Przeciętny zbiór, przeciętnych opowiadań. Nie chodzi o to, ze brakuje autorowi pomysłów. Te są całkiem ciekawe ale wykonanie... wykonanie nie porwało mnie zupełnie. Z resztą autor używa fantastyki naukowej bardzo instrumentalnie. Jak napisał Maciej Chrzanowski w Posłowiu to tylko "sztafaż". I tak jest w istocie. Autor wybiera problemy społeczne, filozoficzne czy psychologiczne i umieszcza je w scenerii kosmicznej, przyszłości lub po prostu dziwnej. Bum i już jest sf. A to wcale nie tak. W posłowiu Chrzanowski wymienia "grzechy" literatury sf: fascynację technologią przy jednoczesnym psychologicznym i socjologicznym infantylizmie. Oramus przegiął w drugą stronę. Może jestem rozpieszczony przez współczesna literaturę... albo zepsuty przez amerykańska literaturę "złotego wieku sf" ale opowiadania Marka Oramusa średnio przypadły mi do gustu. Tak, bawi się formą ("Kompleks Hioba") ale ta zabawa nie ejst zabawna dla czytelnika (bloki tekstu na kila stron bez znaków interpunkcyjnych czy wielkich liter... zgroza).

Spośród całego zbiorku tylko kilka przykuło moją uwagę. "Witaj w domu" prześmiewcze i bardzo kuttnerowskie. "Osada Meteor" napisana bardzo rzutko i dynamicznie a przekornie. Wzorowana na literaturze obozowej ale tragikomiczna. "Ziemia 410" - to się mogło wydarzyć naprawdę, nie brak kawalarzy w pociągach :)

"Hieny cmentarne" to całkiem niezły pomysł... ale zakończenie rozmemłane i bez polotu. "Bariera immunologiczna" nawet zalatuje czymś na kształt cyberpunka.

Generalnie najlepiej się czyta opowiadania z tego zbioru kiedy ich się... nie czyta. To znaczy kiedy już się przeczytało a umysł stosuje brzytwę Ockhama. Wtedy przegadane treści nabierają większego sensu.

Na uwagę zasługuje wydanie pierwszego tomu w serii "Science Fiction" wydawnictwa Śląsk. Nietypowe metaliczne obwoluty, świetna oprawa graficzna, dobre rysunki. Na prawdę to fajnie wygląda.

Podsumowując: jeśli ten zbiór opowiadań ma być twoim pierwszym spotkaniem z SF... nie, wybierz coś innego. To zbiorek dla zaprawionych w bojach archeologów sf, którym nie straszne mroczne, socjologiczno-psychologiczne sf z lat 80'.

Przeciętny zbiór, przeciętnych opowiadań. Nie chodzi o to, ze brakuje autorowi pomysłów. Te są całkiem ciekawe ale wykonanie... wykonanie nie porwało mnie zupełnie. Z resztą autor używa fantastyki naukowej bardzo instrumentalnie. Jak napisał Maciej Chrzanowski w Posłowiu to tylko "sztafaż". I tak jest w istocie. Autor wybiera problemy społeczne, filozoficzne czy...

Lubię Oramusa ale ta książka mnie zmęczyła.
Nie wiem czy to wina treści czy wydania.

Jest to stara książka, wydana na żółtym papierze, z dość małą książką. To się jednak da przeżyć. Mój egzemplarz jest jednak wybrakowany. Jedna strona ma rozmyty druk a na kilkunastu brak czcionki - po prostu urywa się zdanie, jest ok 2 cm pustego miejsca i zaczyna się tekst, niestety bez tych słów które powinny się znajdować w pustym miejscu na stronie. Mam nadzieję, że trafiły do książkowego nieba :)

Same opowiadania są różne. Jest kilka dobrych i kilka słabych. żadne nie powaliło mnie na kolana. Po ich przeczytaniu odnoszę wrażenie, że Oramus wielu z nich nie umiał skończyć. Zaczynają się świetnie, dobrze rozwinięte, wciągają i na końcu pseudo intelektualne g... Oczywiście nie wszystkie ale część niestety tak. Ogólnie warto przeczytać bo między wierszami Oramus przemyca bardzo mądre rzeczy.

Lubię Oramusa ale ta książka mnie zmęczyła.
Nie wiem czy to wina treści czy wydania.

Jest to stara książka, wydana na żółtym papierze, z dość małą książką. To się jednak da przeżyć. Mój egzemplarz jest jednak wybrakowany. Jedna strona ma rozmyty druk a na kilkunastu brak czcionki - po prostu urywa się zdanie, jest ok 2 cm pustego miejsca i zaczyna się tekst, niestety bez...

Kilka dobrych opowiadań, o różnej tematyce SF.
Najlepsze, moim zdaniem, to opowiadanie tytułowe, w stylu bardzo przypominającym H.Kuttnera.
Niesamowite jest również opowiadanie rozwijające koncepcję alkoholizmu.... Polecam !

Kilka dobrych opowiadań, o różnej tematyce SF.
Najlepsze, moim zdaniem, to opowiadanie tytułowe, w stylu bardzo przypominającym H.Kuttnera.
Niesamowite jest również opowiadanie rozwijające koncepcję alkoholizmu.... Polecam !

Jest tu kilka świetnych opowiadań, Oramus oprócz umiejętności odkrywania tych mroczniejszych aspektów ludzkiej natury/kondycji oraz zadawania pytań o zasadność, kierunek i wpływ na człowieka postępu technologicznego, potrafi również ciekawie bawić się słowem, czego świetnym przykładem jest chociażby "Kompleks Hioba".

Jest tu kilka świetnych opowiadań, Oramus oprócz umiejętności odkrywania tych mroczniejszych aspektów ludzkiej natury/kondycji oraz zadawania pytań o zasadność, kierunek i wpływ na człowieka postępu technologicznego, potrafi również ciekawie bawić się słowem, czego świetnym przykładem jest chociażby "Kompleks Hioba".