Daję 4 punkty na wyrost. Otrzymałem ją jako nagrodę w szkole i jako dzieciak kompletnie nie rozumiałem. Zwłaszcza scen erotycznych :-)).

Daję 4 punkty na wyrost. Otrzymałem ją jako nagrodę w szkole i jako dzieciak kompletnie nie rozumiałem. Zwłaszcza scen erotycznych :-)).

Strasznie marny zbiór opowiadań, z których tylko jedno ma jako taki związek z fantastyką, a wśród ogółu tekstów znajdzie się ledwie kilka zdań bądź ładnych, bądź mądrych. Poza tym - ocean nonsensu.

Otwierający książkę "Pociąg" odstręcza mętnie skrojoną historią o grupie ludzi, którzy wynajęli lokomotywę i kilka wagonów, żeby rozbić się w tunelu i tym samym urzeczywistnić fikcję opisaną przez Dürrenmatta w "Tunelu". "Rozbiór logiczny" jest abstrakcyjną, bezsensownie rozdętą opowieścią o instytucie, gdzie jest masa idiotów zatrudnionych do robienia bzdurnych rzeczy (kilku wymyśla nieistniejące hasła, paru innych dorabia do nich definicje, następni tłumaczą hasła na obce języki, etc). "Sztuczne oddychanie" - mimo że krótkie - jest tak bełkotliwe, że nie sposób stwierdzić, o czym w ogóle jest (może to jakaś wczesna wersja "Ataraksji"...?). "Bez przerwy wypełniać tę ciszę" morduje opisem drętwej, kompletnie pozbawionej sensu konferencji w jakimś hospicjum. "I.t.m. 19-65" bezskutecznie usiłuje pozować na tekst pacyfistyczny (najlepszym sposobem na ograniczenie wydatków na zbrojenia jest wydawanie coraz większych kwot na zbędne badania nad tajemniczym lekiem). "To jak odkryłem Prawdę" początkowo bawi konceptem wyekstrahowania w laboratorium odrobiny Prawdy w postaci szarawej substancji, ale dość szybko zaczyna męczyć rozwleczeniem pomysłu na 40 stron. W końcu "Operacja "Godot", czyli dialogi kosmiczne" od pierwszej strony odrzuca sileniem się na oryginalność i dowcip, a także markowaniem rozmów siedzących w czyimś mieszkaniu świrów na dyskusję prowadzoną podczas kosmicznego lotu.

Nie sposób znaleźć w tej książce już nawet nie tyle dobrego opowiadania, ile w ogóle bodaj jednego tekstu, który w ten czy inny sposób by nie odstręczał. Co gorsza - mimo że rzecz wyszła w serii "Z Glistą", próżno w niej tak naprawdę szukać fantastyki. Ot, literacki odpad.

Strasznie marny zbiór opowiadań, z których tylko jedno ma jako taki związek z fantastyką, a wśród ogółu tekstów znajdzie się ledwie kilka zdań bądź ładnych, bądź mądrych. Poza tym - ocean nonsensu.

Otwierający książkę "Pociąg" odstręcza mętnie skrojoną historią o grupie ludzi, którzy wynajęli lokomotywę i kilka wagonów, żeby rozbić się w tunelu i tym samym urzeczywistnić...