Drugi koniec smyczy. Jak kształtować więź z psem

Szukałam w niej raczej konkretnych wskazówek, jak postępować z psem. Niestety, książka ma charakter „wykładowy” i mało w niej konkretów. Pozycja raczej dla początkujących właścicieli czworonogów.

Szukałam w niej raczej konkretnych wskazówek, jak postępować z psem. Niestety, książka ma charakter „wykładowy” i mało w niej konkretów. Pozycja raczej dla początkujących właścicieli czworonogów.

Pokaż mimo to

Z milosci do psa uważam za lepsza. Mimo to ta również była ciekawa i pouczajaca. Obie powinien przeczytać każdy właściciel psa. A ta nawet ludzie przed decyzja zakupu lub przygaeniecia psa.

Z milosci do psa uważam za lepsza. Mimo to ta również była ciekawa i pouczajaca. Obie powinien przeczytać każdy właściciel psa. A ta nawet ludzie przed decyzja zakupu lub przygaeniecia psa.

Pokaż mimo to

Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Polecam początkującym właścicielom psów.

Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Polecam początkującym właścicielom psów.

Pokaż mimo to

Świetna książka popularnonaukowa. Autorka w prosty sposób tłumaczy różnice w postrzeganiu świata między ludźmi a psami, które przyczyniają się do powstawania problemów. Niestety dla mnie, jako osoby pracującej z psami, merytoryczną treść tej pozycji możnaby zawrzeć w o połowę krótszej książce. A i tak są to tematy wielokrotnie poruszane w innych pracach. Bardzo dużo tu opisów osobistych przeżyć autorki ze zwierzętami - dla mnie zbyt dużo.

Świetna książka popularnonaukowa. Autorka w prosty sposób tłumaczy różnice w postrzeganiu świata między ludźmi a psami, które przyczyniają się do powstawania problemów. Niestety dla mnie, jako osoby pracującej z psami, merytoryczną treść tej pozycji możnaby zawrzeć w o połowę krótszej książce. A i tak są to tematy wielokrotnie poruszane w innych pracach. Bardzo dużo tu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przewrotny tytuł "Drugi koniec smyczy" nie określa dokładnie, o którym końcu mowa... Książka opowiada wiele zarówno o psach jak i o ludziach. Dowiedziałam się z niej naprawdę dużo. Kontakt z psami mam od najmłodszych lat. Traktowałam je tak jak nauczyli mnie dorośli lub postępuję zgodnie z tym, co zaobserwowałam , co robią starsi i wydawać by się mogło, bardziej doświadczeni. Zadziwiające było to, że niektóre zachowania były jak najbardziej prawidłowe i nawet mają swoje poparcie naukowe, a jestem pewna, że moi "nauczyciele" nie czytali żadnych opracowań nt. kontaktu z psem. Robili po prostu to, co uważali za prawidłowe i analizowali co przynosi efekty. Autorka uświadomiła mi rzeczy, które instynktownie dobrze robiłam w kontakcie z psem, a także wskazała nieprawidłowe zachowania, które muszę zmienić. Zaskakująca jest również ilość informacji z zakresu psychologii człowieka, niewątpliwie warto zapoznać się z tym tematem w celu zrozumienia własnego zachowania, a dzięki temu polepszenia kontaktu z psem.

Jak sama autorka pisze, nie należy się martwić tym, że do końca nie rozumiemy zachowania naszych psów, gdyż pełne wtajemniczenie nigdy nie będzie możliwe... "Zrozumienie nie jest warunkiem miłości (...)" - możemy przeczytać na ostatnich kartkach książki.

Jest to moja pierwsza pozycja z tej kategorii i zachęciła mnie do jeszcze większego poszerzenia wiedzy w tym temacie. Polecam tę pozycję osobom, które pragną wzbogacić, udoskonalić swój związek z psem i czerpać z niego jeszcze więcej radości.

Przewrotny tytuł "Drugi koniec smyczy" nie określa dokładnie, o którym końcu mowa... Książka opowiada wiele zarówno o psach jak i o ludziach. Dowiedziałam się z niej naprawdę dużo. Kontakt z psami mam od najmłodszych lat. Traktowałam je tak jak nauczyli mnie dorośli lub postępuję zgodnie z tym, co zaobserwowałam , co robią starsi i wydawać by się mogło, bardziej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pozycja obowiązkowa dla wszystkich, którzy kochają swojego psa i myślą, że wszystko o nim wiedzą. Prawda jest przykra – nie, nie wiecie co siedzi w tym psim móżdżku. Za pięknymi oczami czai się wielka odchłań niewidomych. Zachowania psa, które z pozoru wydają nam się dziwnie, a czasami nawet obrzydliwe - jak tarzanie się w nieżywej wiewiórce lub krowim placku, są jak najbardziej normalne. W książce autorka nie tylko wyjaśnia tę kwestię, ale również to, jak bawić się z psem aby było bezpieczne dla nas oraz dla niego. I przede wszystkim, jak uczyć czworonoga, żeby miał z tego frajdę, a my spokojną głowę. Popiera to wszystko licznymi historiami z własnego życia, ponieważ jest wieloletnim szkoleniowcem behawiorystą.

W trakcie czytania nie raz zaśmiewałam się do łez, chociaż później wzdycham z ulgą, że to nie ja (jeszcze!) musiałam kąpać psa po spotkaniu z końskim łajnem. Dobrze poruszone są tematy związane z psią agresją i trudnymi przypadkami. Nie sądzę, żeby po przeczytaniu tej pozycji osoba borykająca się z tak poważnymi problemami poradziła sobie sama. Myślę, że nieunikniona jest wizyta psiego specjalisty. W każdym razie warto wiedzieć, które zachowania są uważane za ”normalne”, a kiedy dzieje się coś niepokojącego. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że jest to jedna z lepszych książek jaką czytałam o metodzie szkolenia psów jaką jest behawioryzm.

Jeżeli chcesz nawiązać ze swoim psem silną i prawdziwą relację, opartą na wzajemnym zrozumieniu to koniecznie przeczytaj tę pozycję.

Pozycja obowiązkowa dla wszystkich, którzy kochają swojego psa i myślą, że wszystko o nim wiedzą. Prawda jest przykra – nie, nie wiecie co siedzi w tym psim móżdżku. Za pięknymi oczami czai się wielka odchłań niewidomych. Zachowania psa, które z pozoru wydają nam się dziwnie, a czasami nawet obrzydliwe - jak tarzanie się w nieżywej wiewiórce lub krowim placku, są jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra książka o relacjach z psem. Wartościowa przede wszystkim przez pokazywanie właściwego podejścia, przy podkeśleniu rożnic i podobieństw między gatunkami. A do tego kilka praktycznych wskazówek. Może nie jest to moja ulubiona pozycja w tej tematyce, ale ogólnie rzecz biorąc bardzo polecam.

Bardzo dobra książka o relacjach z psem. Wartościowa przede wszystkim przez pokazywanie właściwego podejścia, przy podkeśleniu rożnic i podobieństw między gatunkami. A do tego kilka praktycznych wskazówek. Może nie jest to moja ulubiona pozycja w tej tematyce, ale ogólnie rzecz biorąc bardzo polecam.

Pokaż mimo to

Tę opinię dedykuję pamięci mojego pierwszego psa, Pixela, który pokazał mi, jaką radością jest dzielić dom z psem, razem poznawać świat, niby ten sam, ale z innej perspektywy, chłonąć pory roku i odsuwać na bok ludzkie problemy, bo tyle fajnych rzeczy jest do zrobienia.

„Drugi koniec smyczy” to książka polecona mi na zajęciach psiego przedszkola, na które chodziłam z Pixelem. Mniej więcej wiedziałam, jakich treści się spodziewać. Przede wszystkim mowa jest o tym, że więź między człowiekiem a psem jest dwukierunkowa i trzeba w niej nieustannie brać poprawkę na to, jak bardzo różnymi gatunkami jesteśmy i odmienne są zachowania dla nas naturalne a niezrozumiałe lub nie do przyjęcia dla drugiej. Wynika z tych różnic wiele problemów wychowawczych i frustracji. Pokazanie ich i metod unikania wynikających z nich nieporozumień jest esencją tej pozycji. Autorka łączy swoje doświadczenie z wynikami wieloletnich badań naukowych nad zwierzętami – psami, wilkami, lisami, końmi oraz małpami naczelnymi.

Bardzo ciekawe były dla mnie rozdziały o ludzkiej tendencji do gadatliwości, powtarzania komunikatów coraz wyższym tonem i coraz szybciej, co skutkuje mniejszym posłuszeństwem i ekscytacją zamiast zamierzonego wyciszenia i uspokojenia psa. Powtarzane szybko komendy nakręcają psa (w identyczny sposób dżokeje pobudzają konie do galopu), są więc sytuacje, w których należy się ich wystrzegać. Również naturalne dla ludzi szukanie fizycznego kontaktu w trudnych chwilach jest czymś zupełnie dziwnym dla psa, stąd kiedy jest chory, nie wskakuje na kolana, a zaszywa się w odosobnionym miejscu.

Dużo uwagi poświęca autorka tzw. teorii dominacji, nie dyskredytuje jej w całości, ale poddaje krytycznej ocenie. To ważne, bo niektóre jej elementy silnie się zakorzeniły i zdarzają się właściciele psów, którzy jak niepodległości bronią kolejności wchodzenia do domu czy jedzenia (jakby jedli to samo z jednej miski).

Polecam serdecznie ludziom żyjącym z psami, a sama zabieram się za budowanie dobrej więzi z moją nową psią towarzyszką.

Tę opinię dedykuję pamięci mojego pierwszego psa, Pixela, który pokazał mi, jaką radością jest dzielić dom z psem, razem poznawać świat, niby ten sam, ale z innej perspektywy, chłonąć pory roku i odsuwać na bok ludzkie problemy, bo tyle fajnych rzeczy jest do zrobienia.

„Drugi koniec smyczy” to książka polecona mi na zajęciach psiego przedszkola, na które chodziłam z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka pozwala nam dostrzec niby oczywistą rzecz, ale nie do końca uświadamianą, że smycz ma DWA końce i to człowiek, właściciel, opiekun psa jest na jej drugim i jakże ważnym końcu.
Polecam osobom zastanawiającym się nad wzięciem psa - pomoże w dobraniu odpowiedniego dla nas psiaka.
Polecam świeżo upieczonym właścicielom - doradzi jak wychować zwierzaka, abyśmy przez kilkanaście najbliższych lat mieli wspaniałego przyjaciela.
Polecam doświadczonym psiarzom - fajnie jest dowiedzieć się nowych drobiazgów.
Napisana przystępnie i z miłością do zwierząt.

Ta książka pozwala nam dostrzec niby oczywistą rzecz, ale nie do końca uświadamianą, że smycz ma DWA końce i to człowiek, właściciel, opiekun psa jest na jej drugim i jakże ważnym końcu.
Polecam osobom zastanawiającym się nad wzięciem psa - pomoże w dobraniu odpowiedniego dla nas psiaka.
Polecam świeżo upieczonym właścicielom - doradzi jak wychować zwierzaka, abyśmy przez...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę tę przeczytałam w ramach przygotowań do adopcji naszego pierwszego własnego psa i spełniła ona moje oczekiwania w stu procentach. Widać, że autorka nie tylko jest na bieżąco z najnowszymi badaniami, ale ma też gigantyczne doświadczenie wynikające nie tylko z wykształcenia i zawodu ale też z pasji jaką jest dla niej współpraca z psem. Słowo "współpraca" jest tu kluczowe i pani McConnell niejednokrotnie je akcentuje, mądrze i z wielką wrażliwością opisując relację, do której powinniśmy dążyć ze swoim czworonogiem. Bardzo podobało mi się również to że nie piętnuje człowieka i nie traktuje go jak zło konieczne w tej relacji, co niestety często zdarza się innym miłośnikom zwierząt piszącym książki. Ludzie, jako przedstawiciele naczelnych mają swoje nawyki, skłonności, potrzeby, podobnie jak psy. Sztuka polega na zrozumieniu nie tylko tej drugiej strony, ale również samych siebie. Autorka jasno i mądrze wyjaśnia skąd biorą się nieporozumienia na linii człowiek-pies zachęcając do przyjrzenia się tym relacjom obiektywnie i praktycznie. Radzi jak budować tę relację w sposób komfortowy dla obu stron. Dzieli się swoimi bogatymi doświadczeniami, czasem w emocjonalny sposób, cały czas jednak pozostając rzeczową. Nie brakuje tu praktycznych rad, do wykorzystania w konkretnych sytuacjach. Świetna książka, polecam każdemu, kto chciałby bardziej świadomie podejść do życia z psem pod jednym dachem.

Książkę tę przeczytałam w ramach przygotowań do adopcji naszego pierwszego własnego psa i spełniła ona moje oczekiwania w stu procentach. Widać, że autorka nie tylko jest na bieżąco z najnowszymi badaniami, ale ma też gigantyczne doświadczenie wynikające nie tylko z wykształcenia i zawodu ale też z pasji jaką jest dla niej współpraca z psem. Słowo "współpraca" jest tu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to