Ostatni tom sagi rodziny Gradowów obejmująca okres od 1948 roku do śmierci Stalina – czas stabilizacji i zacieśniania pętli realnego socjalizmu, podporządkowania mu wszelkich sfer życia publicznego, podporządkowania jedynie słusznym wizjom wodza Stalina. To okres zupełnego zdegenerowania władzy i władców, czujących się niczym wszechpotężni i nienaruszalni bogowie – rzucający oskarżenia na Żydów, artystów, lekarzy, wykorzystujący bezkarnie dziewczyny, porwane z ulicy, hojną ręka wspierający kaprysy swoje i swoich najbliższych – np. klub sportowy.
Akcja toczy się zasadniczo w dwóch miejscach – Moskwie, gdzie życie rodziny głównych bohaterów toczy się w cieniu rozterek moralnych, wyborów między wygodą i spokojem a honorem i niepokojem o koleje losów swoje i swoich najbliższych (walka Niny i Sando o uwolnienie córki z łap Beri i obrona honoru kolegi po fachu przez profesora Gradowa).
W drugim planie mamy wydarzenia w Magadanie, gdzie po wielu latach spotyka się w końcu Cecylia i Cyryl, a także, choć w ukryciu ich syn. To obraz upodlenia ludzi, inteligencji pod wpływem kaprysów i paranoicznych sądów Stalina i w konsekwencji skazywania milionów ludzi na życie w nieludzkich łagrowych i okołołagrowych warunkach Syberii.
I choć trzeci tom w największym stopniu zdaje się upodobniać do lektury obyczajowej, to w gruncie rzeczy spina smutną klamrą okres powstania i rozwoju mentalności człowieka sowieckiego – zastraszonego, węszącego spiski, podstępy, niewychylającego się dla własnego dobra.

Ostatni tom sagi rodziny Gradowów obejmująca okres od 1948 roku do śmierci Stalina – czas stabilizacji i zacieśniania pętli realnego socjalizmu, podporządkowania mu wszelkich sfer życia publicznego, podporządkowania jedynie słusznym wizjom wodza Stalina. To okres zupełnego zdegenerowania władzy i władców, czujących się niczym wszechpotężni i nienaruszalni bogowie –...

Zamknięcie moskiewskiej sagi napisanej syna ofiar stalinowskich czystek. Tym razem akcja obejmuje okres od 1948 doi 1953 roku i ogranicza się w zasadzie – poza paroma nawiązaniami do Polski i USA- do terenów ZSRR, ze szczególnym uwzględnieniem Moskwy i Kołymy oraz incydentalnie – Gruzji.
Główną rolę odgrywa tym razem najmłodsze pokolenie Gradowów oraz ich rówieśnicy. Spośród postaci historycznych, tradycyjnie obok Stalina czy Berii pojawiają się postacie świata kultury, m. in. Borys Pasternak, przedstawiony pozytywnie oraz luminarze ówczesnej oficjalne radzieckiej socrealistycznej literatury, jak Aleksander Fadiejew czy Władimir Sierow. Pewnym dysonansem jest mowa historycznej osoby – Konstantina Gamsachurdii, ojca Zwiada, pierwszego prezydenta niepodległej Gruzji po 1990 roku, znienawidzonego przez Rosjan, zarzucających mu nacjonalizm. Tu tenże wygłasza wiernopoddańczą mowę wobec Stalina i Berii. Może dyskredytacja ojca ówczesnego prezydenta Gruzji miała oznaczać poparcie autora dla walki ówczesnej Rosji z jedynym państwem(poza republikami nadbałtyckimi),które nie chciało przystąpić do Wspólnoty Niepodległych Państw? W książce dwukrotnie pada też nazwisko matki Aksionowa, Jewgienii (Eugenii) Ginzburg, a postać chłopaka z Kazania niewątpliwie wzorowana jest na samym autorze.
Tak czy inaczej akcja meandruje pomiędzy Moskwą a Magadanem, wokół odpowiednio elit – politycznych kulturalnych i sportowych oraz wyrzutków społeczeństwa – zeków, aktualnych i byłych katorżników oraz ich rodzin.
I nie trudno zauważyć, które ze środowisk jest przedstawione sympatyczniej. Jak i w drugiej części kobiety nie są „matkami Rosjankami” a mężczyźni „rycerzami bez skazy”. Tym niemniej jednak razi nadmiar podbojów seksualnych męskich bohaterów, którym przedstawicielki płci pięknej niemal pchają się do łóżka. No i absolutny nadmiar wulgaryzmów. Jak w polskich stand-up’ach.
Dobrze pokazana jest z jednej strony atmosfera terroru, donosów i podejrzliwości, a z drugiej ulga po wojnie, potrzeba odreagowania zabawą i konsumpcją na miarę możliwości (w tym postawy tzw. stiliagów, czyli odpowiedników ówczesnych polskich bikiniarzy),a także beznadzieja życia, a raczej wegetacji, w strefie Gułagu.
Jednym słowem w dalszym ciągu tradycyjna, dobra realistyczna rosyjska powieść epicka. Słabsza niż poprzednie części, ale ciągle uczciwa w przedstawianiu ZSRR.

Zamknięcie moskiewskiej sagi napisanej syna ofiar stalinowskich czystek. Tym razem akcja obejmuje okres od 1948 doi 1953 roku i ogranicza się w zasadzie – poza paroma nawiązaniami do Polski i USA- do terenów ZSRR, ze szczególnym uwzględnieniem Moskwy i Kołymy oraz incydentalnie – Gruzji.
Główną rolę odgrywa tym razem najmłodsze pokolenie Gradowów oraz ich rówieśnicy....

Moja ulubiona saga z ostatnich lat, ciężko będzie kolejnym jej dorównać. Nie będę się odnosić do treści, postaci, dalszych losów rodziny Gradowów, do tła historyczno - politycznego, do życia w Związku Radzieckim po wojnie, aż do czasów śmierci Stalina. Jeśli ktoś nie czytał I i II tomu "Sagi moskiewskiej", to nie ma sensu, by brał się za tom III. Jeśli zaś czytał, to moje zachęty nie są potrzebne, jestem pewna, że „Więzienia i pokoju” nie odpuści. Cała trylogia wspaniała, a ostatni tom najlepszy. Jeśli u kogoś zalega na półce - niech nie zwleka, nie rozczaruje się.

Moja ulubiona saga z ostatnich lat, ciężko będzie kolejnym jej dorównać. Nie będę się odnosić do treści, postaci, dalszych losów rodziny Gradowów, do tła historyczno - politycznego, do życia w Związku Radzieckim po wojnie, aż do czasów śmierci Stalina. Jeśli ktoś nie czytał I i II tomu "Sagi moskiewskiej", to nie ma sensu, by brał się za tom III. Jeśli zaś czytał, to moje...

Bardzo trudno wartościować, który tom jest najlepszy, ale jak dla mnie to właśnie Więzienie i pokój. Czytając odniosłem wrażenie, że autor zmienił nieco język. W ostatniej części jest bardziej brutalny, szorstki czasami bywa wulgarny. Bohaterowie są bardziej sfrustrowani powojenną sytuacją w ZSRR. Liczyli na pewne otwarcie na świat (zważywszy na współpracę z zachodnimi aliantami). Jednak Stalin ma inną wizję. Nakręca kolejne wyimaginowane spiski, a niedawnych przyjaciół nazywa podłymi imperialistami. Beria, stojąc ponad prawem, używa swej pozycji by zaspokoić swoje chore żądze. W to wszystko z wielką zręcznością wpisane losy rodziny Gradowów. Znakomita!

Bardzo trudno wartościować, który tom jest najlepszy, ale jak dla mnie to właśnie Więzienie i pokój. Czytając odniosłem wrażenie, że autor zmienił nieco język. W ostatniej części jest bardziej brutalny, szorstki czasami bywa wulgarny. Bohaterowie są bardziej sfrustrowani powojenną sytuacją w ZSRR. Liczyli na pewne otwarcie na świat (zważywszy na współpracę z zachodnimi...

Oglądałam swego czasu rosyjski serial na podstawie tej trylogii. Jest strasznie drętwy i chwilami wręcz nudny, bohaterowie snują się po ekranie jak kukły. Ale obejrzałam do końca, bo temat czasów stalinowskich zawsze mnie interesował, no i losy bohaterów jednak mnie wciągnęły.

Długo odsuwałam od siebie książkę, zabierałam się do niej jak pies do jeża, bo obawiałam się, że też jest nudna i myślałam sobie że szkoda mojego czasu na powtarzanie znanej mi historii.
W chwili posuchy (biblioteki mi pozamykali, bo ponoć ten w koronie zaczął grasować również po prawie pustych bibliotecznych salach) postanowiłam jednak w końcu spróbować i jak wsiąkłam, tak nie mogłam się oderwać.
Powieść jest napisana żywym językiem, przedstawia żywych ludzi, opowiada historie, które z pewnością się wydarzały.
To było naprawdę bardzo miłe rozczarowanie.
Polecam!

Oglądałam swego czasu rosyjski serial na podstawie tej trylogii. Jest strasznie drętwy i chwilami wręcz nudny, bohaterowie snują się po ekranie jak kukły. Ale obejrzałam do końca, bo temat czasów stalinowskich zawsze mnie interesował, no i losy bohaterów jednak mnie wciągnęły.

Długo odsuwałam od siebie książkę, zabierałam się do niej jak pies do jeża, bo obawiałam się, że...

Dalszy ciag losów i perypetii rodu Gradowów. Brutalne stalinowskie czasy, choć skończyła się wojna, rodzinie wcale nie jest lżej. Ten tom jest najlepszy, najbardziej wciagajacy i dostarcza najwięcej emocji. Aż żal, że tak mało czytelników sięgnęło po tę ksiażkę.

Dalszy ciag losów i perypetii rodu Gradowów. Brutalne stalinowskie czasy, choć skończyła się wojna, rodzinie wcale nie jest lżej. Ten tom jest najlepszy, najbardziej wciagajacy i dostarcza najwięcej emocji. Aż żal, że tak mało czytelników sięgnęło po tę ksiażkę.

Ostatni tom sagi o rodzinie Gradowów. Trudno jest się z nimi rozstać tym bardziej, że w tym tomie mamy niejako nagromadzenie nieszczęść i ciosów jakie padają na rodzinę. Z postaci historycznych na czoło wybija się złowrogi szef NKWD Beria. W powieście autor wykorzystał informacje jakoby Beria, mający niepohamowany apetyt na kobiety, porywał na ulicach Moskwy upatrzone przez siebie kobiety. W trzecim tomie znowu odwiedzamy Gruzję, która mimo czasów stalinowskich ciągle zachwyca swoim biesiadno-śródziemnomorskim charakterem.
Do samego końca akcja powieści pędzi, pojawiają się kolejne nieszczęścia. Można sobie myśleć, że „happy end” to kich stworzony w Hollywood. Jednak czytając „Pokój i więzienie”, z samego współczucia dla bohaterów powieści chce się, by ten happy end nastąpił. A trzeba przyznać, że autor przygotował dla swoich czytelników bardzo zaskakujące zakończenie.

Ostatni tom sagi o rodzinie Gradowów. Trudno jest się z nimi rozstać tym bardziej, że w tym tomie mamy niejako nagromadzenie nieszczęść i ciosów jakie padają na rodzinę. Z postaci historycznych na czoło wybija się złowrogi szef NKWD Beria. W powieście autor wykorzystał informacje jakoby Beria, mający niepohamowany apetyt na kobiety, porywał na ulicach Moskwy upatrzone przez...

Tom III to lata po zakończeniu II wojny światowej, ale Rosją rządzi Stalin, tak więc Gradowowie nie mogą wiedzieć co ich czeka na drugi dzień, mimo odniesionych zasług dla kraju...

Książkę warto przeczytać

POLECAM!!! POLECAM!!! POLECAM!!!

Tom III to lata po zakończeniu II wojny światowej, ale Rosją rządzi Stalin, tak więc Gradowowie nie mogą wiedzieć co ich czeka na drugi dzień, mimo odniesionych zasług dla kraju...

Książkę warto przeczytać

POLECAM!!! POLECAM!!! POLECAM!!!

Zdecydowanie polecam! Cała trylogia jest rewelacyjna. Świetnie osadzona w realiach historycznych i wartościowa.

Zdecydowanie polecam! Cała trylogia jest rewelacyjna. Świetnie osadzona w realiach historycznych i wartościowa.

Zacne zakończenie trylogii. Najbardziej podobał mi się tom 1, ale oczywiście przeczytać warto wszystkie trzy, bo to naprawdę udane połączenie fikcji z historią.

Zacne zakończenie trylogii. Najbardziej podobał mi się tom 1, ale oczywiście przeczytać warto wszystkie trzy, bo to naprawdę udane połączenie fikcji z historią.