Whitney, moja miłość

" jest to książka absolutnie kultowa jeśli chodzi o ten gatunek 🙈Cóż mogę powiedzieć - totalnie rozumiem dlaczego tak jest" A ja nie rozumiem i nie wiem skąd tak wysokie noty. Ponad 500 stron tak infantylnych głupot, że aż mdli. Na długi czas odstraszyła mnie od romansów historycznych a autorkę będę omijać szerokim łukiem. Nie ma tu nic ciekawego oprócz tego że ona piękna a on przystojny, napalony książę i zbuntowany kopciuszek i nic poza tym. Szkoda czasu. NIE POLECAM.

" jest to książka absolutnie kultowa jeśli chodzi o ten gatunek 🙈Cóż mogę powiedzieć - totalnie rozumiem dlaczego tak jest" A ja nie rozumiem i nie wiem skąd tak wysokie noty. Ponad 500 stron tak infantylnych głupot, że aż mdli. Na długi czas odstraszyła mnie od romansów historycznych a autorkę będę omijać szerokim łukiem. Nie ma tu nic ciekawego oprócz tego że ona piękna a...

"Whitney moja miłość" to książka, którą poleciła mi niezmiennie trafiająca w mój czytelniczy gust Magda z @blanket_books , dopiero później dowiedziałam się, że jest to książka absolutnie kultowa jeśli chodzi o ten gatunek 🙈
Cóż mogę powiedzieć - totalnie rozumiem dlaczego tak jest.
Jest to książka w której namiętność, pożądanie i zazdrość wprost buchają.
Whitney poznajemy jako totalnie "odklejoną" nastolatkę, która swoim niezbyt dziewczęcym zakochaniem i zauroczeniem (wyjątkowo widocznym 🤣) starszym chłopakiem na każdym kroku robi z siebie pośmiewisko, czym zraża sobie już i tak niezbyt wylewnego w uczuciach ojca.
Drugi bohater to szablonowy przyklad głównego bohatera w romansie historycznym - przystojny, bogaty, dobrze urodzony, stanowczy mężczyzna, ktory zrobi wszystko, by zdobyć zaplanowany wcześniej cel. Tym razem celem stała się Whitney.
Jest tu wszystko o czym można tylko zamarzyć sięgając po romans historyczny: uparta i zbuntowana pannica, kompletnie zaślepiona w swojej miłości do pierwszego zauroczenia z jej lat nastoletnich, jednocześnie zaczynająca darzyć uczuciem irytującego ją aroganackiego sąsiada do czego absolutnie nie chce się przyznać, mnóstwo mega seksownego i władczego księcia Claytona, pełno namiętności, zazdrości, ciut zawiści, ogrom kłótni - bo główni bohaterowie to niesamowicie charakterne osóbki (aż chciałoby się zacytować: trafiła kosa na kamień🙈🤪)zawód miłosny, nieporozumienia i konflikty, a ostatecznie, co na pewno jest dla wszystkich oczywiste - szczęśliwe zakończenie.
Bardzo spodobał mi się również pomysł autorki na przedstawienie w innych książkach losów brata Claytona - Stevena i opisanie historii miłości pierwszego księcia Claymore i jego szkockiej żony...
Lektura tej drugiej książki już za mną🥰

"Whitney moja miłość" to książka, którą poleciła mi niezmiennie trafiająca w mój czytelniczy gust Magda z @blanket_books , dopiero później dowiedziałam się, że jest to książka absolutnie kultowa jeśli chodzi o ten gatunek 🙈
Cóż mogę powiedzieć - totalnie rozumiem dlaczego tak jest.
Jest to książka w której namiętność, pożądanie i zazdrość wprost buchają.
Whitney poznajemy...

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Z jednej strony historia miłości Whitney jest bardzo ciekawa, miłosny trójkąt, silny charakter głównej bohaterki, wyłamywanie się z konwenansów, lekkie pióro autorki. Z drugiej im dalej, tym robi się dziwniej.
Nie rozumiem fenomenu bagatelizowania gwałtu, wyzwisk, wykorzystania kobiet, a wręcz ukazania problemu, jako coś co można tak o zapomnieć i wybaczyć, bo z miłości niby można wszystko. No nie. Tym bardziej przy tak silnych osobowościach bohaterów.
Do tego niepotrzebne wplatanie drugiej, totalnie innej historii, byle tylko wydłużyć książkę.
Sama historia miała potencjał, ale cóż...

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Z jednej strony historia miłości Whitney jest bardzo ciekawa, miłosny trójkąt, silny charakter głównej bohaterki, wyłamywanie się z konwenansów, lekkie pióro autorki. Z drugiej im dalej, tym robi się dziwniej.
Nie rozumiem fenomenu bagatelizowania gwałtu, wyzwisk, wykorzystania kobiet, a wręcz ukazania problemu, jako coś co...

Nie rozumiem "ochów" i "achów" nad tą książką, ja co prawda wzdychałam, ale nie z zachwytów, lecz z irytacji. Główni bohaterowie wyjątkowo działali mi na nerwy.

Nie rozumiem "ochów" i "achów" nad tą książką, ja co prawda wzdychałam, ale nie z zachwytów, lecz z irytacji. Główni bohaterowie wyjątkowo działali mi na nerwy.

,,Sprawiła, że poczułem się dwadzieścia lat młodszy!
− Na mnie moja żona działa niekiedy tak samo - zażartował książę, powoli prowadząc leciwego krewniaka do saloniku na tyłach pałacu.
− Gdybyś miał dwadzieścia lat mniej, byłbyś nadal nieznośnym chłopakiem.
− Właśnie to miałem na myśli - odrzekł pogodnie Clayton."

,,Sprawiła, że poczułem się dwadzieścia lat młodszy!
− Na mnie moja żona działa niekiedy tak samo - zażartował książę, powoli prowadząc leciwego krewniaka do saloniku na tyłach pałacu.
− Gdybyś miał dwadzieścia lat mniej, byłbyś nadal nieznośnym chłopakiem.
− Właśnie to miałem na myśli - odrzekł pogodnie Clayton."

Ciekawa książka...

Ciekawa książka...

Kolejna pozycja autorki na mojej liście i kolejna rewelacja. Książka długa jak na romans jednak napisana ciekawie i historia wciąga. Polecam kolejny raz fankom romansów historycznych.

Kolejna pozycja autorki na mojej liście i kolejna rewelacja. Książka długa jak na romans jednak napisana ciekawie i historia wciąga. Polecam kolejny raz fankom romansów historycznych.

Co za opowieść! Przez nią nie mogłam pracować, nie mogłam spać, wraz z bohaterami się denerwowałam, śmiałam, byłam zażenowana . To były pełne napięcia 2 dni, ale to właśnie w książkach uwielbiam, kiedy można się wczuć w książkę tak, że z nerwów co wymyślą bohaterowie nie możesz jeść. Gorąco polecam książkę, a autorka trafia na listę ulubionych autorów.

Co za opowieść! Przez nią nie mogłam pracować, nie mogłam spać, wraz z bohaterami się denerwowałam, śmiałam, byłam zażenowana . To były pełne napięcia 2 dni, ale to właśnie w książkach uwielbiam, kiedy można się wczuć w książkę tak, że z nerwów co wymyślą bohaterowie nie możesz jeść. Gorąco polecam książkę, a autorka trafia na listę ulubionych autorów.

Właśnie zakończyłam czytanie "Whitney..." po raz n-ty...ponieważ co jakiś czas uwielbiam do niej wracać i ku mojemu ogromnemu zdziwieniu zauważyłam,że nigdy nie pokusiłam się o opinię na jej temat, dlatego szybko to nadrabiam,bo ta książka to dla mnie nr 1 romansu historycznego. Uważam ją za majstersztyk i prawdziwą perełkę w tej kategorii,na tle której inne pozycje wypadają raczej blado. Nie zachęcam więc,by swoją przygodę z tym gatunkiem rozpoczynać od "Whitney...",autorstwa pani McNaught,bo raczej trudno jej dorównać.
W tej przepięknie opowiedzianej historii jest wszystko,czego można oczekiwać od romansu historycznego. Po pierwsze, burzliwe,gorące i nieprzewidywalne uczucie tytułowej Whitney i Claytona, napotykające na różne mniej lub bardziej wiarygodne przeciwności, których realizm w sumie trudno oceniać z dzisiejszej perspektywy,ponieważ akcja rozgrywa się na przełomie epoki georgiańskiej i wiktoriańskiej.
Po drugie to, co dla mnie buduje tę książkę i sprawia,że jest ona moją faworytką, mianowicie, kreacje bohaterów,zarówno tych głównych,ale i pobocznych.Pani McNaught jest mistrzynią w tworzeniu silnych,nieustępliwych męskich postaci,ale też wspaniałych kobiet,które dzielnie dotrzymują im kroku. Nawet jeśli w tym wypadku Clayton był również chwilami despotycznym i wyrachowanym osłem,a Whitney upartą i infantylną idiotką,to i tak,uwierzcie mi,pokochacie ich,bo w tej książce wszystko do siebie pasuje i nic nie zgrzyta.
Fabuła jest wartka i nierozwleczona, zaskakuje też niespodziewanymi zwrotami akcji,które dodają całej historii uroku i sprawiają,że nie sposób się z nią nudzić.
Jedynym aspektem,który mi totalnie nie jest potrzebny,jako szczegółowy i obrazowy opis w tego typu literaturze,to element łóżkowy, zdaję sobie jednak sprawę,że to moje subiektywne odczucie,bo ktoś inny może wręcz liczyć na solidną dawkę pikanterii w powieściach romantycznych. Tutaj absolutnie wątek ten nie determinuje fabuły i nie dominuje w kolejnych scenach z życia głównych bohaterów,opisy są odważne,ale nie wulgarne.
Podsumowując, dla mnie "Whitney..." to kwintesencja wszystkich najlepszych cech romansu historycznego,nie wiem czy kiedykolwiek znajdę książkę,która ją zdetronizuje.
Gorąco polecam wszystkim miłośniczkom gatunku,dodam też ,że jest to druga część trzytomowej sagi o Westmorelandach.

Właśnie zakończyłam czytanie "Whitney..." po raz n-ty...ponieważ co jakiś czas uwielbiam do niej wracać i ku mojemu ogromnemu zdziwieniu zauważyłam,że nigdy nie pokusiłam się o opinię na jej temat, dlatego szybko to nadrabiam,bo ta książka to dla mnie nr 1 romansu historycznego. Uważam ją za majstersztyk i prawdziwą perełkę w tej kategorii,na tle której inne pozycje...

fajna silna bohaterka

fajna silna bohaterka