Tytułowe spokojne sumienia to chleb powszechni mieszkańców meksykańskiej prowincji. Majętni, wykształceni, z tak zwanych dobrych rodzin pielęgnują od pokoleń obraz szlachetnej i szanowanej rodziny Ceballos.
W świat spokojnych sumień własnej rodziny uderza dorastający Jaime Ceballos - przyjmując rolę uświadomionego obserwatora własnej rodziny, próbuje rozliczyć i siebie, i rodzinę z fałszu mieszczańskich wartości. Jednak instynkt buntu ma także drugą stronę.

Choć książka dedykowana jest Luisowi Bunuelowi, jako burzycielowi spokojnych sumień, puenta płynąca z Fuentesa jest mniej burzycielska. Fasada buntu staje się drugą stroną tego samego medalu.

Tytułowe spokojne sumienia to chleb powszechni mieszkańców meksykańskiej prowincji. Majętni, wykształceni, z tak zwanych dobrych rodzin pielęgnują od pokoleń obraz szlachetnej i szanowanej rodziny Ceballos.
W świat spokojnych sumień własnej rodziny uderza dorastający Jaime Ceballos - przyjmując rolę uświadomionego obserwatora własnej rodziny, próbuje rozliczyć i siebie, i...

Poległam,niestety...duszy meksykańskiej zabrakło...

Poległam,niestety...duszy meksykańskiej zabrakło...

Powieść - a może nowela - napisana pięknie, z soczystymi opisami meksykańskiej rzeczywistości. Smutna i bolesna, pełna emocji historia. Nie jest to dobra pozycja na początek z literaturą iberoamerykańską: określiłabym ją jako trudną, wymagającą pewnej wiedzy o realiach tego świata. Jednak książka zdecydowanie warta polecenia, szczególnie koneserom.

Powieść - a może nowela - napisana pięknie, z soczystymi opisami meksykańskiej rzeczywistości. Smutna i bolesna, pełna emocji historia. Nie jest to dobra pozycja na początek z literaturą iberoamerykańską: określiłabym ją jako trudną, wymagającą pewnej wiedzy o realiach tego świata. Jednak książka zdecydowanie warta polecenia, szczególnie koneserom.

Właściwie nie dziwię się, że ta książka zyskała sobie jak dotąd na tym portalu tak niewielu czytelników. "Spokojne sumienia", mimo ich ważnego wymiaru psychologicznego, należą do tego nurtu twórczości Fuentesa, który skupia się bardzo mocno na rzeczywistości meksykańskiej. Kulturowy aspekt tej powieści jest więc dla polskiego czytelnika w ogromnym stopniu nieczytelny, a w każdym razie jest enigmą, której rozpracowanie wymagałoby sięgania raz po raz do jakiejś skrótowej historii Meksyku ostatnich dwóch wieków czy choćby odpowiednich haseł w Wikipedii. Ta niewielkich rozmiarów powieść jest bowiem rodzinną sagą i choć skupia się na pokoleniu najmłodszym, uosabianym przez Jaime Ceballos'a, to jest całościowym rozrachunkiem z meksykańską burżuazją i w tym aspekcie polskiemu czytelnikowi trudno ją docenić bez znajomości historyczno-społecznych realiów. Na szczęście, oprócz zawartych tu obserwacji socjologicznych, jest tu sporo psychologii i to ona czyni ze "Spokojnych sumień" wartą uwagi, uniwersalną pozycję. Wspierający się na katolickiej fasadzie patriarchat opisany w powieści budzi przerażenie - skutkuje emocjonalną krzywdą wyrządzoną głównemu bohaterowi, Jaime, przez wuja i okaleczoną brakiem swego własnego potomstwa ciotkę, przy całkowitej bierności - można wręcz powiedzieć "kastracji" - ojca chłopca, który dopuszcza do całkowitego odcięcia go od matki. Krzywda jest tym większa, że nie zostaje w żaden sposób naprawiona, sprawiedliwie pomszczona czy zrekompensowana; siła patriarchalnej dominacji wuja (najbardziej odrażającej postaci powieści) jest tak przemożna, że dostrzegający rozmiary hipokryzji swego otoczenia buntujący się chłopak nie ma wystarczająco dużo heroizmu (uporu? determinacji? skłonności do ryzyka?),aby wymyślić sobie inne, bardziej autentyczne, czystsze etycznie życie. Kończy w koleinach, które wyznaczyło mu jego nie liczące się z emocjami, zakłamane i zadowolone z siebie otoczenie - niewierny sobie, niezdolny do odnowienia związku z matką, bezduszny wobec ojca, rezygnujący z przyjazni... Gorzka książka o tym, że dostrzeganie zakłamania i pragnienie indywidualności to często za mało, aby oprzeć się wszechwładzy społecznego determinizmu.

Właściwie nie dziwię się, że ta książka zyskała sobie jak dotąd na tym portalu tak niewielu czytelników. "Spokojne sumienia", mimo ich ważnego wymiaru psychologicznego, należą do tego nurtu twórczości Fuentesa, który skupia się bardzo mocno na rzeczywistości meksykańskiej. Kulturowy aspekt tej powieści jest więc dla polskiego czytelnika w ogromnym stopniu nieczytelny, a w...