ciekawą, a niestety mało znaną pozycją jest książka Antoniego Reńskiego pod tytułem ,,Tramwaj z Alei Szucha". Jak sama nazwa wskazuje, autor opisuje swoje trudne przeżycia z Pawiaka i przesłuchań w siedzibie gestapo. Opis wydarzeń i towarzyszących mu uczuć, sprawiły, że niejednokrotnie miałam gęsią skórkę a kapiące po policzkach łzy, moczyły papier. Pan Antoni  brutalnie ukazał codzienność na Pawiaku, gdzie każdy dzień był walką o życie a poranek wolny od przesłuchań, darem od Boga.  Dzięki dokładnym opisom możemy jeszcze głębiej zrozumieć ogrom cierpienia, które przechodził każdy, kto trafiał do tytułowego tramwaju, a wzajemna pomoc i konspiracja działająca na Pawiaku, dodawała mi wiary w ten świat pełen degrengolady.  Niezwykle ciężko było znaleźć mi tę pozycję, ale gdy mi się to udało, wprost nie mogłam się od niej oderwać. Z zapartym tchem i drżącymi rękami czytałam kolejne strony, nie mogąc pojąć okrucieństwa, które spotkało tego młodego chłopaka. Jest to niezwykłe świadectwo człowieka, który doświadczył piekła na ziemi. Czy poleciłabym tę książkę każdemu? Sama nie wiem... 🤷‍♀️ Brutalne opisy przesłuchań na pewno mogą wywołać dreszcze i pot na czole tych  bardziej wrażliwych, dlatego trzeba samemu podjąć decyzję, czy jest się gotowym, aby sięgnąć po tę książkę.

ciekawą, a niestety mało znaną pozycją jest książka Antoniego Reńskiego pod tytułem ,,Tramwaj z Alei Szucha". Jak sama nazwa wskazuje, autor opisuje swoje trudne przeżycia z Pawiaka i przesłuchań w siedzibie gestapo. Opis wydarzeń i towarzyszących mu uczuć, sprawiły, że niejednokrotnie miałam gęsią skórkę a kapiące po policzkach łzy, moczyły papier. Pan Antoni  brutalnie...

Ta książka jest ze mną ponad dwadzieścia lat. Pamiętam to jakby było wczoraj. Leżałam chora w łóżku z gorączką, nudząc się niemiłosiernie bo ile można spać? To odległe czasy, lata świetlne temu bez Internetu, Facebooka, Instagrama czy telewizji z pakietem tysiąca kanałów. #kiedystokurłabyło

Przeczytałam wtedy wszystko to, co było według mnie ciekawe i nie miałam co ze sobą zrobić. I wtedy pojawiła się w drzwiach ona, mama z książką ❤️ #superbohaterka

Jak widać na zdjęciu jest już cała poklejona, ledwo się trzyma. Na szczęście kartki są wszystkie. Osobiście wydrukowana przez moją mamę gdy pracowała w drukarni wojskowej w #gdynia #wydawnictwoobronynarodowej Odłożyłam ją jakiś czas temu na półkę i dziś znalazłam ❤️

Tramwaj z Aleii Szucha to relacja Antka, który trafia do słynnej katowni gestapo w Warszawie. Przez wiele tygodni poddawany jest przesłuchaniom, katowany, głodzony, torturowany i bity do utraty przytomności.
Tramwaj to nic innego jak krzesła, na których jeden za drugim siedzą w milczeniu zmaltretowani ludzie w oczekiwaniu na '"tango gestapo", czyli spotkanie oko w oko ze swoim oprawcą - gestapowcem. Przeżycie trzech dni na Szucha graniczy z cudem. Więźniowie marzą o śmierci - to wybawienie i kres cierpienia, o wolności, rodzinie i kawałku chleba.
Antek ma zaledwie dziewiętnaście lat i całe życie przed sobą. Niestety jego życie jest w rękach wroga, a bycie harcerzem i członkiem AK złapanym na gorącym uczynku z bronią w ręku nie poprawia jego sytuacji, mimo że stara się za wszelką cenę przeżyć i nie wydać przyjaciół. Czy uda mu się przeżyć? Uciec, wyrwać z rąk potworów? Trafić na Pawiak, skąd miałby szansę nawiązać kontakt z rodziną i innymi członkami AK? Wytrzyma przesłuchania? Wiedzą jakich metod użyć, by go zmiękczyć, sprawić by zaczął "sypać" kolegów.
Antek jest u kresu sił, zaczyna się załamywać, nie wie jak długo da radę znosić tortury, milczeć i walczyć o siebie i bliskich, boi się jak wypadną konfrontacje, czy nie rozpozna go Niemiec którego zaatakował nożem....

Ta książka jest ze mną ponad dwadzieścia lat. Pamiętam to jakby było wczoraj. Leżałam chora w łóżku z gorączką, nudząc się niemiłosiernie bo ile można spać? To odległe czasy, lata świetlne temu bez Internetu, Facebooka, Instagrama czy telewizji z pakietem tysiąca kanałów. #kiedystokurłabyło

Przeczytałam wtedy wszystko to, co było według mnie ciekawe i nie miałam co ze...

Niezwykle wartościowy, wstrząsający i wciągający zarazem dokument dający wgląd w niemiecki aparat terroru w Warszawie w czasach okupacji niemieckiej. Po tej lekturze znacznie lepiej można zrozumieć słowa Kazimierza Iranka-Osmeckiego dot. Powstania Warszawskiego: "Trzeba było przeżyć 5 lat okupacji w Warszawie w cieniu Pawiaka, trzeba było słyszeć codziennie odgłosy salw, tak, że przestawało się je słyszeć, trzeba było asystować na rogu ulicy przy egzekucji dziesięciu, dwudziestu, pięćdziesięciu przyjaciół, braci lub nieznajomych z ustami zaklejonymi gipsem i oczami wyrażającymi rozpacz lub dumę. Trzeba było to wszystko przeżyć, aby zrozumieć, że Warszawa nie mogła się nie bić. "

Niezwykle wartościowy, wstrząsający i wciągający zarazem dokument dający wgląd w niemiecki aparat terroru w Warszawie w czasach okupacji niemieckiej. Po tej lekturze znacznie lepiej można zrozumieć słowa Kazimierza Iranka-Osmeckiego dot. Powstania Warszawskiego: "Trzeba było przeżyć 5 lat okupacji w Warszawie w cieniu Pawiaka, trzeba było słyszeć codziennie odgłosy salw,...

Tramwaj to nie pojazd na szynach (a "poczekalnia" na Szucha),czapka nie ma nic wspólnego z nakryciem głowy (bo to wyrok śmierci),spodenki gimnastyczne nie są z żadnego materiału (to obite w wiadomym miejscu ciało),bombowiec to nie samolot (tylko zawieszone bezwładnie ciało),rowerzyści nie poruszają się na jednośladach (są nimi przebierający nogami skatowani więźniowie),a tłumacze nie przekładają jednej mowy na inną (bo to arsenał narzędzi tortur wspomagający wydobycie zeznania). Porażające - to właściwe słowo, które powinno wystarczyć i za streszczenie i za recenzję.

Tramwaj to nie pojazd na szynach (a "poczekalnia" na Szucha),czapka nie ma nic wspólnego z nakryciem głowy (bo to wyrok śmierci),spodenki gimnastyczne nie są z żadnego materiału (to obite w wiadomym miejscu ciało),bombowiec to nie samolot (tylko zawieszone bezwładnie ciało),rowerzyści nie poruszają się na jednośladach (są nimi przebierający nogami skatowani więźniowie),...

Proste, szczere wspomnienia człowieka, któremu śmierć w każdej minucie zagląda w oczy. Arcydzieło.

Proste, szczere wspomnienia człowieka, któremu śmierć w każdej minucie zagląda w oczy. Arcydzieło.

Jedna z lepszych książek opisujących cierpienie Polaków z ręki nazistowskiego aparatu gestapo. Każdy czytelnik zainteresowany tego typu tematyką (i nie tylko) powinien przeczytać tę pozycję przynajmniej raz.

Jedna z lepszych książek opisujących cierpienie Polaków z ręki nazistowskiego aparatu gestapo. Każdy czytelnik zainteresowany tego typu tematyką (i nie tylko) powinien przeczytać tę pozycję przynajmniej raz.

Pozycja obowiązkowa dla zainteresowanych tematyką.
Część życia opowiedziana w taki sposob by co kilka stron zatrzymać się samemu i poczuć tą gorycz na własnym języku.

Pozycja obowiązkowa dla zainteresowanych tematyką.
Część życia opowiedziana w taki sposob by co kilka stron zatrzymać się samemu i poczuć tą gorycz na własnym języku.