Geny a charakter. Jak sobie radzić z genetycznym dziedzictwem

Odświeżyłam sobie tę pozycję sprzed 20 lat aby utwierdzić się w przekonaniu, że większość prezentowanych w niej tez jest zgodna z niedawno przeczytaną przeze mnie książką Martina Seligmana "Co możesz zmienić, a czego nie możesz".
Tutaj Autorzy skupiają się przede wszystkim na przedstawianiu procesu dochodzenia do wniosków prezentując przebieg eksperymentów oraz badań dotyczących wpływu genów na określone cechy i skłonności. Autorzy nie unikają także drażliwych kwestii, odnoszące się do płci czy rasy. Uwagę moją przykuły nierzadkie komentarze Autorów wspominających ogromne protesty w środowiskach uczelniach w reakcji na prezentację wyników badań nie hołdujących przekonaniom mainstreamu - cóż, coraz trudniej o zachowanie obiektywizmu w nauce...

Odświeżyłam sobie tę pozycję sprzed 20 lat aby utwierdzić się w przekonaniu, że większość prezentowanych w niej tez jest zgodna z niedawno przeczytaną przeze mnie książką Martina Seligmana "Co możesz zmienić, a czego nie możesz".
Tutaj Autorzy skupiają się przede wszystkim na przedstawianiu procesu dochodzenia do wniosków prezentując przebieg eksperymentów oraz badań...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo interesująca lektura. Pozwoliła mi wyrobić sobie ciekawe poglądy na wiele kwestii. Warta przeczytania.

Bardzo interesująca lektura. Pozwoliła mi wyrobić sobie ciekawe poglądy na wiele kwestii. Warta przeczytania.

Pokaż mimo to

Przeczytałam dwa razy, świetna!

Przeczytałam dwa razy, świetna!

Pokaż mimo to

To jest naprawdę przystępnie napisana książka popularnonaukowa. Widzę jednak, że nie każdy powinien po nią sięgnąć, na co dowodem jest komentarz, z którym będę polemizował.

"Co za dno, nie mające nic wspólnego z wywodami naukowymi o genetyce. Gdzie są podane jakiekolwiek odnosienia do artykuów naukowych, potwierdzające choć jedno z tych opisanych stek bzdur?"

Jest ich mnóstwo na poziomie tekstu: nazwiska, miejsca, daty. Nie ma przypisów, ale to nie książka naukowa tylko popularnonaukowa, a co za tym idzie, ma luźniejszą formę. Bez trudu można znaleźć interesujące nas zagadnienie na podstawie informacji podanych w książce.

"Poziom mertytoryczny oraz formalny tego ścierwa jest po prostu porażający i poniżający, ale to delikatnie powiedziane."

Nie jestem pewny, czy największe odkrycia genetyki behawioralnej, psychologii i neurobiologii da się podważyć takim właśnie ogólnikowym "wszystko do dupy, brednie", ale jak już chce się próbować, to warto mieć solidne argumenty ku temu.

"Kto pozwala na promowanie takich lewackich propagand i niedorzeczności?"

Nauka nie jest "lewacka" ani "prawacka" - po prostu jest. Jest i próbuje opisać w sposób obiektywny pewne zjawiska, niezależnie do tego, czy ktoś to pochwala, polityzuje, manipuluje czy krytykuje a priori.

"Ta pozycja służy jedynie ogłupianiu i zniewoleniu młodych, jeszcze nie mających właściwie wykształconych postaw moralnych - czyli demoralizacji i dehumanizacji człowieka"

Uważne czytanie się kłania - geny determinują bardzo wiele, ale nie są determinantem absolutnym. Gen "przestępcy" nie robi z ciebie przestępcy na 100%, a "geny depresji" informują tylko o zwiększonym ryzyku popadnięcia w nią.

Przyznam, że książka może się wydać nieco okrutna, ale prawda i nauka nie muszą być słodkie. Czy ktoś mógłby zarzucić astrofizyce, że "dehumanizuje" człowieka, bo nie stawia go jako najważniejszego elementu świata tylko jako drobny pyłek w kosmosie? Nie sądzę, tak samo jak z paletą nauk psychologiczno-biologicznych użytych w tej książce. Prawda first, poprawność polityczna i konserwatyzm second.

To jest naprawdę przystępnie napisana książka popularnonaukowa. Widzę jednak, że nie każdy powinien po nią sięgnąć, na co dowodem jest komentarz, z którym będę polemizował.

"Co za dno, nie mające nic wspólnego z wywodami naukowymi o genetyce. Gdzie są podane jakiekolwiek odnosienia do artykuów naukowych, potwierdzające choć jedno z tych opisanych stek bzdur?"

Jest ich...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka ciekawa, napisana przystępnym językiem. Warta przeczytania.

Książka ciekawa, napisana przystępnym językiem. Warta przeczytania.

Pokaż mimo to

Co za dno, nie mające nic wspólnego z wywodami naukowymi o genetyce. Gdzie są podane jakiekolwiek odnosienia do artykuów naukowych, potwierdzające choć jedno z tych opisanych stek bzdur?. Poziom mertytoryczny oraz formalny tego ścierwa jest po prostu porażający i poniżający, ale to delikatnie powiedziane. Kto pozwala na promowanie takich lewackich propagand i niedorzeczności? Ta pozycja służy jedynie ogłupianiu i zniewoleniu młodych, jeszcze nie mających właściwie wykształconych postaw moralnych - czyli demoralizacji i dehumanizacji człowieka.

Co za dno, nie mające nic wspólnego z wywodami naukowymi o genetyce. Gdzie są podane jakiekolwiek odnosienia do artykuów naukowych, potwierdzające choć jedno z tych opisanych stek bzdur?. Poziom mertytoryczny oraz formalny tego ścierwa jest po prostu porażający i poniżający, ale to delikatnie powiedziane. Kto pozwala na promowanie takich lewackich propagand i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Krótkie zestawienie tego co w nas wrodzone i tego co nabyte. Wygląda na to, że jednak geny determinują bardzo dużo.

Krótkie zestawienie tego co w nas wrodzone i tego co nabyte. Wygląda na to, że jednak geny determinują bardzo dużo.

Pokaż mimo to

Kiedyś już tę książkę przeczytałem, ale wróciłem doń z powodu wersji audio, która wpadła mi do ręki i… musze przyznać, że jest to jedna z najlepszych książek popularnonaukowych na naszym rynku dotyczącym wieloletniego już sporu, co bardziej determinuje nasze zachowanie i całe życie: geny czy środowisko. Atutem jest przede wszystkim fakt, że nie tylko napisali ją specjaliści-genetycy, ale została napisana klarownym, czytelnym językiem. Bez infantylizacji i opowiadania o podstawach genetyki, bez traktowania czytelnika jak niedorozwiniętego imbecyla a jednocześnie z drugiej strony bez zarzucania czytającego nadmiarem liczb, naukowych terminów etc. Owszem, bez tego się nie może obyć i osoby nie przygotowane, tj. nie mające w ogóle pojęcia o genetyce, medycynie i biochemii organizmu mogą się czuć chwilami zagubione, ale – do licha – nie jest to przecież zbiorek najlepszych dowcipów do czytania na przystanku autobusowym. Książka wymaga nieco skupienia i wysiłku intelektualnego.
Autorzy świetnie ukazują, że ów konflikt tj. geny a środowisko to jedna wielka ściema i bicie piany. Choć oczywiście genom i ich wpływom na charakter poświęcają najwięcej uwagi, wielokrotnie podkreślają, że geny nie działają w próżni, że fenotyp czyli to, jak wyglądamy, co robimy, jakie mamy preferencje, charakter, zachowania etc. zależy od tego, w jakim środowisku owe geny mają okazję się ujawnić (albo i nie). Geny nie są prostymi przełącznikami, jak chcieli by niedouczeni pismacy (ale i kiepscy naukowcy), którzy straszą jakimś determinizmem genetycznym. Nazwanie genu – powiedzmy – genem otyłości nie oznacza, że osoba go posiadająca będzie gruba. To samo dotyczy wielu innych cech, nie tylko fizycznych, ale i psychicznych czy społecznych. Owszem, to, kim jesteśmy jest zdeterminowane przez geny. Ale owe cechy są wypadkową wielu genów i ich ciagłych interakcji ze środowiskiem zaczynając już od życia płodowego. Środowisko ma gigantyczny wpływ na ekspresję genów. Warto przeczytać pamiętając, że nie można mylić predyspozycji genetycznej z predestynacją.

Kiedyś już tę książkę przeczytałem, ale wróciłem doń z powodu wersji audio, która wpadła mi do ręki i… musze przyznać, że jest to jedna z najlepszych książek popularnonaukowych na naszym rynku dotyczącym wieloletniego już sporu, co bardziej determinuje nasze zachowanie i całe życie: geny czy środowisko. Atutem jest przede wszystkim fakt, że nie tylko napisali ją...

więcej

mniej

Pokaż mimo to