Rok 1984, George Orwell. Pierwsze skojarzenie czym inspirował się autor w pierwszych rozdziałach "Zderzenia". I na inspiracji się skończyło. I w sumie dobrze. Nie miałem ochoty na moralizowanie czytelnika tylko na nieskrępowaną rozrywkę. I nie zawiodłem się!

Bohater wywalony z bezdusznej korporacji zaczyna bawić się na własną rękę w wirtualnej rzeczywistości. Tak zaczyna się odjechany cyberpunk jakim jest opisywany tytuł. Okulary wirtualne, rękawice sensoryczne, skarpety sensoryczne i pewna... hmm... zabawka (także sensoryczna, a jakże) od zespołu projektowego ProctoProd TM.
Książka ta pisana z perspektywy pierwszej osoby położyła mnie na łopatki. Czyta się ją jak żywy pamiętnik, przemawia do nas osobiście.

Powieść napisana w 1995 r. (2002 r. wydanie PL) daje mocno w kość odrobinę chybionymi wizjami roku 2005. w sferze zabawy w wirtualnej rzeczywistości. W sferze środków są nietrafione. Jednak pojawiające się schematy działają jak najbardziej. Nie przytaczam własnych porównań aby nie psuć zabawy przyszłym czytelnikom.
Jedyne co mogę powiedzieć to, że wątek samochodu bohatera ciągnący się całą powieść rozśmieszał mnie za każdym razem.

Powiem tylko tyle, dzieje się grubo, dzieje się szybko i wszystko po bandzie. Zakończenie lekko przewidziałem ale nie zepsuło mi to luźnej zabawy ani trochę.

Jedyne co mogę zarzucić to moja niezaspokojona chęć głębszego poznania świata. Niektóre momenty bezczelnie przegadane gdzie chciałbym poznać więcej szczegółów.
No może jeszcze drugim minusem jest w sumie brak głębszego sensu. Zapaleńcy pewnie znajdą ten morał, sens, nadzieję na lepsze jutro.
Po co? - pytam się.

Dużo się dzieje, z humorem, prosty język, cięte riposty, bohater nawiązuje kontakt z czytelnikiem i w sumie nie zanudza go.
Mocna, dobra, (nawet bardzo dobra, niech zaryzykuję) pozycja rozrywkowa.

Polecam!


Aha, ocenę na BDB przyklepał fakt, że zdołałem tę książkę połknąć w dwa dni. Wchłonąłem ją jak Bugatti Veyron cały bak paliwa czekając na jeszcze. A stacji paliw po prostu NI MA...

Rok 1984, George Orwell. Pierwsze skojarzenie czym inspirował się autor w pierwszych rozdziałach "Zderzenia". I na inspiracji się skończyło. I w sumie dobrze. Nie miałem ochoty na moralizowanie czytelnika tylko na nieskrępowaną rozrywkę. I nie zawiodłem się!

Bohater wywalony z bezdusznej korporacji zaczyna bawić się na własną rękę w wirtualnej rzeczywistości. Tak zaczyna...

Ocena wystawiona po wielu latach więc gdybym teraz ją przeczytał pewnie byłaby inna. Ale z przebłysków pamięci wychodzi mi że była całkiem przyjemna choć miejscami dziwna

Ocena wystawiona po wielu latach więc gdybym teraz ją przeczytał pewnie byłaby inna. Ale z przebłysków pamięci wychodzi mi że była całkiem przyjemna choć miejscami dziwna