Po raz kolejny napiszę, że jakaś książka jest "marquezująca". Zagmatwane rodzinne relacje, duszna atmosfera i postacie widzące/czujące więcej niż inni. Nawiązania do G. G. M. są łatwo dostrzegalne, choć jakość całości oczywiście nie tak wysoka. Ale dla miłośników literatury latino jest to smaczny kąsek.

Po raz kolejny napiszę, że jakaś książka jest "marquezująca". Zagmatwane rodzinne relacje, duszna atmosfera i postacie widzące/czujące więcej niż inni. Nawiązania do G. G. M. są łatwo dostrzegalne, choć jakość całości oczywiście nie tak wysoka. Ale dla miłośników literatury latino jest to smaczny kąsek.

Ma słabość do literatury iberyjskiej. Prowadzi mnie ona gdzieś na obrzeża realizmu. Jakbym siedziała na ciepłej werandzie, a babcia opowiadała mi historie z pogranicza snu. Ale... sto sześćdziesiąt stron czytałam niemal z zapartym tchem, zachwycona subtelną prostotą języka, po czym dwanaście ostatnich kłująco mnie rozczarowało. I chyba wcale nie dlatego, że zakończenie nie zaskoczyło. Zwyczajnie czegoś mi w nim brakowało.

Ma słabość do literatury iberyjskiej. Prowadzi mnie ona gdzieś na obrzeża realizmu. Jakbym siedziała na ciepłej werandzie, a babcia opowiadała mi historie z pogranicza snu. Ale... sto sześćdziesiąt stron czytałam niemal z zapartym tchem, zachwycona subtelną prostotą języka, po czym dwanaście ostatnich kłująco mnie rozczarowało. I chyba wcale nie dlatego, że zakończenie nie...

Powieść, w zasadzie większe opowiadanie, o tajemnicach starego rodu i namiętnościach między członkami rodziny. Dość ciekawy klimat, przesycony niepokojem, ponurymi przepowiedniami i wierzeniami wieśniaków. W zasadzie - łatwo domyślić się zakończenia, jednak nie odebrało mi to przyjemności z czytania książki. Wynagrodził to ładny język powieści.

Powieść, w zasadzie większe opowiadanie, o tajemnicach starego rodu i namiętnościach między członkami rodziny. Dość ciekawy klimat, przesycony niepokojem, ponurymi przepowiedniami i wierzeniami wieśniaków. W zasadzie - łatwo domyślić się zakończenia, jednak nie odebrało mi to przyjemności z czytania książki. Wynagrodził to ładny język powieści.

Głównie w książce chodzi o dwie niezbyt odpowiednie namiętności. Jedną z dawnych lat, namiętność hrabiego, druga historia rozgrywa się w trakcie czytania, silne uczucie jego syna. Trzeba przyznać, że końcówka wyjaśnia wiele co do wcześniejszych wydarzeń, ale nie wyjaśnia za wiele co bohater postanowi. Książkę czytało się przyjemnie, nie widzę powodu, żeby oceniać ją źle. Jak na książkę o niecałych 200 stronach dzieje się tam dużo, ale rzecz jasna nie wszystkie wątki są maksymalnie rozwinięte, nie wszystkie postaci mocno zarysowane.

Głównie w książce chodzi o dwie niezbyt odpowiednie namiętności. Jedną z dawnych lat, namiętność hrabiego, druga historia rozgrywa się w trakcie czytania, silne uczucie jego syna. Trzeba przyznać, że końcówka wyjaśnia wiele co do wcześniejszych wydarzeń, ale nie wyjaśnia za wiele co bohater postanowi. Książkę czytało się przyjemnie, nie widzę powodu, żeby oceniać ją źle....

Powiastka ta przypomina wspominki staruszek na ganku. O ludziach, których nie znamy, w czasach, których nie pamiętamy w okolicznościach, których nie rozumiemy.
Ogrom bohaterów epizodycznych jest przytłączający większość tych wspomnień nie wnosi nic do fabuły. Ciężko jest nawet powiedzieć, że ta historia jakoś się kończy - bardziej urywa.
Mimo, że chętnie sięgam po serię Salsa, ta pozycja bardzo mnie rozczarowała.

Powiastka ta przypomina wspominki staruszek na ganku. O ludziach, których nie znamy, w czasach, których nie pamiętamy w okolicznościach, których nie rozumiemy.
Ogrom bohaterów epizodycznych jest przytłączający większość tych wspomnień nie wnosi nic do fabuły. Ciężko jest nawet powiedzieć, że ta historia jakoś się kończy - bardziej urywa.
Mimo, że chętnie sięgam po serię...

Przyjemna dla tych, którzy wiedzą co nieco o historii i literaturze hiszpańskojęzycznej i uśmiechną się ze zrozumieniem na wspomnienie Pi i Margalla albo Bécquera, ale niewyróżniająca się fabułą ani stylem. Krótka opowieść na jedno popołudnie.

Przyjemna dla tych, którzy wiedzą co nieco o historii i literaturze hiszpańskojęzycznej i uśmiechną się ze zrozumieniem na wspomnienie Pi i Margalla albo Bécquera, ale niewyróżniająca się fabułą ani stylem. Krótka opowieść na jedno popołudnie.