Gdy przeczytałam pierwszy tom cyklu i za bardzo przypominał mi "Przeminęło z wiatrem" miaĺam ochotę odłożyć cały cykl na półkę i nigdy do niego nie wracać. Jednak zaczełam czytać opinie i po kolei następne tomy.Muszę przyznać,że potwem już było lepiej,dużo lepiej.Nie mogłam oderwać się od powieści nawet na chwilę.Czwarty tom jest chyba najciekawszy.Polecam

Gdy przeczytałam pierwszy tom cyklu i za bardzo przypominał mi "Przeminęło z wiatrem" miaĺam ochotę odłożyć cały cykl na półkę i nigdy do niego nie wracać. Jednak zaczełam czytać opinie i po kolei następne tomy.Muszę przyznać,że potwem już było lepiej,dużo lepiej.Nie mogłam oderwać się od powieści nawet na chwilę.Czwarty tom jest chyba najciekawszy.Polecam

Wyjątkowa książka, warta przeczytania. Opowiada o losach Sary żydowskiej dziewczyny, która chcę się pomścić swoją krzywdę zadaną przez niemiecką nazistkę Rosę oraz żołnierzy SS.
Książka porusza także temat eksperymentów medycznych dokonywanych na więźniarkach obozu koncentracyjnego.
Jest to bardzo ważna pozycja literacka gdyż w Argentynie wciąż żyje wielu niemieckich nazistów, którzy nie zostali skazani za swoje zbrodnie.

Wyjątkowa książka, warta przeczytania. Opowiada o losach Sary żydowskiej dziewczyny, która chcę się pomścić swoją krzywdę zadaną przez niemiecką nazistkę Rosę oraz żołnierzy SS.
Książka porusza także temat eksperymentów medycznych dokonywanych na więźniarkach obozu koncentracyjnego.
Jest to bardzo ważna pozycja literacka gdyż w Argentynie wciąż żyje wielu niemieckich...

Niezmiernie mnie irytowało skopiowanie Przeminęło z wiatrem, ale jak już przebrnęłam przez najczarniejszy plagiat to już poszło! Wszystkie następne części łyknęłam.

Niezmiernie mnie irytowało skopiowanie Przeminęło z wiatrem, ale jak już przebrnęłam przez najczarniejszy plagiat to już poszło! Wszystkie następne części łyknęłam.

Jestem pod wrażeniem całej serii "Niebieski rower" i zachęcam do lektury. W czwartej części dzieje się bardzo wiele, emocje sięgają zenitu, a Lea, mimo zakończenia wojny, doznaje kolejnych ciosów od losu. Co prawda z pomocą Francois Tavernier udało jej sie postawic na nogi rodzinną posiadłość w Montillac, ale wkrótce bezsensowna śmierć jej najmłodszej siostry, aranżowane małżeństwo Taverniera z jej przyjaciółką Sarą, która za swój cel postawiła sobie zemstę na hitlerowskich oprawcach, rozsianych po całym świecie, znowu pozbawiają Leę chęci do życia. Jej wyprawa do Argentyny, by wspomóc przyjaciółkę i kochanka w akcie zemsty, wiązała sie z bardzo dużym ryzykiem, ale podjęła to wyzwanie. Jakie były tego konsekwencje? Po prostu przeczytajcie.
Ja jestem pod wielkim wrażeniem tej lektury, choć nie brak w niej momentów tragicznych, chwytających za serce i wyciskających łzy. Bardzo wartka akcja sprawia, że ciężko rozstać się z książką i wszystkimi bohaterami tej powieści.

Jestem pod wrażeniem całej serii "Niebieski rower" i zachęcam do lektury. W czwartej części dzieje się bardzo wiele, emocje sięgają zenitu, a Lea, mimo zakończenia wojny, doznaje kolejnych ciosów od losu. Co prawda z pomocą Francois Tavernier udało jej sie postawic na nogi rodzinną posiadłość w Montillac, ale wkrótce bezsensowna śmierć jej najmłodszej siostry, aranżowane...

Podsumowanie całości - jak to ksiażka z czasów wojny, zwłaszcza tej drugiej. Najpierw jest czas przed wojną, dziwny i nerwowy, ale przepełniony zabawą, a potem żal, ból, gniew, rozpacz i bezsilność wobec okupanta i losu.
Jak dostałam książkę do ręki nie słyszałam, że to plagiat PzW. Już po pierwszych 3 zdaniach miałam uczucie dejavu. Więc szybko wygooglałam sobie informacje o niej i przeczytałam z ciekawości, bo PzW to jedna z moich ulubionych książek.
Plagiat jest oczywisty, różnią się tylko imiona bohaterów no i książka jest współcześniejsza, bardziej śmiała (sceny seksu grupowego itd) Niemniej książka dobra i spokojnie można przeczytać.

Podsumowanie całości - jak to ksiażka z czasów wojny, zwłaszcza tej drugiej. Najpierw jest czas przed wojną, dziwny i nerwowy, ale przepełniony zabawą, a potem żal, ból, gniew, rozpacz i bezsilność wobec okupanta i losu.
Jak dostałam książkę do ręki nie słyszałam, że to plagiat PzW. Już po pierwszych 3 zdaniach miałam uczucie dejavu. Więc szybko wygooglałam sobie informacje...

Gdzieś przeczytałam, że „Niebieski rower” jest podobny do „Przeminęło z wiatrem”, więc bez chwili zastanowienia się zamówiłam całą serię. Dotarła do mnie póki co tylko część czwarta, więc zaczęłam to spotkanie książkowe od końca.
„Przeminęło z wiatrem” jest tutaj jak na lekarstwo, no może z wyjątkiem głównej bohaterki Lei, która każdego faceta przyprawia o zawrót głowy. Scarett miała zdecydowane braki w edukacji, ale nie była głupiutka, a tego niestety nie mogę powiedzieć o bohaterce „Czarnego tanga”. Naprawdę nie wiem, jak można przeżyć wojnę i być tak dziecinnie naiwną. Ponadto, Lea chyba cierpiała na nimfomanię, bo jak inaczej wytłumaczyć fakt, że potrafiła dzielić łóżko z każdym, kto się akurat w jej sypialni nawinął i równocześnie powtarzać, że kocha tylko jednego, jedynego mężczyznę.
Postać drugiej bohaterki Sary jest o wiele bardziej złożona. Kobieta po obozowej traumie szuka zemsty na oprawcach. Szaleńcza ( w pełnym znaczeniu tego słowa) żądza pomszczenia umarłych jest jedyną siłą, która utrzymują ją przy życiu i warunkuje jej działania. Szkoda tylko, że autorka więcej miejsca poświęciła frywolnej, infantylnej Lei, a nie Sarze. Zapewne ten wybór wpłynął na to, że ta książka mnie po prostu nie ujęła (czytałam ją prawie 2 miesiące),mimo że wcale nie jest nudna i tematyka drugiej wojny światowej jest mi czytelniczo bliska. Zupełnie mnie jednak nie interesowało, co się dalej wydarzy, zwłaszcza że epilog pogoni za hitlerowcami był raczej przewidywalny.

Gdzieś przeczytałam, że „Niebieski rower” jest podobny do „Przeminęło z wiatrem”, więc bez chwili zastanowienia się zamówiłam całą serię. Dotarła do mnie póki co tylko część czwarta, więc zaczęłam to spotkanie książkowe od końca.
„Przeminęło z wiatrem” jest tutaj jak na lekarstwo, no może z wyjątkiem głównej bohaterki Lei, która każdego faceta przyprawia o zawrót głowy....

Cała seria przeczytana. Trochę irytująca, trochę naiwna. Nie rozumiem po co autorka tak namiętnie umieszczała dialogi w obcych językach? Chciała pochwalić się ich znajomością, wkurzyć czytelnika, czy nabić stron? Bo jak to drugie, to się jej udało. Irytowały mnie czułe odzywki Taverniera do Lei,typu maleńka - sreńka itp.Ulewało mi się to. Moralność Lei leży i kwiczy - nie wiem jaki zamysł towarzyszył autorce, ale odbierałam Leę jako głupią puszczalską posiadającą w głowie jedynie nitkę, która trzyma uszy. Bo rozumu to w tym miejscu zero. Nie, żebym miała sztywne zasady moralne, ale sposób przedstawienia był gorzej niż kiepski. Chwała jej za to, że odstąpiła w drugim czy trzecim tomie od małpowania Przeminęło z wiatrem, bo bym odsądziła ją od czi i wiary za taką profanację.Sam pomysł na książkę niezły, lecz uważam ,że nie udźwignęła ciężaru. Czy warto przeczytać? Można. O tak powiem. Szału nie ma.

Cała seria przeczytana. Trochę irytująca, trochę naiwna. Nie rozumiem po co autorka tak namiętnie umieszczała dialogi w obcych językach? Chciała pochwalić się ich znajomością, wkurzyć czytelnika, czy nabić stron? Bo jak to drugie, to się jej udało. Irytowały mnie czułe odzywki Taverniera do Lei,typu maleńka - sreńka itp.Ulewało mi się to. Moralność Lei leży i kwiczy - nie...

Trylogia "Niebieski rower" została perfekcyjnie skonstruowana. Wstęp, rozwinięcie, punkt kulminacyjny i rozwiązanie akcji - wszystkie te elementy kompozycji przemyślane i dopracowane, dlatego też, gdy dowiedziałam się o czwartej części, od razu pomyślałam: Po co psuć coś, co jest doskonałe?
Wzięłam się jednak za lekturę i powoli zaczynało do mnie docierać, że jest to świetny epilog - dopowiedzenie dalszych losów bohaterów. Co się z nimi stało? Czy udało im się rozpocząć nowe życie? Czy potrafili zapomnieć?
Wprawdzie wojna się skończyła, to jednak wciąż nie można mówić o pokoju. Najpierw trzeba rozliczyć się z historią i ukarać winnych. Jedni chcą sprawiedliwości i uczestniczą w procesie norymberskim, inni zrobią wszystko, aby pamiętać, i nie spoczną, dopóki nie pomszczą swoich braci. Do nich należą palestyńscy aniołowie śmierci i zniszczenia dla niemieckiego "narodu oprawców, siepaczy, katów" - oni to rozpoczynają akt zemsty, którego następstwem jest "zniknięcie wysoko postawionych dygnitarzy nazistowskich, oficerów SS i szefów gestapo".
Już sam tytuł podsuwa nam domysły. I rzeczywiście, rozrachunek z przeszłością zatacza coraz szersze kręgi. Europa przestaje wystarczać, więc razem z bohaterami opuszczamy ją, by rzucić się wir niebezpiecznych przygód w Argentynie, w której tak wielu nazistów znalazło schronienie.
Doskonała fabuła, ale nie mogę dać najwyższej oceny, bo Albertine nie pojawia się w tej części. Nagle okazuje się, że siostra ciotki Lisy ma na imię Estelle (w poprzednich częściach służąca starszych panien de Montpleynet). Uważam, że taki błąd jest niedopuszczalny.
Ponadto ktoś ma problem z ortografią i nie wie, jak się pisze czasowniki w trybie przypuszczającym (znalazłam dwa błędy).

Trylogia "Niebieski rower" została perfekcyjnie skonstruowana. Wstęp, rozwinięcie, punkt kulminacyjny i rozwiązanie akcji - wszystkie te elementy kompozycji przemyślane i dopracowane, dlatego też, gdy dowiedziałam się o czwartej części, od razu pomyślałam: Po co psuć coś, co jest doskonałe?
Wzięłam się jednak za lekturę i powoli zaczynało do mnie docierać, że jest to...

Koniec serii, tragiczny, a jednak nie sposób się oderwać! polecam!

Koniec serii, tragiczny, a jednak nie sposób się oderwać! polecam!

Dla mnie najlepsza część tej serii.Szybka akcja,wciągające wydarzenia.

Dla mnie najlepsza część tej serii.Szybka akcja,wciągające wydarzenia.