Historia znajomości Emilie Floge z Gustavem Klimtem.
Co ich łączyło? Myślę, że dążenie do wolności intelektualnej, obyczajowej i niezależności a w końcu również miłość.
Emilie jako młoda, 15 letnia panna, rozpoczyna naukę rysunku u mistrza. Początkowa fascynacja Klimtem przeradza się w wielkie uczucie. Pragnie być wolna. Zazdrości dziewczynom, które przyjeżdżają ze wsi sprzedają sery, ryby i inne produkty, bo one coś robią, a ona jest zamknięta w konwenansach z siostrami i matką grającą na pianinie tylko dla rodziny.
To on oprowadzał ją po Wiedniu, pokazał jej świat inny od tego który znała, wprowadził ją w środowisko awangardowych artystów ze stowarzyszenia Secesja, gdzie nawiązała kontakty przydatne w późniejszej działalności.
Gustaw malował świat pozbawiony hipokryzji, w którym ludzie byli wolni i mogli kochać, niezależnie od wieku, klasy społecznej czy stopnia zamożności.
Otoczony tłumem wielbicielek sam korzystał z ich uroku. Miał wiele kochanek, praktycznie każda modelka miała z nim krótszy lub dłuższy romans. Można powiedzieć, że wykorzystywał kobiety. Kiedy Mizzi zrobił dziecko niespecjalnie się opiekował ani nią ani synem.
Emilie będąc blisko Klimta poznała go bardzo dobrze. Była jedyną osobą, która go rozumiała, z którą czuł się dobrze.
Jak pracował i tworzył swoje dzieła?
Jak układała się relacja między nimi?
Jak Emilie radziła sobie ze swoim uczuciem do Klimta?
Jak Klimt ukierunkował ją i wskazał czym ma się zająć?
Na czym polegała ich współpraca zawodowa?
Jaka była relacja między Adele Bloch-Bauer i Klimtem?
Odpowiedź na te pytania znajdziecie w lekturze „Malowany pocałunek”. Polecam.

Historia znajomości Emilie Floge z Gustavem Klimtem.
Co ich łączyło? Myślę, że dążenie do wolności intelektualnej, obyczajowej i niezależności a w końcu również miłość.
Emilie jako młoda, 15 letnia panna, rozpoczyna naukę rysunku u mistrza. Początkowa fascynacja Klimtem przeradza się w wielkie uczucie. Pragnie być wolna. Zazdrości dziewczynom, które przyjeżdżają ze wsi...

Przeczytałam aby poznać bliżej postać malarza Gustawa Klimta, klimat epoki itd. Poznałam bliżej salony Wiednia . Historia ciekawa ale nie porywająca .

Przeczytałam aby poznać bliżej postać malarza Gustawa Klimta, klimat epoki itd. Poznałam bliżej salony Wiednia . Historia ciekawa ale nie porywająca .

Jak na debiut - jest nieźle, choć bardzo nierówno. Początek książki jest co najmniej nużący. Dzieciństwo Emilie nie jest pasjonujące, dłużą je powtarzalne opisy - przez to prawie zrezygnowałam z dalszego czytania, co byłoby błędem, gdyż druga połowa jest dużo ciekawsza. Relacje bohaterów są intrygujące, Wiedeń jako tło przedstawiony obrazowo i nostalgicznie. Czuć atmosferę, która już nie wróci. Choć nie popieram w całości wyborów autorki, gdyż dla mnie nadała głównej bohaterce zbyt pasywny i niepewny charakter, to całość książki ma sens - a nie jest to oczywiste gdy miesza się prawdę z fikcją.
Inna sprawa, jak mało wiadomo o Klimcie, jego życiorys jest pełen dziur, choć przecież malarz znany był już za swojego życia. Tak samo Emilie, mimo lokalnego sukcesu i pewnych kontrowersji zniknęła z kart historii. I co powiedziałaby Adele Bloch-Bauer, gdyby zobaczyła się na tych wszystkich kubkach, torebkach, skarpetkach i majtkach?

Jak na debiut - jest nieźle, choć bardzo nierówno. Początek książki jest co najmniej nużący. Dzieciństwo Emilie nie jest pasjonujące, dłużą je powtarzalne opisy - przez to prawie zrezygnowałam z dalszego czytania, co byłoby błędem, gdyż druga połowa jest dużo ciekawsza. Relacje bohaterów są intrygujące, Wiedeń jako tło przedstawiony obrazowo i nostalgicznie. Czuć atmosferę,...

Piękna powieść - tym bardziej, że oparta o fakty. Historia oczywiście podkoloryzowana i niektóre fakty są lekko zmienione, ale czyta się wspaniale. Cudownie było znaleźć się we Wiedniu na przełomie wieków, zanurzyć w świecie artystów, oczami wyobraźni widzieć jak powstają jedne z najsłynniejszych obrazów. Nie spodziewałam się, ze tak mi się spodoba - uwielbiam takie książkowe zaskoczenia.

Piękna powieść - tym bardziej, że oparta o fakty. Historia oczywiście podkoloryzowana i niektóre fakty są lekko zmienione, ale czyta się wspaniale. Cudownie było znaleźć się we Wiedniu na przełomie wieków, zanurzyć w świecie artystów, oczami wyobraźni widzieć jak powstają jedne z najsłynniejszych obrazów. Nie spodziewałam się, ze tak mi się spodoba - uwielbiam takie...

Cieszę się, że sięgnęłam po (chyba) dziesięciu latach drugi raz po tę książkę. Wówczas czytałam mając niewielką wiedzę o sztuce, znając jakieś podstawowe rzeczy. Teraz jako miłośniczka secesji oraz Gustava Klimta przeczytałam ją zapartym tchem. Trzeba to oddać autorce - ma lekkie pióro i świetnie się to czyta. Sama historia również jest urzekająca, poznajemy Emilie Floge i jej świat praktycznie od czasów dzieciństwa do starości. Mnóstwo jest tu odnośników do różnych dzieł Klimta, ale też do wybitnych artystów ówczesnej epoki. Muszę też odnotować, że pojawia się mój ulubiony malarz, Oskar Kokoschka. Co prawda tylko w kilku scenach, a jednak :). Wracając do samej Emilie - jest ukazana jako niezwykle wrażliwa, a przy tym silna kobieta. Ma w sobie wiele sprzeczności, różnorakich rozterek, mimo wszystko ciężko jej odmówić realizmu. Wszak takie osoby są najbardziej autentyczne.
Polecam gorąco, szczególnie miłośnikom secesji, biografii oraz sztuki.

Cieszę się, że sięgnęłam po (chyba) dziesięciu latach drugi raz po tę książkę. Wówczas czytałam mając niewielką wiedzę o sztuce, znając jakieś podstawowe rzeczy. Teraz jako miłośniczka secesji oraz Gustava Klimta przeczytałam ją zapartym tchem. Trzeba to oddać autorce - ma lekkie pióro i świetnie się to czyta. Sama historia również jest urzekająca, poznajemy Emilie Floge i...

Ta dość nieudolna próba skopiowania stylu twórczości Irvinga Stone'a niestety nie przypadła mi do gustu."Pasja życia" to to nie jest...

Ta dość nieudolna próba skopiowania stylu twórczości Irvinga Stone'a niestety nie przypadła mi do gustu."Pasja życia" to to nie jest...

Piękna historia, niepowtarzalny klimat. Czytałam ją w Wiedniu i muszę przyznać, że była wymarzonym przewodnikiem i towarzyszem podróży.

Piękna historia, niepowtarzalny klimat. Czytałam ją w Wiedniu i muszę przyznać, że była wymarzonym przewodnikiem i towarzyszem podróży.

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Nie jest najgorsza ale też niewiele wnosi. Jest jakaś taka nijaka, bez polotu.

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Nie jest najgorsza ale też niewiele wnosi. Jest jakaś taka nijaka, bez polotu.

Od tej książki zaczęła się moja miłość do Gustawa Klimta. I chociaż nie jest to biografia w dosłownym znaczeniu tego słowa to i tak z ciekawością się ją czyta.

Od tej książki zaczęła się moja miłość do Gustawa Klimta. I chociaż nie jest to biografia w dosłownym znaczeniu tego słowa to i tak z ciekawością się ją czyta.

Jestem zakochana w tej książce.

Jestem zakochana w tej książce.