sprawnie, ze szczegółami i czyta się ją z dużym zainteresowaniem. Wyłania się z niej człowiek tajemniczy, zagubiony, z wieloma sprzecznościami i bardzo skomplikowaną osobowością. Niewątpliwie z całego tego natężenia informacji szczególnie dwie kwestie będą na zawsze rzutować w jaki sposób będzie on odbierany: pierwsza z nich to wszelkie perypetie związane z powstaniem „Malowanego ptaka” , czym ta książka jest (a raczej była i na pewno nie rzeczywistą autobiografią jak sam często w Ameryce utrzymywał). Po ujawnieniu konfabulacji i fałszerstw Kosińskiego, gdy „pył bitewny” w związku z tym zagadnieniem już trochę opadł, pojawiła się druga istotna kwestia: samodzielne pisarstwo (i oskarżenia o plagiat w przypadku „Wystarczy być”) oraz korzystanie z pomocników (redaktorów). Można nawet uznać, że w tej chwili jest to nawet poważniejszy problem związany z Kosińskim. Zarzuty o zdolności pisarskie i znajomość języka angielskiego (zwłaszcza we wcześniejszej fazie) kierowane pod jego adresem mają donioślejsze konsekwencje, ponieważ kładą się cieniem na całokształcie jego twórczości. Mogą również przyczynić się do zdegradowania jego książek na „niższe półki”, jako gorsza , wątpliwej jakości beletrystyka, o co autorowi na pewno nie chodziło. Z tej biografii wyłania się obraz Kosińskiego żyjącego jakoby w obawie przed zdekonspirowaniem , odkryciem jego sekretów. Sloan w tych dyskusyjnych kwestiach przychodzi poniekąd z odsieczą Kosińskiemu przywołując z historii literatury różne przypadki (s. 388-389),ale jak sam przyznaje różnice i konteksty są zbyt duże. W pewnym sensie chce zamknąć te rozważania (samo) usprawiedliwiającym cytatem z „Pustelnika z 69 ulicy” , że „liczy się tylko duchowy akcent książki, a nie akcent jej autora”.

Postać strąconego z piedestału sławy Jerzego Kosińskiego nadal budzi, pomimo upływu już wielu lat zainteresowanie. Nadchodząca premiera filmu na podstawie jego kontrowersyjnej książki „Malowany ptak” na pewno na jakiś czas po raz kolejny przywróci do obiegu jego twórczość i życiorys. Sloan, który znał Jerzego Kosińskiego starał się dochować zasad neutralności, obiektywizmu...

Czytając książkę „Czarny ptasior” Joanny Siedleckiej opisującej prawdziwe losy Jerzego Kosińskiego i jego rodziców w czasie drugiej wojny światowej, znalazłam w niej nazwisko James Park Sloan i postanowiłam przeczytać jego książkę „Biografia. Jerzy Kosiński.”

Autor był znajomym Kosińskiego przez 20 lat. Jest pisarzem i krytykiem, wykonał ogromną pracę pisząc jego biografię, szczegółową, ale i bezstronną, zawierającą dokładny opis jego życia.

Jest to znakomite studium człowieka, który oparł swoją karierę na kłamstwie i manipulacji, a potem jego upadek, choć nie do końca, ponieważ popełnił samobójstwo.
Takie postacie często są spotykane są w świece znanych ludzi, z kręgu kultury czy biznesu.

Czytając tą książkę miałam wrażenie, że Kosiński to osobowość psychopatyczna, którą doskonale opisuje Robert D. Hare w swoich dwóch książkach. Człowiek ze skłonnościami do okrucieństwa, dręczył zwierzęta, był trudny od samego dzieciństwa. Matka miała problemy z jego wychowaniem i nie może tu być wymówką jego przeszłość w czasie drugiej wojny światowej. Takich warunków, w jakich on i jego rodzice przeżyli okupację, chyba nie miało wiele rodzin żydowskich, łącznie z tym, że jego matka miała w tym czasie służącą.

Kolejne cechy to manipulowanie i wykorzystywanie ludzi, zaprzyjaźnienie się z tymi, którzy mogli pomóc w jego karierze w Stanach Zjednoczonych, czy jego pierwsze małżeństwo z bogatą Amerykanką, kiedy kończyła mu się wiza studencka i zapewniło mu to wejście w bogate i wyższe sfery. Czy wreszcie sposób pisania „Malowanego ptaka” i wykorzystywanie tłumaczy.

To tylko niewiele przykładów z jego życia. I wreszcie świetnie pokazany mechanizm, pokazania prawdy o nim oraz tego, w jak trudnej sytuacji znalazły są osoby występujące przeciwko komuś znanemu.
Dopiero pojawienie się artykułu w „Village Voice” spowodowało, że inni też przejrzeli na oczy.

Książka wartościowa, choćby dlatego, że pokazuje właśnie mechanizm, takich ludzi, którzy często długi czas funkcjonują na świeczniku i potem mały kamyk, ujawniający o nich prawdę uruchamia lawinę, która prowadzi do ich upadku. Dla odbiorcy kultury, czy czytelnika świetny przykład, żeby być krytycznym i sprawdzać, jeśli są jakieś nieścisłości, a nie dać się zmanipulować.

Mimo, że książka jest obszerna, to czyta się ją przyjemnie. Szczerze polecam.

Czytając książkę „Czarny ptasior” Joanny Siedleckiej opisującej prawdziwe losy Jerzego Kosińskiego i jego rodziców w czasie drugiej wojny światowej, znalazłam w niej nazwisko James Park Sloan i postanowiłam przeczytać jego książkę „Biografia. Jerzy Kosiński.”

Autor był znajomym Kosińskiego przez 20 lat. Jest pisarzem i krytykiem, wykonał ogromną pracę pisząc jego...

Wielowymiarowa i niezwykle wnikliwa analiza życia i twórczości Kosińskiego. Świetnie napisana, w pieknym i obrazowym stylu, ukazuje życie pisarza w różnych kontekstach i barwach, z różnych perspektyw, nie opowiadając się jednocześnie zdecydowanie po żadnej stronie - co jest jej największą zaletą.
Kosiński w niej przedstawiony okazuje się być zagubionym człowiekiem, w którym skłębiony węzeł traum i urazów dzieciństwa i młodości, wrażliwość oraz kurczowe poszukiwanie schronienia (w szerokim sensie) nie pozostawiają miejsca na nic innego. Jednocześnie mały Jerzy, postawiony wobec sprzecznych oczekiwań wyrzeczenia się siebie zanim jeszcze stał się świadomie sobą, by nie pozostawać w tym schizofrenicznym rozszczepieniu wytworzył sobie umiejętność atrofii emocjonalnej, która była dobrze zawoalowaną rozpaczą.

Poszarpane na epizody powieści sugerują nam udrękę życia pozbawionego ciągłości i podrzucają trop w odczytaniu widzenia przez autora świata jako splotu przypadków. Występujące w jego powieściach postacie męskie to heteronimy rozerwanej na strzępy osobowości Kosińskiego - obserwatora, agresora oraz prowincjonalnego głupka, odnoszącego gigantyczny sukces.

Scena samobójstwa - niezwykle sugestywna, a jednocześnie pełna jakby niezrozumiałego spokoju i determinizmu jest symbolem osiągnięcia - zza grobu - tego, do czego dążył: bezpiecznego schronienia, powrotu do najbezpieczniejszego miejsca, jakiego doświadczył - łona matki (woda, błony płodowe).

Na ironię zakrawa fakt, że najwyżej ocenioną, a jednocześnie najbardziej skrytykowaną powieścią Kosińskiego okazało się być dzieło o znaczącym tytule "Wystarczy być". To właśnie "bycie", zwłaszcza sobą, to jedno z najistotniejszych doświadczeń życia, które nigdy nie było pisarzowi dane.

Wielowymiarowa i niezwykle wnikliwa analiza życia i twórczości Kosińskiego. Świetnie napisana, w pieknym i obrazowym stylu, ukazuje życie pisarza w różnych kontekstach i barwach, z różnych perspektyw, nie opowiadając się jednocześnie zdecydowanie po żadnej stronie - co jest jej największą zaletą.
Kosiński w niej przedstawiony okazuje się być zagubionym człowiekiem, w którym...