No i znowu prezent.
Ja to mam dobrze.A tu mamy,uwaga uwaga.
Tarota,parę trupów i skuter.
Pani detektyw.To ma prace,giną ludzie.
I pewna wróżka.Przyznam,wróżki powinny być nie tykalne.
Musze rzec,że akcja szybka.Łatwo się czyta.

No i znowu prezent.
Ja to mam dobrze.A tu mamy,uwaga uwaga.
Tarota,parę trupów i skuter.
Pani detektyw.To ma prace,giną ludzie.
I pewna wróżka.Przyznam,wróżki powinny być nie tykalne.
Musze rzec,że akcja szybka.Łatwo się czyta.

To książka na podróż, najlepiej niedaleką, gdyż sama w sobie jest krótka i bardzo szybko się czyta. Sprawny (celowo zapewne) potoczny język, dużo dialogów i brak wnikliwych portretów psychologicznych bohaterów tworzą tę książkę. Wydaje mi się, że ta opowieść jest bardziej dla kobiet, nie chcę nikogo stygmatyzować, aczkolwiek po lekturze bardziej mi ta historia wygląda na kobiecą, nie tylko przez wzgląd na osobę autorki.

W zasadzie najtrafniejsze słowo opisujące Ostatnią kartą będzie śmierć zostało już użyte na początku – szybka. Skupienie na intrydze, gdzie wątki poboczne skrócone są do minimum, ledwie wzmiankowane, powodują w ogólnym wrażeniu, że autorka chciała opowiedzieć historię i szybko sprawę skończyć. I dobrze. Taki miała projekt, taki miała zamysł.
Sama historia wiąże się z dziennikarką śledczą o ambicjach detektywistycznych, która słysząc w radio o zgonie lokalnej wróżki / tarocistki nie bardzo wierzy w jej samobójczą śmierć. Panie poznały się kilka miesięcy wcześniej, gdy będąca na życiowym zakręcie dziennikarka Weronika Daglewska postanowiła sprawdzić w kartach swoją przyszłość. Pewnie na przeczuciu o wątpliwym samobójstwie by się skończyło, gdyby nie mąż zmarłej, który będąc entuzjastą dziennikarskich poczynań Weroniki postanawia poprosić ją o pomoc w ustaleniu prawdy dotyczącej śmierci żony. Dziewczyna rusza ochoczo do dzieła, spełniając poniekąd swoje marzenie o detektywistycznej profesji. A wszystko to w anturażu tarota i symboliki poszczególnych jego figur.

buchbuchbicher.blogspot.com

To książka na podróż, najlepiej niedaleką, gdyż sama w sobie jest krótka i bardzo szybko się czyta. Sprawny (celowo zapewne) potoczny język, dużo dialogów i brak wnikliwych portretów psychologicznych bohaterów tworzą tę książkę. Wydaje mi się, że ta opowieść jest bardziej dla kobiet, nie chcę nikogo stygmatyzować, aczkolwiek po lekturze bardziej mi ta historia wygląda na...

Chyba wreszcie rozumiem, czemu tak zwana literatura kobieca nie jest szczególnie ceniona :) Tak, książeczka jest dość naiwna, hmmm "niewymagająca" powiedziałbym. Styl lekki do przesady a fabuła prosta jak drut. Nie ma tu żadnej gry z czytelnikiem, mylnych tropów itd. Podobnie postacie, proste i łatwe. No a motyw z samobójstwem to już było przegięcie, ludzie nie działają w taki sposób. Nie jestem pewien, czy taka forma przystaje do magiczno-mistycznej problematyki tarota... Co szczególnie zwróciło moją uwagę to tempo opowieści, nie chodzi o świadomie i celowo robioną szybką akcję, tylko o to, że wydarzenia - interesujące czy nieinteresujące, nie o tym teraz mowa - prędko następowały jedno po drugim. Jak puszczane z wielką szybkością slajdy.

No ale był to mniej-więcej przyjemnie spędzony czas, całość była jakoś tam wymyślona, końcowa rozróba nawet efektowna, więc na pewno nie potępiam tej powieści w czambuł.

Chyba wreszcie rozumiem, czemu tak zwana literatura kobieca nie jest szczególnie ceniona :) Tak, książeczka jest dość naiwna, hmmm "niewymagająca" powiedziałbym. Styl lekki do przesady a fabuła prosta jak drut. Nie ma tu żadnej gry z czytelnikiem, mylnych tropów itd. Podobnie postacie, proste i łatwe. No a motyw z samobójstwem to już było przegięcie, ludzie nie działają w...

Mimo szczerej chęci, mimo,że czytałam inne książki pisarki tutaj jestem zawiedziona na całej linii. Mamy śmierć tarocistki, mamy męża, który w tę śmierć nie wierzy. Mamy zwolnioną redaktorkę, która ma zająć się śledztwem. W sumie, trochę o tarocie, trochę miłości - oczywiście pojawia się młodzieniec zainteresowany redaktorką. Gwiazdka na wyrost, gwiazdka za tarota i gwiazdka za te strony, jakbym miała dłużej czytać ........

Mimo szczerej chęci, mimo,że czytałam inne książki pisarki tutaj jestem zawiedziona na całej linii. Mamy śmierć tarocistki, mamy męża, który w tę śmierć nie wierzy. Mamy zwolnioną redaktorkę, która ma zająć się śledztwem. W sumie, trochę o tarocie, trochę miłości - oczywiście pojawia się młodzieniec zainteresowany redaktorką. Gwiazdka na wyrost, gwiazdka za tarota i...

Niezbyt okazała książeczka, zaledwie 187 stron z dużą czcionką, ale nawet wciągająca. Gdyby tylko nie zawierała tylu opisów kart tarota... Chociaż z drugiej strony zależy, co kto lubi. Mnie tarot nie interesuje, więc te fragmenty zwyczajnie pominęłam. Fabuła ciekawa. Główną bohaterką jest dziennikarka, Weronika Daglewska, którą poznajemy w chwili, gdy właśnie spaprało jej się życie zawodowe i prywatne. W związku z tym kobieta wpada na pomysł pójścia do wróżki i poznania swojej przyszłości. Od wróżki Semiramidy wychodzi z mieszanymi uczuciami, a po kilku miesiącach dowiaduje się z mediów, że wspomniana wróżka nie żyje - wypadła z okna. Oczywiście policja uznała, że to samobójstwo i szybko zamknęła sprawę, jednak mąż Semiramidy kontaktuje się z Weroniką i prosi ją o pomoc w... odkryciu mordercy żony. Dziennikarka, redagująca kronikę kryminalną, podejmuje się poprowadzenia tej sprawy, ponieważ sama uważa, że coś się tu nie klei. Poza tym zawsze marzyła o pracy detektywa i własnej agencji detektywistycznej. I tak rozpoczyna się śledztwo pełne ciekawych zwrotów akcji. Pojawia się również więcej postaci, a pośród nich przystojny Damian, któremu Weronika przypadkowo ratuje życie... Kto okaże się mordercą? Jak dziennikarka poradzi sobie ze swoją pierwszą sprawą? Zajrzyjcie do książki. Zapewniam, że nie będzie to czas stracony :-)

Niezbyt okazała książeczka, zaledwie 187 stron z dużą czcionką, ale nawet wciągająca. Gdyby tylko nie zawierała tylu opisów kart tarota... Chociaż z drugiej strony zależy, co kto lubi. Mnie tarot nie interesuje, więc te fragmenty zwyczajnie pominęłam. Fabuła ciekawa. Główną bohaterką jest dziennikarka, Weronika Daglewska, którą poznajemy w chwili, gdy właśnie spaprało jej...

Trochę przewidywalna fabuła, ale mimo to świetnie się czytało.
Gorąco polecam:)

Trochę przewidywalna fabuła, ale mimo to świetnie się czytało.
Gorąco polecam:)

Opowieść idzie jak po sznurku. Zero niespodzianek, postaci papierowe. Trochę jak wymiana plotek z sąsiadką w autobusie - wartości dodanej toto nie ma, ale czas zleciał

Opowieść idzie jak po sznurku. Zero niespodzianek, postaci papierowe. Trochę jak wymiana plotek z sąsiadką w autobusie - wartości dodanej toto nie ma, ale czas zleciał

Lekki kryminał z trochę naiwną fabułą. Można dużo dowiedzieć się o tarocie. Ciekawe hobby Weroniki :) Polecam.

Lekki kryminał z trochę naiwną fabułą. Można dużo dowiedzieć się o tarocie. Ciekawe hobby Weroniki :) Polecam.

Wolę Emila Żądło, ale też była to sympatyczna lektura. I tak jak w "Emilu ..." tak i tu jest dużo ciekawych i mało znanych informacji o naszym świecie i jego historii. Tym razem o tarocie.
Mi się podobało.

Wolę Emila Żądło, ale też była to sympatyczna lektura. I tak jak w "Emilu ..." tak i tu jest dużo ciekawych i mało znanych informacji o naszym świecie i jego historii. Tym razem o tarocie.
Mi się podobało.

Fajna historia chodź zdecydowanie za krótka i nazbyt przewidywana ;)

Fajna historia chodź zdecydowanie za krótka i nazbyt przewidywana ;)