Cudownie było ponownie sięgnąć po historię Garwood i jej serię o Buchananach. Co prawda od tego stylu pisania już odwykłam, ale historia Pani Doktor i Pana Prokuratora była niesamowicie wciągająca. Jak zawsze autorka zaserwowała ciekawą akcję sensacyjną i bardzo wyrazistych bohaterów, również tych drugoplanowych. Kto by pomyślał że Ona uratuje mu życie a On przemierzy kawał drogi aby powędkować i przy okazji podziękować jej i przeprosić za zniszczoną kreację.
Zdecydowanie takich bohaterów jak Theo 😍 chce więcej. Może w kolejnych częściach serii też takich spotkam? Oby 😉

Cudownie było ponownie sięgnąć po historię Garwood i jej serię o Buchananach. Co prawda od tego stylu pisania już odwykłam, ale historia Pani Doktor i Pana Prokuratora była niesamowicie wciągająca. Jak zawsze autorka zaserwowała ciekawą akcję sensacyjną i bardzo wyrazistych bohaterów, również tych drugoplanowych. Kto by pomyślał że Ona uratuje mu życie a On przemierzy kawał...

Po przeczytaniu Przynęty nie mogło być inaczej.
Trzeba było pokusić się o lekturę Spotkania.
To jedna z sytuacji, kiedy nerwowo drga mi noga, kiedy nie mam pod ręką kolejnej części. Teraz w zasadzie mi drga, ponieważ nie dotarłam dzisiaj do biblioteki i będę miała przerwę. Ale bez przesady, poradzę sobie. Tym bardziej, że po dwóch takich książkach chyba powinnam złapać oddech i poczytać o mniej fantastycznych facetach.
Theo? Jest nieziemski. Przyznaję, że trafił na listę moich ukochanych „10”. Jak on potrafi martwić się aligatorami. Jak walczy z wężami. Jak „pokonuje” brata swojej kobiety. Nic tylko brać, patrzeć i cieszyć oko.
Chyba sensacyjnie bardziej mi się odpowiadało niż Przynęta. Pierwsze 100 stron pochłonęłam za jednym posiędnięciem. Bardzo podobało mi się wprowadzenie. Sama intryga, choć lekko przewidywalna, podana była dobrze i zajmująco. Może nie specjalnie mnie zaskoczyła, ale to jedna z tych sytuacji, gdy odgrzewana potrawa smakuje lepiej niż ta prosto z ognia.
Po raz kolejny świetni bohaterowie drugoplanowi. A brat Michelle należy do nich w pierwszej kolejności. Noah. Ojciec Michelle. Lekko idylliczny obrazek, ale jakże przyjemny w odbiorze. Do pozazdroszczenia. Do chwalenia. Do lekkiej zazdrości.

Po przeczytaniu Przynęty nie mogło być inaczej.
Trzeba było pokusić się o lekturę Spotkania.
To jedna z sytuacji, kiedy nerwowo drga mi noga, kiedy nie mam pod ręką kolejnej części. Teraz w zasadzie mi drga, ponieważ nie dotarłam dzisiaj do biblioteki i będę miała przerwę. Ale bez przesady, poradzę sobie. Tym bardziej, że po dwóch takich książkach chyba powinnam złapać...

Nie jestem obeznana w kryminałach ale wydaje mi się że u Garwood są one bardzo lajtowe, a przynajmniej w tej części tak było. Akcja w sumie rozpoczyna się jakoś od połowy książki i dopiero wtedy zaczęło robić się ciekawie. Podobała mi się wymiana tekstów naszych zakochanych gołąbków ale najbardziej uśmiałam się przy pierwszym spotkaniu Theo i brata Michelle. W sumie wolałabym odgadywać zagadki wraz z bohaterami a tutaj praktycznie już na pierwszych stronach było wszystko wyłożone. Pierwszą część czytałam z dwa lata temu i z tego co kojarzę to zrobiła na mnie większe wrażenie. Na pewno będę kontynuować bo bardzo polubiłam tą autorkę, chociaż zdecydowanie jest lepsza w pisaniu romansów historycznych.

Nie jestem obeznana w kryminałach ale wydaje mi się że u Garwood są one bardzo lajtowe, a przynajmniej w tej części tak było. Akcja w sumie rozpoczyna się jakoś od połowy książki i dopiero wtedy zaczęło robić się ciekawie. Podobała mi się wymiana tekstów naszych zakochanych gołąbków ale najbardziej uśmiałam się przy pierwszym spotkaniu Theo i brata Michelle. W sumie...