"Święta noc" to nowela zmuszająca do refleksji nad Świętami Wielkanocnymi. Czym się dla nas stały? Dlaczego wielu z nas nie potrafi ich właściwie przeżywać?

Narratorem jest mężczyzna udający się do monasteru (klasztoru) na ceremonię świąteczną. By tam dotrzeć musi przepłynąć wezbraną rzekę. Czeka aż pojawi się zakonnik Hieronim kierujący łodzią. Podczas przeprawy mnich opowiada o niedawno zmarłym konfratrze Nikołaju, oraz o tym jak piękne antyfony (pieśni religijne) ów pisał. Hieronim uwielbiał je czytać, czym różnił się od reszty mnichów wyśmiewających twórczość zmarłego za młodu Nikołaja.

Spokojny, nieco smutny klimat noweli pozwala lepiej zrozumieć przekaz.
Postacie jak to u Czechowa w pełni wiarygodne, sprawiają że nie sposób nie uwierzyć w tę historię.
Klarowny język sprawiał że noc była naprawdę ciemna a dzwony klasztorne dźwięczały w mej głowie nisko i głęboko.


Zdecydowanie polecam nowelę z 1886 roku, stawiając jej mocne 9/10. Życzę wszystkim zdrowych, dobrze przeżytych Świąt.

"Święta noc" to nowela zmuszająca do refleksji nad Świętami Wielkanocnymi. Czym się dla nas stały? Dlaczego wielu z nas nie potrafi ich właściwie przeżywać?

Narratorem jest mężczyzna udający się do monasteru (klasztoru) na ceremonię świąteczną. By tam dotrzeć musi przepłynąć wezbraną rzekę. Czeka aż pojawi się zakonnik Hieronim kierujący łodzią. Podczas przeprawy mnich...

Czechow jest bezapelacyjnie nie tylko mistrzem słowa, ale i budowania fabuły i tworzenia postaci. Każde opowiadanie jest miniaturowym majstersztykiem pomysły konstrukcyjnego, emocji, obserwacji ludzi i ich życia. Mamy tu też wszystkie formy literackie -od nowelek obyczajowo-realistycznych, przez powiastki , satyrę i skecze do utworów lirycznych i dramatycznych.

Czechow jest bezapelacyjnie nie tylko mistrzem słowa, ale i budowania fabuły i tworzenia postaci. Każde opowiadanie jest miniaturowym majstersztykiem pomysły konstrukcyjnego, emocji, obserwacji ludzi i ich życia. Mamy tu też wszystkie formy literackie -od nowelek obyczajowo-realistycznych, przez powiastki , satyrę i skecze do utworów lirycznych i dramatycznych.

Każde z tych opowiadań mogłoby stanowić część większej całości, ale wtedy nie byłyby one tak wyraziste. Wspaniale, w zwięzłej formie, ukazane ludzkie charaktery, słabości, postawy. Jakby jedno machnięcie pędzlem - i historia opowiedziana. Właściwie nie historia, tylko sytuacja, w której ujawniają się charaktery, a zachowania ujawniają co w człowieku siedzi.

Każde z tych opowiadań mogłoby stanowić część większej całości, ale wtedy nie byłyby one tak wyraziste. Wspaniale, w zwięzłej formie, ukazane ludzkie charaktery, słabości, postawy. Jakby jedno machnięcie pędzlem - i historia opowiedziana. Właściwie nie historia, tylko sytuacja, w której ujawniają się charaktery, a zachowania ujawniają co w człowieku siedzi.

Twórczość Antoniego Czechowa po prostu bezgranicznie i obsesyjnie uwielbiam, gdybym miał wybrać tylko jednego ulubionego pisarza, to byłby nim właśnie A. Czechow, w związku z czym oceny moje tyczące się dzieł tego autora, są skrajnie subiektywne, ale czy w ogóle istnieją oceny obiektywne?. Powyższy zbiór opowiadań moim zdaniem, jak na objętościowe możliwości tej książki, mógłby być nieco lepiej skomponowany, brakuje w nim wielu bardzo znanych sztandarowych pozycji tego autora, które można byłoby wstawić zamiast tych mniej znanych, z drugiej strony można spojrzeć na to z innej perspektywy i dojść do wniosku: że utwory mniej znane mogłyby w końcu odejść w zapomnienie, gdyby je pomijać, jednym słowem nie jest to takie proste. Czechow, jak wiadomo- będąc mistrzem krótkiej formy literackiej i w tym przypadku nie zawodzi, nie ma potrzeby się zbytnio nad tym rozwodzić- nie sposób bowiem odnieść się osobno do każdego z opowiadań, ocena moja dotyczy całości książki i przyznaję, że od czasu do czasu zdarzają się w tym zbiorze pozycje nieco mniej błyszczące, ale w zdecydowanej większości jest to zbiór zawierający perełki wydobyte ze skarbca twórczości Antona Czechowa. Nie zadajcie sobie pytania: czy warto przeczytać?, odpowiedź może być tylko jedna: zdecydowanie warto, jeśli literaturę traktujecie poważnie i pragniecie odbierać ją w pełni świadomie i w szerokim spektrum. O wielkości i mocy dzieł Cechowa świadczy jego ugruntowana pozycja w literaturze światowej, bez znajomości Czechowa wiedza nasza o tym, co naprawdę dobre jest niepełna i wielce zubożona. Polecam.

Twórczość Antoniego Czechowa po prostu bezgranicznie i obsesyjnie uwielbiam, gdybym miał wybrać tylko jednego ulubionego pisarza, to byłby nim właśnie A. Czechow, w związku z czym oceny moje tyczące się dzieł tego autora, są skrajnie subiektywne, ale czy w ogóle istnieją oceny obiektywne?. Powyższy zbiór opowiadań moim zdaniem, jak na objętościowe możliwości tej książki,...

Czytałem dwa opowiadania, oba znakomite, polecone przez D.

"Baby" - 8/10 - historia w historii, "bogobojny" Matwiej Sawwicz zatrzymuje się przejazdem u Filipa Kaszina, przezwiskiem Diudia i opowiada, jak przygarnął sierotkę Kuźkę. Los kobiet, miłość Maszeńki do Sawwicza, Maszeńka truje arszenikiem Wasię, ojca Kuźki, a potem sama umiera w drodze do łagru... Opowieści Sawwicza prowokuje do zwierzeń Sofię i Warwarę. Okazuje się, że Warwara zdradza garbatego męża Aloszkę, dobrze się bawiąc (a Sofia odkrywa dla siebie, że jej zazdrości i żałuje swojej cnotliwej młodości). Solidarność kobiet - bawią się myślą o otruciu Diudy i Aloszki.
"Strach" - 10/10 - "Dimitrij Pietrowicz Silin skończył uniwersytet i urzędował w Petersburgu, ale w trzydziestym roku życia rzucił posadę i zajął się gospodarstwem wiejskim. Gospodarstwo szło mu nieźle, a mimo to miałem wrażenie, że nie jest ono odpowiednią dziedziną dla Silina i że najlepiej by zrobił, gdyby znów powrócił do Petersburga."
Silina przeraża życie, bo jest niezrozumiałe, bo nie widzi jego sensu... taki proto-egzystencjalny temat, chyba mogę powiedzieć, że nitzscheański. Uświadomienie sobie arbitralności i przypadkowości społecznego konwenansu, (w) którym się żyje - więc wszystko można? Wszystko to przypadek? Ten wątek mistrzowsko wpleciony w asymetryczny romans-romansik (Bo Silin jest beznadziejnie zakochany w żonie, pięknej Maszy, z którą ma dwójkę dzieci, ale ta nie odwzajemnia jego uczucia, za to zakochuje się z mocą w narratorze).

Czytałem dwa opowiadania, oba znakomite, polecone przez D.

"Baby" - 8/10 - historia w historii, "bogobojny" Matwiej Sawwicz zatrzymuje się przejazdem u Filipa Kaszina, przezwiskiem Diudia i opowiada, jak przygarnął sierotkę Kuźkę. Los kobiet, miłość Maszeńki do Sawwicza, Maszeńka truje arszenikiem Wasię, ojca Kuźki, a potem sama umiera w drodze do łagru... Opowieści...

Nudna do bólu książka. Zlepek różnych, krótkich opowiadań, które nic ciekawego sobą nie wnoszą. Zmarnowany czas z tą książką. Zdecydowanie nie polecam.

Nudna do bólu książka. Zlepek różnych, krótkich opowiadań, które nic ciekawego sobą nie wnoszą. Zmarnowany czas z tą książką. Zdecydowanie nie polecam.

Do tych opowiadań mam duży sentyment, wracałem do niektórych po kilka razy. Czechow ma dar pisania niezwykły, urzekający. W krótkim opowiadaniu potrafi tak wiele przekazać,a potem z tym wszystkim zostawić nas samych.Świetnie zna naturę człowieka, jest doskonałym obserwatorem otaczającej Go ówczesnej rzeczywistości. Jego opowiadania zmuszają do zastanowienia się nad sobą i ludźmi dookoła.Ja inaczej spojrzałem na pewne sprawy po ich przeczytaniu. Polecam

Do tych opowiadań mam duży sentyment, wracałem do niektórych po kilka razy. Czechow ma dar pisania niezwykły, urzekający. W krótkim opowiadaniu potrafi tak wiele przekazać,a potem z tym wszystkim zostawić nas samych.Świetnie zna naturę człowieka, jest doskonałym obserwatorem otaczającej Go ówczesnej rzeczywistości. Jego opowiadania zmuszają do zastanowienia się nad sobą i...