Drugi koniec smyczy. Jak kształtować więź z psem

Przewrotny tytuł "Drugi koniec smyczy" nie określa dokładnie, o którym końcu mowa... Książka opowiada wiele zarówno o psach jak i o ludziach. Dowiedziałam się z niej naprawdę dużo. Kontakt z psami mam od najmłodszych lat. Traktowałam je tak jak nauczyli mnie dorośli lub postępuję zgodnie z tym, co zaobserwowałam , co robią starsi i wydawać by się mogło, bardziej doświadczeni. Zadziwiające było to, że niektóre zachowania były jak najbardziej prawidłowe i nawet mają swoje poparcie naukowe, a jestem pewna, że moi "nauczyciele" nie czytali żadnych opracowań nt. kontaktu z psem. Robili po prostu to, co uważali za prawidłowe i analizowali co przynosi efekty. Autorka uświadomiła mi rzeczy, które instynktownie dobrze robiłam w kontakcie z psem, a także wskazała nieprawidłowe zachowania, które muszę zmienić. Zaskakująca jest również ilość informacji z zakresu psychologii człowieka, niewątpliwie warto zapoznać się z tym tematem w celu zrozumienia własnego zachowania, a dzięki temu polepszenia kontaktu z psem.

Jak sama autorka pisze, nie należy się martwić tym, że do końca nie rozumiemy zachowania naszych psów, gdyż pełne wtajemniczenie nigdy nie będzie możliwe... "Zrozumienie nie jest warunkiem miłości (...)" - możemy przeczytać na ostatnich kartkach książki.

Jest to moja pierwsza pozycja z tej kategorii i zachęciła mnie do jeszcze większego poszerzenia wiedzy w tym temacie. Polecam tę pozycję osobom, które pragną wzbogacić, udoskonalić swój związek z psem i czerpać z niego jeszcze więcej radości.

Przewrotny tytuł "Drugi koniec smyczy" nie określa dokładnie, o którym końcu mowa... Książka opowiada wiele zarówno o psach jak i o ludziach. Dowiedziałam się z niej naprawdę dużo. Kontakt z psami mam od najmłodszych lat. Traktowałam je tak jak nauczyli mnie dorośli lub postępuję zgodnie z tym, co zaobserwowałam , co robią starsi i wydawać by się mogło, bardziej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pozycja obowiązkowa dla wszystkich, którzy kochają swojego psa i myślą, że wszystko o nim wiedzą. Prawda jest przykra – nie, nie wiecie co siedzi w tym psim móżdżku. Za pięknymi oczami czai się wielka odchłań niewidomych. Zachowania psa, które z pozoru wydają nam się dziwnie, a czasami nawet obrzydliwe - jak tarzanie się w nieżywej wiewiórce lub krowim placku, są jak najbardziej normalne. W książce autorka nie tylko wyjaśnia tę kwestię, ale również to, jak bawić się z psem aby było bezpieczne dla nas oraz dla niego. I przede wszystkim, jak uczyć czworonoga, żeby miał z tego frajdę, a my spokojną głowę. Popiera to wszystko licznymi historiami z własnego życia, ponieważ jest wieloletnim szkoleniowcem behawiorystą.

W trakcie czytania nie raz zaśmiewałam się do łez, chociaż później wzdycham z ulgą, że to nie ja (jeszcze!) musiałam kąpać psa po spotkaniu z końskim łajnem. Dobrze poruszone są tematy związane z psią agresją i trudnymi przypadkami. Nie sądzę, żeby po przeczytaniu tej pozycji osoba borykająca się z tak poważnymi problemami poradziła sobie sama. Myślę, że nieunikniona jest wizyta psiego specjalisty. W każdym razie warto wiedzieć, które zachowania są uważane za ”normalne”, a kiedy dzieje się coś niepokojącego. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że jest to jedna z lepszych książek jaką czytałam o metodzie szkolenia psów jaką jest behawioryzm.

Jeżeli chcesz nawiązać ze swoim psem silną i prawdziwą relację, opartą na wzajemnym zrozumieniu to koniecznie przeczytaj tę pozycję.

Pozycja obowiązkowa dla wszystkich, którzy kochają swojego psa i myślą, że wszystko o nim wiedzą. Prawda jest przykra – nie, nie wiecie co siedzi w tym psim móżdżku. Za pięknymi oczami czai się wielka odchłań niewidomych. Zachowania psa, które z pozoru wydają nam się dziwnie, a czasami nawet obrzydliwe - jak tarzanie się w nieżywej wiewiórce lub krowim placku, są jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra książka o relacjach z psem. Wartościowa przede wszystkim przez pokazywanie właściwego podejścia, przy podkeśleniu rożnic i podobieństw między gatunkami. A do tego kilka praktycznych wskazówek. Może nie jest to moja ulubiona pozycja w tej tematyce, ale ogólnie rzecz biorąc bardzo polecam.

Bardzo dobra książka o relacjach z psem. Wartościowa przede wszystkim przez pokazywanie właściwego podejścia, przy podkeśleniu rożnic i podobieństw między gatunkami. A do tego kilka praktycznych wskazówek. Może nie jest to moja ulubiona pozycja w tej tematyce, ale ogólnie rzecz biorąc bardzo polecam.

Pokaż mimo to

Tę opinię dedykuję pamięci mojego pierwszego psa, Pixela, który pokazał mi, jaką radością jest dzielić dom z psem, razem poznawać świat, niby ten sam, ale z innej perspektywy, chłonąć pory roku i odsuwać na bok ludzkie problemy, bo tyle fajnych rzeczy jest do zrobienia.

„Drugi koniec smyczy” to książka polecona mi na zajęciach psiego przedszkola, na które chodziłam z Pixelem. Mniej więcej wiedziałam, jakich treści się spodziewać. Przede wszystkim mowa jest o tym, że więź między człowiekiem a psem jest dwukierunkowa i trzeba w niej nieustannie brać poprawkę na to, jak bardzo różnymi gatunkami jesteśmy i odmienne są zachowania dla nas naturalne a niezrozumiałe lub nie do przyjęcia dla drugiej. Wynika z tych różnic wiele problemów wychowawczych i frustracji. Pokazanie ich i metod unikania wynikających z nich nieporozumień jest esencją tej pozycji. Autorka łączy swoje doświadczenie z wynikami wieloletnich badań naukowych nad zwierzętami – psami, wilkami, lisami, końmi oraz małpami naczelnymi.

Bardzo ciekawe były dla mnie rozdziały o ludzkiej tendencji do gadatliwości, powtarzania komunikatów coraz wyższym tonem i coraz szybciej, co skutkuje mniejszym posłuszeństwem i ekscytacją zamiast zamierzonego wyciszenia i uspokojenia psa. Powtarzane szybko komendy nakręcają psa (w identyczny sposób dżokeje pobudzają konie do galopu), są więc sytuacje, w których należy się ich wystrzegać. Również naturalne dla ludzi szukanie fizycznego kontaktu w trudnych chwilach jest czymś zupełnie dziwnym dla psa, stąd kiedy jest chory, nie wskakuje na kolana, a zaszywa się w odosobnionym miejscu.

Dużo uwagi poświęca autorka tzw. teorii dominacji, nie dyskredytuje jej w całości, ale poddaje krytycznej ocenie. To ważne, bo niektóre jej elementy silnie się zakorzeniły i zdarzają się właściciele psów, którzy jak niepodległości bronią kolejności wchodzenia do domu czy jedzenia (jakby jedli to samo z jednej miski).

Polecam serdecznie ludziom żyjącym z psami, a sama zabieram się za budowanie dobrej więzi z moją nową psią towarzyszką.

Tę opinię dedykuję pamięci mojego pierwszego psa, Pixela, który pokazał mi, jaką radością jest dzielić dom z psem, razem poznawać świat, niby ten sam, ale z innej perspektywy, chłonąć pory roku i odsuwać na bok ludzkie problemy, bo tyle fajnych rzeczy jest do zrobienia.

„Drugi koniec smyczy” to książka polecona mi na zajęciach psiego przedszkola, na które chodziłam z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka pozwala nam dostrzec niby oczywistą rzecz, ale nie do końca uświadamianą, że smycz ma DWA końce i to człowiek, właściciel, opiekun psa jest na jej drugim i jakże ważnym końcu.
Polecam osobom zastanawiającym się nad wzięciem psa - pomoże w dobraniu odpowiedniego dla nas psiaka.
Polecam świeżo upieczonym właścicielom - doradzi jak wychować zwierzaka, abyśmy przez kilkanaście najbliższych lat mieli wspaniałego przyjaciela.
Polecam doświadczonym psiarzom - fajnie jest dowiedzieć się nowych drobiazgów.
Napisana przystępnie i z miłością do zwierząt.

Ta książka pozwala nam dostrzec niby oczywistą rzecz, ale nie do końca uświadamianą, że smycz ma DWA końce i to człowiek, właściciel, opiekun psa jest na jej drugim i jakże ważnym końcu.
Polecam osobom zastanawiającym się nad wzięciem psa - pomoże w dobraniu odpowiedniego dla nas psiaka.
Polecam świeżo upieczonym właścicielom - doradzi jak wychować zwierzaka, abyśmy przez...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę tę przeczytałam w ramach przygotowań do adopcji naszego pierwszego własnego psa i spełniła ona moje oczekiwania w stu procentach. Widać, że autorka nie tylko jest na bieżąco z najnowszymi badaniami, ale ma też gigantyczne doświadczenie wynikające nie tylko z wykształcenia i zawodu ale też z pasji jaką jest dla niej współpraca z psem. Słowo "współpraca" jest tu kluczowe i pani McConnell niejednokrotnie je akcentuje, mądrze i z wielką wrażliwością opisując relację, do której powinniśmy dążyć ze swoim czworonogiem. Bardzo podobało mi się również to że nie piętnuje człowieka i nie traktuje go jak zło konieczne w tej relacji, co niestety często zdarza się innym miłośnikom zwierząt piszącym książki. Ludzie, jako przedstawiciele naczelnych mają swoje nawyki, skłonności, potrzeby, podobnie jak psy. Sztuka polega na zrozumieniu nie tylko tej drugiej strony, ale również samych siebie. Autorka jasno i mądrze wyjaśnia skąd biorą się nieporozumienia na linii człowiek-pies zachęcając do przyjrzenia się tym relacjom obiektywnie i praktycznie. Radzi jak budować tę relację w sposób komfortowy dla obu stron. Dzieli się swoimi bogatymi doświadczeniami, czasem w emocjonalny sposób, cały czas jednak pozostając rzeczową. Nie brakuje tu praktycznych rad, do wykorzystania w konkretnych sytuacjach. Świetna książka, polecam każdemu, kto chciałby bardziej świadomie podejść do życia z psem pod jednym dachem.

Książkę tę przeczytałam w ramach przygotowań do adopcji naszego pierwszego własnego psa i spełniła ona moje oczekiwania w stu procentach. Widać, że autorka nie tylko jest na bieżąco z najnowszymi badaniami, ale ma też gigantyczne doświadczenie wynikające nie tylko z wykształcenia i zawodu ale też z pasji jaką jest dla niej współpraca z psem. Słowo "współpraca" jest tu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po lekturze tej książki doszłam do wniosku, że pies to najbardziej tolerancyjne zwierzę świata, ba...nawet najmądrzejsze, bo wytrzymuje z człowiekiem. Ile to psiak musi znieść naszych błędów, niekonsekwencji i innych dziwnych pomysłów.
W tej pozycji znajdziemy tak naprawdę nie tylko suche fakty, ale też historyjki z życia wzięte oraz masę fajnych praktycznych porad. I to jest to za co naprawdę cenię tą książkę. Nawet możemy przeczytać jak się bawić z psem, bo należy pamiętać, że tak naprawdę nie jest to takie oczywiste. Nie wystarczy rzucać piłkę kiedy tylko pies ma na to ochotę, bo to najkrótsza droga do narobienia sobie problemów.
Książka, pomimo wielu przytaczanych badań naukowych jest napisana prostym i zrozumiałym językiem. Widać, że autorka kocha swoje psy z wzajemnością. :)

Po lekturze tej książki doszłam do wniosku, że pies to najbardziej tolerancyjne zwierzę świata, ba...nawet najmądrzejsze, bo wytrzymuje z człowiekiem. Ile to psiak musi znieść naszych błędów, niekonsekwencji i innych dziwnych pomysłów.
W tej pozycji znajdziemy tak naprawdę nie tylko suche fakty, ale też historyjki z życia wzięte oraz masę fajnych praktycznych porad. I to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uważam, że to świetna książka dla osób, które nie tylko chcą mieć dobrze ułożonego psa, ale również doskonale rozumieć jego zachowanie. McConnell opisuje różne sytuacje prostym, zrozumiałym językiem, często wplatając opowieści z własnych doświadczeń, nie pomijając tych kiedy jej samej zdarzyło się popełnić jakiś błąd. Opisuje relacje łączące człowieka i psa zaznaczając wyraźnie, że są to dwa całkowicie odmienne gatunki, co pozwala zrozumieć dlaczego nie zawsze zwierzę nas rozumie. Dodatkowo poznać możemy wiele historyjek ze zwierzyńcem autorki co czyni tę książkę bardzo przystępną, po prostu nie czyta się jej jak instrukcji obsługi czy artykułu naukowego, co zdecydowanie ułatwia odbiór zawartych w niej, cennych informacji. W dodatku cała książka opiera się na pozytywnych metodach szkolenia. Polecam

Uważam, że to świetna książka dla osób, które nie tylko chcą mieć dobrze ułożonego psa, ale również doskonale rozumieć jego zachowanie. McConnell opisuje różne sytuacje prostym, zrozumiałym językiem, często wplatając opowieści z własnych doświadczeń, nie pomijając tych kiedy jej samej zdarzyło się popełnić jakiś błąd. Opisuje relacje łączące człowieka i psa zaznaczając...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawie przedstawione, a przede wszystkim - mądrze. Odnalazłam tam to, czego potrzebowałam. Opisywane problemy są rzeczywistością, a garść informacji, które przekazuje autorka, pomogą niejednemu właścicielowi. Wzbogacająca :).

Ciekawie przedstawione, a przede wszystkim - mądrze. Odnalazłam tam to, czego potrzebowałam. Opisywane problemy są rzeczywistością, a garść informacji, które przekazuje autorka, pomogą niejednemu właścicielowi. Wzbogacająca :).

Pokaż mimo to

Fenomenalna. Patricia MacConnell doskonale zna i rozumie psy, opiera się na badaniach i dowodach naukowych, a przy tym nie boi się napisać, że kocha swoje psy... ze wzajemnością.

Absolutnie niezbędna pozycja nie tylko dla miłośników, ale przede wszystkim posiadaczy psów.

Praca przeplatana jest historiami z życia autorki - doświadczenie zawodowe wzbogaca przykładami z własnego ogródka. Książka jest źródłem wiedzy niezbędnej dla zrozumienia potrzeb psów.

To jedna z nielicznych książek, która nie tyle uczy, co uświadamia. Po jej przeczytaniu pomyślałam, jak narcystyczną istotą jest człowiek i jak bardzo wyrozumiałym towarzyszem jest pies.

Fenomenalna. Patricia MacConnell doskonale zna i rozumie psy, opiera się na badaniach i dowodach naukowych, a przy tym nie boi się napisać, że kocha swoje psy... ze wzajemnością.

Absolutnie niezbędna pozycja nie tylko dla miłośników, ale przede wszystkim posiadaczy psów.

Praca przeplatana jest historiami z życia autorki - doświadczenie zawodowe wzbogaca przykładami z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to