W swojej powieści stawia Sturgeon kluczowe pytania o dalsze etapy ewolucji człowieka, a w szczególności o ten moment w rozwoju, w którym powstanie nowy gatunek istoty postludzkiej, który będzie tak odrębny i bardziej rozwinięty od homo sapiens, jak homo sapiens się różnił od neandertalczyka. W wizji Sturgeona takim kamieniem milowym rozwoju ludzkiej rasy jest możliwość połączenia ze sobą jaźni kilku osób, w imię zasady, że całość jest czymś więcej niż tylko sumą pojedynczych jej części.

Oprócz pytania o kierunek ewolucji człowieka Sturgeon stawia tezę, że nieodłączną częścią ewolucji powinien być też ciągły rozwój moralności i etyki, które to miałyby na uwadze zarówno dobro jednostki w społeczeństwie, jak i dobro społeczeństwa jako całości. Skoro więc ludzkość podlega ciągłym zmianom, moralność i etyka muszą iść z tymi zmianami w parze, w przeciwnym razie może się okazać, że jest to bardziej regres niż progres.

Można się z poglądami Sturgeona zgodzić lub nie, można wychwalać lub krytykować jego pomysł na post-człowieka, ale sam fakt zadawania tych jakże fundamentalnych pytań i próba szukania dla nich rozwiązania są według mnie ważniejsze od samych odpowiedzi. A książkę polecam przeczytać każdemu, kto nie stroni od filozofii (i po części także socjologii) w fantastyce naukowej. Jeśli zaś szukacie lektury niezobowiązującej, lekkiej i przyjemnej, to "Więcej niż człowiek" może niekoniecznie trafić w wasze gusta i oczekiwania.

W swojej powieści stawia Sturgeon kluczowe pytania o dalsze etapy ewolucji człowieka, a w szczególności o ten moment w rozwoju, w którym powstanie nowy gatunek istoty postludzkiej, który będzie tak odrębny i bardziej rozwinięty od homo sapiens, jak homo sapiens się różnił od neandertalczyka. W wizji Sturgeona takim kamieniem milowym rozwoju ludzkiej rasy jest możliwość...

Pomysł był całkiem niezły, momentami było nawet ciekawie, ale jako całość bardzo nierówno.

Były fragmenty tej wcale nie tak długiej powieści, że męczyłem się strasznie. Były też fragmenty, które umiarkowanie mnie wciągnęły. Ale jak na dzieło - klasyk sf jednak mnie nie przekonało.

Przeczytałem, mam w swoich zbiorach, ale raczej już nigdy do tej pozycji nie wrócę. A raczej na pewno nie wrócę...

Pomysł był całkiem niezły, momentami było nawet ciekawie, ale jako całość bardzo nierówno.

Były fragmenty tej wcale nie tak długiej powieści, że męczyłem się strasznie. Były też fragmenty, które umiarkowanie mnie wciągnęły. Ale jak na dzieło - klasyk sf jednak mnie nie przekonało.

Przeczytałem, mam w swoich zbiorach, ale raczej już nigdy do tej pozycji nie wrócę. A...

Książkę czytało się przyjemnie z lekkim zaciekawieniem.;)

Książkę czytało się przyjemnie z lekkim zaciekawieniem.;)

Sześcioro społecznych wyrzutków, dzieci głodnych, zapomnianych, bezdomnych, zastraszonych, dotkniętych chorąbą i upodlonych. Łączy ich ciężkie życie i zdolności, którymi są obdarzone. Osobno są jedynie dziwadłami, razem są następnym szczeblem ewolucji człowieka, a może nawet jej szczytem.
Sturgeon dobrze zamaskował furtkę do zrozumienia powieści, początek jest nieodgadniony, w jakiś sposób oniryczny. Fabuła nie galopuje, ale toczy się dostojnie, miast wyjaśniać coraz bardziej udziwnia. I pochłania bez reszty.
Nawet część trzecia nie pozwala na złapanie oddechu, bo ostateczne rozwiązanie jest – dosłownie – na końcu.
Wybitna fantastyka.

Sześcioro społecznych wyrzutków, dzieci głodnych, zapomnianych, bezdomnych, zastraszonych, dotkniętych chorąbą i upodlonych. Łączy ich ciężkie życie i zdolności, którymi są obdarzone. Osobno są jedynie dziwadłami, razem są następnym szczeblem ewolucji człowieka, a może nawet jej szczytem.
Sturgeon dobrze zamaskował furtkę do zrozumienia powieści, początek jest...

Pierwsze co przychodzi mi do głowy po przeczytaniu to słowo - dziwne. Tak, wg mnie ta książka jest dziwna. Sama wizja ewolucji człowieka jako Homo gestalt przedstawiona jest dość interesująco. Jednak przez problemy z fabułą i utrzymaniem tempa miałem problemy z przebrnięciem przez środkową część - i to nawet pomimo przyjemnego języka. Dodatkowo, finał wydaje mi się trochę nieintuicyjny, ale być może nie zrozumiałem go w pełni. Wciąż całość uważam za wartą przeczytania.

Pierwsze co przychodzi mi do głowy po przeczytaniu to słowo - dziwne. Tak, wg mnie ta książka jest dziwna. Sama wizja ewolucji człowieka jako Homo gestalt przedstawiona jest dość interesująco. Jednak przez problemy z fabułą i utrzymaniem tempa miałem problemy z przebrnięciem przez środkową część - i to nawet pomimo przyjemnego języka. Dodatkowo, finał wydaje mi się trochę...

Zapowiadało się bardzo ciekawie, jednak moim zdaniem im dalej brniemy, tym nudniej się robi. Niesamowicie ciekawi mnie motyw ewolucji człowieka i podoba mi się wizja wykreowana przez Sturgeona, jednak jeśli chodzi o całokształt w który motyw ten został wpleciony, to wypada średnio. Coś, za co autora mogę na pewno pochwalić, to język w jakim książka jest napisana - piękny, lekki. Można przeczytać, bo powieść jest dość krótka, jednak nie zwala z nóg.

Zapowiadało się bardzo ciekawie, jednak moim zdaniem im dalej brniemy, tym nudniej się robi. Niesamowicie ciekawi mnie motyw ewolucji człowieka i podoba mi się wizja wykreowana przez Sturgeona, jednak jeśli chodzi o całokształt w który motyw ten został wpleciony, to wypada średnio. Coś, za co autora mogę na pewno pochwalić, to język w jakim książka jest napisana - piękny,...

Powiem szczerze: miałem dość duże oczekiwania, i może stąd tak niska ocena. Sam tytuł i opisy książki w internecie sugerowały, że powieść podchodzi do tematu mocy w zupełnie inny sposób niż inne tego typu źródła. I to faktycznie się zgadza, koncepcja Homo Gestalt jest nawet czymś interesującym, ale sposób jej przedstawienia w "Więcej niż człowiek" po prostu kuleje.
Książka nie jest konsekwentna, jeśli chodzi o styl narracyjny - czasem mamy długie opisy przerywane krótkimi dialogami, a innym razem przez 25 stron czytamy jedną i tę samą rozmowę. Trochę wytrąca to z czytelniczego rytmu. Brak też jest rozdziałów (jest tylko podział na 3 części),przez co trudniej znaleźć moment, w którym można odstawić książkę i zająć się czymś innym. Poza tym zakończenie wydaje się dość, oczywiście moim zdaniem, dziwne i nie do końca zrozumiałe pod kątem czystej logiki.
Jako przedstawiciel pokolenia young adult nie polecam, ale może komuś z większą czytelniczą dojrzałością "Więcej niż człowiek" przypadnie do gustu.

Powiem szczerze: miałem dość duże oczekiwania, i może stąd tak niska ocena. Sam tytuł i opisy książki w internecie sugerowały, że powieść podchodzi do tematu mocy w zupełnie inny sposób niż inne tego typu źródła. I to faktycznie się zgadza, koncepcja Homo Gestalt jest nawet czymś interesującym, ale sposób jej przedstawienia w "Więcej niż człowiek" po prostu kuleje.
Książka...

Calkiem dobrze mi sie czytalo, ale nie zachwycila mnie ta pozycja.
Ciekawy pomysl na polaczenie grupki osob, ale troche to naciagane.

Calkiem dobrze mi sie czytalo, ale nie zachwycila mnie ta pozycja.
Ciekawy pomysl na polaczenie grupki osob, ale troche to naciagane.

Dziwna. Warta przeczytania i przebrnięcia przez chwile nudy. Początek nudny, środek ciekawy, końcówka na początku nudna a później znowu ciekawa - jak fala.

Dziwna. Warta przeczytania i przebrnięcia przez chwile nudy. Początek nudny, środek ciekawy, końcówka na początku nudna a później znowu ciekawa - jak fala.

Powieść "Więcej niż człowiek" bardzo mi się podobała, w zasadzie nie potrafię określić dlaczego, akcji w niej jak na lekarstwo, ale sam pomysł, rozważania moralność a etyka są świetne. Na pewno jedna z mocniejszych pozycji w Wehikule czasu. Zapragnąłem wrócić do czytania klasyki sf :)

Powieść "Więcej niż człowiek" bardzo mi się podobała, w zasadzie nie potrafię określić dlaczego, akcji w niej jak na lekarstwo, ale sam pomysł, rozważania moralność a etyka są świetne. Na pewno jedna z mocniejszych pozycji w Wehikule czasu. Zapragnąłem wrócić do czytania klasyki sf :)