rozwińzwiń

Requiem dla lalek

Okładka książki Requiem dla lalek Cezary Zbierzchowski
Okładka książki Requiem dla lalek
Cezary Zbierzchowski Wydawnictwo: Fantasmagoricon fantasy, science fiction
342 str. 5 godz. 42 min.
Kategoria:
fantasy, science fiction
Wydawnictwo:
Fantasmagoricon
Data wydania:
2008-10-29
Data 1. wyd. pol.:
2008-10-29
Liczba stron:
342
Czas czytania
5 godz. 42 min.
Język:
polski
ISBN:
9788392554028
Tagi:
science fiction opowiadania
Średnia ocen

7,1 7,1 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Okładka książki Utopay. Przyszłość wystawia rachunek Wojciech Chamier-Gliszczyński, Wojciech Chmielarz, Anna Cieplak, Jacek Dukaj, Paulina Hendel, Miłosz Horodyski, Grzegorz Kasdepke, Rafał Kosik, Wojciech Kuczok, Wojtek Miłoszewski, Zygmunt Miłoszewski, Daniel Odija, Łukasz Orbitowski, Mateusz Pakuła, Andrzej Pilipiuk, Grażyna Plebanek, Michał Protasiuk, Radek Rak, Anna Rozenberg, Barbara Sadurska, Magdalena Salik, Dominika Słowik, Bartosz Szczygielski, Wit Szostak, Cezary Zbierzchowski, Jakub Żulczyk
Ocena 6,3
Utopay. Przysz... Wojciech Chamier-Gl...
Okładka książki Nowa Fantastyka 448 (01/2020) Elizabeth Bear, Tomasz Marchewka, Redakcja miesięcznika Fantastyka, Cezary Zbierzchowski
Ocena 6,9
Nowa Fantastyk... Elizabeth Bear, Tom...

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
7,1 / 10
24 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
197
197

Na półkach: ,

Świetny zbiór opowiadań, od pierwszego tekstu wprowadzający w świat niby znany, a odmienny, trochę odbiegający w przyszłość, z inaczej rozłożonymi akcentami, innymi krajami, odmiennymi religiami, ale jednak to wszystko znamy, poznajemy, odkodowujemy. I zanurzamy się w upadły, skazany na powolny rozkład świat, w którym na pierwszy plan w kolejnych opowiadaniach wysuwają się zagadnienia, bolączki, idee, trudności i obsesje, które towarzyszą nam na co dzień. Autor powtarzając sztafaż świata, nazwy, skojarzenia z naszymi realiami, wędruje dowolnie po interesujących go sprawach.
To fantastyka, której teraz w Polsce pisze się bardzo mało, nasuwająca skojarzenia z tym złotym u nas okresem, gdy na przełomie upadającego komunizmu i kapitalistycznego nowego świata, młodzi i starsi autorzy fantastyki sięgali najczęściej w opowiadaniach właśnie, po fantastykę problematyczną, socjologiczną, spekulatywną. Opowiadali w kostiumie przyszłości o tematach, które interesowały ich w świecie jaki znali. I Zbierzchowski przywołuje w swojej prozie taki sposób korzystania i używania fantastyki. Ale nie tylko taki, bo jest całkiem sprawny literacko, prowadzi ciekawą grę, wykorzystując w nienachalny sposób skojarzenia popkulturowe, sięga po budowanie klimatu rodem z jakiś opowieści niesamowitych, trochę jakby miał ochotę na spróbowanie konwencji weird fiction.
Bardzo mi ten sposób pisania fantastyki odpowiada. Teksty są oczywiście różne, nie każdy mi tak samo zagrał, jedne wciągnęły bardziej, zwłaszcza gdy tematyka zahaczała o religię, albo gdy lekko wchodząc w klimat cyberpunku odwoływały się do wątków np. imigrantów, problemów kulturalnych, zagadnień technologicznych. I właśnie gdy oferowały klimat niezwykłości, rodem jakby "Z archiwum X".
Teraz po powieści autora sięgnę na pewno.

Świetny zbiór opowiadań, od pierwszego tekstu wprowadzający w świat niby znany, a odmienny, trochę odbiegający w przyszłość, z inaczej rozłożonymi akcentami, innymi krajami, odmiennymi religiami, ale jednak to wszystko znamy, poznajemy, odkodowujemy. I zanurzamy się w upadły, skazany na powolny rozkład świat, w którym na pierwszy plan w kolejnych opowiadaniach wysuwają się...

więcej Pokaż mimo to

avatar
193
98

Na półkach: ,

Zbierzchowski stworzył bardzo oryginalne, własne uniwersum w którym toczy się akcja wszystkich opowiadań zamieszczonych w tej książce. Świat przedstawiony ma swój własny klimat, historię, kulturę. Każde opowiadanie poprowadzone zostało z perspektywy innej postaci, co pozwala nam poznać ten świat za każdym razem z nieco innej perspektywy. Moim zdaniem poziom opowiadań spadał z każdym kolejnym, jednak widzę, że sporo osób uważa wręcz przeciwnie, więc opinie są podzielone. Niektóre bardzo, bardzo mi się podobały i oceniłabym je na 8/10, a niektóre (na szczęście jest to znaczna mniejszość) to takie średnie 5. Miałam duże oczekiwania co do tytułowego opowiadania, jednak niestety się na nim zawiodłam. Całość oceniam na 7, książka miała swoje wzloty i upadki, jednak myślę, że poleciłabym ją osobom siedzącym w klimatach sci-fi.

Zbierzchowski stworzył bardzo oryginalne, własne uniwersum w którym toczy się akcja wszystkich opowiadań zamieszczonych w tej książce. Świat przedstawiony ma swój własny klimat, historię, kulturę. Każde opowiadanie poprowadzone zostało z perspektywy innej postaci, co pozwala nam poznać ten świat za każdym razem z nieco innej perspektywy. Moim zdaniem poziom opowiadań...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1008
690

Na półkach: ,

Opowiadania ze wspólnego uniwersum. Klimatyczne i pełne niedopowiedzeń, dobrze napisane, zmuszające do refleksji,

Opowiadania ze wspólnego uniwersum. Klimatyczne i pełne niedopowiedzeń, dobrze napisane, zmuszające do refleksji,

Pokaż mimo to

avatar
812
664

Na półkach: ,

Po "Requiem dla lalek" Zbierzchowskiego sięgnąłem tylko ze względu na chęć przeczytania (już od dawna tak w ogóle) bardzo wychwalanego "Holocaustu F", które mocno mnie zainteresowało. Niemniej doczytałem, że wcześniej lepiej przeczytać opowiadania, które niejako mają powiazanie i wprowadzają do tej powieści. Nie przepadam za sięganie po opowiadania nieznanego mi autora, bo na ogół to rzadko, aby dany pisarz potrafił pisać i jednocześnie zachwycać mnie osobiście zarówno krótką formą, jak i powieściami, ale ostatecznie się złamałem.

"Requiem dla lalek" to zbiór dokładnie jedenastu opowiadań, które w większości (może nawet we wszystkich, ale nie w każdym się to wspomina) dzieją się w świecie Rammy. Nowoczesnym i ze zdehumanizowaną maszynerią bardzo podobną do ludzi. Świat trudny, melancholijny, w większości dla bohaterów przygnębiający, wprowadzający w apatię, wywołujący pesymizm, zniechęcenie do życia. Często związany z poszukiwaniem własnego miejsca i własnego ja.

Dodatkowo sprawy nie ułatwia sam autor, bo na ogół nie wyjaśnia od początku co z czym, o co chodzi itp. tylko wrzuca nas w sam wir wydarzeń, życia bohatera. więc po przeczytaniu można sobie pomyśleć - no fajnie, ciekawie, ale po co, dlaczego, skąd? To samo z zakończeniami, które nie są jednoznaczne. To plus i minus. Nie zawsze pozytywne są takie niedopowiedzenia, tutaj było różnie. Ogólnie jednak za mało wyjaśnień i same opowiadania nie wywołały we mnie specjalnie zachwytu. Było dobrze, ale nie zapamiętam ich na długo.

Całościowo trzeba przyznać, że poziom jest dobry, autor ma świetny warsztat i duży potencjał. To nie są jakieś dyrdymały o zaawansowanych technologiach przyszłości, podróżach w czasie, robotach, walkach z obcymi. To człowiek i jego problemy tylko przełożone na fantastyczny świat. Nauka, technologia i dramat. Bardzo podobały mi się te dłuższe opowiadania, tytułowe "Requiem dla lalek" i "Smutek Parseków". Super też były "Bestiariusz" i "Moneta". Liczę, że wspomniana powieść będzie przynajmniej na poziomie tych opowiadań.

https://swiat-bibliofila.blogspot.com/2022/02/requiem-dla-lalek-cezary-zbierzchowski.html

Po "Requiem dla lalek" Zbierzchowskiego sięgnąłem tylko ze względu na chęć przeczytania (już od dawna tak w ogóle) bardzo wychwalanego "Holocaustu F", które mocno mnie zainteresowało. Niemniej doczytałem, że wcześniej lepiej przeczytać opowiadania, które niejako mają powiazanie i wprowadzają do tej powieści. Nie przepadam za sięganie po opowiadania nieznanego mi autora, bo...

więcej Pokaż mimo to

avatar
368
245

Na półkach:

Pierwsze opowiadanie mega, apetyt rośnie. Kolejne jednak już przeciętne, aż do tytułowego. Opowiadania mają jednak wspólne cechy. Myślę, że dobrze jest Zbierzchowskiego przeczytać w takiej kolejności: Holocaust F, Distortion, Requiem dla lalek. Autor fajnie się porusza we wszystkich tych pozycjach w wymyślonym przez siebie świecie.

Pierwsze opowiadanie mega, apetyt rośnie. Kolejne jednak już przeciętne, aż do tytułowego. Opowiadania mają jednak wspólne cechy. Myślę, że dobrze jest Zbierzchowskiego przeczytać w takiej kolejności: Holocaust F, Distortion, Requiem dla lalek. Autor fajnie się porusza we wszystkich tych pozycjach w wymyślonym przez siebie świecie.

Pokaż mimo to

avatar
442
314

Na półkach:

Na nazwisko Zbierzchowskiego natknęłam się przy okazji reklamy wznowienia Requiem. Ciekawa okładka, entuzjastyczna zapowiedź zarysowały mi w oczekiwaniach historię a la Łowca androidów. Czyli coś dla mnie! Otóż to zupełnie nie to. Zupełnie. Ale jest dużo lepiej niż oczekiwałam! Nie jest to kolejna odtwórcza historia, osadzona w nowych realiach i opowiedziana znów z innej perspektywy, ale zupełnie nowa jakość. Przede wszystkim to opowiadania, spięte wspólną lokacją. Jedne bardziej zwarte i będące bardziej samodzielnymi, zamkniętymi bytami, inne mniej. Jeszcze inne zmierzające w stronę filozofii, z płynnymi liniami brzegowymi i rozmytym zakończeniem. Nie potrafię wybrać najlepszego, wszystkie są mocne i dobre!

Na nazwisko Zbierzchowskiego natknęłam się przy okazji reklamy wznowienia Requiem. Ciekawa okładka, entuzjastyczna zapowiedź zarysowały mi w oczekiwaniach historię a la Łowca androidów. Czyli coś dla mnie! Otóż to zupełnie nie to. Zupełnie. Ale jest dużo lepiej niż oczekiwałam! Nie jest to kolejna odtwórcza historia, osadzona w nowych realiach i opowiedziana znów z innej...

więcej Pokaż mimo to

avatar
375
59

Na półkach: ,

W miarę udane pierwsze spotkanie ze Zbierzchowskim. Widać u niego spore ambicje, kreacja świata jest dość konsekwentna i działajaca na wyobraznie, wizje egzekwowane na różnym poziomie, ale zawsze jest to poziom co najmniej przyzwoity. Niektórym kawałkom brakuje pierdolnięcia, niekiedy też mam wrażenie, że autor zmierzał ze swoim tekstem donikąd, ale te lepsze fragmenty w pełni wynagradzają. Sporo ciekawych spostrzeżeń i udanie wplecionej filozofii. Elementy gatunkowe bardzo dobre - choć nie zawsze pierwszej świeżości, to często urozmaicane niecodziennymi elementami. Wrażenie robi również mocno pesymistyczna wymowa większości utworów. TOP 3 to IMO tytułowe "Requiem dla lalek" (dłuższa forma wyraznie Zbierzchowskiemu leży, co mam nadzieje w pełni udowodnił w powieściach),"Moneta" oraz "Smutek parseków". Dalej postawiłbym "Garcię" oraz "Mr. Fiction".

W miarę udane pierwsze spotkanie ze Zbierzchowskim. Widać u niego spore ambicje, kreacja świata jest dość konsekwentna i działajaca na wyobraznie, wizje egzekwowane na różnym poziomie, ale zawsze jest to poziom co najmniej przyzwoity. Niektórym kawałkom brakuje pierdolnięcia, niekiedy też mam wrażenie, że autor zmierzał ze swoim tekstem donikąd, ale te lepsze fragmenty w...

więcej Pokaż mimo to

avatar
106
68

Na półkach:

Zbiór opowiadań, niepowiązanych ze sobą. Wsiąkają one w czytelnika i niepokoją, zmuszają do smutnej refleksji. Światy w nich przedstawione, są tak jednostajnie zdegenerowane, jakby autor przelewał na papier swe mroczne myśli pozostawiając optymizm na zewnątrz ubabranych rozpaczą okładek. Nie mam wątpliwości, że to SF wysokich lotów. SF nużące i jednocześnie hipnotyzujące pesymizmem i beznadzieją. Niestety gorąco polecam.

Zbiór opowiadań, niepowiązanych ze sobą. Wsiąkają one w czytelnika i niepokoją, zmuszają do smutnej refleksji. Światy w nich przedstawione, są tak jednostajnie zdegenerowane, jakby autor przelewał na papier swe mroczne myśli pozostawiając optymizm na zewnątrz ubabranych rozpaczą okładek. Nie mam wątpliwości, że to SF wysokich lotów. SF nużące i jednocześnie hipnotyzujące...

więcej Pokaż mimo to

avatar
635
243

Na półkach:

Zbiór jedenastu opowiadań Cezarego Zbierzchowskiego pt. Requiem dla lalek powinien zadowolić najbardziej wymagającego miłośnika science fiction. Ja jednak mam wrażenie, że autor mierzył gdzieś powyżej tego celu, że wirtualnym czytelnikiem miał być odbiorca wyrobiony intelektualnie, obeznany nie tylko z klasykami samego gatunku, ale również (a może przede wszystkim) z kulturą wysoką, elitarną. Innymi słowy, Zbierzchowski podjął się ambitnej próby przerzucenia pomostu pomiędzy doskonale rozpoznawalnymi, niemal kanonicznymi elementami typowymi dla dystopijnie zabarwionej fantastyki, a kulturą wysoką. Czy autorowi udało się zbudować solidny kamienny most? A może jego zbiór to efektownie wyglądająca, ale niestabilna pontonowa przeprawa? Sprawdźmy.

Opowiadania Zbierzchowskiego dzielą jedną wspólną przestrzeń – miasto Rammę, jego rubieże, sąsiednie państewka pożerane przez wojnę. Gdyby pochylić się nad organizacją przestrzeni, miejscem akcji większości tekstów, to doszlibyśmy do wniosku, że pisarz naprawdę przyzwoicie przyłożył się do tego, by uczynić swój świat swojskim, a jednocześnie odpychająco obcym. Ramma i okolice przypominają bowiem pękające plastikowe worki wypełnione odpadami naszej cywilizacji.

W podobnym stylu pisało się w czasach PRL-u fantastykę socjologiczną – pomimo kilku gadżetów niezbędnych do tego, by zaistniał czynnik fantastyczny, czytelnik miał wrażenie, że upiorna brzydota, tandeta, toporna architektura brudnych miast to rzeczywistość, z którą miał na co dzień do czynienia. To była jego rzeczywistość. U Zbierzchowskiego jest podobnie: nowoczesne samochody, broń, automaty, media – te fetysze cywilizacji nie są w stanie zamaskować odpychających realiów naszego świata – wojen, agresji, migracji, czy chaosu światopoglądowego. Autor lubuje się w detalach, kataloguje rozsypujący się na oczach czytelnika świat.

Na tle tej przygnębiającej scenografii dzieją się historie niemal bez wyjątku smutne, pozbawiające nadziei na jakiekolwiek pozytywne rozstrzygnięcia. Bohaterom wydaje się, że mają coś do powiedzenia, ugrania, załatwienia, wywalczenia, ale tak naprawdę o wszystkim decydują kłębiące się wokół nich siły – polityka, historia, uwarunkowania społeczne, a nawet siły wyższe.

W jednym z najlepszych tekstów zbioru, otwierającym całość – Innego nie będzie, Zbierzchowski zgrabnie odwołuje się do Miłoszowskiego obrazu końca świata, który przyjdzie niezauważony i przetoczy się ponad ślepymi i głuchymi na niego nieszczęśnikami. Wizja pierwiastka boskiego opuszczającego ziemski padół i pozostawiającego tę skorupę na pożarcie miażdżących ją powoli mocy jest wstrząsająca. Ten świat nie zostanie uratowany ani zbawiony, gdyż przestał już interesować siły, które przyczyniły się do jego powstania. W takim kontekście proza Zbierzchowskiego wygląda na deistyczną, pesymistyczną do szpiku kości, a na dodatek osadzoną na solidnych filozoficznych fundamentach.

Kolejne opowiadania powoli ukazują czytelnikowi „świat po Bogu” i niemal za każdym razem autor inaczej kładzie akcenty. Miejsce na drodze to zapis śledztwa w sprawie tajemniczej hipnotyzującej siły, która psychicznie i fizycznie niszczy ludzi, w Monecie pisarz podejmuje kwestię eutanazji, zaś Mr Fiction przygląda się podglądactwu cechującemu naszą cywilizację rozmiłowaną w rozmaitych reality shows.

Problem z Requiem dla lalek widzę w natarczywie podsuwanych czytelnikowi metafizycznych rozwiązaniach. Najczęściej przybierają one formę pointy wieńczącej rozwijany według kanonów „twardej” science fiction bardzo przyzwoity pomysł. Odbiorca, w tym piszący te słowa, może czuć rozczarowanie i zakłopotanie, gdy okazuje się, że ścieżka intrygi prowadząca do rozstrzygnięcia fabularnego nagle skręca w kierunku szeroko rozumianej eschatologii lub teologii. Wkrada się zamęt. Tego typu wybieg może tłumaczyć absolutnie wszystko, każdą zagadkę, nad której rozwiązaniem głowią się zarówno bohaterowie opowiadań, jak i sam czytelnik. Ale odbiorca zasługuje jednak na logiczne wyjaśnienie mechanizmów rządzących rzeczywistością świata przedstawionego. Metodzie twórczej autora patronuje przede wszystkim Philip Dick, ale z żalem trzeba stwierdzić, że Zbierzchowski zbyt mechanicznie posługuje się narzędziami, których obsługę do perfekcji opanował Amerykanin.

Nawiązywany co i rusz romans z metafizyką przeplatany jest odwołaniami do literatury wysokiej. Wspomniany wcześniej wiersz Czesława Miłosza stał się kapitalnym fundamentem pierwszego opowiadania tomu – tutaj autor trafił w sam środek tarczy. Mottem innego tekstu jest cytat z wiersza Rafała Wojaczka. Jednak gdy w tytułowym opowiadaniu (skądinąd bardzo dobrym) odnajdujemy cytaty z Małej Apokalipsy Konwickiego, możemy mieć wrażenie, że to klasyczne dzieło zostało zbyt grubymi nićmi zszyte z tekstem reprezentującym przecież literaturę gatunkową. Być może przemawia przeze mnie purysta, ale nie wydaje mi się, by ktokolwiek skorzystał na takim sparowaniu treści. Opowiadanie Requiem dla lalek zyskało być może drugie dno i zamieniło się w sympatyczny przykład intertekstualności, ale nie wierzę, by po jego lekturze Konwicki znalazł nowych czytelników wśród miłośników fantastyki. Potraktujmy więc te nawiązania jak rodzaj prywatnego hołdu złożony ważnym dla autora twórcom.

Zbliżając się do podsumowania tych rozważań, muszę rozwiać wszelkie wątpliwości. Opowiadania Zbierzchowskiego to naprawdę bardzo dobra próbka prozy fantastyczno-naukowej. Ich mroczny ton oraz styl łączący w sobie wulgarny i prosty język dialogów z niemal lirycznymi partiami narracyjnymi to niezaprzeczalne atuty Requiem dla lalek. Warto więc sięgnąć po tę książkę, by przekonać się również, że odbijają się w niej problemy, z którymi walczy, a być może już przegrywa, współczesny świat.

Recenzja pierwotnie ukazała się na łamach Fantasta.pl

Zbiór jedenastu opowiadań Cezarego Zbierzchowskiego pt. Requiem dla lalek powinien zadowolić najbardziej wymagającego miłośnika science fiction. Ja jednak mam wrażenie, że autor mierzył gdzieś powyżej tego celu, że wirtualnym czytelnikiem miał być odbiorca wyrobiony intelektualnie, obeznany nie tylko z klasykami samego gatunku, ale również (a może przede wszystkim) z...

więcej Pokaż mimo to

avatar
581
341

Na półkach: ,

Proza Cezarego Zbierzchowskiego jest tak sugestywna, że z pełną mocą bomy frenicznej oddziałuje na emocje czytelnika, ciskając go na samo dno studni rozpaczy, by potem dać mu zaczerpnąć powietrza i pokazać promyk nadziei w wyborach bohaterów. Requiem dla lalek to wykwintna uczta zarówno dla humanistów jak i umysłów ścisłych, skłaniająca do zadumy nad systemem przekonań współczesnego nam świata, którą niniejszym serdecznie Wam polecam.
Całą recenzję przeczytaj tu: http://glodnawyobraznia.blogspot.com/2020/03/poczatki-i-konce-swiata-requiem-dla.html

Proza Cezarego Zbierzchowskiego jest tak sugestywna, że z pełną mocą bomy frenicznej oddziałuje na emocje czytelnika, ciskając go na samo dno studni rozpaczy, by potem dać mu zaczerpnąć powietrza i pokazać promyk nadziei w wyborach bohaterów. Requiem dla lalek to wykwintna uczta zarówno dla humanistów jak i umysłów ścisłych, skłaniająca do zadumy nad systemem przekonań...

więcej Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    313
  • Przeczytane
    170
  • Posiadam
    80
  • Fantastyka
    16
  • Ulubione
    8
  • Teraz czytam
    6
  • E-booki
    4
  • E-book
    4
  • Science Fiction
    3
  • 2020
    3

Cytaty

Bądź pierwszy

Dodaj cytat z książki Requiem dla lalek


Podobne książki

Przeczytaj także